Benzeri benim başıma geldi. Eşim evde fotoğraf albümü buldu, ben önemsememiştim, varlığını bile unutmuşum, ben evlenmeden önce o evde 4 sene yalnız yaşadım, o zamandan kalmış işte.
Eşim de geniştir falan. Hiç kıskanmaz, klasik erkeklerden değildir, ben de öyleyim, kıskançlık yok ilişkimizde. Buna rağmen kıyameti kopardı. Günlerce uzattı günlerce... Alttan almadım, kasıtlı olarak al bak dememişim kendisi kurcalamış. En son evi terk ettim, 1-1 buçuk saat içinde ortalığı ayağa kaldırdı, annemi aramış, arkadaşlarımı aramış.. Annem ikna etti de öyle döndüm eve. Ağladı zırladı.. Saçma sapan haller.. pandemi başında oldu bunlar psikolojisi de bozuktu evde durmaktan.
Yani, sizi çok iyi anlıyorum ama lütfen kendinizi suçlu, ahlaksız, sadakatsiz psikolojisine sokmayın. Size bu muameleyi yapmasına izin vermeyin. Evden giderek çok iyi bi şey yapmışsınız. Hiç öyle seviyorum kocamı falan demeyin, önce kendinizi sevin. Geçmiş geçmişte kalmıştır, unutulmuş bir şey sonuçta, kasıtlı bir göze sokma durumu yok, tamam kızsın söylensin ama abartılı tepkileri asla anlamıyorum. Aldatmışım gibi davranmıştı eşim bana onu ilk kez öyle gördüm.. Çalışıyorsunuz ne güzel, ona muhtaç değilsiniz.