9 yıllık evliyim. Nişan dügün surecinde esimin ailesı hıcbır sey yapmadı eşimde cok az kısmını yapabildi. Elimdeki imkanlarla kendim yaptım cogu seyden feragat ettim. Kac yıl esimin bekarlık esyalarını kullandım. İlk baslarda hıc sorun etmezdim bu durumu. Ama yıllar gectıkce eskiyi dusunuyor ve cokk mutsuz oluyorum. Bir düğün Nişan olsa birinde altın görsem içim sızlıyor hep. Dugunlere gitmek istemiyorum hıc. İş yerınde gelini olanlar var., kızları evlenenler var laf arasında şunu aldım geline kıza diye bahsedince bile bana dokunuyor mutsuz oluyorum. Kıskanc lık degıl yasadıgım cok farklı bir duygu. Tek bir igne dahi gormedıgım gıbı bizden talep ediliyor eşimin tarafı. Bu durum esımle aramızda problem oluyor hep. Hersey alabilecek durumdayım şuan ama hersey zamanında gerekmiş. En guzel gunlerim yarım yamalak oldu. Fofograflara bakınca bile sinir oluyorum. Kendimi cokk deger sız hissediyorum.Eşim surekli telafi edeceğini soyluyor ama şu ana kadar telafı yerine gececek bir sey yok ortada. Yapar yapmaz bilemem ama eskisi gibi taviz vermeyeceğim.Verdım vereceğim kadar zaten 10 yıl gıtmiş
Bu psikolojiden nasıl kurtulurum bilemıyorum.Boyle dusunmenin bir yararı olmayacağını adım gibi biliyorum ama bu düşünceden kurtulamıyorum