Son zamanlarda burada açılan konulardan 'evlenemicem korkusu' başlıklı konular çoğaldı takip ettiğim kadarıyla. Evet belki çoğu insan gerçekten evde kaldım korkusu taşıyor. Ama ben zannetmiyorum ki hepsi evlenme meraklısı. Bence çoğu insan yalnız kalmaktan, güzel bir ilişki yaşayamamaktan korkuyor. Asıl sorun bu. Kimse kimseyi burda kınamasın. Neden bu kadar evlenmek istiyosunuz? Evlenince noluyo ki ? Keşke ben de bekar olsam. Neden hayatınızı bir erkeğe bağlıyosunuz? gibi gibi sorular.. He bazıları var ki ölümüne ne olursa olsun evlenmek isteyen onlar ayrı vaka..
Hayır yani insanlar okulunu bitirmiştir, işini eline almıştır, arkadaşlarıyla kendisine göre yeteri kadar gezmiş, tozmuş, doymuştur. Yaşı 25tir bunları yaparken belki 27 belki 30.. Ve artık gerçekten kendisini seven değer veren biriyle aşk yaşamak bişeyler paylaşmak gezmek tozmak güzel şeyler yaşamak istiyordur. Evlenmeyi ister insan ama başta güzel bir ilişki yaşamaktır bence ihtiyacı olan. Zaten güzel bir ilişki yaşıyosan birisi ile kaderinse evlenirsin yanlış mı düşünüyorum??
Ve evet ben de okulunu bitirmiş uzun süredir güzel bir işte çalışan, yaklaşık 1 senedir saçma sapan bir ilişki yaşayıp 2 aydır o saçma ilişkinin etkisinden kurtulmaya çalışan biriyim. Çok gezdim, çok arkadaşlarımla vakit geçirdim. Yaşım 27 ve yaş ilerledikçe evlenen arkadaslar bizden koparak, baska sehirlere taşınan arkadaşlarla mecbur kısıtlı görüşme imkanı ile, huzurumu bozan arkadaşları da hayatımdan çıkara çıkara sosyal çevremi azalttım. Huzurlu muyum? Huzurluyum şükür. Ama bazen bu anlattığım ilişkinin etkisinden kurtulamıcam, hep onu özlicem, başka biri çıkmıcak karşıma, çıksa bile alışamıcam gibi umutsuzluğa düştüğüm zamanlar oluyor. Nasıl geçer, ne olur bilmiyorum..
Ne dertler var bu da dert mi diyenler de olucak. Allaha şükür büyük derdimiz yok ama bunu bir iç dökme veya akıl alma sizin tecrübelerinizden yararlanma gibi düşünebilirsiniz sizin taktiriniz

Teşekkürler şimdiden okuyan herkese..