ben ilk önce şunu belirtmek isterim ,çok uzun birlikteliklerin ardından yapılan evliliklerdeki monotonluk hep gözüme çarpmıştır.8 yıl beraberlik,1 yıl nişanlılık 9 yıl.bu saatten sonra konuşulabilecek ne kalır evde bilmiyorum.bence bunun rehaveti içindesiniz.
evlenmeden bir kadın böyle şeyleri düşünür ama üstünde durmaz.evlenmenin,sevdiği insana kavuşmanın heyacanı içindedir.evliliğin ilk 2 yılı çok zor geçer sonra kadın kendi evinin kıymetini bilmeye anne evi, kendi evim ayrımını kabul eder.ilk 2-3 yıl bu, ailemi özlüyorum duyguları çok oluyor ama sonra alışıyor kadın.hatta öyle oluyorki bir süre sonra annesine ,"evimi özledim" bile diyebiliyor.annede "burası senin evin zaten" diyor zaten,gülümseyip"tabi"diyorsun ama kendi evinin rahatlığını hiç bir yerde bulamıyorsun.yani, gelip geçici takma böyle şeyleri.
Bunların hepsi geçecek canım.Herkesin evlenmeden önce düşündüğü şeyler bunlar.Anne babadan ayrılmak çok zor elbet ama sonunda birgün ayrılacaksın işte ha birkaç yıl önceeee ha birkaç yıl sonra.Sevdiğin insanla birlikte olduğun zaman hepsiini unutacaksın bunların.Seninde bir ailen olack tıpkı annen ve baban gibi ve çocukların olacak tıkı senin gibi.Bir gün onlarda senin bıraktığın gibi bırakacaklar seni böyle düşünerek.Bu devran hepp böyle sürecek işte..Yani her zaan yaşanan ve yaşanacak şeyler bunlar düşünme bu kadar....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?