Merhaba
Yaşım 33, 1 senelik evliyim, esimle 2 yil flort ettikten sonra evlendik, yani normal bir hayatimiz var aslinda, ikimiz de beyaz yakaliyiz, esimin geliri iyi cok sukur.Ben de eylulde isten ayrilmistim hatta konu da acmistim is bulamiyorum diye ama buldum nihayet, hele bu donemde ilac gibi geldi...
Genel olarak bir sorunumuz yok...Geziyoruz, arkadaslar, tatil, yurtdisi vs.
Ben 4 senedir İstanbuldayim ondan once hep ailemleydim, kizkardesim de burada ogrenci, ayni yil geldik ikimiz de İstanbul'a.Kendi ailemle de baglarimiz kuvvetlidir, huzurlu mutlu bir cocuklugumuz oldu.
Ama sorun şu, ben sıkıldım İstanbul'dan, bulundugum yerden...Sanki ailemin yaninda olmaliymisim gibi geliyor, yaslaniyorlar ve ben yanlarinda degilim, bir seyler kaciyor, zaman geciyor gibi hissediyorum.
Kizkardesimin daha yasi kucuk oldugu icin o bireyselligin tadini cikarmakla mesgul.Esimin ailesi de farkli bir sehirde ama onun da böyle dusunceleri yok.
Diyeceksiniz ki artik internet var, görüntülü görüşme vs, bir tık uzağımdalar ama öyle değil işte, anlatabildim mi bilmiyorum.Ben büyüdüğüm şehri özledim, ailemi özledim...(pandemi ekstra bir etken zaten)
Bazen niye geldim ki bu şehre diyorum ve kendime çok kiziyorum..Esime de anlatmiyorum kirilir diye, sorunu kendinde arar...Zaten o da bu ara oyuna sarmis durumda ben yatiyorum o sabaha kadar oyun oynuyor ben uyaninca o uyuyor bu sefer ama bunu tölere edebiliyorum sıkıntım bu konuyla alakalı değil, daha derinlerde gibi..
İcimi dökmek istedim.
Yaşım 33, 1 senelik evliyim, esimle 2 yil flort ettikten sonra evlendik, yani normal bir hayatimiz var aslinda, ikimiz de beyaz yakaliyiz, esimin geliri iyi cok sukur.Ben de eylulde isten ayrilmistim hatta konu da acmistim is bulamiyorum diye ama buldum nihayet, hele bu donemde ilac gibi geldi...
Genel olarak bir sorunumuz yok...Geziyoruz, arkadaslar, tatil, yurtdisi vs.
Ben 4 senedir İstanbuldayim ondan once hep ailemleydim, kizkardesim de burada ogrenci, ayni yil geldik ikimiz de İstanbul'a.Kendi ailemle de baglarimiz kuvvetlidir, huzurlu mutlu bir cocuklugumuz oldu.
Ama sorun şu, ben sıkıldım İstanbul'dan, bulundugum yerden...Sanki ailemin yaninda olmaliymisim gibi geliyor, yaslaniyorlar ve ben yanlarinda degilim, bir seyler kaciyor, zaman geciyor gibi hissediyorum.
Kizkardesimin daha yasi kucuk oldugu icin o bireyselligin tadini cikarmakla mesgul.Esimin ailesi de farkli bir sehirde ama onun da böyle dusunceleri yok.
Diyeceksiniz ki artik internet var, görüntülü görüşme vs, bir tık uzağımdalar ama öyle değil işte, anlatabildim mi bilmiyorum.Ben büyüdüğüm şehri özledim, ailemi özledim...(pandemi ekstra bir etken zaten)
Bazen niye geldim ki bu şehre diyorum ve kendime çok kiziyorum..Esime de anlatmiyorum kirilir diye, sorunu kendinde arar...Zaten o da bu ara oyuna sarmis durumda ben yatiyorum o sabaha kadar oyun oynuyor ben uyaninca o uyuyor bu sefer ama bunu tölere edebiliyorum sıkıntım bu konuyla alakalı değil, daha derinlerde gibi..
İcimi dökmek istedim.
