• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliliğim başlamadan bitiyor galiba

Evlilik zor bi sürec. İnsan anca alısıyor evliliğe bence. Ve bir evlilik üç yıldan önce oturmuyor. Evet tartısmalar oluyor. Bende defalarca bosancam yapamıyorm dedim. Eşimde hatalıydıı bende. Benden sana tavsiye aile terapistine gidin. Cidden cok işe yarıyor. Olmazsa bosanacaksan o zaman bosan. Fevri karar vermeyin bence
 
Canım ben çok üzüldüm sana ve eşine, ailesine... muhtemelen çocukluktan yaşadığın travmalar yüzünden boyle oldun. Babanın annene bu kadar eziyet etmesi seni annene aşırı düşkün birisi yapmış. O yüzden kendini annene karşı ondan uzak olduğun icin suçlu hissediyorsun belki de... kendini gecenin bir yarısı dışarı atıp kendine zarar verme istemelerin, eşinin seni zaptedememesi vs. Belki sende bipolar bozukluk olabilecegini hissettirdi bana nedense. Terapi almaya devam et. Gerekirse bir süre annenin yanina ziyarete git bir süre kal hasret gider, sana iyi gelir. Sonra yine eşinin yanına dön. Kendine biraz alışmak için zaman tanı hemen evliligim bitti düşüncesine girme. Birak ailesi ne düşünürse düşünsün. Sen iyi olmaya bak. Sen iyi olunca ailesinin saygısı da artar. Düzelir her şey. Karamsar olma bu kadar lütfen.
 
Kendinize zaman tanıyın, ilk zamanlar böyle hissetmeniz normal
 
Abartmışsınız..Herkes ailesinin dizinin dibinde evlenmiyor...biraz yalnızlığa alışın...görüntülü arama var, arar görürsünüz ailenizi..yazları gider 1_2 ay kalırsınız. .
 
autumn7 .!.:
Kızlar herkese tek tek cevap yazamadım kusura bakmayın ama her cevabı tek tek okudum. Bazı yorumlar tokat gibi çarptı yüzüme. Sanırım buna ihtiyacım vardı bi nebze olsun kendime gelebildim. Olumlu olumsuz her yoruma saygım sonsuz çünkü okuduğum yorumlarda herkesin haklılık payı olduğunu gördüm. Kimseye hayır o öyle değil diyemem hepiniz çok haklısınız. Fazla anne kuzusu gibi davrandığımın farkındayım. Bu kadar anneciysen niye evlendin derler insana. Oysa annemin yanındayken de sürekli eşimi özlerdim takvimlere bakar dururdum ne zaman evlenicez ben ne zaman gidicem diye. Yazın tatile geldim çalışıyordum o zamanlar işten sadece 2 hafta izin alabildim nişanlandık. Koskoca 1 sene geçmişti ben sadece 2 hafta vakit geçirebildim eşimle. 2 hafta içinde apar topar aileler tanıştı, isteme, nişan olmuştu. Ağlaya ağlaya dönmüştüm geri annem teselli etmişti beni. Ben her zaman herkesi çok üzdüm. Aslında böyle biri değildim. 2 sene önce daha kötüye gittim. 2 sene öncesine kadar babamla görüşüyordum ben. Çok düşkündüm ona. O iyiyse bende iyiydim ama hakkında öğrendiğim bi olaydan sonra sildim onu . İşin kötüsü aynı şehirde yaşıyoruz . Geçen gün dışarda gördüm bana seslendi yanına gitmedim arkamı dönüp uzaklaştım sonra eve gelip hüngür hüngür ağladım. Ciddi sağlık sorunları var doktorlar pek iyi konuşmuyor haberini aldığım kadarıyla ama ben affedemiyorum onu asla affetmeyeceğim. Belki de ölene kadar görmeyeceğim artık onu. Bütün hayatını bize zehir ederek geçirdi zaten. Annemi gözlerimin önünde çok dövdü. Hatta annem bana hamileyken yine böyle dövüp hastanelik etmiş doktorlara merdivenden düştü demiş . Annem çok anlatmaz bize bunları ama halalarımdan ordan burdan duyuyorum babamın ailesi annemi çok sever. Hepsi babamı sildi. Evlenmeden önce evet psikolojik sorunlarım vardı kızlar ama bi arkadaşın da söylediği gibi evlilik bunu tetikledi. Benim bir düzenim vardı okulumu bitirdim, iş buldum çok güzel bi işim vardı. Harika çalışma arkadaşlarım vardı hala görüştüğüm . Orda tanıdığım abla, abi yerine koyduğum evlerine gidip geldiğim insanlar vardi. Hepsinden koptum ben artık kimsem yok burda. Çokta şen şakrak bir insanımdır ben. Annemin esprilerine çok gülerim annemin evinde kikirder dururdum sürekli. Ne zamandır artık gülemediğimi hissediyorum. Bu yaşantıyı ben seçtim . Belki eşim oraya gitse daha çok zorluk yaşayacaktık ki eminim öyle olacaktı benim buraya alışmam onun oraya adapte olabilmesinden daha kolaydı. O yüzden seçimlerimin arkasında durmam gerekiyor. Ailesinin gözünde ki imajımı nasıl toparlayacağım hala bilmiyorum . Herşey o kadar zor ki. Sabah işe giderken geldi beni öptü sarıldı. Konuştuk yarım saat kadar. Ailesine haber vermesinden rahatsız olduğumu niye böyle bişey yaptığını birdaha yapmamasını söyledim. “Hayatım sen yaptıklarının farkında değilsin elimden anahtarı almaya çalışıyorsun ben gideceğim vermezsen balkondan atlarım diyorsun bana bunu yapmaktan başka çare bırakmıyorsun, yapma , sen böyle şeyler yapmazsan kimseyi aramak zorunda kalmam” dedi. Evimiz giriş kat balkondan atlarsam ölmem ama o saatte gecenin 3 ünde dışarı çıkmak istemem ve ciddi anlamda beni zapt edememesi ailesini çağırmaya itti onu. O an o kadar öfkeliydim ki o anahtarı alıp kapıyı açıp gidecektim ya da başka bi şekilde o evden çıkacaktım başka yolu yoktu. Zapt edemiyorum demesi hep bu inadımdan, ısrarımdan, sinirlenince mantıklı hareket edemememden kendime zarar verecek olmamdan dolayı. Korkuyor yani bunu farkediyorum. O evden çıkıp bi arabanın önüne atlamamdan bile korkuyor ki böyle bişeyi yapmam ama o bu psikolojiyle herşeyi yapabileceğimi düşünüyor. Kısacası kendime gelmekten başka çarem yok kızlar. Daha fazla rezil olacak halim kalmadı inanın.
Genişletmek için tıkla...
Yapman gereken tek şey kendini eşinin yerine koymak. Adam sen kriz geçirirken korkup tabiki ailesini arayacak çünkü ona başka şans bırakmıyorsun. Seni kandırmamış yurt dışına gideriz dememiş sen kabul ederek evlenmişsin. Çoğu insanın yıllarca hayalini kurduğu şey güzel bir yuva kurmak kendi ellerinle mahvetme. Zamanla herşeye alışıyorsun. Hatta annene gidince evini özleyecek koşa koşa gideceksin evine. O insanlara da yazık ne umutlarla kurmuslar yuvanızı. Eşinin gözünde sevilen bir kadın olmak yerine acınan bir kadın olma. Sevdiğin şeyleri yap mutlaka her sabah yürüyüs yap stresini at. Hep eve kapanmayın. Akşamları gidin gezin. Birgün bu davranışların eşindeki sevgiyi bitirirse dönüşün olmaz. Pişmanlık fayda etmez. Daha donanımlı bir doktordan yardım al lütfen. Konusmak istersen özelden yaz anlat rahatla geçecek bu günler
 
Birbirimizi severek evlendik diyosun. Ailesiyle aram iyi diyosun. Eşimle annemin arası iyi diyosun. Yeni evlenmişsiniz. Tam olarak sorun ne onu anlamadım. Mesela demişsiniz ya bugün de kavga ettik ailesi geldi falan diye, kavga sebebi neydi çok merak ettim durduk yere mi çıkıyor bu kavgalar?
 
uranus35 .!.:
Birbirimizi severek evlendik diyosun. Ailesiyle aram iyi diyosun. Eşimle annemin arası iyi diyosun. Yeni evlenmişsiniz. Tam olarak sorun ne onu anlamadım. Mesela demişsiniz ya bugün de kavga ettik ailesi geldi falan diye, kavga sebebi neydi çok merak ettim durduk yere mi çıkıyor bu kavgalar?
Genişletmek için tıkla...
Bir önceki günden kavgalıydık ve evet saçma sapan bi sebep yüzünden çıkmıştı. Kavga büyüyünce çıktı gitti arabada yatmış . Ertesi gün geldi yemek hazırlayacaktım hazırlama yemeyeceğim dedi. Sonra gece oldu baktım yastığı yorganı almış kanepede uyumaya gidiyor bende saçmalama dedim gel yatalım yatağımızda dedim yatmam ben o yatakta birdaha yatmayacağım dedi yine bi kavga çıktı. Bu şekilde yani olayın en başıma gidince hep ceviz kabuğunu doldurmayan sebeplerden çıkan tartışmalar. Ailesi de böyle söylüyor bunun için kavga mı edilir siz napıyorsunuz bi kendinize gelin diyorlar .
 
of bıktım artık ana babayı özlediği için evliliğini yok eden insanlardan. özlediğiniz içinse tüm bu kavgalar ayrılın adam da rahat etsin siz de. anlaşamama sebebiniz karşılıklıysa ikiniz de terapi alın
 
autumn7 .!.:
Bir önceki günden kavgalıydık ve evet saçma sapan bi sebep yüzünden çıkmıştı. Kavga büyüyünce çıktı gitti arabada yatmış . Ertesi gün geldi yemek hazırlayacaktım hazırlama yemeyeceğim dedi. Sonra gece oldu baktım yastığı yorganı almış kanepede uyumaya gidiyor bende saçmalama dedim gel yatalım yatağımızda dedim yatmam ben o yatakta birdaha yatmayacağım dedi yine bi kavga çıktı. Bu şekilde yani olayın en başıma gidince hep ceviz kabuğunu doldurmayan sebeplerden çıkan tartışmalar. Ailesi de böyle söylüyor bunun için kavga mı edilir siz napıyorsunuz bi kendinize gelin diyorlar .
Genişletmek için tıkla...
Sen en azından sakinleşince öz eleştiri yapıyor peki eşin bi daha o yatakta yatmam deyişinin tahrik olduğunu kırıcı olduğunu söyleyip özür diledi mi öz eleştiri yaptı mı ? Bence ona biraz empati yaptırın malesef erkekler kısastan anlıyor
 
autumn7 .!.:
Herkese merhaba. Kendimi buraya zor attım. Lütfen bana bir yol gösterin.
Ben 25 yaşındayım 1 ay önce evlendim. 5 senelik bir beraberliğin ardından evlendik. Aslında hiç bir zaman mükemmel geçinen çok iyi anlaşan bi çift değildik ama çok sevdik birbirimizi. Eşim benim çocukluk arkadaşım. İlkokul bitene kadar da sıra arkadaşımdı sonra biz yurtdışına taşındık öylece ayrılmıştı yollarımız ta ki seneler sonra tekrar karşılaşıncaya kadar. O şekilde başladı herşey.
Ben annesi ve babasının evliliği çok kötü olan bi evde büyüdüm. Annem ve babam boşandılar. Babamla görüşmüyorum . 25 yılımın 5 senesi babamla geçti sadece. Anneme çok eziyet etmiş bi adamdır kendisi. Annem de çok şeye katlandı ömrü boyunca sırf çocukları için. Çalışıp çabaladı didindi durdu kısacası ve ben hep minnet duydum anneme.

Şuan Türkiye’de yaşıyorum eşimle beraber. Eşim yurtdışına gitmek istemiyor işi gücü burda olduğu için ve ailesi, arkadaşlarından uzak kalmak istemediği için. Annem, kardeşlerim yoklar. Onları çok özlüyorum. Hergün rüyamdalar. Buraya alışamıyorum, çok zorlanıyorum . Evliliğim de kötü gidiyor aslına bakarsanız. Derdimi kimseye anlatamıyorum. Öğretmenim, iş bulmaya çalışıyorum ama bulamadım henüz. Çok yalnız hissediyorum. Annemi bu konuda çok üzdüm daha fazla üzmekten çok korkuyorum .
Annem eşimi çok seviyor onaylamadığı bir evlilik yaptığımı düşünmeyin. Eşimin ailesiyle de bi sorunum yok. Gerçi görümcelerimle ufak tefek sorunlar oldu ama büyütülecek şeyler değil. Benim sorunum eşimle. Eşim kelimesi bile çok yabancı geliyor hâlâ. Defalarca tartıştık şu 1 aydir ve ailesi 2 kere kapımıza geldi. Bugün de oldu yine tartışma birbirimize girdik . Ailesini aradı ben zapt edemiyorum siz buraya gelin diye. Geldiler. Annesi’nde ilk defa bu tavrı gördüm yüzüme bakmadı. Gözlerinden düştüğümü hissettim. Ailesinin yanında da tartıştık birbirimize bağırıp çağırdık. Evlendiğim günden beri psikolojik destek alıyorum ilaç kullanıyorum ama beceremedim şu öfkemi yenmeyi. Anneme sözler vermiştim yine tutamadım, yapamadım. Boşanıcam ben dedim. Babası ben sizin için onca borç altına girdim yapamayacaktınız madem niye evlendiniz dedi sinirlendi kalkıp gittiler. Oturduk konuştuk onlar gittikten sonra ama sanırım yolun sonuna geldim. Oysa henüz başındaydık. Bundan sonra herşeyi nasıl toparlayacağım ? Bu insanlar bana nasıl saygı duyacak? Adam yerine koyulacak mıyım? Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde. Ben ne yapacağım herşeyi nasıl düzelteceğim? Daha doğrusu düzeltilebilir mi bütün bunlar unutulur mu? Çok utanıyorum artık bu insanların yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum çünkü defalarca rezil olduk hem benim hem onun ailesine..
Genişletmek için tıkla...
Çok üzüldüm.... Ben size inanın çok üzüldüm...... Çok iyi anlaşamıyorduk mükemmel değildi.... Yazmışsınız.... Mükemmel olmasına gerek yok ..... Anlaşmaya gerek var.... Şimdi ne yapabilirsiniz...... Oturup şapkayı koyalım önümüze hata kimde yanlış anlama kimde kim daha baskın asıl sorun ne.. Bunlara dikkat edin.... Öfke kontrol sorunu için ilaç yetmez kesinlikle sorunun kaynağına inip deşip kurtulmak gerekir..... Başka türlü hortlıyan bir sorun o.... Onun dışında rahat olun alışırsınız güzel olur..... Yoksa niye yıllar sonrada olsa biraraya geldiniz değilmi.... Tartışmayı kavgaya dönüştürüp her olayda bana yapılan hata demek yerine birazda karşınızdaki insana sakinleşmek için vakit verebilseniz sorun kalmayacak..... Hatayı anlamak çözmenin yarısıdır.... Siz başarısınız 41 gün kuralını uygulayın alışkanlık 20 yada 21.. Öfke kontrolü 41 gün.... Olmayacak şey değil çoğu insana gerekli.... Ben herşeyin yoluna gireceğini düşünüyorum siz isterseniz... Herşey unutulur hatanın farkında olursak telafi edersek ve tekrarlamazsak..... Yahu Allah bile bize kaçıncı şansı veriyor tövbeyi veriyor değilmi..... Bu mantıkla gidelim.... Nefes aldıkça umut var... Tabiki tekrarlamamak ve sorunları çözmek kaydıyla. Hadi inşallah 🙏
 
Siz öfke kontrol sorunum var yazdığınız için haklı olduğunuz her konuda haksız olmanıza neden olacak bir sorun bu.... Bunu es geçmeyin ve bundan kurtulun ... Bu sorun size eş iş arkadaş hayatın her alanında kaybettirir.... Bu nedenle eşiniz sizi bu sorunda tahrik etmiş yada hatalı bile olsa kontrol edilmeyen öfke patlamaları olayı tamamen aleyhinize çevirir ve verdiğiniz aşırı tepkiler nedeniyle haksız olmanıza yol açar asıl konu bu..... Bunu bir şekilde hem sağlığınız hem ilişkileriniz için çözmeniz gerekli.... Öfke kontrol sorunu olan insanlar kendilerini doldururken sürekli kurar aynı zamanda ve panik anında nöbet şeklinde patlamalar yaşarlar.... Bu bir yanardağ gibi çevredeki herkesi kırar yakar ve yaralar en çok da sizi
 
Evlilik olgunluğuna erişmeden evlenmek. kaçıyor muydu?
üstelik yurtdışında yaşıyormuşsun insan önden konuşur, 1000 kere düşünür
 
Arya_Stark01 .!.:
Eşinin arabada yatmasi çocukça degil sanki. Ailesini aramasida çocukça ve bileklerini tutmasida şiddettir.

Evet sende çocukluk ettin fakat bu kadarda kendini ezme, ezdirme. Adamda arabada yatarak olaylari büyutuyor. Yani gayette yüzün var kayin ailene bakmak icin. Eşinde asla artik ailesini aramasin.

Ikinizde olgun olmadan evlendiniz. Üstelik dogru düzgun birbirini tanimadan. 20 yasinda, uzaktan ilişki ile 'tanidigin' biri.

Sorun çocukluk ve öfke, bunlar ilaçla geçecek şeyler degil. Baska bir psikologa git, senin terapiye ihtiyacin var, icindeki zehiri atmaya ve öfken ile baş etmek icin yöntemler ögrenmen lazim. Gerekirse eşinde gidecek beraber seninle. Sanki şekermis gibi verilmesin artik bu haplar ya! Sakin daha yüksek bir doz isteme!

Bu süreçte sakin bebek yapmayin, evliligi düzeltir diye. Düzeltmiyor. Daha çok yipranirsiniz. Açikçada bu evlilik bence eninde sonunda biter. Büyüme sancilari atmasi cok zor gibi duruyor.
Genişletmek için tıkla...
Konu sahibi de çok öfkeliymiş, ailesinin yanında saydırmış kocasına. Hatta eşi ve kendisi için hep alttan alan taraf eşim oluyor ben çok öfkeliyim demişti. Muhtemelen öfkeyle ve aile özlemiyle sinirlenerek olayları büyütüp eşiyle tartıştı ve tabiri caizse kocasını da üzüp, sabrını taşırdı demekki kocası ayrı yatma vs kararı aldı tabiki bunlar doğru değil ama öfke problemi varmış daha 1 aylık evlilik. Psikoloğa, psikiyatriye gidecek kadar abartılacak bir şey yaşadığını düşünmüyorum. Hepimiz ailemizden evimizden ayrılıyoruz. Eşine sürekli alışamadım, alışamıyorum, ailemin yanına yurtdışına gidio orda yaşayalım diye baskı kuruyor ve sürekli dillendiriyorsa eğer eşi de üzülmüştür yani. Kendisi de diyor baştan alışırım zorlanmam diye düşündüm, eşimin burda kurulu düzeni bir işi var diye. Adam kurulu düzeni, işi varken neden bu düzeni bozsun ki, yurtdışına gitmek bu kadar kolay mı? Her şey bu kadar basit mi? Belki orada daha kötü şeyler yaşayacak, belki eşini geçiremeyecek? Eşini oraya götürebilmesi için eşinin burda dil kursuna gitmesi gerek, kendisinin yurtdışında ev bulması ve evliliğinin gerçek olduğunu kanıtlaması, orda ev kurabilmesi için birikmiş parası olması gerek veya orada hamile filan kalıp eşini oraya getittirecek, öyle çok kolay değil yani, belki 1 sene sürecek oraya gitmeleri yani. Adam neden işi varken böyle bir sıkıntıya girsin.
 
inci_ser .!.:
Herkes kadına laf etmiş ailesini özlüyor eteğinin altından çıkamıyor vs diye ama adam kadının yaptığını yapmak bile istememiş. Kendi bildiği yerde-hatta sehirde- ailesinin yakınında kalmış. Asıl adam aileci bence. Adam yuva kuracaginin farkına varıp ailesini bırakamamış. Kadın ise yerini yurdunu ailesini bırakmış. Bu iş de hep kadınlara düşüyor nedense. Konu sahibi haklı demiyorum ama zaten sorunları varsa hem yeni bir şehre alışmak hem evliliğe alışmak hem ailesinin yokluğuna alışmak zor gelmiş olabilir. Esas eş kişisi ailesini araya katıp konu sahibini zor durumda birakmis beraberce gitmişler kızın üstüne.
Genişletmek için tıkla...
Ama konu sahibi de annesini ailesini bırakamamış. Balayına annemi özlerim diye gitmek istememek ne demek??? Saçmalık, size eşiniz dese ki ben ailemi özlerim balayına gitmeyelim, ne dersiniz??? Eee o zaman evlenmeseydi, kimse zorla evlendirmedi ki? Eşinin kurulu düzeni ve işi var, neden yurtdışına gitmek için işini bırakıp sıkıntı çeksin ki. Hem orda düzen kurmak çok mu kolay sanıyorsunuz. Buradan yurtdışına evlenip giden erkekler buradan yurtdışına giden kadınlardan daha zor adapte oluyor ve daha zor iş buluyorlar. Orda burda Türk kasabında, Türk marketinde çalışır artık veya gider milletin tuvaletini temizler yurtdışında. Çok kolay ya orda iş sahibi olmak. Üniversite okumuş bile olsa 2 lisans 2 üniversite diploması ve denkliğinin olması lazım doğru düzgün bir iş bulabilmesi için. Eşi de haksız tabiki ama eşi de elinden geleni yapmış bence, psikologa, psikiyatriste bile yönlendirmiş. Keike ailelere yansıtmasaydı.
 
Siz evlilikte ne kadar tecrübesizseniz, eşinizin de o kadar tecrübesiz olduğunu bilerek hareket edip, birbirinize karşı yaptığınız konuşma ve tavırlarda ona göre hareket etmelisiniz. Siz bu evlilik için ailenizden uzağa gelmiş ve kendinize göre büyük bir fedakarlık yapmışsınız. Sırf bunu kabullenip, evliliğinize alışana kadar bile eşinizin sevgisine ve ilgisine ihtiyacınız çok olacaktır. Bu adamı sevmeseydiniz böyle bir karar almazdınız. Şimdi alışamadım diyerek eşinize öfkenizi yönlendiriyorsunuz.Oysa, kimse sizi bu evliliğe zorlamamıştır. Yetişkin bilincine erişip, ona göre hareket ederseniz, çok mutlu olabilirsiniz.
Sorunlarınızı konuşmaktan, nelere üzüldüğünüzü anlatmaktan, ne istediğinizi veya istemediğinizi belirtmekten çekinmeyin.Tabi bunlar iki taraf içinde geçerli.
Mutlu ve huzurlu olunması için, iki tarafında birbirine huzur vermesi ve mutlu etme çabasında olması gerekir.Sorununuzu çözebilmenizi ve mutlu olmanızı dilerim.
Huzurlu ve mutlu olmanızı dilerim.
 
autumn7 .!.:
Kızlar herkese tek tek cevap yazamadım kusura bakmayın ama her cevabı tek tek okudum. Bazı yorumlar tokat gibi çarptı yüzüme. Sanırım buna ihtiyacım vardı bi nebze olsun kendime gelebildim. Olumlu olumsuz her yoruma saygım sonsuz çünkü okuduğum yorumlarda herkesin haklılık payı olduğunu gördüm. Kimseye hayır o öyle değil diyemem hepiniz çok haklısınız. Fazla anne kuzusu gibi davrandığımın farkındayım. Bu kadar anneciysen niye evlendin derler insana. Oysa annemin yanındayken de sürekli eşimi özlerdim takvimlere bakar dururdum ne zaman evlenicez ben ne zaman gidicem diye. Yazın tatile geldim çalışıyordum o zamanlar işten sadece 2 hafta izin alabildim nişanlandık. Koskoca 1 sene geçmişti ben sadece 2 hafta vakit geçirebildim eşimle. 2 hafta içinde apar topar aileler tanıştı, isteme, nişan olmuştu. Ağlaya ağlaya dönmüştüm geri annem teselli etmişti beni. Ben her zaman herkesi çok üzdüm. Aslında böyle biri değildim. 2 sene önce daha kötüye gittim. 2 sene öncesine kadar babamla görüşüyordum ben. Çok düşkündüm ona. O iyiyse bende iyiydim ama hakkında öğrendiğim bi olaydan sonra sildim onu . İşin kötüsü aynı şehirde yaşıyoruz . Geçen gün dışarda gördüm bana seslendi yanına gitmedim arkamı dönüp uzaklaştım sonra eve gelip hüngür hüngür ağladım. Ciddi sağlık sorunları var doktorlar pek iyi konuşmuyor haberini aldığım kadarıyla ama ben affedemiyorum onu asla affetmeyeceğim. Belki de ölene kadar görmeyeceğim artık onu. Bütün hayatını bize zehir ederek geçirdi zaten. Annemi gözlerimin önünde çok dövdü. Hatta annem bana hamileyken yine böyle dövüp hastanelik etmiş doktorlara merdivenden düştü demiş . Annem çok anlatmaz bize bunları ama halalarımdan ordan burdan duyuyorum babamın ailesi annemi çok sever. Hepsi babamı sildi. Evlenmeden önce evet psikolojik sorunlarım vardı kızlar ama bi arkadaşın da söylediği gibi evlilik bunu tetikledi. Benim bir düzenim vardı okulumu bitirdim, iş buldum çok güzel bi işim vardı. Harika çalışma arkadaşlarım vardı hala görüştüğüm . Orda tanıdığım abla, abi yerine koyduğum evlerine gidip geldiğim insanlar vardi. Hepsinden koptum ben artık kimsem yok burda. Çokta şen şakrak bir insanımdır ben. Annemin esprilerine çok gülerim annemin evinde kikirder dururdum sürekli. Ne zamandır artık gülemediğimi hissediyorum. Bu yaşantıyı ben seçtim . Belki eşim oraya gitse daha çok zorluk yaşayacaktık ki eminim öyle olacaktı benim buraya alışmam onun oraya adapte olabilmesinden daha kolaydı. O yüzden seçimlerimin arkasında durmam gerekiyor. Ailesinin gözünde ki imajımı nasıl toparlayacağım hala bilmiyorum . Herşey o kadar zor ki. Sabah işe giderken geldi beni öptü sarıldı. Konuştuk yarım saat kadar. Ailesine haber vermesinden rahatsız olduğumu niye böyle bişey yaptığını birdaha yapmamasını söyledim. “Hayatım sen yaptıklarının farkında değilsin elimden anahtarı almaya çalışıyorsun ben gideceğim vermezsen balkondan atlarım diyorsun bana bunu yapmaktan başka çare bırakmıyorsun, yapma , sen böyle şeyler yapmazsan kimseyi aramak zorunda kalmam” dedi. Evimiz giriş kat balkondan atlarsam ölmem ama o saatte gecenin 3 ünde dışarı çıkmak istemem ve ciddi anlamda beni zapt edememesi ailesini çağırmaya itti onu. O an o kadar öfkeliydim ki o anahtarı alıp kapıyı açıp gidecektim ya da başka bi şekilde o evden çıkacaktım başka yolu yoktu. Zapt edemiyorum demesi hep bu inadımdan, ısrarımdan, sinirlenince mantıklı hareket edemememden kendime zarar verecek olmamdan dolayı. Korkuyor yani bunu farkediyorum. O evden çıkıp bi arabanın önüne atlamamdan bile korkuyor ki böyle bişeyi yapmam ama o bu psikolojiyle herşeyi yapabileceğimi düşünüyor. Kısacası kendime gelmekten başka çarem yok kızlar. Daha fazla rezil olacak halim kalmadı inanın.
Genişletmek için tıkla...


Aslında siz de farkındasınız durumların .

Kimi yorumlarda okudum , eşiniz konfor alanını bırakıp sizin yaşadığınız ülkeye gitmedi gibi sözler

Benim erkek kardeşim öyle bir hata yapti "hata " diyorum çünkü, flamanca konuşan bir ülkeye evililik sebebi ile yerleşti eşinin yaşadığı ulkeydi , ve flamanca bilmeden kimse kardesimi işe almadı, senelerce orada burada çalıştı hep geçici işler oldu çünkü dil konusunda sıkıntı yaşadı ve yurdışında yaşadığı ülkede öyle kolay olmadı iş bulması, kontratla çalışan yerler kadrolu değil geçici isler yani , siz bilirsin tabi ki ama bu sekilde düşünüp yorum yazan arkadaşlar için izah ediyorum.

Şimdi eşiniz böyle davranmış olsa , gecenin 3 ünde affiniza sığınarak yazıyorum ama delirmiş gibi kendinde degilmis gibi hareket etse siz ne yapardınız? Ve anneniz 30 gün içinde bunun gibi en az 2 kez daha bu şekilde olaylarla karşılaşmış olsa , eşinizin yüzüne bakar mı? Şahsen benim evladimi üzen ve bunu devamli hale getiren birinin yüzüne bakmak istemem. Kendinize değer verin , ailenizi özlüyor olabilirsiniz fakat bu şekilde düşünerek ve davranarak esinize , ailenize , evinize ve yaşadığınız yere alisamazsiniz. Yaşadığınız yerde de arkadaşlarınız olacak , çevreniz olacak , ogretmenmissiniz , ogrencileriniz olacak ilerleyen zamanlarda.

Evet belki ilerleyen zamanlarda ailenizin yanında yaşama ihtimaliniz de olabilir , şartlar ne getirir bilinmez. Ama şimdiden bunu baskıyla eşinize diretmeyin , sahsen bana direten biri olsa yaşayacağım varsa da inat yapar yasamam.

Zaman verin kendinize , eşinize .
 
Evliliğin ilk aylarında hatta ilk yılında böyle şiddetli kavgalar olur sizin yapmanız gereken asla ailelere belli etmemek eşinizle konuşup şart koşun hiç bir şekilde aileler aramıza girmeyecek kendinizi ait hissettiğiniz bir yerde olmayınca annenizi arıyorsunuz evliliğe alışma ayları işte herkes yaşamıştır inşallah iyi olursunuz
 
Size ne kadar teşekkür etsem az kızlar. Gün boyu yazdıklarınızı okudum aynı yorumları defalarca okudum hatta. Akşama kadar da düşündüm. Eşim akşam eve gelince güzel güzel konuştum. Birdaha bu tür tartışmalar yaşamayalım yaşasak da bu kadar ileri gitmeyelim aileleri işin içine katmayalım dedim. Ben dün annen ve babanın yüzündeki o hayal kırıklığı ifadesini gördüm çok üzüldüm onlara birdaha bunu yaşatmayalım dedim. Evet annemi özlüyorum ama anne kuzusu gibi davranmamın da bir anlamı yok sen beni buraya zorla getirmedin, beni kandırmadın, bu yaşantıyı birlikte seçtik dedim. Bundan sonra ben elimden geleni yapacağım gibi şeyler söyledim o kadar mutlu oldu ki boynuma sarıldı çok sevindi. Senin başına bişey mi düştü aşkım falan dedi çok şaşırdı. Bunda hepinizin katkısı büyük. Bi ablamla, en yakın arkadaşımla konuşup dertleşmiş gibi hissettim çok rahatladım. Yorumlarınızdan dolayı hepinize teşekkür ederim umarım bundan sonra mutlu oluruz. Şuan tek kafama takılan konu ailesinin gözünde durumu nasıl toparlayacağım kızlar yani biz iyi huzurlu oldukça onlarla da aram düzelir mi beni cadı, arsız, saygısız biri olarak görmezler değil mi?
 
autumn7 .!.:
Size ne kadar teşekkür etsem az kızlar. Gün boyu yazdıklarınızı okudum aynı yorumları defalarca okudum hatta. Akşama kadar da düşündüm. Eşim akşam eve gelince güzel güzel konuştum. Birdaha bu tür tartışmalar yaşamayalım yaşasak da bu kadar ileri gitmeyelim aileleri işin içine katmayalım dedim. Ben dün annen ve babanın yüzündeki o hayal kırıklığı ifadesini gördüm çok üzüldüm onlara birdaha bunu yaşatmayalım dedim. Evet annemi özlüyorum ama anne kuzusu gibi davranmamın da bir anlamı yok sen beni buraya zorla getirmedin, beni kandırmadın, bu yaşantıyı birlikte seçtik dedim. Bundan sonra ben elimden geleni yapacağım gibi şeyler söyledim o kadar mutlu oldu ki boynuma sarıldı çok sevindi. Senin başına bişey mi düştü aşkım falan dedi çok şaşırdı. Bunda hepinizin katkısı büyük. Bi ablamla, en yakın arkadaşımla konuşup dertleşmiş gibi hissettim çok rahatladım. Yorumlarınızdan dolayı hepinize teşekkür ederim umarım bundan sonra mutlu oluruz. Şuan tek kafama takılan konu ailesinin gözünde durumu nasıl toparlayacağım kızlar yani biz iyi huzurlu oldukça onlarla da aram düzelir mi beni cadı, arsız, saygısız biri olarak görmezler değil mi?
Genişletmek için tıkla...

Olgun insanlarsa cahilliğine verirler biz de on yılda biçok şey yaşadık ailelerle,unutuldu gitti. Kayınvalidem der arada “Burçak fena damarına basmamak lazım “ diye, saftirik diye bilmelerindense cadaloz diye bilinmek bazen daha iyidir, o yüzden güler geçerim🥳

Siz evliliği toparlarsanız sıkıntı kalmaz , buna takılmayın neticede kayınvalide yani muhteşem olduğunuzu düşünse kaç yazar 😃
 
Merhaba,
Evliliği kulaktan duyma kalıplara oturtmaya çalışmayın, her evlilik farklıdır.
Ben ayri yatılmaz olayını anlamıyorum, o anda adamla kavga etmişsiniz, birbirinize gıcık olmuşsunuz muhtemelen neden illa beraber yatacaksınız ki o gece, varsin barışınca yatin birlikte.
Kavga etmişsiniz, neden yemek yapıyorsunuz ki.. o gün de ekmek arasi yiyin ne olacak.
Eşinizle konuşun. Birdaha ailesini karıştırmasın olaylara. Biz eşimle evliliğimizin 5. Ayında neredeyse boşanıyorduk. Ne onun ne de benim ailemin haberi bile yok.
Evliliğin ilk ayları zordur, şimdi 9 yıllık evliyiz.
Zamanla alışırsınız evliliğe. Biraz rahatlayin ve aileleri uzak tutun sorunlarınızdan.
Kv sizi sevmezse de kendi problemi, sadece biraz rahatlayın, her şey düzelecek.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Evliliğim konusunda dertleşmek istiyorum
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
9K
Hayat ve sevgi
H
K
Boşanmış çocuklu bir adamla evlendim
22 23 24
Yorumlar
474
Görüntüleme
29K
bafelis
B
S
Eşimin şovcu kadınlarla konuştuğunu gördüm
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
11K
Gulsumsavas
G
A
acı veren bir yalnızlık mı yoksa pek de içine sinmeyen yanları olan evlilik mi
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
5K
Bella6512
B
F
Evlilikte sorunlar,abartiyo muyum
9 10 11
Yorumlar
215
Görüntüleme
47K
pinkyunicorn
P
Back
X