Sağol zümracığım güzel sözlerin için ama bunda bu kadar abartılacak bir şey yok bence.Hepimiz adına konuşuyorum umarım yanlış bir şey yazmam.
Evladımız olsun istedik,uğraştık doğuramadık,karnımızda büyümese de o bizim olsun dedik kısaca bir seçim yaptık sadece.İki alternatifimiz vardı ya maddi manevi külfete katlanıp sonu belirsiz tedavilerimizi olacak ya da evladımızı kucağımıza alacaktık.Zaten Rabbim'in bize nasip ettiği,uygun gördüğü evlat gelmeyecek mi yuvamıza,ne farkeder bu şekilde olsun ne olur ki dedik,yılllardır içimizde biriktirdiğimiz hayallerimizden vazgeçmeyelim,cicili bicili bebek kıyafetlerini sadece hediye olarak almayalım,'hangi mamayı yedirsem,dişlerimiz çıkıyor,bayramlıklarımızı aldık,büyüdük artık yuvaya başlayacağız' sohbetlerini edebilelim,kızlarımızın oğullarımızın yıl sonu gösterilerine,mezuniyet törenlerine,düğünlerine derneklerine ait fantezilerimiz olsun dedik,anne baba olalım istedik sadece.
Bu kararın verilmesi,gerçekleştirilmesi kolay değil kabul ediyorum,aklındaki sorular benimde içimi çok yedi,ama anne olabilmek için 4 kez ameliyat oldum,iki kez tüp bebek tedavisi denedim,doğal yollarla 6 kez hamile kaldım,bebeklerimi kaybettim,bütün bunların üstesinden geldiysem Allah'ın izniyle bundan sonra çıkarsa bu tarz pürüzlerlede başa çıkabilirim dedim.
Madem kıyafetlerini alacak kadar istiyorsun bebek sahibi olmak naçizane fikrim bir düşünün derim

Sevgiler...