Evi Terketmek

irembjk .!.:

Allah yardımcınız olsun, yaşadıklarınız çok zor. Bence üniversiteyi yanlarında okumanız bile yanlış bir karar olmuş, siz şimdiden part time vs kendi paranızı kazanabileceğiniz bir iş bulmaya bakın derim hiç değilse elinize birikiminiz olsun biraz da olsa. Okulunuz bittiği gibi de gerek mesleğinizle ilgili gerek değil hayatınızı idame edebileceğiniz bir iş bulup gidin evden. Anneniz bunca şeye rağmen baban o senin diyor ve sizinle gelmeye yanaşmıyorsa belki bencilce gelecek size ama kendi kararı. Bu durumu maalesef kabullenmiş gözüküyor, siz kendinizi kurtarmaya bakın derim. Bu hayat sizin ve bunca zaman dayandığınıza göre siz çok güçlü bir insansınız. Kardeşinizi yanınıza alıp almamak onun isteğine ve sizin durumunuza bağlı, eğer istiyorsa küçük bir şehirde kendinize yeni bir hayat kurun, orada geçinmek daha kolay. Eğer kendinize inanırsanız başarabilirsiniz ne yazık ki kimse doğacağı aileyi kendisi seçemiyor

Genişletmek için tıkla...

Chaosteory .!.:

arkadaşlar merhaba
24 yasımdayım. 2 yıllık üniversite mezunuyum su an okulumu 4 yıllığa tamamlıyorum. 2 sene sonra lisans mezunu olacagım.
fakat babam rahatsız. psikolojik sorunları var. onun sorunları sebebiyle annemle evde yıllardır süren tartışmalar, kavgalar vs oluyor. annem 1 kez intihara kalkısmıs bu sebepten benden önce doğacak olan ablamı kaybetmişler. ben küçükken durumu cok farkında değildim fakat büyüdükçe babam sorunlarını bana da yansıtmaya basladıkca katlanamaz oldum
annem yasamaktan bıkmısdurumda. ne zamana kadar devam edebilirim bilmiyorum diyor. babam tedavi olmayı reddediyor. tedavi olmadan düzeleceğini iddia ediyor fakat doktorlar mutlaka en azından ayda bir hastaneye gelmesini söylüyor.
bende anksiyete bozukluğu var. annem de ben de antidepresan kullanıyoruz. doktorum babam düzelmediği sürece düzelemeyeceğimi söyledi.
ben o kadar dolmus durumdayım ki en ufak tartısmada titremeye ağlamaya baslıyorum. ve babamla olan tartısmalar sonunda hiç mantıklı düşünemiyorum. en sonuncu tartısmamızda tartısma da sayılmaz aslında konusmamızda diyeyim cünkü o kadar dolmusum ki dısardan bakıldıgında belki de normal karsılanacak ya da alttan alınacak bir seyken ben konusmamızım ardından birden nefes alamamaya basladım. derin nefes almaya calısıp içimizi çekeriz ya o sekilde nefes almaya calısıyorum yok olmuyor. baygınlık geçirdim. sonrasında kendime gelmişim. hastaneye kaldırdılar vs.
ben baba bile demek istemediğim o insanla aynı evde yasamak istemiyorum.
okulumu bırakıp veya dondurup bilmiyorum nasıl yaparım, şehir dısında kendi hayatımı kurmak istiyorum.
yoksa kendime zarar verecek olmamdan korkuyorum. sinir krizi anlarında mantıklı düşünemiyorum ve cogu kez aklımdan geçirdim. önceleri kendini öldüren insanların tanrı katında affedilmediğini düşündüğüm için cesaret edemiyordum fakat artık o inancımı da yitirdiğimi hissediyorum.
evden gitmemi engelleyen iki şey var birincisi küçük kızkardeşim var 8 yasında. diğeri de annem. evden ayrıldığımda o adamın anneme neler yapacagını kestiremiyorum. benim yüzümden annemin veya kardeşimin basına bir sey gelirse kendimi asla affetmem.
adamın akrabaları bizim akrabalarımız vs hepsi durumu biliyor fakat kimse bir şey yapmıyor veya yapamıyor. annem ayrılmak istedi cok kez tehdit edildiği icin cesaret edemedi. 25 senelik evliler annem hep sabretmiş benim de sabretmemi istiyor ama ben bu evde nefes alamıyorum.
ne yapacagım bilmiyorum
fikir verir misiniz

Genişletmek için tıkla...

Chaosteory .!.:

arkadaşlar merhaba
24 yasımdayım. 2 yıllık üniversite mezunuyum su an okulumu 4 yıllığa tamamlıyorum. 2 sene sonra lisans mezunu olacagım.
fakat babam rahatsız. psikolojik sorunları var. onun sorunları sebebiyle annemle evde yıllardır süren tartışmalar, kavgalar vs oluyor. annem 1 kez intihara kalkısmıs bu sebepten benden önce doğacak olan ablamı kaybetmişler. ben küçükken durumu cok farkında değildim fakat büyüdükçe babam sorunlarını bana da yansıtmaya basladıkca katlanamaz oldum
annem yasamaktan bıkmısdurumda. ne zamana kadar devam edebilirim bilmiyorum diyor. babam tedavi olmayı reddediyor. tedavi olmadan düzeleceğini iddia ediyor fakat doktorlar mutlaka en azından ayda bir hastaneye gelmesini söylüyor.
bende anksiyete bozukluğu var. annem de ben de antidepresan kullanıyoruz. doktorum babam düzelmediği sürece düzelemeyeceğimi söyledi.
ben o kadar dolmus durumdayım ki en ufak tartısmada titremeye ağlamaya baslıyorum. ve babamla olan tartısmalar sonunda hiç mantıklı düşünemiyorum. en sonuncu tartısmamızda tartısma da sayılmaz aslında konusmamızda diyeyim cünkü o kadar dolmusum ki dısardan bakıldıgında belki de normal karsılanacak ya da alttan alınacak bir seyken ben konusmamızım ardından birden nefes alamamaya basladım. derin nefes almaya calısıp içimizi çekeriz ya o sekilde nefes almaya calısıyorum yok olmuyor. baygınlık geçirdim. sonrasında kendime gelmişim. hastaneye kaldırdılar vs.
ben baba bile demek istemediğim o insanla aynı evde yasamak istemiyorum.
okulumu bırakıp veya dondurup bilmiyorum nasıl yaparım, şehir dısında kendi hayatımı kurmak istiyorum.
yoksa kendime zarar verecek olmamdan korkuyorum. sinir krizi anlarında mantıklı düşünemiyorum ve cogu kez aklımdan geçirdim. önceleri kendini öldüren insanların tanrı katında affedilmediğini düşündüğüm için cesaret edemiyordum fakat artık o inancımı da yitirdiğimi hissediyorum.
evden gitmemi engelleyen iki şey var birincisi küçük kızkardeşim var 8 yasında. diğeri de annem. evden ayrıldığımda o adamın anneme neler yapacagını kestiremiyorum. benim yüzümden annemin veya kardeşimin basına bir sey gelirse kendimi asla affetmem.
adamın akrabaları bizim akrabalarımız vs hepsi durumu biliyor fakat kimse bir şey yapmıyor veya yapamıyor. annem ayrılmak istedi cok kez tehdit edildiği icin cesaret edemedi. 25 senelik evliler annem hep sabretmiş benim de sabretmemi istiyor ama ben bu evde nefes alamıyorum.
ne yapacagım bilmiyorum
fikir verir misiniz

Genişletmek için tıkla...

Chaosteory .!.:

bana karsı acık bir tehditi olmadı ama anneme karsı öldürmekle tehdit etmiş annem de bize bir şey olmasından korkuyor.

Genişletmek için tıkla...