Evlenmek şart mı?

Karadutlu

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Aralık 2019
1.458
3.256
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Yobaz ve ataerkil biriyle evliymissiniz eskiden sanirim. Umarim sizi hak eden cok tatli size her konuda destek olacak birisiyle tanisirsiniz ama tanismazsaniz da onemli degil bence cok guzel bir hayatiniz var. Kendi degerinizi bilerek yasadiginiz bir omrunuz olur umarim mutluluj icin erkek sart degil diye dusunenlerdenim.
 
Yobaz ve ataerkil biriyle evliymissiniz eskiden sanirim. Umarim sizi hak eden cok tatli size her konuda destek olacak birisiyle tanisirsiniz ama tanismazsaniz da onemli degil bence cok guzel bir hayatiniz var. Kendi degerinizi bilerek yasadiginiz bir omrunuz olur umarim mutluluj icin erkek sart degil diye dusunenlerdenim.

Ay di mi illa mutlu olmak için erkek şart mi? Her işimi kendim hallediyorum. Evlenmek istemiyorum ben. Kimseye söz veremem artık " sana ömrümün sonuna kadar katlanırım " diye. Kimseye katlanamam artık gibi geliyor bana.
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
böyle mutluysanız evlenmek şart değil neden şart olsun ki
 
Merhabaaa, size özel mesaj atmak istedim atamadım,


Bende bu yaşadıklarımızı nişanlılık döneminde yaşadım çok zor karar verdim ve mutlu olmak için evliliğin şart olmadığına emin oldum sanırım... Size çok benzer hayatım.
 
böyle mutluysanız evlenmek şart değil neden şart olsun ki

Teşekkür ederim. Onaylanmak çok mutlu ediyor beni. Çok sosyal bir insanım. Ilgi ve sevgi ihtiyacımı arkadaşlarım fazla fazla karşılıyor. Niye bir erkek beni sevsin diye kendimi köle edeyim ki ?

Dipnot = köle yaptım kendimi bir zamanlar. Artık kendi kendimin efendisi olmak istiyorum.
 
Bana göre evlenmek sart degil. Sizin bosanmaniz da kolay atlattiginiz sürec olmamis. Onun icin istediginiz süre özgür olmayi ve iyilesmenin keyfini sürün.. kendinizi ne evlilige ne bekarliga sartlandirin. Sartiniz iyi yasamak olsun. Kendinize mutlu bir hayat kurmussunuz, zamanla buna mutluluk katacak birine rastlarsaniz ne mutlu, olmazsa ayni devam. Iyi olmanizs sevindim ❣
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Kişiden kişiye degisir
Kimine göre şart değil kimine göre sart
Kimi birkere evlenir sonra sittinsene evlenmeyi dusunmez
Kimisi on kere boşanır yine evlenmek ister
Kisinin ihtiyaclarina göre değişir sevgi ihtiyacı düzen ihtiyacı aşk vsvsv
Şahsen ben evliligi rafa kaldirmis cokda gerekli görmeyen bir insandim
Hatta bir ara insanlar niye evlenir
Nasıl birine katlanır
Bir adamla aynı eve girmeyi kabus görüyordum 😅
Ama benim en çok annelik icgudum ağır basti oyuzden bana gerekli oldu evlilik
Yine şahsen bebek merakim olmasa anne olmak istemesem evlilik düşünmezdim
Birini sevsemde asktan gebersem bile bunun icin evlilige değmez.cunku evlenince çok parametre giriyor .
 
Ay di mi illa mutlu olmak için erkek şart mi? Her işimi kendim hallediyorum. Evlenmek istemiyorum ben. Kimseye söz veremem artık " sana ömrümün sonuna kadar katlanırım " diye. Kimseye katlanamam artık gibi geliyor bana.
Hayati paylasacak biri cikarsa karsiniza paylasirsiniz ama hayatin tum yukunu size yukle.eye calisan biriyle sirf evlenmis olmak icin evlenip napcaksiniz ki :) dertsiz basiniza dert almak gibi biraz yok kocaydi yok kvydi :) evlenmek kotu demiyorum ama o sansi hak edecek erkek az bence :)
 
Teşekkür ederim. Onaylanmak çok mutlu ediyor beni. Çok sosyal bir insanım. Ilgi ve sevgi ihtiyacımı arkadaşlarım fazla fazla karşılıyor. Niye bir erkek beni sevsin diye kendimi köle edeyim ki ?

Dipnot = köle yaptım kendimi bir zamanlar. Artık kendi kendimin efendisi olmak istiyorum.
halde hiç gerek yok böyle devam edin
 
Tabii ki evlenmek şart değil. Hayatın müşterek olduğunu bilen birini tanırsanız zamanı gelince ve isterseniz tekrar evlenirsiniz. Evlenince yük asala da bilir tam tersi. Tabii cocuk olursa yük ve sorumluluk artar ama bu konunun dışında.
 
Evlenmek daha doğrusu birisiyle beraber olmak senin anlattığın şekilde zor, böyle görev şeklinde bir durum değil.
Sevdiğin, seni seven, gerçekten ruh eşin olduğuna inandığın insan seni bunlara zorlamaz, sana da zor gelmez.
Şu yaptıklarını dışarıdan okuyunca evet zormuş dedim ama bir baktım ben zaten bunları yapıyorum.
Arabayı tamire götürürüm, alışverişe giderim, istediğim şeyi giyer rujumu sürer çıkarım.
Bunlar zaten normal olan.
Sizin evliliğinizin kötü geçmesi, ileri de hayatınıza eş almayacağınız anlamına gelmesin.
Ben hep söylüyorum; evlilik doğru zaman da doğru kişiyle güzel.
Keşke eşimi 10 sene önce tanısaydım diyorum hep.
Onunla bir hayatı upuzun bir ömrü paylaşmak isterdim daha fazla.
Amacım nispet yapmak falan değil.
Dilerim karşına benim eşimden çok daha iyisi çıkar, çok mutlu olursun.
 
Bana göre evlenmek sart degil. Sizin bosanmaniz da kolay atlattiginiz sürec olmamis. Onun icin istediginiz süre özgür olmayi ve iyilesmenin keyfini sürün.. kendinizi ne evlilige ne bekarliga sartlandirin. Sartiniz iyi yasamak olsun. Kendinize mutlu bir hayat kurmussunuz, zamanla buna mutluluk katacak birine rastlarsaniz ne mutlu, olmazsa ayni devam. Iyi olmanizs sevindim ❣

Bir insan bir insana mutluluk katabilir mi emin değilim? Bir kez daha evlenirsem tek amacım çocuk ve ev işlerini paylaşmak olur bi de düzenli bi cinsel yaşam. Hepsini dört dörtlük karşılayacak kimse bulamam gibi geliyor. Çünkü artık evliliklere rasyonel bir gözle bakabiliyorum. Evlilikler tamamen sınırların tecavüzü üzerine kurulu. Herkes birbirine katlanmak zorunda kalıyor çocuk için, ayrılamayacağı için, yalnızlıktan korktuğu için vb...
 
Evlilik doğru kişiyle yapıldığında çok güzel bir şey. Sizin saydiginiz seyleri ben evliyken yapıyorum. Şart olarak değil aklımda evlilik yokken sevdiğim insanla hayat kurmak için evlendim. Ailenin ,arkadasin, sevilip sevilmenin hepsinin yeri ayri. Bekarken de çok mutluydum, evliyken de çok çok mutluyum.
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Suanki hayatınız on numara
Bu kaliteyi devam ettirecek adam bulursanız evlenin
Yoksa çileye değmez kısaca copsuz üzüm olmali
Gününüzü gün edeceğiniz biri lazim hayata aynı pencereden bakmaniz lazim
Zaten acı tecrübe yaşamıssiniz
 
Tabi ki her insan aynı olmadığı gibi her evlilik de aynı değil, o sebeple çok karamsar olmayın.
Evlilik tabi ki şart değil böyle mutluysanız böyle devam edebilirsiniz, bir gün yalnızlıktan sıkılırsanız o zaman düşünürsünüz bence.
Ama kötü deneyiminiz oldu diye aşka küsmeyin, her şeyin farkındasınız zaten tadını çıkarın şimdiki hayatınızın.
 
Bekarlık da mutsuzluk getirmez evlilik de. Mesele hangi kişileri sectigimizdir. Eğitimli biri olarak zaten ilişkilerin normal boyutu nedir bilmeniz gerekiyor. İş bölümü yapmadınız bir evlilik hizmetçiliktir tek taraflı çıkar ilişkisidir. Kıskançlık da psikolojik şiddettir. Bekarlik tercihtir.
 
Evlenmek daha doğrusu birisiyle beraber olmak senin anlattığın şekilde zor, böyle görev şeklinde bir durum değil.
Sevdiğin, seni seven, gerçekten ruh eşin olduğuna inandığın insan seni bunlara zorlamaz, sana da zor gelmez.
Şu yaptıklarını dışarıdan okuyunca evet zormuş dedim ama bir baktım ben zaten bunları yapıyorum.
Arabayı tamire götürürüm, alışverişe giderim, istediğim şeyi giyer rujumu sürer çıkarım.
Bunlar zaten normal olan.
Sizin evliliğinizin kötü geçmesi, ileri de hayatınıza eş almayacağınız anlamına gelmesin.
Ben hep söylüyorum; evlilik doğru zaman da doğru kişiyle güzel.
Keşke eşimi 10 sene önce tanısaydım diyorum hep.
Onunla bir hayatı upuzun bir ömrü paylaşmak isterdim daha fazla.
Amacım nispet yapmak falan değil.
Dilerim karşına benim eşimden çok daha iyisi çıkar, çok mutlu olursun.


Ayy nasıl içim açıldı mutlu oldum şu yazınıza. Gerçekten istediği ruju sürüp çıkabilen evli kadınlar var mi diye şaşırıyorum bazen. Maşallah size de eşinize de. Zaten benim aldatılmam da çok normal. Benim mükemmel dediğim ilişki aslında patalojik sorunlu bir şeymiş. Ben bilememişim. Babamdan böyle gördüm çünkü. Şimdi mecburen yalnız yaşamaya başlayınca Anladim ben hapis hayatı yaşamışım.
 
Bekarlık da mutsuzluk getirmez evlilik de. Mesele hangi kişileri sectigimizdir. Eğitimli biri olarak zaten ilişkilerin normal boyutu nedir bilmeniz gerekiyor. İş bölümü yapmadınız bir evlilik hizmetçiliktir tek taraflı çıkar ilişkisidir. Kıskançlık da psikolojik şiddettir. Bekarlik tercihtir.
Ay valla eğitimli biriyim, psikolojiyle çok ilgilenirim ama evliyken gözüme perde mi inmiş nolmuşsa kocişimin prensesiyim edalarıyla dolaşıyordum. Taa ki aldatıldığımı öğrenene kadar.

Eski halimden nefret ediyorum şuan
 
X