Bende evlendim ve 4 buçuk ay vajinismus ile savaştım. Bizim de çok saçma gereksiz kavgalarımiz oldu ve bende ufacık bı şeyde kendi ailemi çağırıp boşanmak istediğimi söyledim ortalığı yıktım. Şükür ki yendim bunu ve şuan 2 aylık hamileyim. Sana şunu söyleyebilirim ki bu çok büyük bi imtihan ve yıpratıcı bi süreç. Şimdi düşünüyorum da olur olmadık şeyleri sorun eden hep ben olmuşum. Gülüyorum ve bı yandan da çok kızıyorum kendime. Her şeyi buna bağladım çünkü. Kendimi eksik hissettiğim için yarası olan gocunur misali eşimin her hareketinde bişey aradım. İşten yorgun gelse üstüme alındım uyuya kalsa uyudun diye küstüm yoldan geçen birine istemsizce baksa gözün başkalarını arıyo dedim dışarı çıksa seni evde tutan bişey yok diye olay çıkarttım. Sen de şimdi herşeye alınır durumdasın. Anlayacaksın bunları. Çok zor ama ılımlı olmaya çalış nolur. Bu süreçte birbirinizi yipratmayin söylenen sözler akıldan çıkmıyo maalesef. Bı de istersen sana bunu yenmende yardımcı olmak isterim. Ben çok doktor gezdim çok yüksek fiyatlar istiyo doktorlar bu çaresizliği çok güzel kullanıyo. Bende psikog eşliğinde yendim çok cüzi bı para verdim ama gerçekten doktora bile gerek yokmuş çünkü herşeyi kendim yaptım evde. Doktor sadece ödevler verdi. Yardımcı olmayı çok isterim