Evlenmek şart mı?

Evet tam olarak çocukluk travmalarımı atlatmadan anneme hala " beni sevmedin " diye sitem ettiğim zamanlarda evlendim. 24 yaşımdaydım ve aslında daha kendi sorumluluğumu alamıyorum evliliği belki de ben de kaldıramadım. Aynen dediginiz çok doğru. Kadın önce kendi öz-saygı ozsevgisini kazanmalı. O yaşa kadsr da beklemeli. Açıkçası hala o kadar olgun hissetmiyorum kendimi. Evliliğe hala hazır degilim.

Dedigim gibi kendinize zaman verin. Su anda sansli bir pozisyondasiniz ailenizden uzak bagimsiz bir sekilde kendinizi kesfetme imkaniniz var. Bu süreci kendiniz icin degerlendirin. Bende uzun süre hayatimi baskalarin gözünden bakarak yasadim. Önce kendi hayatinizin nasil olmasini istediginiz kesfedin. Sizin dogrulariniz, yalnislariniz ne. Kendi hayatinizda rahat etmeye odaklanin. O noktayi bulduktan sonra yine hayatiniza birini alabilirsiniz, ama bu noktada zaten hayatinizda en önemli olan insan sizsiniz
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Önce sorunuza cevap vereyim. Hayır bence evlenmek şart değil. Ama sizi seven , size saygı duyan, kıymet veren, her koşulda yanınızda olan ve yapılması gereken işlere yardım değil de sorumluluk bilinciyle yaklaşan biri hayatınıza girerse neden olmasın ?
 
Bir insan bir insana mutluluk katabilir mi emin değilim? Bir kez daha evlenirsem tek amacım çocuk ve ev işlerini paylaşmak olur bi de düzenli bi cinsel yaşam. Hepsini dört dörtlük karşılayacak kimse bulamam gibi geliyor. Çünkü artık evliliklere rasyonel bir gözle bakabiliyorum. Evlilikler tamamen sınırların tecavüzü üzerine kurulu. Herkes birbirine katlanmak zorunda kalıyor çocuk için, ayrılamayacağı için, yalnızlıktan korktuğu için vb...

evlilik elbette sart degil de,
herkesin evliligi de bu sekilde degil.

ama kisitlayicilik konusunda cocuk herseyi gecer, hic kisitlanmak istemiyorsaniz onu da elemeniz lazim amac olarak.
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Evlenmek elbetteki şart değil.
Bazı evlilikler iyidir bazıları kötü.
Ama bütün ilişkiler böyle değil.
Hayatımda verdiğim en doğru karardı eşimle hayatımı birleştirmek.
Yıprandıysanız ve mutluysanız elbette evlenmeyin 🤗
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
37 yaşındayım. Hiç evlenmedim ve mutluyum. Bana uymayan biriyle, evde iki yabancı gibi yaşayacağıma yalnızlığımın kıymetini bilirim. Olur da uyan birisi olursa da planlarımı değiştirmeden, gittiğim yoldan dönmeden, beraber yol arkadaşlığı yapacak birini kaçırmam. Evlilik konusunda söylemek istediğim tek şey var. Çevremde ben de çok görüyorum. Manipülasyona gelmeden, ezilmeden, iki birey tek yürek yapılan evlilikler dilerim herkese kızlar.
 
Bir insan bir insana mutluluk katabilir mi emin değilim? Bir kez daha evlenirsem tek amacım çocuk ve ev işlerini paylaşmak olur bi de düzenli bi cinsel yaşam. Hepsini dört dörtlük karşılayacak kimse bulamam gibi geliyor. Çünkü artık evliliklere rasyonel bir gözle bakabiliyorum. Evlilikler tamamen sınırların tecavüzü üzerine kurulu. Herkes birbirine katlanmak zorunda kalıyor çocuk için, ayrılamayacağı için, yalnızlıktan korktuğu için vb...
Katılmıyorum.
Bir insan bir insana mutluluk katmayacaksa aşk neden var?
Bence bütün evlilik ve ilişkileri genellememelisiniz.
Siz nasıl bir evlilik yaşadıysanız o pencereden bakıyorsunuz.
Benim çocuğum yok.
En yakın arkadaşımla 27 yaşında evlendim.
Senelerdir tanırız birbirimizi.
Onun için her şeyi severek yaparım.
Yine o da benim için severek yapar.
Eş seçimi çok önemli bence.
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.

Bence bir daha evlenmek çok gereksiz. Çocuk gibi bir niyetiniz yoksa sevgililik bana daha mantıklı geliyor
 
ya bir şeye takıldım sadece, bende mi gariplik var maaşım öğretmen maaşının üstünde ama hiç de fazla fazla yetmiyor ben de yalnız yaşıyorum : D
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Bir kadinin böyle özgür ve huzurlu olması ne kadar güzel sizin adınıza öyle sevindim ki...özel bişey soracağım eşinizi seviyo muydunuz ayrıldınız çok ozlediniz mi onu ben de boşanmaya karar verip su pandemi süreci içinde bosanamayanlardanim ama boşandim denebilir ayrıyız ama ben de psikolojik baskıya çok maruz kalmış olsam da ayrılmak fikri ayrı kalmak öyle bunalıma soktu ki . Yanlış anlaşılmasın öyle hayatı ozelmek değilde boşanmış biri olmak üstelikte küçük bir çocuğum varken...geçecek mi bu durum
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Evlenmek şart değil. Güçlü bir kadınsınız ayaklarınızın üstünde durabiliyorsunuz ne güzel.Aşık olmayacaksanız sırf evlenmek için evlenmeyi doğru bulmuyorum. Aşık olduğunuz ve gerçekten sevdiğiniz ,mutlu olacağınız insanı bulduğunuzda da geçmişteki kötü deneyiminizle karşılaştırmayın derim. Yani mutlu olmaya, zamanın size getireceklerine bakın. Önemli olan sizin ne hissettiğiniz 😊
 
İster evlenirsiniz ister evlenmezsiniz. Kesin bir kurali yok ki.
Yanlis anlamayin sizin gecen seferki tam hödükmüs. Evliligi yanlis kodlamis olmaniz cok normal, evlenmek istememeniz de cok normal ama her evlilik böyle degil.
Belki evlenip daha mutlu olacaginiz biri cikar. Asla evlenmem de demeyin, tüm kapilari kapatmayin.
 
Herkesin standarti farklı. Küçük bir şehirde yeterlidir, belki de özel dersler veriyordur. Maaşı 10 u geçen arkadaşlarım var . Arkadaş muhtaç değilim demek istiyor. Yoksa lüks tüketime girersek hiç birimiz yetmez
ya bir şeye takıldım sadece, bende mi gariplik var maaşım öğretmen maaşının üstünde ama hiç de fazla fazla yetmiyor ben de yalnız yaşıyorum : D
 
Seni mutlu eden biriyle hayatı paylaşmak gerçektende çok güzel bir duygu.Ancak sizin deneyiminiz kötü olduğu için bu şekilde düşünmeniz çok normal.Bana kalırsa şuan bu özgürlüğünüzün tadını çıkarın derim.Çünkü belliki uzun bir süre elinizden alınmış.Hatta şuan mutlu bir beraberliğim olmasına rağmen ben bile özendim size 😄😄.
Hayatınızda bir boşluk hissettiğiniz zaman zaten kendinizi yeniden bir ilişkiye hazır hissedersiniz bu sebeple aceleye gerek yok gönlünüzce yaşayın hayatı❤️
 
Ayy yaa maşallah size. Nasıl bir baskı altında kaldıysam, evli herkesin bir kafeste yaşadığını mutlu olmadığını düşünüyorum. Böyle mutluyum ve güçlüyüm diyen kadınları okudukça çok keyif alıyorum. Allah herkese huzurlu mutlu yuva nasip etsin. Herkes yerinde mutlu olsun.
Amin teşekkür ederim.
Aldatılmak bardağı taşıran son damla olmuş sizin için. Aslında hiç de güzel bir evlilik yaşamıyormuşsunuz zaten.
Üzücü.
Ama neyseki geçmiş gitmiş.
Hayatınızın ve bu özgürlüğün tadını çıkarın.
Eminim bundan sonra yaş tahtaya basmazsınız sizi sevgisiyle daha da mutlu ve özgür kılacak bir adamla karşılaşırsınız bir gün 😉
İnşallah gönlünüze göre olsun her şey.
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Harikasınız.Bende boşandım çalışıorum ayaklarımın uzerınde duruorum .Rahat bır ısım yok ama .Çok ısterdım bende atanmayı .Olsun yınede ayaklarımın uzerınde durmaya calısıorum.Çok haklısınız.Sızın gıbı dusunem bırını bulmanız gerek .Sızı sadece ev hanımı olarak gormeyen bırını.
 
Aldatılarak boşanalı 1 sene oldu. Şükürler olsun travmayı atlattım sayılır. Hâlâ bazen aldatılan arkadaşlarımın dertlerini dinleyince içim cız ediyor. Ama olsun olur o kadar da.

Çocuğum yok. Ailemden uzakta yaşıyorum. Yalnızım. Iyi bir mesleğim var. Öğretmenim. Param bana fazla fazla yetiyor. Birikim bile yapabiliyorum. Her gün kendi sevdiğim yemeği yapıp, istediğim kıyafetleri giyip istediğim ruju sürerek dışarı çıkabiliyorum. Evime kedi almayı planlıyorum.

Istediğim eşyayı gözüm kapalı alıyorum. Istediğim kişiyle görüşüp istemediğimle görüşmüyorum. Istediğim zaman ailemin yanına gidebiliyorum. Özgürüm. Bana karışan yok. Kıskanan kısıtlayan kimse yok. Evde çok iş yapmak zorunda kalmıyorum. Sadece kendi çöplerimi temizleyip kendi dağınıklığımla mutluyum.

Bütün bunları anlatıyorum çünkü evliyken hepsi benim için lükstü .

Ayrılırken çok acı çekmiş çok ağlamıştım. Şimdi geçmişe bakıyorum ne kadsr ezik nee kadar dünya bilmez saf halim varmış. 1 senede sanayiye gidip arabamı tamir ettirmeye bile alıştım ki alışverişe bile izinsiz gidemezdim.

Bütün ılişkiler böyle mi ? Yeniden evlenilir mi ? Yani evleneceksem en azından biri yemeğimi yapmalı en azından ev işinden kurtulmalıyım ya da ne biliyim hayattaki iş yüküm bi nebze alınmalı omuzlarımdan . Ama evlilik daha çok sorumluluk daha çok fedakarlık demek.

34 yaşındayım. Bu yaştan sonra köprücük kemiklerin omuzların görünmesin diye trip çekecek enerjim yok.

Çok mu sığ düşünüyorum? Verdiğim örnekler kendimi ifade etmek için... daha fazlasına maruz kaldim daha fazla yıprandım aslında.
Aslında her şeyi son cümleniz özetliyor fazlasına maruz kaldığınız için evliliği bu sanıyorsunuz ve boşama aşamasında bir derdim var kısmına çok takıldıysanız bütün evlilikleri böyle sanmanız da olası. Çevremde ve eski evliliğimde bütün işler ortak yapılır çünkü iki taraf da çalışıyor , 34 yaşına gelmiş bir kadın nerede ne giyeceğini bilir bunun mücadelesini vermenize de gerek yok yapmanız gereken tek şey ufak tefek şeyleri bile alttan almamak örneğin kırmızı ruj sürme daha doğal ol sevdiğin için aman ne var dersin ama sonra sonu makyaj yapma olur ruju süren sensen rengini bilen sen olacaksın atıyorum kadın yemek yapar ? Pardon ? İkimiz çalışıyoruz bütün gün o zaman o yemek beraber hazırlanacak enerjin yok mu o zaman benim de yok dışarıdan söyle bu kadar basit aslında her ilişkide kadın kendi değerini belirler erkek de öyle aman bir kerecik yapayım aman ufak bir şey istedi ne olacakla başlar her şey bunlar dört dörtlük insan erkek kadın tanımı değil normal olan bu ve dışarıda bir sürü normal insan var çevreni değiştirirsen eş adayların da değişir emin ol güzel bir hayat arkadaşın varken evlilik çok güzel bir şey
 
X