Merhaba,
Geçen sene boşanma sürecinde sizlerden destek alma amaçlı bir konu açmıştım.
Yorumlar iyi gelmişti. İlk aylar acıdan kaçış yok, bu her türlü desteğe rağmen böyle. Ortalama 3-4 ay zorlu bir süreç yaşadım. Ardına yaklaşık bir yıldır gayet iyiydim. Beklediğimden daha pozitif bir bekar annelik sürecindeydim.
Ta ki son bir haftaya kadar. Çocuğumuzla ilgili sıradan bir konuşma arasında patadan evlenmek üzere olduğunu söyledi. Çoktan ona karşı nötrleştiğimi zanneden ben, tuhaf bir acı duydum. Hala da geçmedi. Canım acıyor.
Şu an mantıken ilk boşandığım günle aynı noktadayım, ondan ayrıldığıma her zaman iyi ki dedim. Yani içimde bir pişmanlık yok. Onu mevcut haliyle asla istemiyorum ve değişeceğine de inancım olmadığı için boşandım zaten.
Ama duygusal olarak çok tuhaf bir haldeyim, canım yanıyor. Kimseyle konuşasım gelmiyor, içimde tutsam da patlayacak gibi. Var mı benzer şeyler yaşayan, içime serpecek suyu olan?
Şimdiden teşekkürler…