Merhaba, öncelikle bunu nasıl anlatacağımı bilmediğim için başlığa böyle yazdım. O kadar şaşkınım ve üzgünüm ki. Birkaç gerçekçi yoruma ihtiyacım var ama lütfen kırıcı olmayın. Eski sevgilimle ben 24 25 yaşlarındayız ve anlaşamadığımız için ayrılmıştık, son bir aydır da bana sürekli ulaşmaya çalışıyordu ve cevap vermiyordum. Normalde şehir dışında okuyor, bana istanbuşda olduğunu ve son kez beni görmek istediğini söyleyince buluştuk. Zaten her zaman maddi sıkıntıları vardı ama buluşunca öğrendim ki okulu bırakıp benim yaşadığım şehire dönmek zorunda kalmış. Ailesiyle de bağını koparmış ve bana flörtleştiği kızların evinde kaldığını söyledi. Üzüldüm başta ama çok sorun etmedim çünkü ben de o arada başkalarıyla görüşmüştüm ve bunu bir çıkar ilişkisi karşılığı yaptığıni düşünmedim. Yani yargılayacağım bir şey yoktu birinde kalmak isteyip kalabilir tabii ki. Sonra biz o gün birbirimize duygusal yaklaştık yani beni sevdiğini, hayatında ne yapacağını nasıl çözüm bulacağını bilmediğini söyledi. Fiziksel olarak da yakındık bu arada. Ben bu durumda onun için çok üzüldüm çünkü başarılı biriydi ama gece sonunda öyle bir şey oldu ki. Ben benimle kalmasını istediğimde bana eve dönmezse kadının sorun edeceğini söyledi, kiminle buluştuğu ile ilgili de yalan söylüyormuş. Üstelik kadın yaşça büyük 35 yaşlarında ve hoşlanmadığı da biri. Kendini bu duruma düşürmesine, korka korka o eve dönmesine hem o kadar üzüldüm hem gözümde o kadar küçüldü ki. Sevdiğim kişiyi böyle görmek beni çok üzdü. İnsan en rezil ameleliği yapar sokakta yaşar ama böyle bir hayat yaşamaz dedim ona. İntihara meyilli biri olduğu için çok sert de konuşamadım ama bilmiyorum çok üzgünüm. Bir yanım onun bu kolay hayatı seçtiğini, çalışmak istemediğini ve bu gerçekleri ona söylediğimde intiharı kullandığını biliyor. Bir yanım yine de ona üzülüyor. Bu düşünceleri nasıl bırakabilirim, ne yapmalıyım?
