Merhaba ben 25 yaşımdayım üniden Temmuz da mezun oldum şuan ilk işime başlayalı iki ay oluyor .. Duaların faydasını çok gördüm hayatım hep acıyla hüzünle geçti ama çok çabaladım hala daha çabalıyorum işe girdim ama ortama alışmak işi öğrenmek zor .. Yaşadığım sıkıntılar hem ailem den kaynaklıydı hem de kendimden .. Hep suskun biri oldum içime attım ,ailem bile üstüme çok gelirdi ta ki iş bulana kadar. Birini sevdim aldattı.. Biraz alakasız yazıyorum kusura bakmayın.. Öyle ya da böyle yaş geldi 25 e .. Artık gerçekten evlenmek yuva kurmak istiyorum ama çok zor .. Kimseleri beğenmez oldum ,, önce işi var mı soruyorum yoksa direkt istemiyorum .. Sonra tipine bakıyorum içim ısınmıyor .. Birine yeniden aşık olmak çok zor geliyor .. Eskisi dün gibi beynimde zihnimde .. Ama ben gerçekten aşık olup sevip evlenmek istiyorum.. Bu bi şans mı benimde biraz bakınmam mı gerekiyor çevreme bilmiyorum .. Evden işe işten evdeyim .. İşte bana göre kimse yok bekarlar da nişanlı ya da evli yani oralardan tanışırsın diyenler oluyor.. Ama orda da şansım yok.. Çok sosyal biri de diilim , öyle işte kızlar.. Şans kader diyip beklemeli miyim böyle giderse kimseleri bulamam.. Sessiz biriyim.. Çevremiz geniştir aslında ama hiç soran eden de yok anlamadım bu işi ben :) neden kimse benimle ilgilenmiyor ..siz diyeceksiniz ki daha erken 25 ama en azından konuştuğum biri olsa zaten anlaşıp evlenene kadar 2 sene geçer ama yok işte:) aynı dertten müzdarip iki arkadaşım daha var kızlar çok tatlı güzel ama erkekler yanaşmıyor evlilik için olsun arkadaşlık için olsun neden acaba.. Benim yine sevgilim oldu ama yanlış seçimdi çok ağladım üzüldüm .. Bir buçuk senedir kafamı dinledim böyle güzel heyecanlar yaşamak istiyorum ama hiç yok etrafımda sizce beklemeli miyim ,, beklemeyip te ne yapıcam ki :))