şunu da söyliyeyim zaten hiçbirşeyi açık açık yüzümüze söylemezler,hep ikinci ağızları kullanarak,gönderme yaparak,başkalarına söyleterek konuşurlar,mesela üvey babası onlara ziyarete gittiğimizde,salonda ikimizin yalnız kaldığı bir anı kollayıp televizyona bakarak "kal..,or..." şeklinde küfür eder,pineklediği emekli kahvesinde herkesin içinde "bizim alinin... karısı....." şeklinde konuşur, annesi kendisi eşimin yanında çok güleryüzlü ve dikkatli davranırken-hiçbir kayınvalide oğlunun yanında gelinini benimki kadar öpmez mesela- komşularını,kardeşlerini,annesini filan doldurup üzerime salar, onların bir komşusunun 5 yaşındaki çocuğunu nişanlıyken ve biz ordayken yazlıklarına getirip bana hakaret ettirmişlerdi,sonra tahmin edersiniz bahaneyi "çocuk işte.."2 yıl sonra o çocuğun annesi ilk ve son kez evime gelip ben konuyu kapatmak istememe rağmen "allah yardımcın olsun,bunlarla başedemezsin" dedi,eşim de yanımızdaydı ama duymamış! bunlar ve benzerleri ilk olaylardı ve ben duymazdan geldikçe,politik davranmaya çalıştıkça dozunu arttırdılar,ben de eşim için dayandım,kimseye anlatmadım ama hamile kaldığımdan beri o kadar azıttılar ki - daha önce anlattığım üzerimize yürüme,bağırıp çağırma,azarlama,komşuları ve akrabaları daha şiddetle doldurup örgütleme,eşimi doldurup evde huzursuzluk kavga yaratma,karşılayamayacağımız isteklerde bulunma...vs-artık dayanamıyorum, korumak zorunda olduğum sakat bir çocuğum var çünkü,hala eşim için evlerine gidiyorum ve son gittiğimizde olduğu gibi kızımın sağlığıyla ilgili konularda birşey söylesem veya rica etsem dahi gözler devriliyor, eşim annesinin yanında "içerisi soğuk filan değil saçmalama,klimanın altında dursun nolur yani?" gibi tepkiler veriyor ve ben kendi çocuğumu karnımdayken koruyamadığım gibi şimdi de koruyamıyorum ve eşim hala "ben arada kalıyorum" diyor,sağlığını kaybeden bizim çocuğumuz,yıkılan bizim yuvamız bu nasıl arada kalmak? ,eşim ailesi dışında evinden işine işinden evine giden bir adam üstelik çocuğumun babası,beni sevmiyor,düşman gibi görüyor artık ama çocuğum için bunlara katlanmaya değer mi? ben mi çok büyütüyorum , eşim bundan sonra bize sahip çıkar mı,ya da en azından o boşanalım diyene kadar beklemeli miyim,ben aslında ruh sağlığımı çoktan kaybetmiş ezik ve korkak bir insan mıyım inanın hala bilmiyorum.