ah bi rahat olabilsem o kadar çok soru var ki kafamda cevap bekleyen. ya heyecanlanırsak yanlış şeyler söylersek ya evimizi beğenmezlerse mesela ayrı bi çocuk odası yok bu eksi bi puan olurmu gerçi bebek onaylanırsa taşınmyı düşünüyoruz ama yinede bilemiyorum. bide merak ettiğim annem baksa bebeğe acaba sakıncası olurmu çünkü emekli olmama az zaman var ve işten çıkmak istemiyorum. evlat edinmek için emekliliği beklesem yaşım ilerlemiş olacak offf of.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Evlat Edinme Evlat Edinenler Lütfen Duygularınızı Bizimle Paylaşın
- Konu Sahibi zaman
- Başlangıç Tarihi
Evlat edinen annelerin paylaşım alanı. Prosedürler neler ? Neler yaşadık ? Neler yaşıyoruz ?
Kızlar yazdım ama sonra içim rahat etmedi,'ahkam kesmek' derken kendimi kastediyordum,sizlerin benim için bizim için yazdığınız,destekleyen,ilgili yorumlarınız benim için çok özel ve önemli.(Ah bu günleride mi görecektim,Pırılım halime bak,şunun şurasında neredeyse bir ay önce aynı korkuları yaşıyorduk,şimdi de dosyamız onaylanacak mı sıramız kaç olacak endişesi taşıyoruz ya gün gelecek içini rahat tut,hepsi olacak,sabırlı ol diye ahkam keseceğim)
Burada endişelerimi,heyecanlarımı paylaştığımda sizin yazdıklarınız beni rahatlatıyor.
Lütfen aksini düşünmeyin,çok üzülürüm.
Nolur beni yanlış anlamadığınızı yazın da içim rahatlasın.
Sevgiler...
Anneannesinin bakmasının ne sakıncası olacak ki,dert etme bunları Hülya'cığım.Keşke benim annemde bakabiliyor olsa,o zaman işten ayrılmayı düşünmezdim.
Heyecanınız ancak çok istediğiniz bir şeye yaklaşmanızdan kaynaklanıyor olacak ki bunu uzmanınız zaten anlayışla karşılar.Hepimiz yaşadık bu endişeleri,yanlış,eksik bir şey söylemekten,anne-baba olarak bizi yetersiz bulmalarından,evimizi beğenmemelerinden korktuk hep.Böyle hissetmen normal.Ama göreceksin her şey yolunda gidecek.
- 23 Şubat 2009
- 114
- 30
- 643
- 52
Merhaba Cambebek, yazdıklarını okuyunca gözlerim doldu.. Aynı yollardan geçiyoruz.. Yaşadıklarımız o kadar benzer ki.. Çoçuk parkının önünden geçmek istemezdim demişsin ya.. Bende, bir ara eşime, lütfen bebek tebriğine gitmeyelim artık dedim.. Arkadaşlarımızın kuzuları 7-8 aylık oldu ondan sonra gidebildik.. Benim için o kadar dayanılması zordu ki.. Neyse ki geçti gitti o günler.. Şimdi bütün çoçuğu olan arkadaşlarımla rahat rahat çoçuklardan konuşuyoruz.. Hepimiz rahatladık çok şükür.. Yanlış hatırlamıyorsam sen İzmir den başvurmuştun ve 18 ayda kuzuna kavuşmuştun değil mi.. Umarım doğru hatırlamışımdır..
Prensesini güzel yanaklarından koklaya koklaya öp benim için annesii..
Allah mutluluğunuzu bozmasın, artarak devam etsin inşallah... Kızının meceralarını da bizimle paylaşmaya devam et olur mu.. Sabırsızlıkla bekliyor olacağız..[/QUOTEmerhaba pırılcım beni sadece sizler anlıyosunuz bunları bi başkına anlatamıyorum evet bizde izmirden başvurduk güzel kızımıza 9 ay 20 gün sonra geldi hamilelik süreci gibi bütün dualarım sizlerle aynı duyguyu biran önce tatmanız bende kızımla kardeşini görmeye geliriz
- 23 Şubat 2009
- 114
- 30
- 643
- 52
merhaba,
birkaç aydır yazdıklarınızı takip etmeye çalışıyorum. gerçekten çok hoş duyguları paylaşıyorsunuz. çocuğuna kavuşanlar, bekleyenler, başvuru işlemleriyle uğraşanlar, başvurmayı düşünenler...
çocukluğum, o zamanki ismiyle çocuk esirgeme kurumunun bahçesinde geçti diyebilirim. anneannemin evi kurumun yan sokağındaydı. o dönem kurumun müdürlüğünü yapan "müdür amca"mız, yaz dönemleri biz mahalle çocuklarını alırdı bahçeye ordaki çocuklarla oynamamız, arkadaşlık etmemiz için. o dönemde öyle koruyucu ailelik falan yok, evlat edinilme de çok yaygın değil. bütün çocuklar yurtta kalırdı. her yaz sünnet yapılırdı karşı bahçede, bütün mahalleli küçük hediyeler alıp düğüne katılırdı. yurttan bir kız evleneceği zaman camide falan duyurusunu yaparlar, mahalleli çeyizini hazırlardı kızın, o da bizim mahalledendi çeyizsiz, eşyasız olmaz derlerdi...
hep beraber oynardık yurttaki arkadaşlarımızla. çocuk bahçesi henüz yapılmamıştı mahalleye ama çocuk yurdunun bahçesinde salıncağı, kaydırağı vardı. onlar hep orda vakit geçirdikleri için önceliği bize verirlerdi sallanmamız için. bazen yurdun içine girerdik, odalarını, oyuncaklarını, ranzalarını görürdüm. bir ara tutturmuştum aileme ranzam olsun diye... çocuk aklımla istediğim her şeye sahiptiler işte, içten içe kıskandığım zamanlarım da oldu onları. ta ki, bir akşamüstü yine yurdun bahçesinde oynamanın yurttan arkadaşımla oynarken annemin adımı çağıran sesini duyana kadar. yine eve çağırıyordu annem, bütün anneler çocuklarını oyunun en keyifli anında çağırırlar ya.. oflayıp pufladım, zaten hep böyle zamansız çağırır gibilerinden söylendim hatta. ben öyle söyleyince yurttaki arkadaşım "keşke annem olsa da çağırsa beni" dediğinde utandığım kadar bencilliğimden hiçbir zaman utanmadım sanırım...
9-10 yaşlarındaydım sanırım. suratım kıpkırmızı eve döndüm. annem ne olduğunu sorduğunda arkadaşımla aramızda geçenleri anlattım, gözleri doldu annemin. "bundan sonra yurda gittiğinde erken dönersin, ben de sana seslenmem." dedi. o gece karar verdim ben. büyüdüğümde çocuğum olsun olmasın mutlaka arkadaşlarım gibi kimsesiz en azından bir çocuğu evlat edinecektim (bu düşüncemden hiç bir zaman vazgeçmedim)...
sonra biraz daha büyüdüm. liseye falan giderken önce anneannemin arkadaşının kızı çocuğu olmadığı için evlat edindi küçücük bir erkek bebeği. hemen ardından apartman komşularımızdan birinin kızı, bir kız çocuğunu evlat edindi. kapkara gözlü 2 aylık bir bebekti henüz. sarı erkek bebek, şimdi üniversiteyi bitirdi; annesine tutkuyla bağlı bir delikanlı. ilginç bir şekilde de anneye benziyor.. kızsa liseye devam ediyor.komşumuz olan anneannenin 3 tane daha torunu var. ama bu kıza olan sevgileri bambaşka. hele küçükken hemen anlardık onların ziyarete geldiğini, apartman kapılarından karşılar, o şekilde uğurlarlardı. her ikisine de evlat edinildikleri söylendi aileler tarafından, bizi seni çok seviyoruz, seni çok istedik, çok bekledik, hep seveceğiz dediler.. oğlanda pek sorun yaşanmadı ama kız çok isyan etti ilk öğrendiğinde. aileye değil de kendisini terk eden kişiye..geçici bir süreçti, tüm aile sevgileriyle atlattılar bu zor dönemi de...
son öğrendiğim gelişmeyse; bu yaz üniversiteden bir arkadaşım yine minnacık bir bebek sahibi olmuş. bu arkadaşım evlenip ayrılmıştı, yani şu an bekar. yalnız hayatına bir nefes eklemiş. "bu zamana kadar bomboş yaşamışım, bundan büyük bir mutluluk yokmuş" diye sevgi kelebeği şeklinde geziniyor
belleğimde yer eden anılarım umarım burada binbir kaygı ve süresi belli olmayan bir bekleyiş içindeki ya da yapabilir miyim, olur mu diye düşünen arkadaşlarımıza faydalı olur.
aslında annelik, her isteyenin başaracağı ama herkesin yapamayacağı bir iş.. içinizdeki isteğe güvenin arkadaşlarım, umarım en kısa zamanda evleriniz çocuk cıvıltılarıyla dolar..
birkaç aydır yazdıklarınızı takip etmeye çalışıyorum. gerçekten çok hoş duyguları paylaşıyorsunuz. çocuğuna kavuşanlar, bekleyenler, başvuru işlemleriyle uğraşanlar, başvurmayı düşünenler...
çocukluğum, o zamanki ismiyle çocuk esirgeme kurumunun bahçesinde geçti diyebilirim. anneannemin evi kurumun yan sokağındaydı. o dönem kurumun müdürlüğünü yapan "müdür amca"mız, yaz dönemleri biz mahalle çocuklarını alırdı bahçeye ordaki çocuklarla oynamamız, arkadaşlık etmemiz için. o dönemde öyle koruyucu ailelik falan yok, evlat edinilme de çok yaygın değil. bütün çocuklar yurtta kalırdı. her yaz sünnet yapılırdı karşı bahçede, bütün mahalleli küçük hediyeler alıp düğüne katılırdı. yurttan bir kız evleneceği zaman camide falan duyurusunu yaparlar, mahalleli çeyizini hazırlardı kızın, o da bizim mahalledendi çeyizsiz, eşyasız olmaz derlerdi...
hep beraber oynardık yurttaki arkadaşlarımızla. çocuk bahçesi henüz yapılmamıştı mahalleye ama çocuk yurdunun bahçesinde salıncağı, kaydırağı vardı. onlar hep orda vakit geçirdikleri için önceliği bize verirlerdi sallanmamız için. bazen yurdun içine girerdik, odalarını, oyuncaklarını, ranzalarını görürdüm. bir ara tutturmuştum aileme ranzam olsun diye... çocuk aklımla istediğim her şeye sahiptiler işte, içten içe kıskandığım zamanlarım da oldu onları. ta ki, bir akşamüstü yine yurdun bahçesinde oynamanın yurttan arkadaşımla oynarken annemin adımı çağıran sesini duyana kadar. yine eve çağırıyordu annem, bütün anneler çocuklarını oyunun en keyifli anında çağırırlar ya.. oflayıp pufladım, zaten hep böyle zamansız çağırır gibilerinden söylendim hatta. ben öyle söyleyince yurttaki arkadaşım "keşke annem olsa da çağırsa beni" dediğinde utandığım kadar bencilliğimden hiçbir zaman utanmadım sanırım...
9-10 yaşlarındaydım sanırım. suratım kıpkırmızı eve döndüm. annem ne olduğunu sorduğunda arkadaşımla aramızda geçenleri anlattım, gözleri doldu annemin. "bundan sonra yurda gittiğinde erken dönersin, ben de sana seslenmem." dedi. o gece karar verdim ben. büyüdüğümde çocuğum olsun olmasın mutlaka arkadaşlarım gibi kimsesiz en azından bir çocuğu evlat edinecektim (bu düşüncemden hiç bir zaman vazgeçmedim)...
sonra biraz daha büyüdüm. liseye falan giderken önce anneannemin arkadaşının kızı çocuğu olmadığı için evlat edindi küçücük bir erkek bebeği. hemen ardından apartman komşularımızdan birinin kızı, bir kız çocuğunu evlat edindi. kapkara gözlü 2 aylık bir bebekti henüz. sarı erkek bebek, şimdi üniversiteyi bitirdi; annesine tutkuyla bağlı bir delikanlı. ilginç bir şekilde de anneye benziyor.. kızsa liseye devam ediyor.komşumuz olan anneannenin 3 tane daha torunu var. ama bu kıza olan sevgileri bambaşka. hele küçükken hemen anlardık onların ziyarete geldiğini, apartman kapılarından karşılar, o şekilde uğurlarlardı. her ikisine de evlat edinildikleri söylendi aileler tarafından, bizi seni çok seviyoruz, seni çok istedik, çok bekledik, hep seveceğiz dediler.. oğlanda pek sorun yaşanmadı ama kız çok isyan etti ilk öğrendiğinde. aileye değil de kendisini terk eden kişiye..geçici bir süreçti, tüm aile sevgileriyle atlattılar bu zor dönemi de...
son öğrendiğim gelişmeyse; bu yaz üniversiteden bir arkadaşım yine minnacık bir bebek sahibi olmuş. bu arkadaşım evlenip ayrılmıştı, yani şu an bekar. yalnız hayatına bir nefes eklemiş. "bu zamana kadar bomboş yaşamışım, bundan büyük bir mutluluk yokmuş" diye sevgi kelebeği şeklinde geziniyor
belleğimde yer eden anılarım umarım burada binbir kaygı ve süresi belli olmayan bir bekleyiş içindeki ya da yapabilir miyim, olur mu diye düşünen arkadaşlarımıza faydalı olur.
aslında annelik, her isteyenin başaracağı ama herkesin yapamayacağı bir iş.. içinizdeki isteğe güvenin arkadaşlarım, umarım en kısa zamanda evleriniz çocuk cıvıltılarıyla dolar..
Son düzenleme:
Ah Pırılım ben bir başlarsam susmam artık:))
Daha dün akşam yemekte konuşuyorduk eşimle kızımızda olsaydı bu bayram ne kadar farklı olurdu diye...
Ben çocukken bayramlarda babannemlere köye giderdik,bir kaç gün öncesinden.Amcamlar,halam onların çocukları hep birlikteydik.Bayram sabahı erkekler namazdan gelince hepimiz hazırlanmış onları bekliyor olurduk.Büyükten küçüğe herkes sırayla bayramlaşırdı.Hep o görüntü gelir aklıma ve içim ısınır.Bizim babannemiz yok malesef,bende hayallerimi büyük hala üzerine kuruyorum:)Kızıma bayramlıklarını aldığımızı,hazırlanıp babasının camiden gelişini beklediğimizi,sırayla bayramlaştığımızı,kahvaltıya ya annneanneye ya halaya gittiğimizi hayal ettim dün gece.
En çok heveslendiğimde anne kız uyumlu giyinmemiz sanırım.Küçük kadınlar gibi dolaştırmaya niyetim yok tabi ama ne bileyim benzer şeyler,renkler giysek diye düşünürken yakalım kendimi.Mesela şimdi hava serin ya,cici bir jile aldığımı düşündüm kızıma,ayağında rugan ayakkabılar,başında kadife bir kurdele,benim üzerimde de elbise olsa diye hayal ettim ama kızımın yanında ne giyersem giyeyim sönük kalacağımı hissettim
Bayramı dün akşam hayal ettim ama ben her dakika kızımız olsa diye düşünüyorum evde.Geçen hafta bir gece uykum kaçtı,sabahın beşinde ayaktaydım,aklıma hemen bir gün bu saatlerde uykum kaçtığı için değilde kızımın karnını doyurmak için uyanık olabileceğim geldi.Mutlu oldum kendi kendime sabahın köründe
Bu gün burada hava çok güzeldi öğlen saatleri,anneler çocuklarını arabalarına koymuş hava aldırıyordu.Eskiden olsa bu görüntü içimi acıtır,ben niye yaşayamıyorum diye burnumun direğini sızlatırdı,şimdi gülümsedim,bende böyle havaları kaçırmam bir saat bile olsa dolaştırıp,hava aldırırım kızıma,üstünede yeleğini(!),giydiririm,battaniyesini(!) örterim diye hayal ettim.
Aklımız,hayatımız onlarla dolu şimdiden,eminim bebeklerine kavuşan anneler 'daha bu ne ki?' diyeceklerdir ama şu an bunları hayal edebildiğim,bekleyince kızımın geleceğini bildiğim için o kadar rahatım o kadar mutluyum ki her dakika hayal kurmaktan alamıyorum kendimi...
Evet kızlar bekliyoruz kuzunuzla ilk bayramınız nasıl geçti,neler yaptınız,ne hissettiniz?
Çok boşladınız bizleri,olmuyor böyle anlatın bakalım biraz:)
Yazdıklarını okuyunca hemennnn gözümde seni ve kızını canlandırdım.. Ne güzel görünüyorsunuz.. Kızlarla takım giyinmek fikri kesinlikle şahaneee... Geçen yaz öyle bir anne kız görmüştüm.. İkiside puanlı kıyafet giymişler çok cici olmuşlar.. Bunu mutlaka yapmalıyız arkadaşım..
Allah hepimize evlatlarımızla ailemizle birlikte geçireceğimiz nice bayramlar nasip kısmet etsin..
Son düzenleme:
Merhaba Cambebek, yazdıklarını okuyunca gözlerim doldu.. Aynı yollardan geçiyoruz.. Yaşadıklarımız o kadar benzer ki.. Çoçuk parkının önünden geçmek istemezdim demişsin ya.. Bende, bir ara eşime, lütfen bebek tebriğine gitmeyelim artık dedim.. Arkadaşlarımızın kuzuları 7-8 aylık oldu ondan sonra gidebildik.. Benim için o kadar dayanılması zordu ki.. Neyse ki geçti gitti o günler.. Şimdi bütün çoçuğu olan arkadaşlarımla rahat rahat çoçuklardan konuşuyoruz.. Hepimiz rahatladık çok şükür.. Yanlış hatırlamıyorsam sen İzmir den başvurmuştun ve 18 ayda kuzuna kavuşmuştun değil mi.. Umarım doğru hatırlamışımdır..
Prensesini güzel yanaklarından koklaya koklaya öp benim için annesii..
Allah mutluluğunuzu bozmasın, artarak devam etsin inşallah... Kızının meceralarını da bizimle paylaşmaya devam et olur mu.. Sabırsızlıkla bekliyor olacağız..
Merhaba İzmir li Arkadaşım..
Bizler birbirimize yoldaş olmak, destek olmak için buradayız ve aramıza katılan yeni arkadaşlarımızla kocaman bir aile oluyoruz.. Lütfen sende bizimle, yaşadıklarını, duygularını kızının mecaralarını paylaşmaya devam et olur mu.. Bizler, bebeğine kavuşmuş annelerin yazacağı her tecrübeyi dört gözle bekliyoruz diyeceğim ama sen zaten biliyorsun arkadaşım öyle değil mi..
9 ay 20 gün beklemek hem de İzmir den.. Ne güzell.. 1 ay önce, ilk başvurumuzu yaparken 1,5 - 2 yıl demişlerdi ve en son 0 -1 yaş kız bebek 76. sıradaydı.. Geçen gün ev ziyaretini sorma bahanesiyle uğradığımda kız bebekte sıranın hiç ilerlemediğini söylediler.. Senin sıran kaçtan başladı arkadaşım çok merak ediyorum, yazarsan çook sevinirim..
Küçük kuzunun yanaklarından, minik ellerinden küçük burnundan öp, kokla annesi benim için.. Kızım bir gelsin, gelin tabi ki görmeye bende seni ve kızını görmeyi çok isterim..ne güzel olur.
Allah ım sana şükürlerler olsun evlatlarımızın şimdiden arkadaşları ve teyzeleri oluyor.. Ne güzelll duygular bunlar..
Bu arada Nushu cuğumun da kalbi pır pır olmuştur 9 ay 20 günü okuyunca.. İnşallah biz de en fazla 9 ay 20 gün bekleriz..
Seni yanlış anlamadık, Canım arkadaşım.. İçin rahat olsun.. Her yazdığın yazında ne kadar ince ve düşünerek dikkatlice yazdığın anlaşılıyor zaten..
Ayrıca yazdıklarına da katılıyorum...
Merhaba Hülya,
Evlatlarımızı kucağımıza alana kadar içimiz mlsf rahat etmeyecek herhalde.. Bu gün, biz sana gönlünü ferah tut arkadaşım diyeceğiz, yarında sen bize güzel şeyler yazacaksın.. Birbirimize destek olarak Kavuşacağız evlatlarımıza merak etme olur mu..
Biz başvurumuzu yaparken kurumun müdür ve müdür yardımcısı ile görüşme şansımız oldu.. İlgilenen uzmanlar bir çok sabırsız ve heyecanlı aile ile ilgilendiği için çok meseafeli oluyorlar ve seninle ilgilenen uzmanların akıllarından ne geçirdiklerini bazen anlamıyorsun.. Bende, kurumun müdürüne direk şartları sormuştum.. nedir kesin olmazsa olmazlar diye.. Şöyle ki arkadaşım;
Bir çoçuğun barınabileceği sağlıklı bir ortam tek kural.. öyle ev kendinin olcak, illa odası olacak, metrekaresi en az şu kadar olacak diye bir durum olmadığını söylediler.. Olursa iyiymiş tabi ama yoksa da kriter değil.. Sadece evin rutubet almaması, güneş alıyor olması, pencere olması, sağlık açısından sıkıntı yaratacak bir durum olmamasının önemli olduğunu söylediler.. Çalışıyor olma konusuna gelince,
Ben de çalışıyorum ve emeklilik günlerimin dolmasına 3,5 -4 yıl kaldığı için işimden ayrılmak istemiyorum.. Bunu da sordum.. Çalışıyor olmak kötü bir kriter değil.. Kurumun müdürü de bayandı ve bizde anneyiz bizde çalışıyoruz niye sorun olsun ki, Sonuçta çalışan bir çok anne var diye ekledi.. Sonra uzmanımızla görüşmelere devam ettik..
Çalışacağımı ona da söyledim, peki bakımını kim yapacak diye sordu.. Annemin bakacağını söyledim.. Ev ziyaretine geldiklerinde anneminde evde olmasını rica ettiler.. En önemlisi sıcak bir yuva verip veremeyeceğimiz.. Bence en önemli kriter bu..
Eline koluna emeğine sağlık Peppe.. Yaşadıklarını paylaştığın için tşk ederiz.. Okurken çok duygulandım..
İnşallah bizlerde senin arkadaşın gibi sevgi kelebeği oluruz..
Merhaba Hülya,
Evlatlarımızı kucağımıza alana kadar içimiz mlsf rahat etmeyecek herhalde.. Bu gün, biz sana gönlünü ferah tut arkadaşım diyeceğiz, yarında sen bize güzel şeyler yazacaksın.. Birbirimize destek olarak Kavuşacağız evlatlarımıza merak etme olur mu..
Biz başvurumuzu yaparken kurumun müdür ve müdür yardımcısı ile görüşme şansımız oldu.. İlgilenen uzmanlar bir çok sabırsız ve heyecanlı aile ile ilgilendiği için çok meseafeli oluyorlar ve seninle ilgilenen uzmanların akıllarından ne geçirdiklerini bazen anlamıyorsun.. Bende, kurumun müdürüne direk şartları sormuştum.. nedir kesin olmazsa olmazlar diye.. Şöyle ki arkadaşım;
Bir çoçuğun barınabileceği sağlıklı bir ortam tek kural.. öyle ev kendinin olcak, illa odası olacak, metrekaresi en az şu kadar olacak diye bir durum olmadığını söylediler.. Olursa iyiymiş tabi ama yoksa da kriter değil.. Sadece evin rutubet almaması, güneş alıyor olması, pencere olması, sağlık açısından sıkıntı yaratacak bir durum olmamasının önemli olduğunu söylediler.. Çalışıyor olma konusuna gelince,
Ben de çalışıyorum ve emeklilik günlerimin dolmasına 3,5 -4 yıl kaldığı için işimden ayrılmak istemiyorum.. Bunu da sordum.. Çalışıyor olmak kötü bir kriter değil.. Kurumun müdürü de bayandı ve bizde anneyiz bizde çalışıyoruz niye sorun olsun ki, Sonuçta çalışan bir çok anne var diye ekledi.. Sonra uzmanımızla görüşmelere devam ettik..
Çalışacağımı ona da söyledim, peki bakımını kim yapacak diye sordu.. Annemin bakacağını söyledim.. Ev ziyaretine geldiklerinde anneminde evde olmasını rica ettiler.. En önemlisi sıcak bir yuva verip veremeyeceğimiz.. Bence en önemli kriter bu..
Saoğl canım yazdıkların beni inan çok yüreklendirdi. inşallah ilk başvurumuzu yaptıktan sonra daha rahat olacağız. sizin ilk başvurunuzda neler sordular ne kadar sürdü görüşme biraz bilgi verirsen çok mutlu olurum.
Eveettt :) Senin gibi duyarlı, bir genç kardeşimiz daha.. Hoşgeldiniz.. Ben sizin gibi genç arkadaşların evlat edinme konusunda fikir sahibi olmalarından grur duyuyorum..
Evlat edinmenin çok normal olduğunu, bu şekilde de anne baba olma imkanı olduğunu herkesin bilmesi gerekiyor..
Sizin gibi genç arkadaşlarımız desteğide en az kuzusuna kavuşan anneler ya da bizim gibi anne adayları kadar önemli.. Yanımızda olduğunuz için tşk ederiz, Özluur u nişanlı olduğu için tebrik ediyorum, Allah tamamına erdirsin.. Allah, ikinize de çok mutlu olacağınız, sağlıklı sıhhatli evlatlarınızı yetiştireceğiniz yuvalar kurmayı nasip kısmet etsin.. Lily cim, inşallah gönlüne göre hayırlı, mutlu olabileceğin bir güzell işin olur..
maşallah maşallah asıl senin ağzından bal damlıyor dediklerine inşallah amin demekten baska birşey kalmıyor tesekkur ediyorum bu guzel dileklerin için :)))
Ağzınızdan bal damlıyor resmen..:)) Tabii tabii çok güzel anneler olacağız kısmetse.. Kızlarımızla birlikte giyinip kuşanıp, takıp takıştırıp gezeceğiz bol bol.. Bu arada son zamanlarda hep kızımın geldiğini ve bayram olduğunu hayal ediyorum.. Kanımca bayramın yaklaşıyor olmasından olacak :)) Allah ım ne büyük bir mutluluk olur.. Bayram öncesi ona güzell güzel kıyafetler, güzel ayakkabılar alıp, minik minik tokaları saçlarına taktığımı hayal ediyorum..Bayram harçlığını topladığını.. Benim ve babasının elini öptüğünü, bizimde onu kocaman kucakladığımızı, onu bayram ziyaretleri için gezmeye götürdüğümüzü falan.. İçim açılıyor düşündükçe.. Nushu cum sen neler hayal ediyorsun arkadaşım.. Biraz bahsetsene.. Ne güzel hayallerin vardır senin..
Yavrusuna kavuşan arkadaşlar, kuzucuğunuzla geçirdiğiniz ilk bayramlarınızdan bahsedermisiniz, bizde keyifle okuyalım.. Yazarsanız çok sevinirim..
Ah Pırılım ben bir başlarsam susmam artık:))
Daha dün akşam yemekte konuşuyorduk eşimle kızımızda olsaydı bu bayram ne kadar farklı olurdu diye...
Ben çocukken bayramlarda babannemlere köye giderdik,bir kaç gün öncesinden.Amcamlar,halam onların çocukları hep birlikteydik.Bayram sabahı erkekler namazdan gelince hepimiz hazırlanmış onları bekliyor olurduk.Büyükten küçüğe herkes sırayla bayramlaşırdı.Hep o görüntü gelir aklıma ve içim ısınır.Bizim babannemiz yok malesef,bende hayallerimi büyük hala üzerine kuruyorum:)Kızıma bayramlıklarını aldığımızı,hazırlanıp babasının camiden gelişini beklediğimizi,sırayla bayramlaştığımızı,kahvaltıya ya annneanneye ya halaya gittiğimizi hayal ettim dün gece.
En çok heveslendiğimde anne kız uyumlu giyinmemiz sanırım.Küçük kadınlar gibi dolaştırmaya niyetim yok tabi ama ne bileyim benzer şeyler,renkler giysek diye düşünürken yakalım kendimi.Mesela şimdi hava serin ya,cici bir jile aldığımı düşündüm kızıma,ayağında rugan ayakkabılar,başında kadife bir kurdele,benim üzerimde de elbise olsa diye hayal ettim ama kızımın yanında ne giyersem giyeyim sönük kalacağımı hissettim
Bayramı dün akşam hayal ettim ama ben her dakika kızımız olsa diye düşünüyorum evde.Geçen hafta bir gece uykum kaçtı,sabahın beşinde ayaktaydım,aklıma hemen bir gün bu saatlerde uykum kaçtığı için değilde kızımın karnını doyurmak için uyanık olabileceğim geldi.Mutlu oldum kendi kendime sabahın köründe
Bu gün burada hava çok güzeldi öğlen saatleri,anneler çocuklarını arabalarına koymuş hava aldırıyordu.Eskiden olsa bu görüntü içimi acıtır,ben niye yaşayamıyorum diye burnumun direğini sızlatırdı,şimdi gülümsedim,bende böyle havaları kaçırmam bir saat bile olsa dolaştırıp,hava aldırırım kızıma,üstünede yeleğini(!),giydiririm,battaniyesini(!) örterim diye hayal ettim.
Aklımız,hayatımız onlarla dolu şimdiden,eminim bebeklerine kavuşan anneler 'daha bu ne ki?' diyeceklerdir ama şu an bunları hayal edebildiğim,bekleyince kızımın geleceğini bildiğim için o kadar rahatım o kadar mutluyum ki her dakika hayal kurmaktan alamıyorum kendimi...
Evet kızlar bekliyoruz kuzunuzla ilk bayramınız nasıl geçti,neler yaptınız,ne hissettiniz?
Çok boşladınız bizleri,olmuyor böyle anlatın bakalım biraz:)
yazdıklarınız o kadar cok hoşuma gitti ki sanki bunları bizzat yasamışsın gibi oyle ballandıra ballandıra anlatmışsın ki, içime bahar doğdu, yuzumde buyuk bir gulumseme sizler adına oyle sevinçle okudum ki anlatamam... artık o cocuk muhabbetlerinde içi acıyan, yuregi burkulan anne özlemi ceken hanımlar gitmiş yerlerine cıvıl cıvıl cocugunun dogmasını bekleyen hamiş anne adayları gelmiş... ne mutlu... Rabbim şimdi ol dese (haşa o dogru zamanı tayin etmede muktedir ama keşke), bebşler bayramı anne babalarıyla geçirseler buyuklerin elleri öpülse, çifte bayram olsa yuvalarınızda o kadar cok diliyorum ki... Rabbim gönlünüzdekileri hakkınızda hayırlı olan zamanlarda nasip etsin inşallah... bu sene olmasa da seneye bu hayalleri yaşarsanız şayet tek tek anlatmanızı bekleriz tum topik haberiniz ola...
hepinize sevgiler...
merhaba peppe,
öncelikle paylaşım için teşekkürler...
yazdıklarınızı okudukça duygulandım ama sizin adınıza da sevindim. ne mutlu ki siz kurumdaki cocukların halini bilerek ve onlarla arkadas olarak buyumussunuz, ve annenizle ilgili anlattıgınız anektot gercekten bir çocuk için ne kadar değerli siz bunu o yaslarda ögrenmişsiniz ve anneniz de buyuk bir fedakarlıkla size olması gerekeni güzelce anlatmış...
Rabbim tüm bekleyen arkadaslarımıza evlatlarına kavusmayı nasip etsin
sevgiler...
siz de hoşgeldiniz...
ben bu konuda cok bilgili değilim eminim burdaki bilgili arkadaslar özellikle PIRILIM ile nushu :))) size yardımcı olabilirler değil mi hanımlar?
diyebileceğim tek şey var, o da eger yureginizde sevgi varsa evlat hasreti varsa o bebişi bagrınıza kendiniz doğurmuşçasına basacaksanız bence sorun yok... her kadın anne olmak ister hatta bu daha 5-6 yaslarında evcilik oynamakla baslar ve o cocugu kucagınıza alana kadar devam eder... Rabbim evlatları olanların da ellerindekilerinin kıymetini idrak edebilmeyi nasip etsin....
hepinize sevgiler...
- 23 Şubat 2009
- 114
- 30
- 643
- 52
Merhaba İzmir li Arkadaşım..
Bizler birbirimize yoldaş olmak, destek olmak için buradayız ve aramıza katılan yeni arkadaşlarımızla kocaman bir aile oluyoruz.. Lütfen sende bizimle, yaşadıklarını, duygularını kızının mecaralarını paylaşmaya devam et olur mu.. Bizler, bebeğine kavuşmuş annelerin yazacağı her tecrübeyi dört gözle bekliyoruz diyeceğim ama sen zaten biliyorsun arkadaşım öyle değil mi..
9 ay 20 gün beklemek hem de İzmir den.. Ne güzell.. 1 ay önce, ilk başvurumuzu yaparken 1,5 - 2 yıl demişlerdi ve en son 0 -1 yaş kız bebek 76. sıradaydı.. Geçen gün ev ziyaretini sorma bahanesiyle uğradığımda kız bebekte sıranın hiç ilerlemediğini söylediler.. Senin sıran kaçtan başladı arkadaşım çok merak ediyorum, yazarsan çook sevinirim..
Küçük kuzunun yanaklarından, minik ellerinden küçük burnundan öp, kokla annesi benim için.. Kızım bir gelsin, gelin tabi ki görmeye bende seni ve kızını görmeyi çok isterim..
Allah ım sana şükürlerler olsun evlatlarımızın şimdiden arkadaşları ve teyzeleri oluyor.. Ne güzelll duygular bunlar..
Bu arada Nushu cuğumun da kalbi pır pır olmuştur 9 ay 20 günü okuyunca.. İnşallah biz de en fazla 9 ay 20 gün bekleriz..
canımkasım ayında başvurduk 8 ocakta ev ziyaretine geldiler uzmanımız erkekti çok saimi bi görüşme oldu sıramız 89 2 temmuz cuma günü öğleden sonra aradılar 5 temmuz pazartesi sabahı bekliyoz diye cumartesi pazar heyecanımı görmeniz lazımdı sabah ilk önce sosyal hizmetler gerekli bilgileri aldıktan sonra karşıyaka çocuk yuvasına aşkımı görmeye gittik ben orda iptal oldum bembeyaz pamuk gibi yumuk yumuk gözlerle bakan dünyalar tatlısı bi cadı ordada sağlığıyla ilgili bilgiler verdiler ağlamaktan helak oldum hadi tekrar kuruma işlemler uzadıkça uzuyor imza atacak kişiler yerinde yok valilik kurum git gel heyecan dorukta aptal olduk vallaayy bu sefer beni aldı bi panik saat 5 i geçiyor mesaileri bitti diye saat 6.30gibi kucağımıza aldık şükürler olsun kızımıza kavuştuk inşallah sizin süreniz de su gibi geçer
- 7 Ekim 2011
- 64
- 9
- 96
Merhaba Peppe,ilgin,böyle güzel şeyler anlattığın,yüreklendirmeye çalıştığın için çok çok teşekkürler.Dilerim dediğin gibi tez vakitte sesleriyle mis kokularıyla doldururlar evimizi hayatımızı.
Sevgiler...
Amin canım amin,sağlıklı,hayırlı nice bayramlar versin Rabbim.Yazdıklarını okuyunca hemennnn gözümde seni ve kızını canlandırdım.. Ne güzel görünüyorsunuz.. Kızlarla takım giyinmek fikri kesinlikle şahaneee... Geçen yaz öyle bir anne kız görmüştüm.. İkiside puanlı kıyafet giymişler çok cici olmuşlar.. Bunu mutlaka yapmalıyız arkadaşım..
Allah hepimize evlatlarımızla ailemizle birlikte geçireceğimiz nice bayramlar nasip kısmet etsin..
Yapalım yapalım Pırılım,benim de çok hoşuma gidiyor.Yıllardır hayal ederim,oğlum olsaydı onuda babasıyla takım giydirecektim:))Babalar kusura bakmasınlar artık,anne-kız süslenip püslenip dolaşalım arkadaşım
İnşallah Lily'ciğim inşallah hayırlı,sağlıklı,uzun ömürlü evlatlar versin Rabbim yeter ki,beklemek zor gelmiyor bana.Biliyorum ki Allah'ın izniyle tüm istediklerimi,hayallerimi gerçekleştirebileceğim kızım geldiğinde.Ben hayallerimi böyle yazıyorum yaşadığımda kim bilir ne detaylarla anlatırım düşünsene:))yazdıklarınız o kadar cok hoşuma gitti ki sanki bunları bizzat yasamışsın gibi oyle ballandıra ballandıra anlatmışsın ki, içime bahar doğdu, yuzumde buyuk bir gulumseme sizler adına oyle sevinçle okudum ki anlatamam... artık o cocuk muhabbetlerinde içi acıyan, yuregi burkulan anne özlemi ceken hanımlar gitmiş yerlerine cıvıl cıvıl cocugunun dogmasını bekleyen hamiş anne adayları gelmiş... ne mutlu... Rabbim şimdi ol dese (haşa o dogru zamanı tayin etmede muktedir ama keşke), bebşler bayramı anne babalarıyla geçirseler buyuklerin elleri öpülse, çifte bayram olsa yuvalarınızda o kadar cok diliyorum ki... Rabbim gönlünüzdekileri hakkınızda hayırlı olan zamanlarda nasip etsin inşallah... bu sene olmasa da seneye bu hayalleri yaşarsanız şayet tek tek anlatmanızı bekleriz tum topik haberiniz ola...
hepinize sevgiler...
Rabbim hepimizin gönlünün muradını versin hayırlısıyla,tez vakitte inşallah.
Ay Cambebek'ciğim gerçekten bitmek bilmemiştir o haftasonu.Hele bebeğini gördükten sonra işlemler için oradan oraya gitmek ne zor gelmiştir.Ama yapılıyor bir şekilde,katlanılıyor,evladını aldığında kucağına bitmiştir çektiğin tüm sıkıntılar.Yazdıklarını okumak çok hoşuma gitti,müsait bir zamanında uzun uzun anlatsana o günü,eve geldikten sonra neler yaptığınızı... O gece biz uyuyamayız diye düşünüyorum,yatırırım babasıyla ikimizin arasına koklaya koklaya seyrederim herhalde.canımkasım ayında başvurduk 8 ocakta ev ziyaretine geldiler uzmanımız erkekti çok saimi bi görüşme oldu sıramız 89 2 temmuz cuma günü öğleden sonra aradılar 5 temmuz pazartesi sabahı bekliyoz diye cumartesi pazar heyecanımı görmeniz lazımdı sabah ilk önce sosyal hizmetler gerekli bilgileri aldıktan sonra karşıyaka çocuk yuvasına aşkımı görmeye gittik ben orda iptal oldum bembeyaz pamuk gibi yumuk yumuk gözlerle bakan dünyalar tatlısı bi cadı ordada sağlığıyla ilgili bilgiler verdiler ağlamaktan helak oldum hadi tekrar kuruma işlemler uzadıkça uzuyor imza atacak kişiler yerinde yok valilik kurum git gel heyecan dorukta aptal olduk valla
9 ay 20 gün tam hamilelik süresi gibi süper,darısı başımıza,gördün mü Pırılım,89. sıradaymış cam bebek,hep söylüyorum ya sana bir sene sürmeyecek,çok bekletmeyecek kuzular annelerini inşallah.
Amin canım amiiiiiiinnnnn isteyen herkese inşallah...
Son düzenleme:
Pırılım anlatır ama bende yazmak istedim.
Uzmana ve şehire göre değişebiliyor ama biz ilk gittiğimizde baya uzun bir görüşme yapmıştık.Önce biraz havadan sudan sohbet ettik,sonra niye evlat edinmek istediğimizi,kaç yaşında olduğumuzu,çalışıp çalışmadığımızı,öğrenim durumumuzu,gelirimizi,mal varlıklarımızı sordu tek tek.Sonra evlat edinme sürecini anlattı uzun uzun.Terk bebek/aile rızası ile evlat edinme arasındaki farkı,sadece terk bebek seçersek bekleme süremizin dahada uzayacağını anlattı.Hazırlamamız gereken evrakların listesini verdi ve çıktık.
O kadar heyecanlıydık ki ilk görüşmede,telefon numaramızı sorduğunda adamcağız donup kalmıştım,numaramızın kaç olduğuyla alakalı hiç fikrim yoktu
Hepimiz yaşadık ve normali bu bence,yıllardır hayalini kurduğumuz şey için uğraşıyoruz heyecanlanmayalım da ne yapalım.
Yanlış bir şey söylerim,yaparım korkusu sadece ilk görüşmede değil hep oluyor.
Bu tedirginlik ancak dosya onaylanıp sıra belli olduğunda bitecek herhalde...
Sen mümkün olduğunca içini rahat tut Hülya,her şey yolunda gidecek ve inşallah sıkıntısız sorunsuz atlatacaksın bu süreci öyle düşün,kendini yiyip bitirme canım.
Sevgiler...
