aaah aaaah tam benim konum.biz de 10 yıllık krediye girdik.benim cesaretlendirmemle oldu,hatta eşim der sen demesen benim aklıma bile gelmiyecekti diye.kpedere ait olan bir evde oturyorduk biz.kira vermiyorduk ama 2 oda yarım mufta çeyrek balkon hesabı bir ev.muhit desen kötü komşular desen iğrençti.4 yıl katlandım oaraya.yeni eşyalarım vardı ama ev küçük olduğu için şöyle yemek masaları vitrinler falan içimde kalmıştı.
neyse k.p.nin borçlarından dolayı o ev satılmak zorunda kaldı.eşim oraya güvenip "evim var" diye geriniyordu.bu satış söz konusu olmasa onu ikna etmek çook zor olurdu.çünkü ona göre başında çatı var tamam.tabi biz bu dört yılda bol bol harcadık ev dökümdü,tatiller,eğlencelere gitmeler,kıyafetler falan boldu.
eşime buradan kiraya çıkmaktansa gel ev alalım dedim.tek maaşla,hiç peşinatsız,üstüne 8000 borcumuz var:

kimseye söylemedik çünkü umudumuzu kıracaklardı."hadi len" diyeceklerdi,belki güleceklerdi.
önce ben kendi ailemden o kendi ailesinden yardım istedik sadece şu borcu halletmek için,sonuçta ev alıyorduk.tabi binbir zahmetten sonra 3 birinden 5 birinden alıp kapattık.

ama eşim kara listedeydi.hangi bankaya gitsek bankacı ya bize gülüyor ya da suratını çeviriyordu.emlakçılar peşinatsız imkansız diyordu.
o ara eşimin iş arkadaşının karısı bankada terfi etti "gelin ben size kredi veririm"dedi.koştuk hemen aldıık krediyi.gönlüme göre şahane de bir ev buldum ve şu an içindeyim

.(daha çook uzun da özet geçtim)
1 yıl oldu alalı bizim için en zor olacak yıldı bu yıl.çünkü 2 kredi ödüyoruz.biri 2 yıl sonra bitiyor ozaman iyice hafifleyecek.bu yıl zorlanmadım mı tabi zorlandık ne bir kıyafet aldım ne de para harcıya harcıya gezdim.1 liranın hesabını hep yaptım.ama geçti işte bir yıl evimin mutluluğu bana yetti

şim,azcık dadi biraz zam da geldiha rahatladık,seneye biraz daha .3.yılın sonunda kredinin biri tamamlanınca iyice rahatlarım inşallah.
bence girin krediye.ama hesabınızı iyi tutmak kaydıyla...