Toplumsal olarak bize dayatılan bir şey değil mi evlilik? Evlilik statüdür bilmem ne zıRvasıevlenmek şart değil neden olsun ki..
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Toplumsal olarak bize dayatılan bir şey değil mi evlilik? Evlilik statüdür bilmem ne zıRvasıevlenmek şart değil neden olsun ki..
Tabii ki katar. Doğru kişi sizin gibi düşünen kişiyle. Herkes aynı değil.Bir insan bir insana mutluluk katabilir mi emin değilim? Bir kez daha evlenirsem tek amacım çocuk ve ev işlerini paylaşmak olur bi de düzenli bi cinsel yaşam. Hepsini dört dörtlük karşılayacak kimse bulamam gibi geliyor. Çünkü artık evliliklere rasyonel bir gözle bakabiliyorum. Evlilikler tamamen sınırların tecavüzü üzerine kurulu. Herkes birbirine katlanmak zorunda kalıyor çocuk için, ayrılamayacağı için, yalnızlıktan korktuğu için vb...
Ayy nasıl içim açıldı mutlu oldum şu yazınıza. Gerçekten istediği ruju sürüp çıkabilen evli kadınlar var mi diye şaşırıyorum bazen. Maşallah size de eşinize de. Zaten benim aldatılmam da çok normal. Benim mükemmel dediğim ilişki aslında patalojik sorunlu bir şeymiş. Ben bilememişim. Babamdan böyle gördüm çünkü. Şimdi mecburen yalnız yaşamaya başlayınca Anladim ben hapis hayatı yaşamışım.
herkesin hasret olduğu rahatlıktasınız ne mutlu size hayatınızın tadını çıkarınAldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.
Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.
Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.
Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .
Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.
Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.
34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.
Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Toplumsal olarak bize dayatılan bir şey değil mi evlilik? Evlilik statüdür bilmem ne zıRvası
Yaşa hayatını özgürce. Gün gelir de evlenmek istersen o zaman düşünürsün. Boşver el alemiAldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.
Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.
Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.
Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .
Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.
Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.
34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.
Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Bir insan bir insana mutluluk katabilir mi emin değilim? Bir kez daha evlenirsem tek amacım çocuk ve ev işlerini paylaşmak olur bi de düzenli bi cinsel yaşam. Hepsini dört dörtlük karşılayacak kimse bulamam gibi geliyor. Çünkü artık evliliklere rasyonel bir gözle bakabiliyorum. Evlilikler tamamen sınırların tecavüzü üzerine kurulu. Herkes birbirine katlanmak zorunda kalıyor çocuk için, ayrılamayacağı için, yalnızlıktan korktuğu için vb...
Sahsen mutlu bir evliligim oldugu icin böyle karamsar bakamiyorum evlilige. Ben bastan evlilige ne kadar sevdigimde rasyonel bir sekildede baktim. Yani evliliklerin sorumlulugunu baştan göz önünde bulundurduk. Ama biz 30 yasindan sonra evlendik. Galiba onunda avantaji var. Ben evlilikte de sırlarımın üstünden gecilmesine izin vermem. Esiminkilerinide ezmem. Bir evliligin sevginin üstünde kuruldugu kadar sayinin da üstünde kurulu olmasi lazim. Bu cocuk olsada gecerli . Yoksa dediginiz gibi karsi taraf bir zamam sonra kirilip, ezilmeye baslar. Bence olaya yasadiklarinizdan dolayi fazla negatif yaklasiyorsunuz, bu ama kisa bir sürec üstünden gectigi icin gayet normal. Biz bir sürecte cok zarar gördüysek, iyilesmesi de zaman alir. Bu konuda kendinizi tamamen kapatmayin derim.eski esiniz sizin icin yalnis insan olmus, bu ama demek degildir ki sizi yeni kesfettiginiz kendinizle oldugu gibi sevmeyecek. Mutsuzkluklarin, baskalarin bize yasattiklari travmalarin bizi esir almasina izin vermememiz lazim.
Şuna çok katıldım.
30 yaşından sonra evlendik.
Doğru evlenme yaşı 25 ve üstü bence de.
Bende 27 de evlendim ondan önce aklımdan geçmezdi.
Olgunlaşınca evlilikler daha rahat oturuyor.
Bu arada mutluluklar dilerim :)
Valla hiç de sığ düşünmüyorsunuz çok da haklısınız insan bir zamandan sonra elin adamını alıp bi de onun tiplerini boş kıskançlığını mı çekeceğim şeklinde düşünüyor.. Tabi evliliğin sorumluluğu var evlilikten evliliğe göre de değişiyor bu.. Sizin başınızdan geçen evlilik sizi yormuş çünkü çekilesi bir adam değilmiş belli ki..Size hak veriyorum fakat her evlilik ve her insan asla bir değil..Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.
Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.
Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.
Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .
Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.
Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.
34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.
Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Cok tesekkür ederim. Sizede mutluluklar :)
Insan 25 yasindada dogru evliligi yapabilir yeterli kadar olgunlasmissa. Sahsen 25 yasinda evlilik yapsam hem yalnis adami secerdim, hemde evliligi yeterli kadar yönetemezdim. Bir cok cocukluktan kalma sorunlar da vardi. Mesela insanlar beni sevip kabul etsin diye benim icin parmak kaldirmayacak insanlar icin fedakarliklar yaptim. Biri beni kırsa kendimi koruyamazdim, sucu kendimde arardim felan. Yani özsevgi, özsaygi yeterli kadar yoktu, disardan ne kadar güclü görünsem de..sansimdan esimi kendi hayatimda kendimi daha rahat ve barisik hissettigim bir zamanda tanistim. Onun icin konu evlilik olsa önce insan kendini yoklamali mutlumuyum, hayatimda istedigim roldemiyim diye. Ondan sonra da iliski gelir ancak
Cok tesekkür ederim. Sizede mutluluklar :)
Insan 25 yasindada dogru evliligi yapabilir yeterli kadar olgunlasmissa. Sahsen 25 yasinda evlilik yapsam hem yalnis adami secerdim, hemde evliligi yeterli kadar yönetemezdim. Bir cok cocukluktan kalma sorunlar da vardi. Mesela insanlar beni sevip kabul etsin diye benim icin parmak kaldirmayacak insanlar icin fedakarliklar yaptim. Biri beni kırsa kendimi koruyamazdim, sucu kendimde arardim felan. Yani özsevgi, özsaygi yeterli kadar yoktu, disardan ne kadar güclü görünsem de..sansimdan esimi kendi hayatimda kendimi daha rahat ve barisik hissettigim bir zamanda tanistim. Onun icin konu evlilik olsa önce insan kendini yoklamali mutlumuyum, hayatimda istedigim roldemiyim diye. Ondan sonra da iliski gelir ancak
Anlattığınız hayatınız çok güzel.
Ama ben evli halimle yaşıyorum çoğunu
Siz yanlış insanla evlenmişsiniz, evliliğe küsmeyin. Şartlanmayın da.
Bence doğru kişiyle karşılaşıp yeniden severseniz ve anne olmak isterseniz evlenirsiniz. Kısmet.
Önemli olan mutlu olmak.
Sahsen mutlu bir evliligim oldugu icin böyle karamsar bakamiyorum evlilige. Ben bastan evlilige ne kadar sevdigimde rasyonel bir sekildede baktim. Yani evliliklerin sorumlulugunu baştan göz önünde bulundurduk. Ama biz 30 yasindan sonra evlendik. Galiba onunda avantaji var. Ben evlilikte de sırlarımın üstünden gecilmesine izin vermem. Esiminkilerinide ezmem. Bir evliligin sevginin üstünde kuruldugu kadar sayinin da üstünde kurulu olmasi lazim. Bu cocuk olsada gecerli . Yoksa dediginiz gibi karsi taraf bir zamam sonra kirilip, ezilmeye baslar. Bence olaya yasadiklarinizdan dolayi fazla negatif yaklasiyorsunuz, bu ama kisa bir sürec üstünden gectigi icin gayet normal. Biz bir sürecte cok zarar gördüysek, iyilesmesi de zaman alir. Bu konuda kendinizi tamamen kapatmayin derim.eski esiniz sizin icin yalnis insan olmus, bu ama demek degildir ki sizi yeni kesfettiginiz kendinizle oldugu gibi sevmeyecek. Mutsuzkluklarin, baskalarin bize yasattiklari travmalarin bizi esir almasina izin vermememiz lazim.