soyledıklerınıze katılıyorum zaten bunu ancak yasayan bilir... yakında 4.yılıma gırecegım evlilikte..
fazla ayrıntılara girmeden benım yasadıgım ibretlik bi olay anlatmak istiyorum..
öncelıkle sunu belirtmek isterim ; ne nişanlıyken nede evliliğim boyunca asla çocuk dusunmedim istemedim,çocukları seven biri değildim sahsen.. eşimde benımle aynı kafadan olunca çok rahattım.. hatta hani bebıs dıyenlere ne cocugu yaa allah korusun dedim durdum .kandil bayram dinlemedim..hatta yengem aman kızım allahın gucune gider boyle deme dediğinde gitmez yengem gitmez bak bugun kandıl özellıkle vurguluyorum ALLAH KORUSUN İNS OLMAZ ,dusunmuyorumki niye olsun demıstım (kendi sonumu kendi dilimle hazırlamısım yani salakmıyım nee) .gecen sene mart nısan gibi hamile oldugumu oğrendım ama ben bölee

nasıl oluryaa korunuyoruz dedim.. (prezervatifle eşim korunuyordu)sevınmek soyle dursun nerdeyse ağlayacagım ,nerden cıktı bu yaa dıyerek

gel zaman git zaman ben bu hamıleliğime alısmaya karnımdakını kabullenmeye basladım artık hayaller kuruyordum ,dogum hıkayeleri okjuyup heveslenıyordum ,cınsıyetı ne olcak acaba dıyordum falan filan işte... lakabı bile vardı fındıklı lokumum diye severdim


sonra Rabbim senın bu dedıklerıne karsılık sana ceza olsun dercesıne yavrumu aldı benden



düşük yaptım ben cinsiyetini bile öğrenemedim.. yavrumun o minicik bedenini görunce kahroldum (Rabbim dusmanımın basına vermesin) şuan turlu turlu saglık problemleri yuzunden korunmak zorundayız ..Rabbim bize bu gidişle bebek vermeyecek yani



bu saglık problemleride hep bende cıkıyor eşimde maş bişeyi yok

bide soyle bişey oluyor tam korunma suremız bitiyor hop bende baska bi saglık sorunu cıkıyor ,,anlayacagınız bızım korunma suremız hiç bitmeyecek bu gıdısleee... mesela eylulde bitecek bizim korunmamız ama benım artık umidim kalmadı bebek acısından ,,beklıyorum acaba o zaman ne hastalık ne illet bulacak benıde yenıden tedavilere yenıden korunma sureçlerıne baslayacagız...
şimdi asıl konuya geciyorum dusuk yaptıktan sonraki donemım çok zor gectı ciddi ciddi ne bir hamıle kadın gormek nede mınık bebek gormek istedim...nefret ettım hamıle olanlardan ciddi soyluyorum.. şimdi hamıle arkadaslarım vardı ozamanlar gorusmek dahı ıstemedım hepsine turlu bahaneler..tebrık etmem gerek birisi dogum yaptı süreklı ertelıyorum,haber yokmus gibi davranıyorum vsvs..
doktora gıtmem lazım dusukten sonra ilk konrolum ona bile gitmedim hamıel kadın goresım yok cunku heleki o bebeklere tahammul edemıyordum o aglamarına gulmelerine ..sonra zamanla duzeldim hatta bu forumdaki sureklı yazıstıgım arkadaslarıma itiraf ettım :) psikolojım iyi değildi dedım kusura bakma sana kotu davranmıs olabilirim dedim.
zamanla düzeldim derken sımdılerde bebek gorunce gozyaslarıma hakım olamıyorum

akıoyo gidiyo kendılınden engelde olamıyorum ,evlat acısı bişeye benzemıyomuş gercekten onu anladım..
şimdi siz ne alaka dıceksınız ama size diyecegım sukredın halınıze evet anne değilsiniz ama evlat acısı çok baska korr acı hiç bitmeyen (allah kımsenın basına vermesin)
bunun bir kıskanclık oldugunu asla dusunmuyorum zaten evli olan benı bekleyecek değilya

ama birde nispet yapanlar yokmuuu gelde delirmeee ,gelde gıcıkk olmaaa... Allah boyle insanlardan oturu bızlere sabır versın.. dengesizler nolcakk
Rabbim isteyen herkese bu Cuma Vaktinde uzun ömürlü,saglıklı, hayırlı evlatlar nasip etsın.. kimsenin kucaklarını da boş bırakmasın insallah AMİNNNN