Bu durum 6 aydır böyle defalarca alıp karşıma konuştum ama aynı hala.Çocuk kararı ortaktı ikimiz de istedik hatta hamilelik boyunca her kontrole beraber gittik herşey yolundaydı ne olduysa doğumdan sonra old.Aynı evin içinde küs yaşıyoruz gece geç geliyor iki gündür.Ya ben de istemiyorum ayrılmayı en önce kızım için istemiyorum.Babasız büyüyüp eksik kalsın istemiyorum,diğer nedeni de açık olmak gerekirse ikimiz de meslektaşız ama onun maddi koşulları çok daha iyi yani kızıma daha iyi bir gelecek daha iyi bir hayat sağlayabilmemiz için bu evliliğin sürmesi gerek ben ona aynı hayatı veremem çünkü.
Bir diğer vahim konu da eşimin sosyal paylaşım sitesinde sürekli arkadaşı olmayan bayanlarla sohbet ediyor olması.Açık bırakmış yanlışlıkla ve okudum herşeyi ama yüzgöz olmamak için ve gururuma yediremediğim için vurmadım yüzüne bildiğimi bilmiyor.Üstelik de evdeyken ben kızımla ilgilenirken yapılmış bu sohbetler.Kızgınlık kırgınlık hepsini had safhada yaşıyorum.Düzelir mi sadece benim çabamla onu da bilmiyorumKızım çok küçük onun içinde ayrı üzülüyorum hatta en çok onun için üzülüyorum.
Bu durum 6 aydır böyle defalarca alıp karşıma konuştum ama aynı hala.Çocuk kararı ortaktı ikimiz de istedik hatta hamilelik boyunca her kontrole beraber gittik herşey yolundaydı ne olduysa doğumdan sonra old.Aynı evin içinde küs yaşıyoruz gece geç geliyor iki gündür.Ya ben de istemiyorum ayrılmayı en önce kızım için istemiyorum.Babasız büyüyüp eksik kalsın istemiyorum,diğer nedeni de açık olmak gerekirse ikimiz de meslektaşız ama onun maddi koşulları çok daha iyi yani kızıma daha iyi bir gelecek daha iyi bir hayat sağlayabilmemiz için bu evliliğin sürmesi gerek ben ona aynı hayatı veremem çünkü.
Bir diğer vahim konu da eşimin sosyal paylaşım sitesinde sürekli arkadaşı olmayan bayanlarla sohbet ediyor olması.Açık bırakmış yanlışlıkla ve okudum herşeyi ama yüzgöz olmamak için ve gururuma yediremediğim için vurmadım yüzüne bildiğimi bilmiyor.Üstelik de evdeyken ben kızımla ilgilenirken yapılmış bu sohbetler.Kızgınlık kırgınlık hepsini had safhada yaşıyorum.Düzelir mi sadece benim çabamla onu da bilmiyorumKızım çok küçük onun içinde ayrı üzülüyorum hatta en çok onun için üzülüyorum.
bunları konuşursam boşanma kararımı da aynı gun ona soylemem gerek.yani orta noktası olmaz sen bunları yapmışsın ama ben çok uzuldum aşkolsun deyip aynı evde yaşamaya devam edemem.Çocuğum olmasaydı hiç düşünmezdim ama abuk subuk insanlar için onu babasız bırakmaya değer mi sadece bunu düşünüyorum.İçinde yaşayınca uzaktan göründüğü kadar kolay olmuyor maalesef Allah kimseye yaşatmasın,gitmekle kalmak arasında karar vermek o kadar kolay olmuyor.Konu bambaşka bir noktaya gidiyor yalnız. Sohbetlerin içeriği flört şeklide miydi? (Hoş tanımadığı kadınlarla siyaset konuşacak değil ya) Gururunuz bunları yüzüne vurmak istemedi peki bilip de susmaya ne diyor?
Bu durum 6 aydır böyle defalarca alıp karşıma konuştum ama aynı hala.Çocuk kararı ortaktı ikimiz de istedik hatta hamilelik boyunca her kontrole beraber gittik herşey yolundaydı ne olduysa doğumdan sonra old.Aynı evin içinde küs yaşıyoruz gece geç geliyor iki gündür.Ya ben de istemiyorum ayrılmayı en önce kızım için istemiyorum.Babasız büyüyüp eksik kalsın istemiyorum,diğer nedeni de açık olmak gerekirse ikimiz de meslektaşız ama onun maddi koşulları çok daha iyi yani kızıma daha iyi bir gelecek daha iyi bir hayat sağlayabilmemiz için bu evliliğin sürmesi gerek ben ona aynı hayatı veremem çünkü.
Bir diğer vahim konu da eşimin sosyal paylaşım sitesinde sürekli arkadaşı olmayan bayanlarla sohbet ediyor olması.Açık bırakmış yanlışlıkla ve okudum herşeyi ama yüzgöz olmamak için ve gururuma yediremediğim için vurmadım yüzüne bildiğimi bilmiyor.Üstelik de evdeyken ben kızımla ilgilenirken yapılmış bu sohbetler.Kızgınlık kırgınlık hepsini had safhada yaşıyorum.Düzelir mi sadece benim çabamla onu da bilmiyorumKızım çok küçük onun içinde ayrı üzülüyorum hatta en çok onun için üzülüyorum.
Çalışın. Çalışmanıza bişey demedim. Ama burda iki suclu var tek degil.Annem bakıyor öğlen gidiyorum 1 saat emzirmek için.Ama mecburum çalışmaya hayatın ne getireceği belli değil benim için şu an.Kimseye muhtaç olmadan kızıma bakabilmem lazım bir anne olarak ve onun için de çalışmam gerek,durum bu.
Bu durum 6 aydır böyle defalarca alıp karşıma konuştum ama aynı hala.Çocuk kararı ortaktı ikimiz de istedik hatta hamilelik boyunca her kontrole beraber gittik herşey yolundaydı ne olduysa doğumdan sonra old.Aynı evin içinde küs yaşıyoruz gece geç geliyor iki gündür.Ya ben de istemiyorum ayrılmayı en önce kızım için istemiyorum.Babasız büyüyüp eksik kalsın istemiyorum,diğer nedeni de açık olmak gerekirse ikimiz de meslektaşız ama onun maddi koşulları çok daha iyi yani kızıma daha iyi bir gelecek daha iyi bir hayat sağlayabilmemiz için bu evliliğin sürmesi gerek ben ona aynı hayatı veremem çünkü.
Bir diğer vahim konu da eşimin sosyal paylaşım sitesinde sürekli arkadaşı olmayan bayanlarla sohbet ediyor olması.Açık bırakmış yanlışlıkla ve okudum herşeyi ama yüzgöz olmamak için ve gururuma yediremediğim için vurmadım yüzüne bildiğimi bilmiyor.Üstelik de evdeyken ben kızımla ilgilenirken yapılmış bu sohbetler.Kızgınlık kırgınlık hepsini had safhada yaşıyorum.Düzelir mi sadece benim çabamla onu da bilmiyorumKızım çok küçük onun içinde ayrı üzülüyorum hatta en çok onun için üzülüyorum.
Sorun şu ki
bunları konuşursam boşanma kararımı da aynı gun ona soylemem gerek.yani orta noktası olmaz sen bunları yapmışsın ama ben çok uzuldum aşkolsun deyip aynı evde yaşamaya devam edemem.Çocuğum olmasaydı hiç düşünmezdim ama abuk subuk insanlar için onu babasız bırakmaya değer mi sadece bunu düşünüyorum.İçinde yaşayınca uzaktan göründüğü kadar kolay olmuyor maalesef Allah kimseye yaşatmasın,gitmekle kalmak arasında karar vermek o kadar kolay olmuyor.
Sorun şu ki
bunları konuşursam boşanma kararımı da aynı gun ona soylemem gerek.yani orta noktası olmaz sen bunları yapmışsın ama ben çok uzuldum aşkolsun deyip aynı evde yaşamaya devam edemem.Çocuğum olmasaydı hiç düşünmezdim ama abuk subuk insanlar için onu babasız bırakmaya değer mi sadece bunu düşünüyorum.İçinde yaşayınca uzaktan göründüğü kadar kolay olmuyor maalesef Allah kimseye yaşatmasın,gitmekle kalmak arasında karar vermek o kadar kolay olmuyor.
Senin bebegin 6 benimki 22 aylik.fakat esim bir gun bile bana yardimci olmadi.ailemden de uzaktayim tek basima buyutuyorum.okadar zorluklar cektim anlatamam simdi 2. Cocuk fobim var ciddi sekilde.ben cocukla 24 saat ilgileniyorum o aksam 6 da ewe gelir cocugu gordugu saat 4 saat oglum 10 da uyur.ama o 4 saat icinde oglum simarsa tahammul edemez kavga cikar ewde.aslaaaa bna yardimci olmadi.ve oglum coooookk hareketli bi cocuk.surekli pesinde kosturuyorum.gebelikte 31 kilo aldim 101 kiloyla doguma girdim simdi cocuk pesinde kosmaktan 70 e dustum.erkekler boyle maalesef vicdanli degiller kadinlara karsi bu konularda.yapmak zorundasin gozuyle bakiyorlar ne yzikkiÖncelikle herkese merhaba...
dAHA önce de paylaşmıştım bazı sıkıntılarımı burada ama o gunden bu yana duzelen hiçbişey olmadı.iki gün iyiysek 3.gün tartışıyoruz gerçekten tükendim artık.
Kızım 6 aylık oldu ve eşimle aramız doğumdan bu yana hiç eskisi gibi olmadı giderek de kötüye gidiyor.Nedense babalığa alışamadı eski hayatını sürdürüyor hala.Çocuğun her türlü sorumluluğu ben de tek yaptığı akşamdan akşama gelip sevmek.Çalıştığım için Her sabah babam geliyor kızı teslim ediyorum akşam da bizi eve bırakıyor.Bütün bu aşamalarda hiç yok,6 aydır bir kez bile doktor kontrolüne gelmedi.Maması,bezi aklınıza gelebilecek herşeyiyle sadece ben ilgileniyorum.Bazen okuyorum burada eşim bebek bakımına yardım ediyor bazen o uyutuyor diye öyle imreniyorum ki bir kez bile yardımcı olmadı bana.
Bütün yük ben de olduğu için haliyle gergin oluyorum ve sık sık kavga ediyoruz ben de aşırı tepkiler verebiliyorum bazen kabul,ama elimde değil.
Benim gibi tek başına mücadele eden var mı aranızda,yani erkekler geç mi baba oluyor yoksa ben mi çok şey bekliyorum anlamadım.
Farklı görüşlere,objektif bakış açısına ihtiyacım var dengelerimi yitirmiş durumdayım artık(
Canim benim , nasil icim acidi anlatamam, kocan insallah duzelir yaninda olur, sen fedakar bir annesin cocugun buyudukce bunlari gorecek muhtemelen sana duskun olacaktirÖncelikle herkese merhaba...
dAHA önce de paylaşmıştım bazı sıkıntılarımı burada ama o gunden bu yana duzelen hiçbişey olmadı.iki gün iyiysek 3.gün tartışıyoruz gerçekten tükendim artık.
Kızım 6 aylık oldu ve eşimle aramız doğumdan bu yana hiç eskisi gibi olmadı giderek de kötüye gidiyor.Nedense babalığa alışamadı eski hayatını sürdürüyor hala.Çocuğun her türlü sorumluluğu ben de tek yaptığı akşamdan akşama gelip sevmek.Çalıştığım için Her sabah babam geliyor kızı teslim ediyorum akşam da bizi eve bırakıyor.Bütün bu aşamalarda hiç yok,6 aydır bir kez bile doktor kontrolüne gelmedi.Maması,bezi aklınıza gelebilecek herşeyiyle sadece ben ilgileniyorum.Bazen okuyorum burada eşim bebek bakımına yardım ediyor bazen o uyutuyor diye öyle imreniyorum ki bir kez bile yardımcı olmadı bana.
Bütün yük ben de olduğu için haliyle gergin oluyorum ve sık sık kavga ediyoruz ben de aşırı tepkiler verebiliyorum bazen kabul,ama elimde değil.
Benim gibi tek başına mücadele eden var mı aranızda,yani erkekler geç mi baba oluyor yoksa ben mi çok şey bekliyorum anlamadım.
Farklı görüşlere,objektif bakış açısına ihtiyacım var dengelerimi yitirmiş durumdayım artık(
bende çalışıyorum benim eşimde yardımcı olur söylediğim zaman fakat anne kadar erkeğin ilgilenip emek vermesi beklenemez.benimde ablamın eşi hiç ablama yardımcı olmazda kız duş alacağı zaman bile ben ilgilenirdim gidip göz ucuyla bile bakmazdı eşime dediki benim hamile olduğumu öğrenice 6-7 ay sonra ancak kabulleniyor insan baba olduğunu dedi şok oldum.bazı erkekler kabullenemiyor herhalde.bizde çalışıp ev,çocuk yetişmeye çalışırken birde ilgi bekleyen büyük bebekleri ihmal ediyoruz biraz onlarda odunlaşabiliyor herhalde.bu durumda nasıl olur bilmem ama pozitif olmaya çalış benim bebeğimde 9 aylık olacak bende sabah 7de mesaiye gidiyorum akşama kadar 5:30 kalkıyorum bebeğimi doyurup uyutuyorum geri kahvaltısı için yum .hazırlıyorum etrafı toparlıyorum giyinip gidiyorum gerçekten zor seni anlıyorum ama geçecek düzelecek herşey.mesela ben eşime aynı senin gibi bak ayak parmakları diyorum çocuk gibi oda açıp bakıyor kendi ayaklarınada evet inanamıyorum diyor sizin sürekli eşinize bunları enpoze edip sorumluluk vermeniz gerkli.Öncelikle herkese merhaba...
dAHA önce de paylaşmıştım bazı sıkıntılarımı burada ama o gunden bu yana duzelen hiçbişey olmadı.iki gün iyiysek 3.gün tartışıyoruz gerçekten tükendim artık.
Kızım 6 aylık oldu ve eşimle aramız doğumdan bu yana hiç eskisi gibi olmadı giderek de kötüye gidiyor.Nedense babalığa alışamadı eski hayatını sürdürüyor hala.Çocuğun her türlü sorumluluğu ben de tek yaptığı akşamdan akşama gelip sevmek.Çalıştığım için Her sabah babam geliyor kızı teslim ediyorum akşam da bizi eve bırakıyor.Bütün bu aşamalarda hiç yok,6 aydır bir kez bile doktor kontrolüne gelmedi.Maması,bezi aklınıza gelebilecek herşeyiyle sadece ben ilgileniyorum.Bazen okuyorum burada eşim bebek bakımına yardım ediyor bazen o uyutuyor diye öyle imreniyorum ki bir kez bile yardımcı olmadı bana.
Bütün yük ben de olduğu için haliyle gergin oluyorum ve sık sık kavga ediyoruz ben de aşırı tepkiler verebiliyorum bazen kabul,ama elimde değil.
Benim gibi tek başına mücadele eden var mı aranızda,yani erkekler geç mi baba oluyor yoksa ben mi çok şey bekliyorum anlamadım.
Farklı görüşlere,objektif bakış açısına ihtiyacım var dengelerimi yitirmiş durumdayım artık(
canım ablamın eşini anlatmışsın sanki oda aynı oldu ilk mesajımdaki gibi eşimede geç alışılıyor babalığa dedi ablam diyor bebeğimiz 1 yaşaına kadar geldiğindeki geçen zamandaki hakkımı sana helal etmiyorum diye oda face yabancı kızlar eklemişti ablam anlatıp ağladı kavgada ettiler ama şimdi düzeldi.onlara sormak lazım neden bunlara ihtiyaç duyuyorlar.çok onur kırıcı yaptıkları ayrı bir alemdeler ablamın eşide iş yerini kapatır ama int. girmekten eve geç gelir olmuştu kız yorgun perişan bizde annem gündüzleri benimde o zman bebeğim yokte işten çıkınca gidiyordum yanına eşimde eniştemin yanına gidiyordu böyle toparladık onları şükür artık sorumluluk alıyor düzeldi ama 1 yıl herkezi üzdü tabi biz hala bilmiyoruz diye biliyor yüz göz olmamak için söylemedik.inşallah bu zor dönemi hakınızda hayırlısıyla atlatırsınız.Bu durum 6 aydır böyle defalarca alıp karşıma konuştum ama aynı hala.Çocuk kararı ortaktı ikimiz de istedik hatta hamilelik boyunca her kontrole beraber gittik herşey yolundaydı ne olduysa doğumdan sonra old.Aynı evin içinde küs yaşıyoruz gece geç geliyor iki gündür.Ya ben de istemiyorum ayrılmayı en önce kızım için istemiyorum.Babasız büyüyüp eksik kalsın istemiyorum,diğer nedeni de açık olmak gerekirse ikimiz de meslektaşız ama onun maddi koşulları çok daha iyi yani kızıma daha iyi bir gelecek daha iyi bir hayat sağlayabilmemiz için bu evliliğin sürmesi gerek ben ona aynı hayatı veremem çünkü.
Bir diğer vahim konu da eşimin sosyal paylaşım sitesinde sürekli arkadaşı olmayan bayanlarla sohbet ediyor olması.Açık bırakmış yanlışlıkla ve okudum herşeyi ama yüzgöz olmamak için ve gururuma yediremediğim için vurmadım yüzüne bildiğimi bilmiyor.Üstelik de evdeyken ben kızımla ilgilenirken yapılmış bu sohbetler.Kızgınlık kırgınlık hepsini had safhada yaşıyorum.Düzelir mi sadece benim çabamla onu da bilmiyorumKızım çok küçük onun içinde ayrı üzülüyorum hatta en çok onun için üzülüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?