Evlenememek dert paylaşımı

Merhaba, ben de 30 yaşındayım bekarım. Akademisyenin iyi bir gelirim var ama seni anlayabiliyorum yalnızlık çok kötü bir şey. Üstelik benim başımdan bir evlilik geçti. 5 yıl önce boşandım hala depresyon tedavisi görüyorum. Üzülme diyemeyeceğim insan üzülüyor. Ben de boşandığım için karşıma birisi çıkmıyor. Sanki günlerimi dolduruyorum.
 
Canim 37 gercekden gec değil. Ne evlenmek nede çocuk icin...
Saymaya başlarsam bitmez... kac arkadaşım ve tanıdığım 40dan sonra evlendi ve cocuk sahibi oldu biliyormusun??
Avrupada hemen hemen her kadın senin yaşında evleniyor. Tâbi genc evlenende var ama genelde o kisim yadirganiyor...
Azcik sosyalleş...
Dil kursu mesela... eminim karşına seni taşıyabilen bir insan çıkar.
Güzellik konusuna değinmiyorum. Evlenmenin asla güzellik ile alakasi yok. Asla.
 
Evliyim ve bebeğimi bekliyorum ben denemedim evlenemeyen çok arkadaşıma denettirdim hepsinde ise yaradı
Ben kendımı umutsuz vaka olarak göruyorum bu bıle ıse yaramaz bende :KK43: benım için bitti hersey olasılıgı bıle yok tesekkurler .
 
Bence çok şanslısınız evlenmek çok mu güzel bütün erkekler evlilikten sıkılıyor öyle de yalnız kalıyorsunuz en güzeli evlenmemek ben bir yıllık evliyim 35 yaşında evlendim
 
37 yaş çok geç değil ki.
Ne bakımsız çirkin insanlar var evleniyor kendinize haksızlık etmeyin. Bu saatten sonra evlensem ne olur diyip de kestirip atmayın. Eş insana yaşlandığımız zamanda lazım olacak nefes olacak.
Bakım yaptırun saçlarınızı değiştirin. Kilonuz varsa zayıflayın. Bakın kendinize güzel yeni kıyafetler alın.içinizde ki güzelliği çıkarın. Kurslara gidin. Çevrenize evlenmek istediğinizi duyurun. Arkadaş çevrenizden illa birileri çıkacaktır.
Bol şanslar yolunuz açık güzel olsun
 
Bırı var ama onu bıle ters tepiyorum yabanıyım resmen.İlgılenmeyı bıle beceremedım.
 
Şimdi okuduklarımdan ilk izlenimim doktorsunuz, bekarsınız, e maaşınızda iyiyse zaten bir eşe sahip olarak özgürlüğünüzü kısıtlamak istemezsiniz gibi görünüyor. Bu sadece dışarıdan ilk izlenim. Çirkin falan değilsiniz kesinlikle sadece erkeklerin böyle mevki sahibi kadınlara fazla yaklaşmaya cesaret edemeyeceğini düşünüyorum. Zaten istediğiniz noktaya gelene kadar sadece işinize odaklanmayı tercih etmişsinizdir kimseye de arkadaştan öte bakmamışsınızdır. Erkeklerde bunu farkeder. Bence sizin sıkıntıya düşmeniz çevrenizde dertleşecek, sinemaya veya bir hafta sonu kaçamağı için gidebileceğiniz bir arkadaş bulamamak. Haftasonları madem boşsunuz kitap kulüplerine, hobi atölyelerine gidin. Çok klişe gelebilir ama ilk aklıma gelen ilgi alanınız olabilecek bir hobi edinmeniz bu kişisel gelişim kursları da olabilir internetten araştırıp rahatlıkla bulursunuz. Kurslarla yeni insanlarla tanışabilirsiniz kafanıza uyan bir kadınla evli bekar farketmez dışarıda da bir kahve falan içmeyi teklif edebilirsiniz. Ayrıca evli diye de bayan arkadaşlarınızdan uzaklaşmayın bence onların da size ihtiyacı olabileceğini sadece evlilik dışında farklı bir hava almak için beraber zaman geçirmek isteyip sizin takılmak istemeyeceğinizi düşünerek uzak duracağını da düşünebilirz :)
Erkek arkadaş değil de kız arkadaşa her zaman ihtiyaç duymuşumdur.
Ama biraz da etrafınızdaki görünmez barikatları indirmeye çalışın ters tepmeyin size ilgisini fark ettiğiniz erkekleri :) belki hiç ummadığnız biriyle çok mutlu olursunuz daha gençsiniz de 37 ne ya:)
 
Merhaba arkadaşlar.Aranıza yeni katıldım.Derdimi paylaşmak istedim sizlerle.Ben 37 yaşındayım.Doktorum,dahiliye uzmanıyım bir devlet hastanesinde.Hayatta çok sukur ne istediysem elde edebildim.Sagligin yerinde,meslegimi cok seviyorum.Ozur dileyerek soyluyorum bu konu icin soyluyorum onu da gayet guzel bir gelirim var.Fakat bu yasima kadar evlenmek soyle dursun hayatıma bir kisi girmedi,birazcik yakin bir erkek arkadasim bile olmadi.Inancim geregi de erkeklerle meslegimin gerektirdigi kadar yakin oldum.Fakat kendim gibi biri hic karsima cikmadi.Bunu biraz dis gorunuse de bağlıyorum cunku gercekten guzel olan bir yerim yok,hic olmadi.Isyana giriyor belki ama gunumuz acisindan bakarsak begenilecek bir noktam hic yok.insanlar neden evlenmedin diye bile sormadilar bana hic cunku bakinca anlasiliyo neden evlenemedigim.Dedigim gibi herseyim var.mutsuz da degilim ama en cok arladslarimin cocuklari olunca ve evlenince boyle bogazima bir sey oturuyor tabiki kuyrugu hep dik tuttum.kariyer vs dedim.Istemiyorum dedim.ama elbette sevgiye muhtacim.Yasim 37.bu saattten sonra zaten evlenmek istemiyorum.sorum su benim gibi olan arkadaslarin gunleri nasil geçiyor.Hafta ici calisiyoruz ama hafta sonu neler oluyor.aksamlari bulusmak icin hic bekar arkadasim yok.milletin kocasinin yanina da gitmem anca haftasonu.Ailemin yaninda da yasamiyorun.fikirleriniz benim icin degerli.simdiden tsk ederim.


Asla yaşınızdan ötürü arzularınızı bastırmamalısınız Örneğin tanıdığım biri 40 yaşında 3 tane evlilik yaptı ve 3'ünden de ayrıldı şimdi aşksız yapamıyorum diye tekrar evlenmeyi düşünüyo :) Böylelerinin ki garip olmuyorda sizinki mi olacak..
 
Kizlar bir keresinde bir yakinimiz ne demisti biliyor musunuz.allah kariyer verecegine guzellik verseymis evlenirdin belki.coluk cocuk olmayinca o kadar parayi mezara mi goturceksin demisti.hic sevmem kendisini ama bunu dedi resmen bir teyzeydi

Aralarda kaybolmasın bu. Evlilik güzelliğe bakmıyor diyenler özellikle okusun.

Seni çok iyi anlıyorum. Güzel olsaydık sevgilimiz olurdu en azından, o bile yok.

Ne yaptın acaba? Epeydir siteye giriş yapmamışsın.
 
Sen evelenemedigin için burukluk hissediyorsun.
Bende evlendiğim ve şuan haketmeyen birine bu çocuğu evlat olarak dünyaya getireceğim için burukluk hissediyorum

Evliliği tattıktan sonra keske evlenmeseydim diyorum. Bir insanın her günü mu üzüntüyle geçer?
Geçiyor işte.
 
Bende 23 yaşındayım ve evlenemeyeceğimi düşünüyorum forumda da bununla ilgili bir sürü konu açtım yüzümde çok sayıda koyu renk çil var bide baya koyu kahverengi gözaltları benide bu zamana kadar kimse beğenmedi ve bundan sonra da beğeneceklerini düşünmüyorum herkes kızıyor bana daha 23 yaşındasın biri çıkar karşına çille ne alakası var çilli olupta evlenen çok var diyorlar hatta forumda da çok kızan oldu bu yorumumu görürlerse kesin yine tepki gösterecekler ama insan az çok anlıyor geleceğinin nasıl olacağını ne mutlu sizeki bi mesleğiniz var bende bu yolda ilerleyip bi meslek sahibi olmak istiyorum en azından evlenemiyorsam bi mesleğim olsun onunla uğraşayım diyorum
 
Anneniz bulmadi mi birini? Ya bi aday olduktan sonra evlenmek 3 ay çocuk sahibi olmak 1 sene sürer. Daha yaşınız geçmemiş...
 
Merhaba arkadaşlar.Aranıza yeni katıldım.Derdimi paylaşmak istedim sizlerle.Ben 37 yaşındayım.Doktorum,dahiliye uzmanıyım bir devlet hastanesinde.Hayatta çok sukur ne istediysem elde edebildim.Sagligin yerinde,meslegimi cok seviyorum.Ozur dileyerek soyluyorum bu konu icin soyluyorum onu da gayet guzel bir gelirim var.Fakat bu yasima kadar evlenmek soyle dursun hayatıma bir kisi girmedi,birazcik yakin bir erkek arkadasim bile olmadi.Inancim geregi de erkeklerle meslegimin gerektirdigi kadar yakin oldum.Fakat kendim gibi biri hic karsima cikmadi.Bunu biraz dis gorunuse de bağlıyorum cunku gercekten guzel olan bir yerim yok,hic olmadi.Isyana giriyor belki ama gunumuz acisindan bakarsak begenilecek bir noktam hic yok.insanlar neden evlenmedin diye bile sormadilar bana hic cunku bakinca anlasiliyo neden evlenemedigim.Dedigim gibi herseyim var.mutsuz da degilim ama en cok arladslarimin cocuklari olunca ve evlenince boyle bogazima bir sey oturuyor tabiki kuyrugu hep dik tuttum.kariyer vs dedim.Istemiyorum dedim.ama elbette sevgiye muhtacim.Yasim 37.bu saattten sonra zaten evlenmek istemiyorum.sorum su benim gibi olan arkadaslarin gunleri nasil geçiyor.Hafta ici calisiyoruz ama hafta sonu neler oluyor.aksamlari bulusmak icin hic bekar arkadasim yok.milletin kocasinin yanina da gitmem anca haftasonu.Ailemin yaninda da yasamiyorun.fikirleriniz benim icin degerli.simdiden tsk ederim.
Merhaba. Yeni gördüm bu konuyu. Çok merak ettim acaba bu üyemizin son durumu nasıl?
 
Benim yaşım da 30 ve çok benzer durumdayız, yalnız değilsiniz yani:) hatta ben de utanarak söylüyorum ama maaşım doktorlarınkinden de yüksek ve rahat bir hayatım var. İlk defa evlilik niyetiyle bir kaç aydır görüştüğüm kişiyle bir kaç gün önce yollarımızı ayırdık ve karşımdaki insanın son sözlerinden birisi "senin her şeyin var, her şeye sahipsin, sana ne hediye alacağımı dahi bilemiyorum" oldu:KK43:
Çoğunluk arkadaşlarım evli ve çocuklu. Yani o tatile gidecek, plan yapacak kimse bulamama duygusunu çok iyi bilirim.
Rabb'im yardımcımız olsun.
Bu arada ben aileme 2,5 saat uzakta bir şehirde çalışıyorum, h.içi çalışıp h.sonları ailemin yanına gidiyorum. Arkadaşlarımla görüşüyorum çoğunlukla. Veya sevdiğim bir dernek var, orda tefsir vs derslere, yardım faaliyetlerine katılıyorum.
Biraz garip olacak ama; Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde "ait olma ve sevgi" ihtiyacı vardır, sivil toplum kuruluşları da aslında bunu sağlıyor. Bir yere, bir amaca aidiyet hissetmek. Evliliğin boşluğunu doldurmaz tabi ki ama biraz da olsa telafi ediyor gibi geliyor bana. Kendinize uygun gördüğünüz bir stk veya dernek faaliyetine katılmanızı tavsiye ederim:KK200:
Bu arada konuşmak, dertleşmek isterseniz özelden de görüşebiliriz:KK68:
Son durum nedir acaba??
 
Son durum nedir acaba??
Bende durum hala aynı:KK14:
Küçük bir şehirde çalışıyordum istanbula tayin istedim, burda da yalnızım. İşyerinde ortamım da var aslında toplu bişeyler yapıyoruz ama erkeklerin çoğu evli bekarlar benden küçük artık veya hayat tarzlarımız çok farklı. İkiyüzbin nüfusun arasında da yalnızdım onbeşmilyonun arasında da yalnızım diyorum:) hayırlısı
 
Kızlar vakti zamanı geldi mi çıkıyor illaki karşınıza 33 üm ben de şimdi hayatımda ilk defa evliliği düşünüyorum önceden hiç düşünmezdim ama hala ara ara düşünmüyorum 😬 ama görüşün konuşun bi sevgiliniz olsun. güzellik başta çekici gelir ama sonra iletişim olmayınca biter. Akıllı olmak ve güvenmek gerek
 
Back
X