Ben 2 yıllık evliyim 1 yıldan fazla süre çocuk istedik ama hamile kalamadim geçen ay hamile kaldım ama malesef düşük yaptım Rabbim kimseye yasatmasin.
Asıl konum insanlar. Bu süreçte bebek yok mu hadi ne bekliyorsunuz olmuyor mu vs yorumları tahmin edebiliyorsunuz neyse ben hep daha istemiyoruz dedim bu kısa süren hamileligimi sadece ailelerimiz biliyor başımdan geçeni söylemek istemiyorum çünkü herkesle konuştukça üzüntüm hiç geçmeyecek konusu açıldıkça atlatmak dahada zor gelecek.
Neredeyse her gün bu bebek yok mu muhabbetine maruz kalıyorum ve çok üzülüyorum etkilenmemek elde değil. Sosyal medyada bile bir fotoğraf yüklediğim de kız kilo almışsın guzellesmişsinde bebek geliyor galiba diye hadsizce fotoğraflarımın altına yorum yapanlar var.
Ben bundan sonra halen istemiyoruz diyemem artık soranlara ne diyeyim ben mantıklı düşünemiyorum istiyoruz ama olmuyor mu desem sağlık sorunu yok doktorlar bile herşey Allah'tan vakti var diyor ben insanlara ne açıklama yapacağımı bilemiyorum bazıları kasten üzüyor fark ediyorum bazıları meraktan soruyor
Kızlar bundan sonra soranlara ne diye cevap vermeliyim ve ister istemez etkileniyorum o an mutluysam pozitif enerjim gidiyor demoralize oluyorum engel olamıyorum buna
İnsanlar neden bu kadar düşüncesiz ve hadsiz olabiliyorlar anlamıyorum aynı insanlar her ay sormaya devam ediyor
Ilk 1 sene ben ve esimden baska bilen yoktu. Sonra ailelere soyledik. Sonraki yil yakin arkadaslara soyledik. Bu 4.senem herkes hemen hemen biliyor.
Bize de soruyorlar ister istemez yokmu neden yok neden yapmiyorsunuz diye. Ama işin ilginç tarafi şu ki bu soran insanlarin hepsi cocugumuzun olmadigini bilen insanlar..
Nispet yapanindan tut, nazar degmesin diye bebegini uzaklaştiran, kucagima vermeyen, hamileliklerini benden saklayan , her firsatta laf sokan , hamileligini gözume sokan , en alakasiz hamilelik konularinda bile benden yardim alan ( ikili tarama testini yaptirsammi acaba ? ) böyle insanlar hep var hep varolacaklar.
Bitmeyecekler...
Asil yipratici şey cocugunun olmamasi degil çevrendeki insanlar aslinda..
Ben denedim insan icine cikmamayi kimseyle gorusmemeyi hamilelerden uzak durmayi evimde huzurlu olmayi denedim. Olmadi olmuyor.
Oyle de huzurum yok insan icine çikinca da..
Eltim var benim hamile.. allah hayirlisiyla kucagina almayi nasip etsin.. evime gelir saatlerce bebeginden bahseder aldigi alacagi almayi dusundugu 1 sene sonra almak istedigine varana kadar. Asla baska konu konuşmaz. Nasilsin desem bile ' ay valla hamile bir kadin nasil olabiliyorsa oyleyim ' der. Insanlar seni anlamaz. Insanlar agzindan laf almaya calisir.
Daha gecen 15 kisilik komşu toplulugu icinde herkes bana odaklanip ' hadi sende yap artik x (eltim) bile doguracak nerdeyse ne kadar tembelsiniz calisma yapmiyormusunuz siz. Bu gidisle doguramassin sen vs diyenler oldu. Bu 15 kisilik grup bizim cocugumuz olmadigini bile bile konustular.
Cok yoruldugum zamanlarda olmuyor diyorum susuyorlar. Ama sadece o an icin. Sonrasinda hani yokmu karnin cikmis hamilemisin. Ay hadi insallah seninde olur vs..
Istemiyoruz demek yerine zamani gelince olur diyebilirsiniz. Ne istemediginizi dusunurler ne de olmadigini...