• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evliliğim ve yıkılan hayallerim..

Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.

Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.

Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.

İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..

Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!

Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.

Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.

Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.

Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?


Neden? Neden ? Neden?



Neden bu kadar şımartıyorsunuz bu insansıları?
 
Bu kadar abartili olmasa da esime benzettim. Basak burcu mu kocan?
Cok uzuldum basligina seni eskiden beri taniyorum. Umarim kocan htasini anlar mutlu olursun.
Benimkinin duzelmesi 7 yil surdu. Evliligimin ilk yillari ve ilk cocugumun bebekligi en beter zamanlardi.
 
Okurken bile gerim gerim gerildim. Bir cinnet gerek bu beyzadeye.
 
adamı yoksay.
o sana bir bağırıyorsa sen iki bağır.
sende insansın ne diye ezdiriyosun kendini. insan hayvana böyle muamele etmez. kum torbası yapmış seni.
 
2. sayfadan sonraki yorumları okumadım.
ama yazdıklarınızı kendimle, evliliğimle o kadar benzettim ki... bizde şiddet de olmuştu ama...

şunu soracaktım özel değilse; maddi durumunuzla alakalı olabilir mi tüm bu itici davranışlarının sebebi?
ya da sizin çalışmıyor oluşunuzla? tabi ki bu onu haklı çıkarmaz. ama sebeb aradım ben direkt. çözümden önce.

çünkü bizim problemlerimizin neredeyse tamamının kaynağı buymuş ben yeni yeni çözüyorum...

benim önceden evliliğimizin ilk aylarında düzgün bir iş bulamamam, sonra henüz 4. ayda hamile kalmam, hamilelikten dolayı işe girememem, yüksek bir yerden referans sayesinde hamileyken işe başlayıp 3 ay çalışıp doğum iznine ayrılmam, sonrasında asgari ücrete yapılan zammın ardından maaşımın asgari ücretle aynı seviyeye düşmesi, ama geçtiğimiz ay bir anda "nedense" tüm problemimiz kökten çözüldü ÇÜNKÜ; benim maaşıma beklemediğimiz oranda bir zam oldu ve artık kendisiyle eşit maaş alıyoruz...
he bu seferde maaşına zam geldi beni eziyosun tribine girdi ama sonra onu da afedersiniz gerizekalıya anlatır gibi sürekli aynı cümlelerle konuşa konuşa çözdüm.

"sevinmemiz gereken bi çok şey var hayatımızda bunlara yönelmeliyiz. şükür sebebimiz olan şeyleri kavga sebebine dönüştürmeyelim" dedim.
mesela;
*en başında sağlıklıyız. çözülmeyecek bir sağlık problemimiz yok.
*çok şükür ki evladımız var ve o da çok sağlıklı.
*evimiz var. kira da olsa çocuğumuz sen ve ben bi çatının altındayız.
*çocuğumuz için artık ayrıca bir kreş masrafı yapmamamıza gerek kalmadı çünkü annem bakıyor tekrar.
*her akşam markete girip kendimiz ne istiyorsak onu alıp gönlümüzce yiyebiliyoruz.
vb. vb. vb.

ben bunları sürekli söyledim dinlemediğini düşündüğüm anlarda bile. çözüm odaklı yaklaştım..
akıl vermek haddime değil ama ben yaşadıklarımı yazdım ki size bir referans olur belki diye...
Rabbim kolaylıklar versin...
 
Bu psikolojik şiddettir seni aşağıya çeker zamanla sen kendini suçlamaya başlarsın beceriksiz olduğunu düşünürsün kendini insanlara karşı mahcup hissedersin benim eşimde böyleydi hep beni aşağı çekerdi unutkanım diye bana saf muamelesi yapardı artık bıkmıştım unutuyorum elimde değil ama ona göre unutkan değil umursamaz biriyim oturdum konuştum kavga etmek ise yaramaz sana kapatır kendini sadece cevap verip seni susturmaya odaklanır ama konuşmak karşılıklı düşünerek cevap vermektir anlattım senin yüzünden artık kendimi ise yaramaz saf biri gibi hissediyorum diye pasiflestigimi hissettim çünkü ama şuan öyle değil amaçlarım var kendimi kanıtlıyorum tabi oda eskisi gibi değil düzeldi konuşmak ifade etmek ise yaramazsa aynısını yapıyor insanların içinde rezil et kendine yapılınca nasılmış görsün
 
Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.

Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.

Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.

İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..

Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!

Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.

Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.

Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.

Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?
Evliliğin ilk yılları böyle şeyler olabiliyor .normallestirmiyorum asla ama malesef evliliğin yükü bazılarına ağır gelebiliyor .yeni evlisiniz ,bebis de var ..bebeğin ilk ayları sorumluluk biraz ağır oluyor .uykusuzluk ve iş stresiyle birleşince böyle geri dönüşler özellikle sabırsız kişilerde malesef yaşanıyor . İş yerinde yada ailesiyle arasında birşeyler mi oldu da acısını senden çıkarıyor acaba ? Çünkü anlattıklarına göre herseyin sebebi olarak seni görüyor .bunun altında cinsel problemler de yatabilir ama çözemediği asamadigi birşeyler var ve sen bil yada bilme sıkıntısına seni de dahil etmek istiyor .çok acımasız ama tam olarak böyle ...
 
Eşinizin telefonuna,sosyal medyasına gizlice göz attınız mı bu aralar?sizi bir beğenmeme bir ezme var sürekli.umarım aldatma falan yoktur
 
Benim esimin de ani çıkışları oluyor malesef böyle. Konuyu takipteyim. Ben de susmuyorum ama bi sekilde bastiriyor beni. Sorunca terslemyorum sen buyutmesen iki dakika sonra ben gönlünü zaten alirim diyor. Tamam alıyor da benim o sirada hissettiklerim ne olacak?
 
Yordu beni, her anlamda yordu. Hiç mi memnun olmaz bir insan, eskisi gibi bakmıyor hissediyorum. Ben sırf o istedi diye çok şeye göz yumdum, yummaya çalıştım ve onun isterse bir şeyler yapabileceğini bildiğim halde.

Onun yüzünden doğru düzgün çalışamadım, ama ben suçlu oldum onun yüzünden acele etmek zorunda kalıyordum iş seçiminde. Oysa o, yıllardır sırf işyeri rahat diye, tecrübesine göre maaşı az olduğu halde aynı işyerinde çalışmaya devam ederken kendi ağzıyla " 2 kuruş fazla verecekler diye it gibi çalıştıracaklar " demişti. Ben öyle çalışmaya dayanamadığım için çalışamamıştım mesela.
Küçük bir sinir krizi denediniz mi? Anlamıyorsa anladığı dilden konuşmak lazım. Bir sinir krizi bi kaç eşya kırmak çoğu kadının işine yarıyor.
 
Ben de hiç böyle hayal etmemiştim senin evliliğini, en büyük problemin hep baban olur gibi geliyordu bana, çok didindin ve elde ettiğin bu? Çok üzüldüm, şiddete doğru gidiyo iş bunu bil hareketleri verdiği sinyaller bunu gösteriyo

Babamın bir bildiği varmış demek ki, yapamazsın demişti. Gönüllü onay vermemişti. Babamınkisi maddiyattı ama, sonuçta içine sinmediyse sebebinin ne olduğunun önemi yok. Evlilik benim en büyük pişmanlığım oldu. Maddi sıkıntılarda ağır geliyor tabii.

Eşime göre ot gibi yaşamamı istiyor resmen, ay da yılda bir kıyafet, yırtılınca ayakkabı alayım. Durumun yoksa tabii nasıl yapacaksın ama çabalaması gerekir daha iyisi için, ömür bu şekilde geçer mi? Geçirmek istersede kolaycılık olur.

Hani bir de bir laf vardır. Huzurum olsun kuru ekmek yerim diye, o da yok ki işte. O hem böyle davranacak, bende hep onun isteklerine, yaptıklarına boyun eğeceğim.
 
Benim esimin de ani çıkışları oluyor malesef böyle. Konuyu takipteyim. Ben de susmuyorum ama bi sekilde bastiriyor beni. Sorunca terslemyorum sen buyutmesen iki dakika sonra ben gönlünü zaten alirim diyor. Tamam alıyor da benim o sirada hissettiklerim ne olacak?

Biz de gönül alma yok iki dk sonra da hiç bir şey olmamış gibi davranır. Uzatınca da büyütüp abarttığım için suçlu ben olurum.
 
Smuwila, psikolojik şiddet dedikleri bu. Uzun süre böyle devam ederse, sen de dediklerine inanmaya başlar, kendini yetersiz, ezik, hep yanlış davranan aciz bir birey olarak görürsün, iyice mutsuz olursun.

Acil bir psikiyatrise gitsin eşin. Küçücük dozlarda bir ilaçla, daha sakin, dingin bir insan olabilir yeniden.

Aslında aşırı sinirli değildir ki eşim, bende sinirliyim mesela sinirlenincr vücudum titrer. Ama durup dururken şunu ver demenin ne gibi bir sinirlendirici etkisi olabilir ki? Dışarı çıktığımız da emziği alamamasını neden bana yüklüyor mesela? He o da benim suçum senin olamaz sen mükemmelsin çünkü diyorum.
 
Yordu beni, her anlamda yordu. Hiç mi memnun olmaz bir insan, eskisi gibi bakmıyor hissediyorum. Ben sırf o istedi diye çok şeye göz yumdum, yummaya çalıştım ve onun isterse bir şeyler yapabileceğini bildiğim halde.

Onun yüzünden doğru düzgün çalışamadım, ama ben suçlu oldum onun yüzünden acele etmek zorunda kalıyordum iş seçiminde. Oysa o, yıllardır sırf işyeri rahat diye, tecrübesine göre maaşı az olduğu halde aynı işyerinde çalışmaya devam ederken kendi ağzıyla " 2 kuruş fazla verecekler diye it gibi çalıştıracaklar " demişti. Ben öyle çalışmaya dayanamadığım için çalışamamıştım mesela.
Ne zamandır böyle,çocuğun etkisi var mı?
Çalışmamış olmanızın mı etkisi var.
Siz onu daha önce suçluyor muydunuz ,
 
Siz de ona aynısını yapın. Psikolojik şiddet resmen bu ve hiç de alttan almak zorunda değilsiniz. Zamanla düzelir diyen olmuş, o yıllar geçerken kadınlar ne hale geliyor onu da gomlemlemisler mi? Kimse kimseyi tedavi etmek zorunda değil. Öfke kontroluymus, bi bunlarda var zaten öfke. Tedavi olması gerek. Bu durumu düzeltmeden çocuk olmasaydı keşke ama olmuş artık. Kolay gelsin.

Çocuk benim isteğim dışında oldu. Çikolata kistim vardı doktor çocuk yapmam konusunda baskı yapıyordu. Ya da ameliyat olacaktım ama o da yumurtalık rezervlerine zarar verdiği için yine çocuk olma olasılığını azaltıyordu. Zaten 2 ay regl görmememe rağmen tek denemede üstelik geç döllenmeyle hamile kaldım çikolata kisti olduğu halde, doktor mucize gibi bir şey bu. Çok dua et, hem maddi hem manevi şanşlısın demişti.
 
Biz de gönül alma yok iki dk sonra da hiç bir şey olmamış gibi davranır. Uzatınca da büyütüp abarttığım için suçlu ben olurum.
Benim gönül alma dediğim de sakalasma iste. Yüzümü guldurme. Esin kabul ediyor mu seni tersledigini? Yaptığının yanlış olduğunun farkında mi?
 
Ne zamandır böyle,çocuğun etkisi var mı?
Çalışmamış olmanızın mı etkisi var.
Siz onu daha önce suçluyor muydunuz ,

Çocuk olduktan sonra çok rahatladı. Vardır belki çünkü bana sen hiç çalışamadın der hep. Acele ettirmeseydin, düzgün bir yer bulup çalışabilirdim dedim. Ki o zaman 2 kişiydik bakın şimdi çocuğum var çalışamıyorum ve masraflar 3' e katlandı ama geçiniyoruz. Ama sanki o zamanlar açlıktan ölecek mişiz gibi baskı yapıyordu bana, çalışma koşullarını kaldıramadığını görüyordu ki bahsetmiştim kendisi sırf çalışma şartları rahat diye daha iyisi için hiç bir girişimde bulunmaz. Onun çabası yokken yine fedakarlığı ben yapmayı kaldıramıyorum artık. Bir de açık açık ben sana güvendim demesi yok mu?

O yüzden borca girmiş, borca girmesek evlenemeyecektik. Evlenmeseydikte demiyor yaptığımız her şey makul, ortak ama onlar bile fazla geliyor. Hep olmasaydı, ne gerek var modunda.
 
Bu kadar abartili olmasa da esime benzettim. Basak burcu mu kocan?
Cok uzuldum basligina seni eskiden beri taniyorum. Umarim kocan htasini anlar mutlu olursun.
Benimkinin duzelmesi 7 yil surdu. Evliligimin ilk yillari ve ilk cocugumun bebekligi en beter zamanlardi.

Hayır Aslan burcu, inşallah düzelir
 
Back
X