Selamlar, Sizinki yalnızca annenizi özlemek değil bence çünkü ülke değiştirmişsiniz siz, alıştığınız düzeni bırakıp yepyeni bir düzene geçmişsiniz ve artık kalıcısınız canınız isterse diğer alıştığınız büyüdüğünüz ülkeye taşınamayacağınızı biliyorsunuz. Bu içten içe çok bunaltabilir. Ülke deşirtirmek başlı başına bir sorun. Herşeyi yeniden kuruyorsunuz, birçok şeyi yeniden anlamaya çalışıyorsunuz Türkiye'de doğmuş olsanız da buranın sistemine aşina değilsiniz, alışkanlıklarınızı özlüyorsunuz. Bu çok çok gerer insanı. Ben bunları kendim de yabancı bir ülkede yaşadığım için biliyorum. Buraya Türkiye'den evlenip gelen insanlar da aynı bunalıma giriyor. Benim kız arkadaşım buraya gelin geldi ve aynı sizin yaşadığınız olayları yaşadı. Kolay değil tüm arkadaş çevrenizi, hayatınızı, alışkanlıklarınızı bıraktığınızı düşünüyorsunuz.Umarım böyle düşünüp onlar da anlayışlı karşılar ama çok korkuyorum bana cephe alacaklar diye. Zaten yalnızım. Kayınbabam ve kayınvalidem düzelir cephe almaz çünkü “yüzünüze bakacak yüzümüz kalmadı” dediğim de bile ne oldu da kalmadı kızım bunlar da rezillik mi diyorlar kayınbabam özellikle ben anlıyorum seni annenleri özledin o yüzden böyle oluyor falan diyor ama görümcelerim fena sadece onların bunları duyması bile yeter imalarda bulunmaları için. Kayınvalidem kendisi söyledi kimseye fırsat verme kuzum ben kendi kızlarıma bile bahsetmiyorum bu olanlardan diye ama işler böyle büyüyüp giderse bugün olmazsa yarın elbet herkesin herşeyden haberi olacak o yüzden çok korkuyorum .
Bende sizin gibiydim annemler gidene kadar hiç yanlarından ayrılmadım hatta. Balayına bile gitmek istemedim onlarla daha fazla zaman geçirmek için. Annem de bi kaç kere şahit oldu tartışmamıza. Şu sözünü hiç unutmuyorum bana dedi ki bak kızım benim 2 tane daha evladım var sen en büyüklerisin sende bu kadar yıprandıysam onlara nasıl güvenip evlendireceğim benim neler çektiğimi sen biliyorsun senin çektiğinde bişey yok kocanın yuvanın kıymetini bil. Bu olayların üzerine de beni psikoloğa annem götürmüştü zaten. Bunları yazarken bile ağlıyorum. Bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim. Çok özlüyorum umarım zamanla alışırım
Sizin zamana ihtiyacınız var. Düzen oturdukça sisteme alıştıkça daha iyi hissedeceksiniz. İçten içe bu beraberlik için çok bedel ödediğinizi ve karşılığındaki mutluluğu hemen alamadığınızı düşünüp içleniyor ve doluyorsunuz muhtemelen. Sonrada patlama noktası...Yaşınız da bütün bu duyguları yönetebilecek kadar olgun değil. ben o yaşlarda duygularımı yönetmeyi bilemediğim için şefime bile bağırmıştım mesela. Allahtan çok iyi insandı da beni idare etti. Başkası olsa "bağıran genç çalışan" diye kapının önüne koyardı. Kendinize zaman verin kendinizi anlamaya çalışın psikoterapi yardımcı olabilir ama zaman ve çaba ister yeni ülkeye alışmak. İşe girseniz, yorulsanız, biraz arkadaşınız olsa bu kadar agresifleşmezsiniz. İnşallah halledersiniz. Sevgilerimle..
tam olarak sorun nedir? Senin aileni ozlemen mi? Bunun boyle olacagini bilmiyor muydun? Alistigin ortamdan uzaksin.. yurt disinda nerde yasadin bilmiyorum ama oralarda yasadiktan sonra turkiyede insanin gozune batar hersey.. yeterince asosyal burokratik ve tam bir dedikodu kazani gibi.. hak verdim sana ama bir secim yapmak Zorundasin..
