iyi geceler herkese,benim bi sorunum var burada paylaşmak istedim aslında sorun mu değil mi o da belli değil daha çünkü gerçekleşmedi henüz.. özet geçmem gerekirse;
5 yıllık bir ilişkim var ayrı şehirlerde yaşıyoruz ve bu zamana kadar toplasanız anca 10 kere falan yüzyüze görüşmüşüzdür, o geldi ailemle tanıştı ben gittim ailesiyle tanıştım(babası hariç) ve ilişkimiz ciddi seyrinde devam ediyor şuan askerde.sevdiğim insandan yana bir şüphem yok ona güveniyorum saygı duyuyorum bazı yönlerini takdir ediyorum hatta.ikimizde birbirimizi eş adayı olarak görüyoruz zaten.ama bir sorun var ve ben bunu nasıl hallederim bilmiyorum.evlendiğimizde benim onun yaşadığı şehre gitmem gerekiyor ve bu durum özellikle annemin hiç ama hiç hoşuna gitmiyor beni vazgeçirmek için neler neler anlatıyor bir duysanız.aslında kendi açısından haklı çünkü o da zamanında ailesinden köyünden ayrılıp koca bir şehre gelmiş bir çok sıkıntı yaşamış babamın ailesiyle ve alışık olmadığı şehirle ilgili.. ''annen ne sıkıntılar çekti sen kolay mı sanıyorsun ailenden ayrı bir başına uzaklarda yaşamayı'' filan diyor hatta bununla yetinmeyip duygu sömürüsüne girişiyor ''benim 2 tanecik evladım var tek kızım sensin bana bişey olsa hasta olsam nasıl geleceksin ben sana nasıl geleceğim ha deyince'' bu tarz şeyler.. Hatta işin içine akrabalarda girdi herkes bir ağızdan bana delirmişim gibi davranmaya başladı ''sen istanbulda yetişmiş bir kızsın küçük yerde yapamazsın'' tarzında konuşuyorlar.hatta annem o buraya geldiğinde çocuğada söyledi benim yanımda üstelik, kriz geçirecektim neredeyse çocuğa aynen ''benim kızım küçük yerde yaşayamaz ben onu iyi tanıyorum kaçıp yine buraya gelecek olduktan sonra oraya gitmesinin bir manası yok'' dedi benimki tabi üzüldü boynu büküldü birşey diyemedi ben araya girdim toparlamaya falan çalıştım neyse geçti gitti derken annem pes etmedi halen fikri olumsuz.. Oğlana birşey dediğim yok efendi biri ama sen orda yapamazsın diyor başkada birşey demiyor.aslında artık bana bırakıyor naparsan yap gibisinden ama herşeyin güzellikle olmasından yanayım ben. Ayrıca şu da var annemin sözlerini tamamen yabanada atamıyorum doğrusu çünkü gözümü karartıp evlenip gidince annem haklıymış meğer demek kadar kötü bir şey olamaz heralde,bu düşünceyi destekleyecek bir şey yaşamadım tabi ama hayat bu belli olmaz allah iyilerle karşılaştırsın inşallah cümlemizi.annemi üzmeden bu sorun çözülür mü ya herkesin ''delirdin mi napıcan küçük yerde sen'' demesindende bıktım artıkk(
canım annen gerçekten haklı... Eltim vearkdasım evlenip ufak yerlere gittiler. Sürekli bi şikeyet içindeler. Ne çıkıp gezebiliyoruz ne istediğimizi bulup alabiliyorz , şehire gidince kendimi köyden indim şehre sanıyorum diye şakasını bile yapıyorlar:) ßenimki de istedi gitmeyi kabul etmedim . Ailemde konustu oğlum ya melek ya baska sehir? Seçim senin dedi ve gitmekten vazgeçti...
Ama ben onada kendimede güveniyorum birlikte olduktan sonra ben sıkılmam bunalmam dersen pişmanlık duymıcağına eminsen sen bilirsin.ayrıca annen duygu sömürüsü yapmıyor haklı.. Bayram olucak şehre gleceksin .. Annen hasta olucak şehre gelceksin özliceksin şehre gliceksin. Bebeğin olucak annene gtrceksin vs vss.... Bunların yol paraları masraflarıda cabası :)
iiyi düşün öle karar ver hayırlısı olsun
