Merhabalar,
Önce kısaca kendimden bahsedeyim 4,5 senelik evliyim ve 1,5 yaşında bir kızım var. Mesleğini yapamayan yabancı dil öğretmeniyim. Mezun olur olmaz evlendim, bir süre sözleşmeli öğretmenlik yaptım daha sonra kızım olunca bıraktım. Asıl mesela buradan sonra başlıyor. Bu süre zarfında eşim kendi ikinci firmasını kurdu, işleri yolunda gitti derken baya bir kazanç elde ettik. Eski hayatımızdan maddi/manevi eser kalmadı. İşleri yoğun oldu, eve erken gelemedi, şehir ve yurt dışı iş seyahatleri oldu derken biz birbirimizden gayri ihtiyarı soğuduk. Ben kızımla vakit geçirmeye her şeyin geçici olduğunu elbet bir gün her şeyin yoluna gireceğini düşünerek 1 sene geçirdim. Allah var maddi anlamda hiç bir eksiğimiz olmadı ama ben manevi olarak kocamın eksikliğini çok fazla hissetmeye başladım. Derken bir gün konuştuk, her şeyin düzene gireceğinden tüm bu olayların kızım ve benim için daha iyi bir hayat sürmemizi istediğinden başlayıp bunlar için şükredeceğime neden sorun çıkardığıma kadar geldi konu. Kapattım konuyu bir daha açmadım, belki anlar diye. Anlamadı. Mayıs'da doğum günümde benim hep hayalini kurduğum arabamı hediye etti güzel bir partiyle (böyle kandıracağını düşündü sanırım) o olaydan bir kaç gün sonra ben artık maddiyatın benim için bir şey ifade etmediğini söyleyip aldığı arabayı ve bana aldığı her şeyi bırakıp kızımı alıp anneme gittim. (babam yok annem tek yaşıyor) sadece kızımızı sormak için aradı arada sırada bana da nasılsın gibi? Derken 1,5 ay annemde kaldım. Bu süre zarfında ortak tanıdıklarımızdan "Ebrar'ın psikolojik tedaviye ihtiyacı var, psikolojisi bozuk, çok boğuyor beni, o istiyor ki her dakika yanında olayım, hep el üstünde tutayım" dediğini duydum. Ama bana bunları alıştıran kendisi. Hep benimle oldu, hep önceliği ben ve kızımızdı. Başka bir iş yeri varken. Sustum hala bu konu hakkında ona tek bir şey sormadım/söylemedim. 1,5 ay sonunda başka bir konuda konuşurken ikimizde benim artık evde olmamın kızımız için daha iyi olacağını düşünerek eve döndüm. Eve döndükten kısa bir zaman sonra daha iyi bir semtte daha bir sitede oturmaya başladık. bu yeni eve erken gelmeye başladı eşim. Bu arada stresten bunalıma girip kendi iyice saldım. Ciddi bir cilt rahatsızlığı geçirdim, resmen hayat enerjim bitti. Şimdi nispeten daha iyiyiz ama kocamın bana olan davranışlarında hep bir sorun bulmaya çalışmaya başladım. Düşünün ki benim için eve geliyor yoksa havuz için mi? demeye başladım. Bana iyi davranıyor ama hasta olduğum için mi yoksa sevdiği için mi demeye başladım ve bunun gibi bir sürü şey. Parası yokken biz böyle sorunlar yaşamazdık hiç... Hep bir vakit ayırma, ben bir birlikte yapmak istediği vardı bizde. Ama şimdi öyle değil, o kendi işinde ben kendi halimde... Eskiyi çok özlüyorum.... Eskisi gibi olmaya saf sevgisini özlemeye başladım... Böyle şeyler yaşayıp düzelen var mı aranızda? Bazı şeyler kopunca eskisinden daha sıkı mı olur, yoksa düğüm canınızı mı acıtır.
Teşekkür ederim...
Önce kısaca kendimden bahsedeyim 4,5 senelik evliyim ve 1,5 yaşında bir kızım var. Mesleğini yapamayan yabancı dil öğretmeniyim. Mezun olur olmaz evlendim, bir süre sözleşmeli öğretmenlik yaptım daha sonra kızım olunca bıraktım. Asıl mesela buradan sonra başlıyor. Bu süre zarfında eşim kendi ikinci firmasını kurdu, işleri yolunda gitti derken baya bir kazanç elde ettik. Eski hayatımızdan maddi/manevi eser kalmadı. İşleri yoğun oldu, eve erken gelemedi, şehir ve yurt dışı iş seyahatleri oldu derken biz birbirimizden gayri ihtiyarı soğuduk. Ben kızımla vakit geçirmeye her şeyin geçici olduğunu elbet bir gün her şeyin yoluna gireceğini düşünerek 1 sene geçirdim. Allah var maddi anlamda hiç bir eksiğimiz olmadı ama ben manevi olarak kocamın eksikliğini çok fazla hissetmeye başladım. Derken bir gün konuştuk, her şeyin düzene gireceğinden tüm bu olayların kızım ve benim için daha iyi bir hayat sürmemizi istediğinden başlayıp bunlar için şükredeceğime neden sorun çıkardığıma kadar geldi konu. Kapattım konuyu bir daha açmadım, belki anlar diye. Anlamadı. Mayıs'da doğum günümde benim hep hayalini kurduğum arabamı hediye etti güzel bir partiyle (böyle kandıracağını düşündü sanırım) o olaydan bir kaç gün sonra ben artık maddiyatın benim için bir şey ifade etmediğini söyleyip aldığı arabayı ve bana aldığı her şeyi bırakıp kızımı alıp anneme gittim. (babam yok annem tek yaşıyor) sadece kızımızı sormak için aradı arada sırada bana da nasılsın gibi? Derken 1,5 ay annemde kaldım. Bu süre zarfında ortak tanıdıklarımızdan "Ebrar'ın psikolojik tedaviye ihtiyacı var, psikolojisi bozuk, çok boğuyor beni, o istiyor ki her dakika yanında olayım, hep el üstünde tutayım" dediğini duydum. Ama bana bunları alıştıran kendisi. Hep benimle oldu, hep önceliği ben ve kızımızdı. Başka bir iş yeri varken. Sustum hala bu konu hakkında ona tek bir şey sormadım/söylemedim. 1,5 ay sonunda başka bir konuda konuşurken ikimizde benim artık evde olmamın kızımız için daha iyi olacağını düşünerek eve döndüm. Eve döndükten kısa bir zaman sonra daha iyi bir semtte daha bir sitede oturmaya başladık. bu yeni eve erken gelmeye başladı eşim. Bu arada stresten bunalıma girip kendi iyice saldım. Ciddi bir cilt rahatsızlığı geçirdim, resmen hayat enerjim bitti. Şimdi nispeten daha iyiyiz ama kocamın bana olan davranışlarında hep bir sorun bulmaya çalışmaya başladım. Düşünün ki benim için eve geliyor yoksa havuz için mi? demeye başladım. Bana iyi davranıyor ama hasta olduğum için mi yoksa sevdiği için mi demeye başladım ve bunun gibi bir sürü şey. Parası yokken biz böyle sorunlar yaşamazdık hiç... Hep bir vakit ayırma, ben bir birlikte yapmak istediği vardı bizde. Ama şimdi öyle değil, o kendi işinde ben kendi halimde... Eskiyi çok özlüyorum.... Eskisi gibi olmaya saf sevgisini özlemeye başladım... Böyle şeyler yaşayıp düzelen var mı aranızda? Bazı şeyler kopunca eskisinden daha sıkı mı olur, yoksa düğüm canınızı mı acıtır.
Teşekkür ederim...