- 29 Ağustos 2014
- 2.292
- 1.509
- 248
- 39
Merhaba arkadaşlar. Evleneli yaklaşık 2,5 yıl oldu. Eşim ordu mensubu ben de memurum. Anlayacağınız eşimin işi ağır benim ise vaktim yok yetmiyormuş gibi bir de sağlık sorunlarım nedeniyle taşra bir ilden metropol bir şehre taşındık. Eşimin ruh hali özellikle terör vakaları nedeniyle epey dalgalı , benim de ruh halim dalgalı ve bedenen çok daha yorgunum 
Birbirimize bazen hiç zaman ayıramıyoruz yetmiyor eşim zaten her izin aldığında bana vakit ayıracağını söyleyip 700 km uzaklıkta ailesine gidiyor özetle ben onun ailesi olamıyorum
Birara hayli düzelmişti durumumuz ama yine işler kızıştı ve artık ben de ailesinin yaptığı yanlışları, bencilliklerini yüzüne vurur oldum çünkü ruhen tükenmiş durumdayım ve gitgide sağlığımı kaybediyorum sonki tahlil sonuçlarım her an hayati fonksiyonlarını kaybedebilirsin diyor eşim de biliyor ama ben düşüp bayılmadıkça aklına gelmiyor, gazi olan arkadaşlarının durumundan an be an haberdar, ziyaretlerine gidiyor. Gitmeli tabiki ama bana yabancı gibi beni görmezden geliyor tahliller kötü çıkınca da azarlayıp geçiyor ve artık ben de çok kötü olduğum halde azar yiyip huzur kaçmasın diye onun karşısında dik durmaya çalışıyorum bazen yığılacak oluyorum iyiyim bir şey yok deyip geçiyorum çok üzülüyorum ve gün geçtikçe eriyorum kimse sessiz çığlıklarımı duymuyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum, bir yanım bırak gitsin sen hayatını kurtar derken diğer yanım sevdiğin adamı nasıl yüzüstü bırakıp gideceksin diyor
Birbirimize bazen hiç zaman ayıramıyoruz yetmiyor eşim zaten her izin aldığında bana vakit ayıracağını söyleyip 700 km uzaklıkta ailesine gidiyor özetle ben onun ailesi olamıyorum Birara hayli düzelmişti durumumuz ama yine işler kızıştı ve artık ben de ailesinin yaptığı yanlışları, bencilliklerini yüzüne vurur oldum çünkü ruhen tükenmiş durumdayım ve gitgide sağlığımı kaybediyorum sonki tahlil sonuçlarım her an hayati fonksiyonlarını kaybedebilirsin diyor eşim de biliyor ama ben düşüp bayılmadıkça aklına gelmiyor, gazi olan arkadaşlarının durumundan an be an haberdar, ziyaretlerine gidiyor. Gitmeli tabiki ama bana yabancı gibi beni görmezden geliyor tahliller kötü çıkınca da azarlayıp geçiyor ve artık ben de çok kötü olduğum halde azar yiyip huzur kaçmasın diye onun karşısında dik durmaya çalışıyorum bazen yığılacak oluyorum iyiyim bir şey yok deyip geçiyorum çok üzülüyorum ve gün geçtikçe eriyorum kimse sessiz çığlıklarımı duymuyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum, bir yanım bırak gitsin sen hayatını kurtar derken diğer yanım sevdiğin adamı nasıl yüzüstü bırakıp gideceksin diyor
