- Konu Sahibi EU3
- #601
mrb keroessa arkadaşım yazını okudum yorumun için çok tşk ederım. sen de benle aynı şeylerı yaşamışsın. 37 ye gırdım. her geçen ay her geçen yıl daha da psıkoljım bozulmaya yön tutuyor. çok şukur yalnz değilm ailem var benı seven değer veren. ama herşeyın yerı ayrı oluyor. yanıma yenı tayın olan arkadaş 25 yaşında kız gelır gelmez soz yuzuğu taktı taşındığı apartmandakı kadının torunuyla. ben yıllardır beklıyorum ne gelen var nede gıden. yaşı genç olanların rağbetı de çok. asla kıskanmıyorum ama çok derınden de üzülüyorum hergun gozumun onunde bırılerı evlendıkçe hergun erıyorum bılmıyorum abartıyormuyum bılemıyorum ama kendıme soz geçıremıyorum. gozum yuksekler de de değil ama olmayınca olmuyor ALLAH nasıp edecek kı olcak. ALLAH sana hayrlı evlatlar versın ve burada benım gıbı olan arkadaşalrıma da ALLAH gonlune gore versın. arada geldıkçe yazışırz . sevgıler
Rica ederim ne demek. Hani derler ya, herşey nasip kısmet. Gerçektende öyle. Bir şeyleri ne kadar zorlarsan zorla, önüne geçemiyorsun, yada değiştiremiyorsun. Şu bir gerçek, bazı kişiler şanslı oluyor, bazılarıda tırnaklarıyla kazıyarak herşeyi elde ediyor. Elbetteki yalnız değilsin, ailen, arkadaşların var. Ama işte bir hayat arkadaşının yerini tutamıyor hiç kimse. Bu duyguları öyle iyi anlıyorum ki...
Çevre, sessiz içe kapanık olmakda etkiliyor. Kimisi çok sosyal oluyor, sevgililerin biri geliyor, biri gidiyor. Küçük bir yerde olmanın dezavantajınıda yaşıyorsun. Biraz kabugundan çıkmak için, sosyal etkinliklere katıl. Mesela ben spor yapıyordum, gerçi hiç arkadaş edinemedim :) ama bir meşgalem olmuştu, iş dışında. Böyle değişik topluluklara, etkinliklere katılmaya çalış. Çevre yakın illerde felanda olabilir. Sıkıldıkça yaz, yalnız olmadığını bil yeter. Güzel dileklerin içinde ayrıca teşekkürler. Aminn..