Evlenmeyin

Sizin adiniza uzuldum ve ne diyecegimi de bilemiyorum. :/
 
başlık yanlış olmuş böyle sorumsuz, saygısız, adam olamayan adamlarla evlenmeyin olcaktı. yaşadıkların hiç kolay şeyler değil, ama her evlilikte böyle değil. evlenmeyin diyerek bekarları korkutmaya gerek yok. evlenin ama kıymet bilen kadına değer veren adamlarla evlenin. inşallah sorunlarını çözer ve çok mutlu olursun :dua:
 
Yanlış adamla evlenmeyin olacaktı doğru başlık bence.. çünkü doğru adamla evlenince eskisinden de daha aktif olabiliyorsunuz. Mesela ben evlenince özgürleştim.. babamın aksine eşim her zaman keyifli yaşamanın ve yaşatmanın derdinde oldu. Bekarken çok sosyal olmayan biriyken, eşimle evlendikten sonra yazları sürekli tatile giden, arkadaşlarımızla buluşan, spora yazılan, birbirini aktivite yapmak için gaza getiren bir çift olduk.. Eşim yemek de yapar, evi de temizler ve yardım ettim demez zaten yapmam gerekir der. O yüzden eşiniz sizin beklentilerinizi karşılayacak biri değilmiş, ondan bu kadar zor durumda hissediyorsunuz şu anda bence.. Yük taşır hale geldiğinizi hissediyorsanız artık, beraber bir evlilik terapistine gidebilirsiniz.
 
Dimi ama ??? Evlendikten sonra c olmaktan çıkıp başkalarını mutlu etmek zorunda kalıyoruz. Benimde şimdiki aklım olsa evlenmezdim. Elalemin anne baba kahrını şirret ablasını çekeceğime kendi anne babamı çekerdim. Evlendikten sonra resmen kadınlar çöküyor erkekler dirileşiyor. Sorsan iki tarafta fedakarlık yaptı ama yok iste sadece kadından gidiyor
Aslında ne kv, ne görümce, ne de eşten yana derdim var... Evliliğin o kadar çok tabuları var ki.. Mesela ben şuan saçımı atıyorum pembe yapamam, dövme yaptıramam, alıp başımı tatile çıkamam, genç gibi yolun ortasında haykırarak gülemem.. Niye ? Evli kadına yakışmaz (!) Evli kadına yakıştırılmayan o kadar çok şey var ki.. Bizden tek beklenen çalışıyosa çalışsın, evi temizlesin, çocuk baksın, akrabaları ziyaret hizmet hürmet vs.. Bunca sorumluluktan fırsat bulursa işte spora, kursa, gezmeye falan da gidebilir.. Hele bi de çocuk da varsa kendini unut bi yerde. Bi süre sadece annesin başka hiç bişey değil. Tabi istisnalar vardır. Ne mutlu onlara. Hayat herkese aynı imkanları sunmuyor malesef.
 
Aslında ne kv, ne görümce, ne de eşten yana derdim var... Evliliğin o kadar çok tabuları var ki.. Mesela ben şuan saçımı atıyorum pembe yapamam, dövme yaptıramam, alıp başımı tatile çıkamam, genç gibi yolun ortasında haykırarak gülemem.. Niye ? Evli kadına yakışmaz (!) Evli kadına yakıştırılmayan o kadar çok şey var ki.. Bizden tek beklenen çalışıyosa çalışsın, evi temizlesin, çocuk baksın, akrabaları ziyaret hizmet hürmet vs.. Bunca sorumluluktan fırsat bulursa işte spora, kursa, gezmeye falan da gidebilir.. Hele bi de çocuk da varsa kendini unut bi yerde. Bi süre sadece annesin başka hiç bişey değil. Tabi istisnalar vardır. Ne mutlu onlara. Hayat herkese aynı imkanları sunmuyor malesef.
Hayatta biraz bencil olmak gerekiyo.. ne kendi akrabalarım ne kocamın akrabaları zerre umrumda değil.. hiç olmadı o yüzden beni pek sevmezler ha umrumda mı o da değil.. ben mutluysam eşimi mutlu edebilirim ilk gün söyledim ona mutlu bir evlilik yaşamak istiyosan beni mutlu etmek zorundasın diye.. şimdi Allah izin verirse anne olcam eşimi her sürece dahil edicem çünkü tek başıma yapmadım! Eğer uykusuzluksa işe gitcek aman o uyusun diye düşünmem o da uykusuz kalsın onun da evladı.. annelik 24 saat mesai istiyo da babalar neden devirip kıçı yatıyo? İyi ki bi 8-10 saat çalışıyolar kadının mesai 24 saat hiç bitmiyo? Bahsettiğiniz anlamları kadına yükleyen yine kadınlar malesef.. çok yanlış erkek cocuğu yetiştirmekten kaynaklı.. kız cocukları köle erkek cocukları prens o yüzden evliliklerde kadınlar hep eziliyo.. ben şanslıydım hiç öyle bi evde büyümedim ne babam ne abim ne kardeşim hiç biz erkeğiz siz yapcaksınız diyemedi herkes kendi işini kendi görür ortak işlerde birlikte yapılırdı.. çünkü annem evi 2 dk da adana adliyesine çevirirdi :)
 
2 yildir evliyim. Daha once de anlattim denklik ve yeni ulkeye adaptasyon sorunlari yasiyorum. Esim hep benim yanimda oldu. Benim moralim bozuk oldugunda onunki de bozuktu, ben hastalandigim zaman uzuntusunden o da hastalandi, ben uyutamadigim zaman o da uyumadi (sabah erken ise gidecegi halde) Yemek yapasim yoksa pizza falan soyleriz, ya da en basitinden bir yemek yaparim. Ev bir hafta temizlenmese lafini etmez, yardimci olmaya olmaya calisir. Hayatimda zorluklar var ama esim elinden geldigince yardimci olmaya calisiyor. Ikimizde mukemmel degiliz, birbirimize sarildik, destek olduk ,kör topal yasamaya calisiyoruz. Evlilik guzel sey ,ama iki kisinin birbirini tamamlamasi gerek. Tüm yük kadinda olunca o evlilik yürümüyor.
 
Hayatta biraz bencil olmak gerekiyo.. ne kendi akrabalarım ne kocamın akrabaları zerre umrumda değil.. hiç olmadı o yüzden beni pek sevmezler ha umrumda mı o da değil.. ben mutluysam eşimi mutlu edebilirim ilk gün söyledim ona mutlu bir evlilik yaşamak istiyosan beni mutlu etmek zorundasın diye.. şimdi Allah izin verirse anne olcam eşimi her sürece dahil edicem çünkü tek başıma yapmadım! Eğer uykusuzluksa işe gitcek aman o uyusun diye düşünmem o da uykusuz kalsın onun da evladı.. annelik 24 saat mesai istiyo da babalar neden devirip kıçı yatıyo? İyi ki bi 8-10 saat çalışıyolar kadının mesai 24 saat hiç bitmiyo? Bahsettiğiniz anlamları kadına yükleyen yine kadınlar malesef.. çok yanlış erkek cocuğu yetiştirmekten kaynaklı.. kız cocukları köle erkek cocukları prens o yüzden evliliklerde kadınlar hep eziliyo.. ben şanslıydım hiç öyle bi evde büyümedim ne babam ne abim ne kardeşim hiç biz erkeğiz siz yapcaksınız diyemedi herkes kendi işini kendi görür ortak işlerde birlikte yapılırdı.. çünkü annem evi 2 dk da adana adliyesine çevirirdi :)
Ne güzel keşke herkes aileniz gibi olsaydı. Ben ise ilkokuldan beri evin annesi rolünü üstlendim.. Annem baba, ben anne oldum. 6 kişilik ailemin bütün yemek ve temizlik sorumluluğu evlenene kadar hep üstlendim. Evimizin erkekleri sifon çekmekten bile acizdi :) Gençliğim bi yana çocukluğumu bile yaşayamadım. Maddiyat desen, karın tokluğuna şükür ederdik. Eşim, kv dünya tatlısı insanlardır. Ama evlenirken bu bilinçte değildim. Ben yine istediğimi yaparım zannediyordum ama öyle olmadı. Uzlaşmak için iki tarafında sınırlarını esnetmesi gerekti.

Neyse konuyu sabote etmiş olmayayım. Burada zaman zaman 'ben de artık evlenmek istiyorum' gibi konuları da çok görüyorum. Herkes sahip olmadığını istiyor. Belki de önemli olan sahip olduklarınla mutlu olabilmektir.
 
Hepimiz hayatlarımızda yanlış seçimler yapabiliriz, kendiniz söylediniz "birazda ailemden kaçmak için evlendim diye".

Bana göre asıl sorun burda, yağmurdan kaçarken doluya tutulmak lafı özetliyor. Yaşadıklarınız kolay değil fakar bunu da evlenmeyin diye lanse etmek bana göre yanlış.

Evet birşeyden kaçmak içinse EVLENMEYIN, sevdiğiniz için EVLENIN.

Evlilik illaki bekar hayatından farklı, ama evli biri olarak bekar hayatımı çokta özlemiyorum. Yine çalışıyorum, yini yiyip içip geziyorum eşimle ya da arkadaşlarımla, evet temizlik isteyen bir evim var ama iki kişi çabucak bitiriyoruz.

En önemlisi de artık sıkıntım olduğunda başımı omzuna yaslayabileceğim biri var, öncesinde kendimi odama kapatır yalniz başıma ağlardım..
 
Canim evlilik tabiiki sorumluluk almaktır , insan öyle öyle tecrübeleniyor , senin şanssızlığın eşinin sorumsuz çıkması bunu da onunla konuşman lazim... böyle bir eşle yasamak seni haliyle çok yıpratmış ya biraz daha sabredicen dediğin gibi ya da çaresine bakıcan.. hakkınızda en iyisi olsun..
 
Ne güzel keşke herkes aileniz gibi olsaydı. Ben ise ilkokuldan beri evin annesi rolünü üstlendim.. Annem baba, ben anne oldum. 6 kişilik ailemin bütün yemek ve temizlik sorumluluğu evlenene kadar hep üstlendim. Evimizin erkekleri sifon çekmekten bile acizdi :) Gençliğim bi yana çocukluğumu bile yaşayamadım. Maddiyat desen, karın tokluğuna şükür ederdik. Eşim, kv dünya tatlısı insanlardır. Ama evlenirken bu bilinçte değildim. Ben yine istediğimi yaparım zannediyordum ama öyle olmadı. Uzlaşmak için iki tarafında sınırlarını esnetmesi gerekti.

Neyse konuyu sabote etmiş olmayayım. Burada zaman zaman 'ben de artık evlenmek istiyorum' gibi konuları da çok görüyorum. Herkes sahip olmadığını istiyor. Belki de önemli olan sahip olduklarınla mutlu olabilmektir.
Sabote etmemek adına sadece son paragrafa yazıyorum :) problem bu değil mi zaten evlenmiş olmak için evlenmek.. kafada canlandırılanla aynı evin içinde yaşananlar farklı olunca hemen isyan.. e sen seçtin bu adamı! Biraz daha tanısaydın tabi ki evlendikten sonra işler değişiyo ama flört döneminde sana bi fragman gösteryo azcık değerlendir tart körü körüne evlenilmez ki..
 
Bebeğiniz ne kadarlık acaba lohusa depresyonu filan olabilir misiniz acaba? Bende arkadaşlarımı görünce bazen diyorum ne acelem vardı sürekli valizim kapı önünde duran ben şimdi evde sürekli çocuklayım arkadaşlarımla bile arama mesafe girmiş oldu çoğumuz aynı şeyleri yaşıyoruz sanırım. Sizin eşinizde yardımcı olmuyormuş yükünüz artmış benim öyle bir sorunum olmadı şükür. İmkanınız varsa ev işleri filan için yardımcı mı alsanız kendinize zaman kalır

Lohusa depresyonu değil çünkü bebeğimle hiçbi sorunum yok.Ona çok kolay alıştım ve çok sevdim.Sadece hayatı paylaşamamak benimki.Yüküm ağır geliyor.Bebekten sonra eve kadın almaya ayıracak para kalmadı maalesef. Evet bebek çok şeyi değiştiriyor, size de kolaylıklar dilerim.
 
Bebeğiniz dünyaya gelmeden önce nasıldı eşinizle olan ilişkiniz? Anladığım kadarıyla bebek dünyaya geldikten sonra değişmeye başlamış.

Öyle süper değildi ama hiç bu kadar kopmamıştık.Bebek doğdu mu insanın tüm hayatı değişiyor, zaten tüm kış evde oturup bebek baktım.Arkadaş yok iş yok insan iyice bunalıyo bi de bunların üstüne böyle anlayışsızlık eklenince olaylar koptu.
 
Yaşadiginiz seyin evlilikle ne ilgisi var ki? Cocuk durumunu bilemem cocugum yok ama evliykende spora gidiliyor, geziliyor, kendine vakit harcaniyor, boş boş oturuluyor.

Mecburi, geçici donemlerde yaşan zor zamanlar dişinda omzuma buyuk yükler yuklenmedi hiç. Hepimizin hayatinda bekar da olsak evli de olsak zor donemler olur sadece ugrastigimiz konular farkli olur.

Evlilikle ilgisi evlilikte alınması gereken müşterek sorumlulukların benim üstüme tek başına yıkılmış olması.
 
evlenmiycez zaten merak etmeyin. şu konuları okudukça evlilikten hepten soğuyorum.
2-3 yıl sonra ne olacak peki? mezuniyet falan mı? yani nasıl kurtulacaksınız bu durumdan

Bebeğim 6 aylık.2-3 yaşına kreş yaşına gelince alıp giderim en azından.Şimdi ailem de bakmaz bakıcıya verecek param da yok.
 
şu kısıma kadar çok haklısınız bence de.
Peki eşiniz onun hakkında şunu düşündüğünüzü biliyor mu ?
Eşim hakkımda bunu düşünse yıkılırdım.

Biliyodur muhtemelen.Tam olarak bu kelimelerle olmasa da benim gözümde hiçbi işe yaramayan bi adam olduğunu biliyodr.
 
Back
X