- 5 Mart 2017
- 1.786
- 1.988
- 133
Evet yine eşimle ilgili. Fazla büyük bir problem değil ama ne bileyim moralim bozuldu. Eşimle tanıştığımızdan beri annemle babam bir türlü ısınamadılar eşime. Sürekli bir açığını arıyorlar gibi yani ne zaman eşimden konu açılsa kişiliğinden, yaptığı bazı hatalara kadar eleştiriyorlar. Hatasız kul olmaz hepimiz hata yapabiliyoruz. Annemle babam da ne zaman eşimin bir açığını yakalasa iğneliyorlar beni de etkiliyorlar ister istemez. Arada kalıyorum. Haliyle eşimle aramda sorunlar çıkıyor. Artık ne zaman eşimle bir konuda tartışsak ''seni dolduruyorlar.'' demeye başladı alakası bile yokken. İki tarafı da mümkün olduğunca idare etmeye çalışıyorum ama bu çok zor gelmeye başladı artık.
Neyse, son zamanlarda ailem biraz biraz düzelmeye başladı gibi. Eskisi kadar tepkili değiller. Daha yapıcı olmaya başladılar. Eee torun geliyor ne de olsa. Ben de mide bulantılarımdan dolayı bir süredir memlekette ailemle kalıyorum kendime bakamadığım için. Sağ olsunlar haklarını ödeyemem elimi cebime attırmıyorlar yememden içmeme, giyimimden kuşamıma, doktor kontrollerime varana kadar ailem her ne ihtiyacım olursa olsun karşılıyor. Bizden para çıkmasına müsaade etmiyorlar. Siz çocuğunuz için para biriktirin diyorlar. Annemle babam yatak odalarını bile bana bağışladı 3 aydır buradayım, salonda yatıp kalkıyorlar sırf ben rahat yatayım diye. Canım bir şey istese babam üşenmiyor saat gece yarısı bile olsa çıkıp arıyor. Şimdi ailem benim için bu kadar fedakarlık yaparken iyi davranırken haliyle ben kendimi mahçup ve borçlu hissediyorum. Bu kadar olmaz dedirtecek cinsten iyilikleri var. Hem de sebepsiz hani. Yoksa kocam her şeyimi karşılayabilecek durumda ama ailem bunu gönüllü yapıyor.
Sorun ne diyeceksiniz... Eşim az önce bir laf etti ''birbirimizden başka kimsemiz yok, kimsenin umrunda değiliz o yüzden birbirimizin kıymetini bilelim.''
Ben de dedim ki neden öyle diyorsun ailem bize ne kadar destek oluyor kuzum hangi aile yapardı bunları dedim. Eşim de ''kızlarısın bu normal yani büyütülecek şeyler yapmadılar bırak da yapsınlar'' gibi şeyler söyledi. Benim zoruma gitti açıkçası. Tartışmaya başladık haksızlığa gelemiyorum arkadaş ne yapayım. Bu defa kendisi başladı beni hiç bir zaman beğenmediler her fırsatta iğnelediler vs.
Arada kaldım. Eşimin de haklı yanları var ama açtığı meseleler eskide kaldı. Meğer ne kadar dolmuş içine atmış da şimdi böyle patlıyor... Ailemin samimiyetine inanmıyor şimdi. Ama aileme de biraz haksızlık oluyor ya. Önceki gibi değiller sonuçta ama eşim benim yanımda değil ki gözüyle görmüyor yapılan fedakarlıkları anlayamıyor haliyle. Hem ne olursa olsun annemle babam benim için çok kıymetli. Laf söylenmesi zoruma gidiyor.
Moralim bozuk. Eşime nasıl davranmalıyım sizce?
Neyse, son zamanlarda ailem biraz biraz düzelmeye başladı gibi. Eskisi kadar tepkili değiller. Daha yapıcı olmaya başladılar. Eee torun geliyor ne de olsa. Ben de mide bulantılarımdan dolayı bir süredir memlekette ailemle kalıyorum kendime bakamadığım için. Sağ olsunlar haklarını ödeyemem elimi cebime attırmıyorlar yememden içmeme, giyimimden kuşamıma, doktor kontrollerime varana kadar ailem her ne ihtiyacım olursa olsun karşılıyor. Bizden para çıkmasına müsaade etmiyorlar. Siz çocuğunuz için para biriktirin diyorlar. Annemle babam yatak odalarını bile bana bağışladı 3 aydır buradayım, salonda yatıp kalkıyorlar sırf ben rahat yatayım diye. Canım bir şey istese babam üşenmiyor saat gece yarısı bile olsa çıkıp arıyor. Şimdi ailem benim için bu kadar fedakarlık yaparken iyi davranırken haliyle ben kendimi mahçup ve borçlu hissediyorum. Bu kadar olmaz dedirtecek cinsten iyilikleri var. Hem de sebepsiz hani. Yoksa kocam her şeyimi karşılayabilecek durumda ama ailem bunu gönüllü yapıyor.
Sorun ne diyeceksiniz... Eşim az önce bir laf etti ''birbirimizden başka kimsemiz yok, kimsenin umrunda değiliz o yüzden birbirimizin kıymetini bilelim.''
Ben de dedim ki neden öyle diyorsun ailem bize ne kadar destek oluyor kuzum hangi aile yapardı bunları dedim. Eşim de ''kızlarısın bu normal yani büyütülecek şeyler yapmadılar bırak da yapsınlar'' gibi şeyler söyledi. Benim zoruma gitti açıkçası. Tartışmaya başladık haksızlığa gelemiyorum arkadaş ne yapayım. Bu defa kendisi başladı beni hiç bir zaman beğenmediler her fırsatta iğnelediler vs.
Arada kaldım. Eşimin de haklı yanları var ama açtığı meseleler eskide kaldı. Meğer ne kadar dolmuş içine atmış da şimdi böyle patlıyor... Ailemin samimiyetine inanmıyor şimdi. Ama aileme de biraz haksızlık oluyor ya. Önceki gibi değiller sonuçta ama eşim benim yanımda değil ki gözüyle görmüyor yapılan fedakarlıkları anlayamıyor haliyle. Hem ne olursa olsun annemle babam benim için çok kıymetli. Laf söylenmesi zoruma gidiyor.
Moralim bozuk. Eşime nasıl davranmalıyım sizce?