Ne evliyim ne de nişanlıyım.. Aynı sorun bende de var diyebilirim :)) Bizim 2 yılı geçti birlikteliğimiz. Ciddi sorunlarımız olmadı hiç. Ufacık yalanını dahi yakalamadım. Onu her zaman arzuluyorum o da ayrı bir konu :) tabi evliliğe saklıyoruz bir çok şeyi.. Evlenince heyecanımız tükenmiş olmasın diye :) zevklerimiz, hobilerimiz aynı.. Birlikteyken sıkılmıyoruz.. O konuşur ben dinlerim, ben konuşurum o dinler.. Ben çabuk sinirlenirim ama o benim aksime sakindir.. 1 kez dahi sesini yükselttiğini görmedim.. Ama ben yükselttim.. Ona rağmen gülümseyerek sakinleştirmeye çalıştığını biliyorum :)))) Ama bunca güzel şeye rağmen bu korkular bende de var. Çünkü etrafımda mutlu çift yok denecek kadar az. Ya da var ama hep olumsuz yönlerini anlattıkları için bize evlilik "ÖCÜ" gibi geliyo.. Bilemiyorum orasını. Birde bizim aramızda kilometreler var ne yazıkki.. O üniv okuyo İstanbulda, bense memlekette memurum.. Memleketimiz aynı olduğu için tatillerde falan görüşüryoruz.. Uzak olduğumuz için soğumuşum gibi hissedip, hayır ya biz ileride mutlu olamayız diyerek saçma sapan düşüncelere kapılabiliyorum.. Ama her ne olursa olsun kaderimizdeki insanla evlenmeyecek miyiz? Kuruntu yapmaya gerek yok sanırım :)
Çok fazla uzatmışım farkında olmadan, özür dilerim konu sahibi arkadaşım :)