Eşim bir defa ben annemlerdeyken eski arkadaşlarından biriyle görüşmüştü dışarda, usulen üstten sormuş geç oldu bizde kalalım istersen demiş. Çocuk da hemen kabul etmiş. Eşim çok şaşırdım ben hayatta kalamam, evli barklı çocuklu adamım, bekar evi değil ki bu nasıl kabul etti şok oldum dedi.
Asıl ben şoklara girdim ve bu ikinci defa olursa seni tefe koyar hem çalar hem oynatırım dedim. İkincisi asla olmaz saçmalama dedi ki, bunda bile delirmiştim ben nasıl bana sormadan evime sapın birini sokarsın diye. Benim net çizgilerimdir bunlar. Çok utanmıştı eşim, zaten çarşaf, yastık, yastık kılıfı ne varsa doldurmuş makineye benim korkumdan

iyi çarşaf sermeyi akıl etmişin yıkatırdım sana bu koltuğu dedim
Arkadaşı ne gerek var len bunlara ev hanımı gibi çarşaf mı sercen demiş. Bizimki de benim hanım titizdir gebertir beni demiş
Üstünden beş yıl geçti bir ikincisini yaşamadık çok şükür. Hele sizinki gibi bir durumda herkesi ayağa kaldırırdım ben, önce kaynımı arar çabuk eşantiyonlarını da toplayıp defolun evimden randevu evi değil orası, aile yuvası derdim. Oh mis ömür boyu kafam rahat. Bunu diyemiyosanız da usulünce psikolojilman eze eze söyleyin lafınızı.