Ben daha nişanlı bile değilim ama erkek arkadasımın kız kardeşi beni cok kıskanıyordu. Benimle durduk yere kavga edip telefonda bagırıp çağırdı kac kez. Onunla ilgili ağzımdan küçücük bir kelime çıkmadığı halde kardeşiyle arasını bozdugumu dusunuyordu. Mesela beni kötülüyormuş güya ben herseyine karar veriyormusum sevgilimin vs vs. Facebookta baska kızları gösterip sevgilin olmasaydı bunu ayarlardım sana diyormus. Bide görseniz ay hiç öyle bir aileye benzemiyor dersiniz.. En son kavgalar ettiler kac kere. herseye ragmen o kadar uzuldum ki iki kardeşin birbirine dusmesi cok korkunç. Defalarca barıssınlar istedim. Yeni barıstılar, annesi falan benim için onlar evlenecekler ve bu eve gelecek sorun istemiyorum barısın demiş. Telefonda bana da söyledi kızım hep beraber kahve içelim diye. Ben hala kötü düşünmüyorum. Daha sakinim bu konuda . Ama asla onu çok sevemicem cunku beni sevecegine inancım yok. Yine de barısır kahve içer sohbet ederim tabiki.
Benim gercekten en doğru yaptıgım sey, kötü düşünmemekti. Sevgilimde bunu fark ettiği için beni asla suçlamadı. Ama sabretsemde kendimi asla ezdirmedim. Sustuysam da ailesine saygımdan sustum. Olaylar yasandıgı zaman mutlu etmeye calıstım hep surat asıp bir köşeye çekilmedim o yüzden bana daha cok baglandıgını dusunuyorum sevgilimin.
Eşinizin ailesinden bir darbe alırsanız eşinizi itmek yerine sıkı sıkıya sarılın, o sizi iteklese daha sizden kopmasına izin vermeyin.