bu oturmamis evlilige cocuk yapmaya calismiyorsun halen dmi merisina?Merhaba arkadaşlar. Evleneli yaklaşık 2,5 yıl oldu. Eşim ordu mensubu ben de memurum. Anlayacağınız eşimin işi ağır benim ise vaktim yok yetmiyormuş gibi bir de sağlık sorunlarım nedeniyle taşra bir ilden metropol bir şehre taşındık. Eşimin ruh hali özellikle terör vakaları nedeniyle epey dalgalı , benim de ruh halim dalgalı ve bedenen çok daha yorgunumBirbirimize bazen hiç zaman ayıramıyoruz yetmiyor eşim zaten her izin aldığında bana vakit ayıracağını söyleyip 700 km uzaklıkta ailesine gidiyor özetle ben onun ailesi olamıyorum
Birara hayli düzelmişti durumumuz ama yine işler kızıştı ve artık ben de ailesinin yaptığı yanlışları, bencilliklerini yüzüne vurur oldum çünkü ruhen tükenmiş durumdayım ve gitgide sağlığımı kaybediyorum sonki tahlil sonuçlarım her an hayati fonksiyonlarını kaybedebilirsin diyor eşim de biliyor ama ben düşüp bayılmadıkça aklına gelmiyor, gazi olan arkadaşlarının durumundan an be an haberdar, ziyaretlerine gidiyor. Gitmeli tabiki ama bana yabancı gibi beni görmezden geliyor tahliller kötü çıkınca da azarlayıp geçiyor ve artık ben de çok kötü olduğum halde azar yiyip huzur kaçmasın diye onun karşısında dik durmaya çalışıyorum bazen yığılacak oluyorum iyiyim bir şey yok deyip geçiyorum çok üzülüyorum ve gün geçtikçe eriyorum kimse sessiz çığlıklarımı duymuyor.
Ne yapmalıyım bilmiyorum, bir yanım bırak gitsin sen hayatını kurtar derken diğer yanım sevdiğin adamı nasıl yüzüstü bırakıp gideceksin diyor
yok canım ya ne çocuğu zaten doktorlar da izin vermiyor .
ben de aynı yolu izliyorum. Onunla mücadele edecek gücüm yok. Sessiz kaldıkça da sinirleniyor neden seni mutlu edemiyorum diyor
çok neşeli ve sosyal bir insandım iyice içime çöktüm. Işten eve gelip bazen yemek dahi yapamıyorum direk uyku moduna giriyorum Allahtan yemek vs yapıyor ama defalarca konuşmama rağmen hala sıkıntının sebebini soruyor ve artık ben de sinir harbiyle onun kalbini kırmaya başlıyordum ama şimdilik sükunetimi koruyorum Hem bezdim hem yoruldum.
Ailesini sadece 2 gün daha fazla görmek adına meyil müddetinde beni beklemeden gitti
birbirimizden ayrı kullandık izinleri
ben de aynı yolu izliyorum. Onunla mücadele edecek gücüm yok. Sessiz kaldıkça da sinirleniyor neden seni mutlu edemiyorum diyor
Yok canım bu işlerin yaşla bir alakası yok, tamamen tecrübeyle bağlantılı... Ama kimse yaşamadan bilemez inan bana...kendimi işime veriyorum ozamanlarfa gayrt iyiyim ama ane zamn boşta kaldam eşime sardırmaya başlıyorum. Bir de nezaman biraraya gelebilcez umutsuzluğu oluştu bende ister istemez...onun haricinde bi sıkıntımız yok değer konusunda beni benden daha çok düşünür...sakin kalmak konusunda ne yapmalıyız? Nasıl bir yol izlemeliyiz? Eğer bu konuda uzmansanız tabiki yardımlarınızı bekliyorum.Tatlım sanada tavsiyem aynı. Hayatınızı eşinize endekslemeyin. Bu hem sizin hemde eşinizin hayatını zorlaştırır. Yaşım size göre küçük olabilir ama aldığım eğitimlere dayanarak söylüyorum. Biz kadınlar bitek kocamızla mutlu olalım onlar yokken hayat dursun kafasındayız. Herşeyi çok ince düşünüyoruz. Ama malesef erkekler bizim yapımızda değil. Bizim kadar ince düşünemiyorlar. Onları karşımıza aldığımızda da herşey tepetaklak oluyor. Hocam her zaman hanımlara şunu tavsiye ederdi. "Ne olursa olsun. Eşinizin karşısında yada arkasında durmayın. Karşısına gecerseniz sıradan insanlarla aynı safa geçmiş olursunuz. Arkasına geçerseniz sizi göremez. O yüzden yanında durun. Erkekler zekidir. Sakin olursanız herşeyi farkına varırlar" ve bence çok doğru
dediğim gibi kendini mutlu etmenin bi yolunu bulmalısın. Ben boş vakitlerimde hobilerle uğraşıyorum. Ahşap boyama işleme vs. Şuan da yiğenime hediye bebek tablosu yapıyorum işleme ile. Maksad kafamı dağıtmak boş zamanlarımı değerlendirmek. Eğer seversen kitap okumak da olabilir. Kendine farklı uğraşlar bulursan göreceksin kafan daha rahat olacak. Boş vaktini ne zaman bir araya gelicez diye düşünerek geçirmemeye çalış yani. Psikiyatrilere ihtiyacımız yok. Kendi doktorunuz kendiniz olabilirsiniz. Kendinizi bi deneyin neleri yapınca mutlu oluyorum diye. Ve onları yapın. Kenmden bi örnek daha verim. Belki gülceksiniz ama moralim bozuk olunca çizgi film izlerim. Ve bende çok işe yarar. Kafamı dağıtırım öyle. Mevla bizi çok güçlü yarattı. Yani manevi açıdan. Kadınlar olarak daha sabırlıyız daha düşünceliyiz mesela. Ama bunu iyi bilmek gerekir. Acizane tavsiyem. İnşallah herşey gönlünüzce olur Yok düğün içinde 1.5 sene bekledik, ozamanda biz hiç evlenenicez heralde diye düşünüyorfum. Yapı gereği hep en kötüsünü düşünürüm ne yazıkli...ama elimden geleni yapıcam tekrar teşekkürlerÜmitsizlik en büyük hatadır. Asla ümitsizliğe düşmeyin. Ben iki buçk senedir sevdiğim insanla evlenmek için bekliyorum. Yaza nasibse düğünümüz var. Sen en azından evlisin
Faydam olduysa ne mutlu bana
sabah beni aramış nöbet bitince ulaşamamış epey paniklemiş bir şey oldu sanmış normalinde telefonun titreşimine uyanan ben elimde telefonla sızıp kalmışım şimdi de tedavine çok geç kaldık bir an evvel harekete geçelim dedi tedavi gördüğüm hastaneden bir tanıdık vardı akşam onlara gidelim randevunu alalım diyor ama yine yanımda olamayacak çünkü 3 aylığına geçici görev çıktı
görev dönüşü yine ailem deyip çekip giderse yine aynı şeyleri yaşatırsa artık inceldiği yerden koparacağım. Annem gelip 2 gün kalayım diyor beni bu halde görmesin diye bahaneler üretip gelme diyorum.
