- 7 Temmuz 2011
- 7.335
- 14.155
- 298
Kışın bir arkadaşa oturmaya gidiyoruz diğer arkadaşın eşi de bizi alacak bana saat verdiler ama ne gelen var ne giden özellikle dedim ki çıkarken arayın ben de ayakkabımı montumu giyip aşağı ineyim, tamam dediler ama aramadılar ben aradım biz çıktık dediler ben montumu giyerken aşağıdan korna çalıyorlar indim bir ton laf duydum üstüne işte "evli değilsin çocuk yok koca yok hazırlanıp aşağıda neden beklemiyorsun" kendimi savunmaya çalışsam üste çıkıyorlar neyse dedim sustum ama evde kaldın muhabbetleri olduğunda hiç tınlamam "evde kalacağım tabii sokakta kalacak halim yok ya "der geçerim
İsteyen istediği lafı söylesin takmıyorum, biliyorum ki herkesin bir kuyruk acısı var ve egosunu tatmin etmeye çalışıyor
Ha benim sevgilim yok çok güzel bir kız olduğumu da iddia edemem ama hayatımı bir erkeğe endekslemeden yaşıyorum ve yalnızlığımla da mutluyum sanırım bu durum toplumda çok abes karşılanıyor
Bayramda benden 2 yaş küçük kuzenimle karşılaştık, onlara gitmemiştik ama ziyaret esnasında karşılaştık. Evli bir de çocuğu var. Şimdi bizde adettir, 7 yaşında çocukta olsa, napıyorsun ne ediyorsun diye herkese hatır sorulur. Sıra bana geldi, bana da napıyorsun kızım falan dediler. Ben okuyorum dedim. -22 yaşındayım ve kısmetse bu eylülde ikinci üniversiteme başlayacağım.- Herkeste derin bir sessizlik oluştu ben öyle deyince, herkes kuzene bakıyor, işte bebeği ile falan uğraşıyor. Hayırlısı falan dediler ama, entel bu entel, koca bulamadığından değil, feministliğinden ve rahata düşkünlüğünden koca istemiyor tavrı vardı. Eminim hepsi öyle düşündü.
Ben takıntılı bir insanım ya, yalnızlığımla da gayet mutluyum. Ne sevgilim var ne de görüştüğüm birisi. Kayıtsız şartsız güven arıyordum, dost dediklerimden bile yeri gelince sağlam kazıklar yediğim için, o aşamayı atladım. O yüzden arayışa son verdim. Biteceğini bildiğim bir şeye emek vermek istemiyorum açıkçası. Herkesin ama herkesin bir bam teli, dur noktası var, bilerek ya da bilmeyerek bastığında sana neler söylüyorlar, zehir gibi. O beraber geçirdiğin 8 yılın hiç ama hiç önemi kalmıyor biliyor musun? Hiçleşiyor, anlamsızlaşıyor. Huyum kurusun, soğumakta ve terk etmekte üstüme de yoktur. Bir kere hakaret etsin, üzsün tamam soğuyorum işte. Ve hiç kimse de melek değil, ben hiç saf beyaz görmedim. Yok öyle biri yani.
Ayrıca çocuk doğurmaktan da korkuyorum. Vücudum bozulacak toparlayana kadar hal gelecek başıma. Amansız diyetler, çabalar, çirkin görünmek falan filan şu an için kaldırabileceğim bir şey değil.
Dış görünüşüme vereceği zarardan ziyade, artık tek parça olmayacağım. Her yere iki parça olarak gideceğim, iki çanta olacak. Herşeyi iki kişilik düşünmek zorunda kalacağım. otobüse bile binerken bebek arabasını nasıl taşıyacağımı düşünmem gerekecek. Bla bla bla.

Son düzenleme: