- 5 Aralık 2007
- 768
- 0
- 42
sizde oğlunuza kavuştuğunuz ilk anları anlatırmısınız eğer sakıncası yoksa
okadar güzel anlatmışsınızki bütün yazdıklarınızı okudum az çok aynı şeyleri yaşamışız.şimdi benimde bir yavrum var 3,5 yaşında oldu canım oğlum.hayatımda yaptığım en doğru şey yavrumu almak.Allahıma sonsuz şükürler olsun nasip ettiği için.sizide tebrik ederim.
okadar güzel anlatmışsınızki bütün yazdıklarınızı okudum az çok aynı şeyleri yaşamışız.şimdi benimde bir yavrum var 3,5 yaşında oldu canım oğlum.hayatımda yaptığım en doğru şey yavrumu almak.Allahıma sonsuz şükürler olsun nasip ettiği için.sizide tebrik ederim.
ben bir kız çocuğu evlat edindim.Sizlere tüm hissettiklerim, yazacağım.artık başlıyayım...
İlk eşime verdiler böceğimi onu görmeye gittiğimizde.Yeni uyanmış.Yok.Biz gittik diye uyandırmışlar.Sanki daha mı minikti.50 gün oldu geleli..Evet Evet...Büyüdü, kilo aldı...
Oradan oraya atlıyorumişte.Kolarını uzattı ömrümün yarısı kocama,sevdiğime.Çok tatlıydı.Japon balığım benim.Eşimin kucağında iken ben çıplak bacaklarını öptüm.Hoşuna gitti.Güldü.10-15 dakika kadar gördük o gün.sonrasında bir hafta bağlanma programına aldılar beni.Birbirimize alışalım diye.Oradaki bir haftalık deneyimimi ömrümün sonuna kadar unutmıyacağım.şimdi o haftayı yazmıyacağım.yoksa dökülürüm. Daha sonra....
..................................................
sümüklüböceğimin hikayesinden alıntı yapacağım vaktim oldukça....yukarıdaki yazı da oradan kısa bir alıntı..umarım o aileye okursunuz...sevgiler
arkadaşım mesaj olarak sormuşsun ancak benim özel mesaj atma hakkım yokmuş henüz,burdan alıntı yapmak istedim.
biyolojik ailenin istedigi zaman çocugu görme ve gerekli şartları hazırladıgı takdirde (prosodüre göre) çocugu alma hakkı varmış.Ogün murat biyolojik annesiyle görüştü kurum görevlileri eşliginde daha sonra bize tekrar getirildi.
Umarım bilgilendirici olmuştur başka soruların varsa sorabilirsin :)
teşekkürler....
muratı istemediler yani.öyle mi?
murat biyolojik aileyi biliyormuydu...yeni mi öğrendi.....tepkisi ne oldu...psikolojisinde herhengi bir değişme?size karşı?
şimdi sürekli sizinle mi kalacak murat?görüşmeler devam mı edecek?
bu durum 6 yaş çocuğu için mi geçerli?
şimdiden çok teşekkürler
murat kuruma bırakıldıgında 4 yaşındaydı ailesini biliyordu zaten anne baba boşanınca babası abisini almış muratıda annesi ama bakamayınca kuruma bırakmış bizde 2 yıl sonunda aldık.Annesi ile görüşecegini bir gün önceden söyledik zaten psikolojik durumunda degişme olmadı bazı çocuklar çok etkileniyormuş fakat muratta bu söz konusu olmadı geldiginde yine anneme anne demeye devam ediyordu.Muratı istemedi ailesi sanırım henüz o ortamı hazırlayamamışlar.Sürekli bizimle kalıcak 18 yaşına kadar sonrasında isterse bizimle kalmaya devam edebiliyor isterse gitmekte özgür olucak.Bu durum çocugun yaşı ne olursa olsun ailesi görüşmek istiyorsa başvurusu kabul edilirse olabiliyor.
Ben teşekkür ederim.
tekrar teşekkürler...murat için sevindim...inşallah muratlar denizler kırılmazlar...bizler de....sevgiler....
sevgili teny....
kendi yazımdan alıntı yapmaya devam ediyorum.ama henüz okumamışsın sanırım.üzülüyorum.bir an önce evlat edinmeyi düşünen kişiye okuman dileği ile...
kız eteğime yapışmadan biraz daha kopyalıyayyım
güzel hikayenize göz yaşlarımla eşlikettim çok çok teşekkürederim allah razı olsun yavrunuza allah uzun ömürler versinnnn. uzun bi süre sürekli kontrolettik topiği yazan olamadı üzüldük hatta başka konulara göz gezdirdik sonrada ne yalan söyliyeyim kk ya bile girmedim doğru dürüst akrabamın endişeleri var demiştimya endişesi açık söylemek gerekirse yaşı biraz var ve eşi biraz zor bi adam ona gelecek yavruyu düşündüğünden çok kararsız hak veriyorum içinde bi uhde ve hayal olarak kalacak galiba evlat olayı hayırlısı diyo ama içindeki yangını bi tek allahla o bilir.
selam teny.....
biraz geç oldu....
önce;güzel duan dileğin için çok teşekkür ederim.tek temenniiim...kızımın bizimleömrümüzce olması.akrabanızın endişelerinin olması doğal....kolay basit bir şey değil bizimkisi....aslına bakarsan benim de eşimden yana endişelerim vardı.zaten beklememin bazı sebeplerinden biri de buydu.belki akrabanızın eşi duygularını fazla ifade etmiyordur.erkekeler genelde içlerine atarlar.bastırırılar.benim eşimin de meğer içinde neler gizliymiş.okumuşsundur ya da okursan eğer anlamışsındır.neredeyse benden pipirikli....bu kelimyei sevmem ya....böyle ifade edilşyor işte..yani denizin üzeine çok düşüyor....hem kim kolay ki...durup düşünmeli...bizde de ben biraz zorumdur.kişilik olarak.eşi eğer baba olmayı istiyor fakat acabaları varsa bunlar çok doğal...başvursunlar.çok geç olmadan...gelecek yavruları bütün acabaları silecek.emin olun.
hayır...hayır.ne hayal ne ukte kalsın bir yerlerde...yaşanmalı...anneliği tatmalı.hiçbir duygu ertelenmemeli....içindeki yavruyu yuvada bekleyen tatlı yavrusu dindirecek.inansın buna...istersen özelden de sormak istediğiniz bi,rşeyler varsa bilgim dahilinde yazarım seve seve....hoşçaklaın...sevgiyle kalsın...o anne olacak akrabanızı da sarıyorum...
merhaba Denızgeldı arkadasım.Yazdıgın yorumları ara ara okuyup şişene kadar aglıyorum ve kızıma bır o kadar sarılyorum.Duygularını cok guzel dıle getırmıssın.Allah mutlulugunuzu bozmasın arkadasım.Rabbım sızı hıcbır olumsuz durumla karsılastırmasın ınsallah
merhaba canım...
kızına bir kez de benim için sarıl ,lütfen.....amin aminnnn...çok eşekkürle temenniiilerin için....sevgiler....
yazdığın paylaşımın için de ayrıca teşekkürler...duygulandım...aynı akrabanız gibiyim ben de...şimdiden sonra Allahımdan ömür istiyorum...kızım için...
sen çok iyi bir annesin canım yazdıklarını sürekli takip ediyorum
beni çok duygulandırdınız cok güzel bi hikayeniz var kızınızla size uzun sağlıklı mutlu yıllarMerhaba,diğer topikte yazmıştım ama bir kere daha yazabilirim seve seve:))
Başvurumuzu yaptık,bir telaş evraklarımızı hazırladık,ev ziyaretini de atlattık bir gün arkadaşım beni arayarak sosyal hizmet görevlisinin kendisini aradığını bizim hakkımızda sorular sorduğunu söyleyince çok telaşlandım.Referans olarak verdiğimiz diğer kişilerinde arandığını öğrenince arka arkaya,dedim herhalde bizimle ilgili bir sorun var,dosyamız onaylanmayacak o yüzden referanslar aranıyor.İçim nasıl daraldı anlatamam.Aynı gün akşamüstü uzmanımız arayıp dosyamızın onaylandığını,bize uygun bir bebek olduğunu,ertesi gün görebileceğimizi eğer bir sorun çıkmazsa kızımızı alabileceğimizi söyleyince yaşadıklarımı tarif edebilmem mümkün değil.
Vakit geçmek bilmedi,nihayet öğle saatlerinde kurumda kızımla ilgili bilgi alabildik,yuvaya kızımızı görmeye gittik.Kucağıma aldığımda uykudan yeni kalkmıştı,acıkmış deli gibi ellerini emiyordu.Elini tutmak istediğimde o minicik eliyle parmağıma sarıldı.İnanın şimdi o ilk anı düşündüğümde ne yüzü ne gözü sadece o minicik parmakları geliyor gözümün önüne.
İşlemlerimiz bitti,yuvadan kızımızı aldık eve gelirken kucağımda mamasını yedi.Ama hala inanamıyordum,benim olduğuna,evimize gittiğimize...
Sanki başkasının bebeği bana bir kaç saatliğine verilmiş gibi.
Herkes farklı hissediyor sanırım.Belki hayal kırıklığına uğrayacaksınız ama görür görmez büyük bir aşkla bağlandığımı hissetmedim ben.Sadece çok güzel geliyordu gözüme,bakmaya doyamıyordum.
Eve gelir gelmez yıkadık üstünü değiştirdik,uyudu kucağımda,ben hala inanamaz gözlerle onu seyretmeye devam ettim...
İşe dönmem gerekiyordu kısa süreliğine,şimdi düşünüyorumda şoktaymışım sanırım o akşam.İşlerimi bitirdim eve döndüm çok gelenimiz oldu kızımızı görmeye,bir şeyler ikram ettik bütün bunlar düşünülmeden otomatiğe alınmış gibi yaptığım şeylerdi.İçimde dışa vuramadığım,adlandıramadığım kadar büyük bir sevinçle çay servisi yapıyordum düşünsenize.Şimdi şaşırıyorum kendime,neyse,herkes çekildi,evimizde kızımızla ilk gecemizi yaşayacağımız düştü aklıma.Ondan sonra elim ayağıma karıştı işte.
Sesini duyamam uyanamam diye korkup uyumadım bütün gece.Nefesini dinleyerek,koklayarak onu seyrettik hep.
Eşim kucağına alamıyor korkuyordu canını acıtmaktan,ben bakamazsam diye içimi şişiriyordum ama geçti gitti o ilk panik duygusu.Acemiliğimiz var elbet ama kimsede annesinin karnından anne-baba olarak doğmuyor ki şekerim:))Bebeğiniz öğretiyor size anne olmayı.
Aklımız fikrimiz hayatımız kızımız oldu bir kaç gün içinde.Allah öyle bir sevgi veriyor ki içinize,sesinize,bakışınıza yansıyor,bebeklerde bunu hissediyor bence.
Tereddütlerim vardı tabii,ya bizim kadar benimseyemesze ailelerimiz,ya sevemezlerse diye şimdi utanıyorum kendimden nasıl böyle düşünmüşüm diye.
O kadar eminim ki eğer doğurmuş olsaydım ancak bu kadar sevilen bir bebek olabilirdi:)))
Daha çok yeni anneyim,diğer arkadaşlar endişelerinizi daha iyi giderebilirler.
İleride sorun yaşar mıyım bilemiyorum.Olursa da başa çıkarım Allah'ın izniyle.
Bunca yıldır kızıma sahip olabilmek için az şeye mi göğüs gerdim sanki,bütün bunlarla savaşabildiğime,vazgeçmeyi düşünmediğime göre kızıma yada aileme zarar verebilecek şeylerle de savaşabilirim,buna izin vermem diye düşünüyorum evelallah:))
İnşallah arkadaşınız karar verir bir an önce başvurusunu yapar.Çünkü şimdi o kadar pişmanım ki daha önce kızıma kavuşmak için uğraşmadığıma,heba olan,kendime acımakla geçen yıllarıma, kimsenin vakit kaybetmesini istemiyorum.
Sevgiler...
gözyaşlarım geride kaldı.Bir kişinin bile gözünün yaşı dinsebu bana yeter.En son ne yazmışım bir dönüp bakıyiiim sayfaya.
Şimdi,o bir haftaya geçebilirim.İlk girdim kızımın odasına.Çok temiz,bakımlı neredeyse lüx bir yer.İçeri girerken dezenfektanlanıyorsunuz.Elleriniz.Başınıza bir bone.Zaten tüm bakıcı anneler boneli.hepsi bir örnek üniformalı.Bana da verdiler bir tane.Ama benimkinin rengi farklı.yavrum beni onlardan ayırsın diye.Alışsın,tanısın diye.Ayrıca heryerde kamera sistemi varmış.Önemli değil.Benim duygularım o kadar alenii ki üzerime bile takabilirlerdi.Odaya girdim.Benimkini gösteriyorlar.Birden birkaç çocuk üzerime atlıyor.Aman Allahım!Ömrümce unutmıyacağım o bir haftayı.Özellikle de o ilk günü.Neyse...Odadayım.Biri sarılıyor boynuma...Diğeri bacaklarıma.Biri ce. eee yapıyor,diğeri yapışıyor.Hepsi o kadar sevgiye aç ki....Açlar.....susuzlar...Hasretler...Bir gülüşe,bir dokunuşa.Kendi kızımı sevemiyorum.İzin vermiyorlar.Döküldüm.Mahvoldum.O an dedim.''ben ne yaptım''
Ben ne yapmışım bu zamana kadar.Onca tüp denemeleri,onca vücuduma aldığım hormonlar,hayal kırıklıkları...Her tedavi bir çocuğu sevindiren bir balon gibiydi.Ama hepsi elimde patladı.Maddii manevii ne kadar yıprandım.maddii zararım ölçülür tespit dilebilir.Ama ya manevii?Tedavilerim sırasında kurttan kuştan,gülden çiçekten,dışarıda gördüğüm bir hamilenin duasındanmedet umdum.Yolda durdurur dualarını isterdim.Ah! Ah! Yine doluyorum.Neyse....Bitti.
Ne diyordum
Bir hafta birbirimize alışmamız için bağlanma programına aldılar beni.Canım tatlı kızım..Mis gibi uyuyor şimdi.Çocukların bana öyle sevgiyle hasretle davranışları karşısında çok kötü oldum.Bir ağlamak,bir ağlamak..Odadaki annelerde benimle ağladılar.Ben dedim.Şimdiye kadar neredeydim.Tedavilerim geldi aklıma.Sonra,karar verme aşamasında bocaladığım,kaybettiğim zamanlar. Görünmez elim bana öyle bir tokat attı ki.Kendi kendimi acıttım.Bir süre kendi kızıma yaklaşamadım bile.Çünkü;sevgi arsızları izin vermiyorlar bana.Ah o yüzler ah!
Çoğunun salyaları akıyor.Diş çıkarıyorlar.O kadar tatlılar ki...İnanın,bir hafta oradaydım;hiçbirinden iğrenmedim.Her yerim,üstüm başım salyalarıyla,ıslak elleriyle bana tutunmaya çalışan sevgi isteyen yavrularla doldu.Zaten baktılar,olmuyor.İkinci günden itibaren yalnız kalmamızı sağladılar kızımla.Oradayken kızıma ben baktım.Altını aldım,dötünü yıkadım.Günde iki kez e e. yaparmış çok tatlım.Yemeğini yedirdim.Meyve suyunu içirdim.Ona ninni bile besteledim daha ilk günlerde.edebiyatım fena değildir.Okutsalardı kesin bir edebiyatçıydım ben.Elim uyuşmaya başladı.pıhtılaşma sorunum var.ondan olsa gerek.Saatte epeyi oldu.Artık ara veriyorum.Ne kadar uyursam,ne kadar dinlenirsem kardır.Hep böyle deyip yazımı yarıda bırakıyorum.Yatınca da uyuyamıyorum.Neyse,vücudum dinlensin bari.Hadi...Hoşçakalın..Dilerim ileride küçük bir sevgiliyle kalın.Çok daha geç kalmadan.Gittim
Alıntı ile Cevapla .
--------------------------------------------------------------------------------
27-11-2011, 17:
hikayenizi okurken gözyaslarım akmaya basladı bence yılın annesi olmaya adaysınız
lutfetmişsiniz....estağfirullah...naçizane kızımla birlikte öğreniyoruz anne,evlat olmayı....hayırlısı ile inşalah başarırız.sevgiler...