- 13 Nisan 2007
- 34.158
- 104.717
- 1.123
- 46
Ne güzel anlatmışsın arkadaşım.Ben çalışıyorum. çalışırken kahvaltı etmek için 7 gibi kalkardım. Eşim de kalkar kahvaltı ederdi gürültüden. Hamilelik izninde son iki ay hep kalkıp kahvaltı hazırladım eşime. Sonra bebeğim oldu. 6-6 buçuk arası uyanıyor o da. Birlikte kahvaltı ediyoruz danamla. Babası da uyanıyor gürültüden. O da katılıyor bize:) yani ben kimseyi uyandırmıyorum. Bizim evdeki hareketlilik 06:30 gibi başlıyor.
Kahvaltı sofraları iyidir. Kaynaşma olur, güne karnı tok başlanır, taze çay içilir vs. Eşin de ona önem verdiğini hisseder.
Ben çocukken annem sabahları bana, abime, babama hiç kahvaltı hazırlamazdı mesela, hâlâ kinleniyorum bu konuya. Üniversiteye kadar kahvaltı etmedim ben. Harçlık da almazdım. Ne yedim okulda bilmiyorum. Sırf o masada oturup kahvaltı etsek, her şey daha farklı olabilirdi bizim için.
Ben de evlendikten sonra haftaiçi kahvaltısı ile tanışan gruptayım.
Ne büyük nimetmiş evin peyniri,yumurtası. Yaşadıkça anlıyor insan.

Ben o gün izinli bile olsam kocamla kahvaltı yapar,onu kapıdan uğurlar,öyle yatarım.
Allahım sofralarımızın neşesini ve bereketini eksik etmesin inşallah.
kahvaltısını edip çıkıyor.
benim ki de duymasın