Evladından Utanan Bir Aile

Merhabalar.. Ailemle hiçbir zaman düzgün, sağlıklı bir ilişki kuramadık maalesef. Başarılı, sorunsuz, problemsiz bir çocuk olmama rağmen hiçbir zaman beni benimsemediler hiçbir hareketimden memnun olmadılar ve hep aşağıya çekmeye çalıştılar. sorun yok, onlar da öyle deyip kabullendim farklı şehirde yaşayarak uzak kalarak böyle bi sorun yokmuş gibi yaşamaya çalıştım.

Sorun şu ki.. Evlenip boşandım, üzerinden üç sene geçti. Ailem sürecin hiçbir anında yanımda olmadığı gibi aksine daha da yaraladılar beni. Ben de çalışıyorum ama eski eşimin durumu benden iyiydi, boşanınca çocuk da olmadığı için hiçbir şey istemedim. Yeni boşandığım dönemlerde ailem arayıp artık o eski zengin dönemin bitti, biz üç kuruş emekli maaş alıyoruz sana bakamayız şimdiden söyleyelim demişlerdi. Arkadaşlar birçok şey var da, alıştığım için artık hatırlamıyorum es geçiyorum çoğunu.

Şu aralar hayatımda biri var. Onunla bazen sosyal medyada fotoğraf paylaşıyorum. Bunu gören annem bi sinir aradı beni. Neden paylaşım yapıyorsun? ya bu adamla evlenirsen dedi. evleneyim ne olacak ki dedim. Biz senin boşandığını hiç kimseye anlatmadık, hala herkes seni evli biliyor hala eşini soranlar var iyiler diyoruz. yarın bir gün evlenip çocuk yaparsan ilk eşinmiş eşindenmiş gibi söyleyeceğiz dedi. Neye uğradığıma şaşırdım. Pes dedim. Bunu diyen benim öz ve öz annnemdi. Kızlarından utanan bir aile ve utanmadan bunu bana açıkça söyleyebilen bir aile.

Ben bu olandan sonra ailemle komple iletişimi kesmek istiyorum. Ne yapabilirim? Nasıl bir yol izleyebilirim?
Bence de komple iletişimi kesin bu nasıl iştir ya kadının değeri evli olduğu sürece mi? Boşanınca utanç duyan aileleri anlamıyorum. Bir de hala evliler demiş. Şuanki ilişkinizin ciddiyetini bilmiyorum ama iyi giden bir ilişkiyse ben olsam paylaşım sayısını bile inadına arttırırdım her halde. Kimin haddine benim seçtiğim hayatı beğenmeyip kendi kafasına göre bana bi hayat uydurup herkese de öyle anlatmak
 
Merhabalar.. Ailemle hiçbir zaman düzgün, sağlıklı bir ilişki kuramadık maalesef. Başarılı, sorunsuz, problemsiz bir çocuk olmama rağmen hiçbir zaman beni benimsemediler hiçbir hareketimden memnun olmadılar ve hep aşağıya çekmeye çalıştılar. sorun yok, onlar da öyle deyip kabullendim farklı şehirde yaşayarak uzak kalarak böyle bi sorun yokmuş gibi yaşamaya çalıştım.

Sorun şu ki.. Evlenip boşandım, üzerinden üç sene geçti. Ailem sürecin hiçbir anında yanımda olmadığı gibi aksine daha da yaraladılar beni. Ben de çalışıyorum ama eski eşimin durumu benden iyiydi, boşanınca çocuk da olmadığı için hiçbir şey istemedim. Yeni boşandığım dönemlerde ailem arayıp artık o eski zengin dönemin bitti, biz üç kuruş emekli maaş alıyoruz sana bakamayız şimdiden söyleyelim demişlerdi. Arkadaşlar birçok şey var da, alıştığım için artık hatırlamıyorum es geçiyorum çoğunu.

Şu aralar hayatımda biri var. Onunla bazen sosyal medyada fotoğraf paylaşıyorum. Bunu gören annem bi sinir aradı beni. Neden paylaşım yapıyorsun? ya bu adamla evlenirsen dedi. evleneyim ne olacak ki dedim. Biz senin boşandığını hiç kimseye anlatmadık, hala herkes seni evli biliyor hala eşini soranlar var iyiler diyoruz. yarın bir gün evlenip çocuk yaparsan ilk eşinmiş eşindenmiş gibi söyleyeceğiz dedi. Neye uğradığıma şaşırdım. Pes dedim. Bunu diyen benim öz ve öz annnemdi. Kızlarından utanan bir aile ve utanmadan bunu bana açıkça söyleyebilen bir aile.

Ben bu olandan sonra ailemle komple iletişimi kesmek istiyorum. Ne yapabilirim? Nasıl bir yol izleyebilirim?
Eski eşini hiç kimse mi görmemiş böyle bir yalan soylenilebilir mi bu ne saçmalık. Tamamen bağını koparmasan da hayatın hakkında yorum yapamayacak kadar az görüş.
 
ben de üniversite okurken evlendiğim için utanmıştı ailem, nikahımda herkes surat yapmıştı karşı tarafa rezil olmuştum, eşimin ailesi beni teselli ediyordu 😂 boşanma konusu açılınca da bir araba laf yemiştim mağdur olduğum halde biz insanlara ne diyeceğiz bizim lafımızın hiç önemi yok diye, şu an tepeme binmesinler sorun yok bilsinler diye boşanmıyorum. aile seçilmiyor işte. iletişimi ben kessem onlar kesmiyor, böyle gidiyoruz. üzüldüm size de böyle davranmalarına.
 
ben de üniversite okurken evlendiğim için utanmıştı ailem, nikahımda herkes surat yapmıştı karşı tarafa rezil olmuştum, eşimin ailesi beni teselli ediyordu 😂 boşanma konusu açılınca da bir araba laf yemiştim mağdur olduğum halde biz insanlara ne diyeceğiz bizim lafımızın hiç önemi yok diye, şu an tepeme binmesinler sorun yok bilsinler diye boşanmıyorum. aile seçilmiyor işte. iletişimi ben kessem onlar kesmiyor, böyle gidiyoruz. üzüldüm size de böyle davranmalarına.

ben de sizin adınıza üzüldüm. boşanma sürecinde “biz insanlara ne diyeceğiz” cümlesini ben de işitmiştim. bu cümle yerine evlatlarına sahip çıksalar, olabilir yavrum hayatta her şey var biz yaşadığımız sürece yanındayız deseler güçlü evlatlardan oluruz ve korktukları o insanlardan da tek laf işitemezler.

kararını etkilemek istemem ama sırf ailen yüzünden mutsuz bir hayat sürme derim ben. bu hayata bir kere geliyoruz ve en güzel yıllarımız bu gençlik yıllarımız. ileride 50-60 yaşlarında keşke başkaları için mutsuz hayatımı sürdürmeseydim bazı şeylere son verip yoluma baksaydım pişmanlığını yaşamanı istemem. inan bana bizim aileleri düşündüğümüz kadar onlar bizi düşünmüyor, düşünselerdi zaten mutsuz olmamızı istemezlerdi kendileri son vermemizi isterdi bazı şeylere.
 
uzak ve farklı şehirlerde yaşıyoruz yıllardır. senede bir uğrarım onda da sadece çekirdek ailemi görürüm. ama annemle hemen her gün uzun uzun tlf sohbetlerimiz, görüntülü konuşmalarımız olur. ben komple bu iletişimi de koparmak bitirmek istiyorum çünkü fark ettim ki enerjimi düşürmekten, beni üzmekten başka bir anlam ifade etmiyorlar.


bu anneylemi uzun uzun sohbet edip tlf görüntülü konuşuyorsunuz allah aşkına
 
ben de sizin adınıza üzüldüm. boşanma sürecinde “biz insanlara ne diyeceğiz” cümlesini ben de işitmiştim. bu cümle yerine evlatlarına sahip çıksalar, olabilir yavrum hayatta her şey var biz yaşadığımız sürece yanındayız deseler güçlü evlatlardan oluruz ve korktukları o insanlardan da tek laf işitemezler.

kararını etkilemek istemem ama sırf ailen yüzünden mutsuz bir hayat sürme derim ben. bu hayata bir kere geliyoruz ve en güzel yıllarımız bu gençlik yıllarımız. ileride 50-60 yaşlarında keşke başkaları için mutsuz hayatımı sürdürmeseydim bazı şeylere son verip yoluma baksaydım pişmanlığını yaşamanı istemem. inan bana bizim aileleri düşündüğümüz kadar onlar bizi düşünmüyor, düşünselerdi zaten mutsuz olmamızı istemezlerdi kendileri son vermemizi isterdi bazı şeylere.
çok doğru zaten boşanacağım ama daha güçlenmem gerek. ekonomik olarak şu an zamanlama doğru değil. zaten ateşle barut gibiyiz sadece ben konuyu boşanmaya getirmiyorum, zamanında getirdim ailem konuyu kapattı arkamda durmadılar. bu sefer arkamda durmasalar da benim tek başıma halledebilmem gerekiyor.
 
Back
X