Evliliğimden birşey anlamadım

gecen ayki konundan hatırladım seni yine aynı sorunlardan bahsetmiştin

sanırım düzeltemedin:ssz::ssz:
 
harita. sizinki? siz nasıl aştınız bu yalnızlığı. aklınızdan kötü şeyler geçti mi bu dönemde ya da pişmanlıklar....

maden mühendisi benim eşim.. harita mühendisleri hep öyle oluyor sanırım. bizim bi tanıdığımız var. izmirdeydi evi. ama evde hiç duramıyordu. bi çıkınca 2-3 ay eve uğramadığım oluyor diyordu. onlar da çok kavga ederdi. şimdi görüşmüyoruz,naptılar bilmiyorum..

doğum yaptım, kızım oldu ama eşim evde duramıyordu. bi çocukla tek başıma kalmak beni de çok bunaltmıştı.

çok kavga ediyoduk. hatta bi arkadaşım "demek ki evde huzuru yok,yoksa neden vakit ayırmasın size" demişti. çok üzülmüştüm.

sen bizi istemiyosun diye 3 yıl eşimin başının etini yedim. bende çalışıyordum ama akşam evde yine yalnız kalınca insanın canı çok sıkılıyor.
il merkezine 1 saat mesafe vardı. arada çıkalım gezelim derdik , yolu yarılamadan telefon...yoldan direk şantiyeye..
yıllık izin bile kullanamıyordu.
kızımla ilgilendim,ders çalıştım,öyle öyle oyaladım kendimi. ama zordu..
aklımdan kötü şeyler geçti tabi ,başımdan da geçti bazı şeyler..
pişman oldum , keşke evlenmeseydim bile dedim çok kez..

sonra işyerinde problemler başladı. sorumlusu eşim olduğu için kabak ona patladı. verdiğim emekleri haketmemişler dedi ve iş değişltirdi..

artık daha rahatız,saatleri belli,izni var. ..

ama benim eşim de memurluk düşünüyor artık. 2013 kasıma kadar idare edicez sonra sınava hazırlancam diyor..bakalım...
 
Son düzenleme:
samething yalnız olmadığımı bilmek bana güç veriyor bi nebze de olsa. evlilk katlanmak mıdır? neden hep sabır sabır sabır?mutlu olmak için paylaşmak için karşı cinsin yanındayken sana vereceği gücü hissetmek için evlenmez mi insan. gücüm elimden alındığı gibi onunla kavga etmek bana inanılmaz acı veriyor. dünden beri kavgalıyız ve ben gece 1 saat belki zor uyudum.ççok yalnız ve soğuk hissediyorum.burda ondan başka kimsem yok. bu memlekette yeni tanıştığım insanlarla da sıkıntımı nasıl paylaşırım.bu akşam da o biyerde ben biyerde. tek kelime etmedk.onla küsken uyku tutmadığını biliyor. umarım uyuyabilirim
.labellevie sana da mesajn için çok teşekkür ederm,özelden yazma hakkım yok henüz.
ve konumala ilgilenen herkese çok teşekkürederim. çok yalnızım.
 
samething yalnız olmadığımı bilmek bana güç veriyor bi nebze de olsa. evlilk katlanmak mıdır? neden hep sabır sabır sabır?mutlu olmak için paylaşmak için karşı cinsin yanındayken sana vereceği gücü hissetmek için evlenmez mi insan. gücüm elimden alındığı gibi onunla kavga etmek bana inanılmaz acı veriyor. dünden beri kavgalıyız ve ben gece 1 saat belki zor uyudum.ççok yalnız ve soğuk hissediyorum.burda ondan başka kimsem yok. bu memlekette yeni tanıştığım insanlarla da sıkıntımı nasıl paylaşırım.bu akşam da o biyerde ben biyerde. tek kelime etmedk.onla küsken uyku tutmadığını biliyor. umarım uyuyabilirim
.labellevie sana da mesajn için çok teşekkür ederm,özelden yazma hakkım yok henüz.
ve konumala ilgilenen herkese çok teşekkürederim. çok yalnızım.

evet evlilik sabırdır,katlanmaktır bi bakıma..

sizi o kadar iyi anlıyorum ki..

bizde evlendiğimizden beri 6 kere il-ilçe değiştirdik. ilk 4 yerde çok yalnızdım. bıktım,usandım.
bilmediğim yer , tanımadığım insanlar...
doğuda bi ile geldik taa denizliden. eşim sabah 7 gibi çıkardı evden. gece 12-1..
siz en azından çalışıyormuşsunuz, ben işsizim de. halim daha fenaydı yani..
bence küs kalmayın,yine de alın gönlünü.
evliliğiniz yıpranıyor böyle,akşam eve geldiğine mutlu olsun eşin. iş zaten ayrı stres,evde de huzursuzluk olmasın derim ben.
bide şunu öneririm, siz ankarada eşiniz başka bi yerde olmasın kesinlikle..
bu durum sizi çok bunaltmışsa eşinizle düzgünce konuşun,1 yıl ankarada çalışsın,idare edin.sonra kpssye hazırlanır.
bunu kabul eder mi eşiniz ?
 
Son düzenleme:
Gerçekten haklısın. Ama bu kadar da çalışmaya bünyesi dayanmaz. İyi kazanıyor olabilir ama hem ruhen hem bedenen çok yıpranır. Evliliğinizi saymıyrum bile. İsteklerinizde çok haklısın.
 
nerdeyim hatırlıyorum seni. önceki başlığına da yazmıştım hatta. beni zorla getirmedi bilerek geldim de yani ben de yalnızım. pazardan beri evde yok. İstanbuldaydı. hatta şu anda bana mesaj attı, uçaktaydı, inmiş İsviçreye... yahu ben buraya evlilik yaşıycam diye geldim adam evde yok iyi mi :P
 
evet evlilik sabırdır,katlanmaktır bi bakıma..

sizi o kadar iyi anlıyorum ki..

bizde evlendiğimizden beri 6 kere il-ilçe değiştirdik. ilk 4 yerde çok yalnızdım. bıktım,usandım.
bilmediğim yer , tanımadığım insanlar...
doğuda bi ile geldik taa denizliden. eşim sabah 7 gibi çıkardı evden. gece 12-1..
siz en azından çalışıyormuşsunuz, ben işsizim de. halim daha fenaydı yani..
bence küs kalmayın,yine de alın gönlünü.
evliliğiniz yıpranıyor böyle,akşam eve geldiğine mutlu olsun eşin. iş zaten ayrı stres,evde de huzursuzluk olmasın derim ben.
bide şunu öneririm, siz ankarada eşiniz başka bi yerde olmasın kesinlikle..
bu durum sizi çok bunaltmışsa eşinizle düzgünce konuşun,1 yıl ankarada çalışsın,idare edin.sonra kpssye hazırlanır.
bunu kabul eder mi eşiniz ?

evet üzülüyorum çok kavga ettikçe o çok yorgun olduğu için kavga etsek de uyuyabiliyor.hem de salonda.ben ne kadar uykusuz da olsam takmaktan uykularım kaçıyor.sabaha kadar ona kızmakla meşgulüm. ankaraya özel sektördeyken bi daha gitmeyi düşünmem diyor. orda şehr dışına gitme durumu olcak hem bura gibi parası da çok değil diyor.basit bi büro işinde de az para var diyor. az dediği 2.5 falan.bi de akşama kadar masa başı mutlu etmez onu.memuriyet harici katlanmaz buna. bilmiyorum ....beni işe o bırakıyordu genelde. 2 gündr ben çıkıyorum evden tek başıma. sürekli söylüyor çünkü elmden geldiğince yanında olmaya çalışıyorum. sabahları kendm geç kalma pahasına seni götürüyorum diye. ama bu çok yetersiz.ben de kendm çıkıp geliyorum toplu taşımayla.tıngır mıngır. böylece kendimi daha çok yalnızlığa sürüklüyorum ve daha da hırçınlaşıyorum ama napıcağımı şaşrdım.gece yanıma gelmeyen adam sabah da uykusunu adam sabah da hiç bişey yokmuş gibi normal davranınca çıldırıyorum. bi de ayrı yattığımızda sinirimden uyuyamıyorum.kavga ettiğimzde gelmiyor yatak odasına. sana hakkımı helal etmiyorum diye mesaj attım sabah evden çıktıktan sonra. telim de kapalı.o hala salonda yatıyordu fosur fosur. çok yoruldum:(
 
evet üzülüyorum çok kavga ettikçe o çok yorgun olduğu için kavga etsek de uyuyabiliyor.hem de salonda.ben ne kadar uykusuz da olsam takmaktan uykularım kaçıyor.sabaha kadar ona kızmakla meşgulüm. ankaraya özel sektördeyken bi daha gitmeyi düşünmem diyor. orda şehr dışına gitme durumu olcak hem bura gibi parası da çok değil diyor.basit bi büro işinde de az para var diyor. az dediği 2.5 falan.bi de akşama kadar masa başı mutlu etmez onu.memuriyet harici katlanmaz buna. bilmiyorum ....beni işe o bırakıyordu genelde. 2 gündr ben çıkıyorum evden tek başıma. sürekli söylüyor çünkü elmden geldiğince yanında olmaya çalışıyorum. sabahları kendm geç kalma pahasına seni götürüyorum diye. ama bu çok yetersiz.ben de kendm çıkıp geliyorum toplu taşımayla.tıngır mıngır. böylece kendimi daha çok yalnızlığa sürüklüyorum ve daha da hırçınlaşıyorum ama napıcağımı şaşrdım.gece yanıma gelmeyen adam sabah da uykusunu adam sabah da hiç bişey yokmuş gibi normal davranınca çıldırıyorum. bi de ayrı yattığımızda sinirimden uyuyamıyorum.kavga ettiğimzde gelmiyor yatak odasına. sana hakkımı helal etmiyorum diye mesaj attım sabah evden çıktıktan sonra. telim de kapalı.o hala salonda yatıyordu fosur fosur. çok yoruldum:(

ama sen hıc alısmak ıstemıyorsunkı?
ınankı sehır degıstırmek bılmedıgım bı yerde yasamak ısterdım
calısıyorsunda
evde olsan ne yapacaksın hergun dusunsene? ama sen hıc cabalamıyorsun yalnız ıse gıtmen bıle bı avantaj oyle neden gormuyorsun
 
ama sen hıc alısmak ıstemıyorsunkı?
ınankı sehır degıstırmek bılmedıgım bı yerde yasamak ısterdım
calısıyorsunda
evde olsan ne yapacaksın hergun dusunsene? ama sen hıc cabalamıyorsun yalnız ıse gıtmen bıle bı avantaj oyle neden gormuyorsun

ank daykende tek gidiyordum işe,10 dk da işteydim burda 45 dk sürüyor tıngır mıngır. ben götürüyorum seni diyip duruyor,ben gideyim işime tek ama yanımda olsun h.sonları resti gibi bişey benmkisi. ondan tek çıktım ama gerçekten tek gelmek sabırlarımı zorluyor.10 dklık yolu toplu taşımayla 45 dk da geliyorum.girmediği sokak yok. ya esasında sürekli sabretmek, sürekli beklemek, sürekli ona göre yaşamak, sürekli heveslerimin, hayallerimn kursağımda kalması, sürekli onun bi meşgulüyetinin olması, herşeyimi ertelemem, tamam bu h.sonu da olmadı diyorum ağlıyorum kendimi saknleştrmeye çalşıyorum. ama en önemlisi de eşimle vakit geçirememek beni çok hırçınlaştırıyor. kim bu yaa kim demeye başladım. beni sürekli bekletiyor,benim gibi biriyle birlkte olmak için kimler can atmazdı düşüncelerinden kendimi alamıyorum. gençliğim güzelliğim heyecanım geçiyor diye üzülüyorum hırçınlaşıyorum. hayatımı elimden aldı demeye başladım. pişmanlıkla doluyor içim bazen...kötü biri değil ama ben bana yetersiz olduğunu hissettrdikçe o da hırçınlaşıyor. işim böyle diyor. evlenmeseydn o zman dedm ben de...belki de kendime fazla mı değer veriyorum bilmiyorum ama böyle ev bekliicek bi insan değilim ben. kötü biri değilim ama asi olmaya başladım iyice.nihayetinde herşeyimi bıraktım bismillah dedm ve ağlaya ağlaya da olsa o burda die geldm ama o yoookkk, onun yanına gelmişken sürekli ark ya da oyalanacak bişeyler aramak beni mahvediyor. evlendim daha da yalnızlaştm die düşünüyorum
 
ank daykende tek gidiyordum işe,10 dk da işteydim burda 45 dk sürüyor tıngır mıngır. ben götürüyorum seni diyip duruyor,ben gideyim işime tek ama yanımda olsun h.sonları resti gibi bişey benmkisi. ondan tek çıktım ama gerçekten tek gelmek sabırlarımı zorluyor.10 dklık yolu toplu taşımayla 45 dk da geliyorum.girmediği sokak yok. ya esasında sürekli sabretmek, sürekli beklemek, sürekli ona göre yaşamak, sürekli heveslerimin, hayallerimn kursağımda kalması, sürekli onun bi meşgulüyetinin olması, herşeyimi ertelemem, tamam bu h.sonu da olmadı diyorum ağlıyorum kendimi saknleştrmeye çalşıyorum. ama en önemlisi de eşimle vakit geçirememek beni çok hırçınlaştırıyor. kim bu yaa kim demeye başladım. beni sürekli bekletiyor,benim gibi biriyle birlkte olmak için kimler can atmazdı düşüncelerinden kendimi alamıyorum. gençliğim güzelliğim heyecanım geçiyor diye üzülüyorum hırçınlaşıyorum. hayatımı elimden aldı demeye başladım. pişmanlıkla doluyor içim bazen...kötü biri değil ama ben bana yetersiz olduğunu hissettrdikçe o da hırçınlaşıyor. işim böyle diyor. evlenmeseydn o zman dedm ben de...belki de kendime fazla mı değer veriyorum bilmiyorum ama böyle ev bekliicek bi insan değilim ben. kötü biri değilim ama asi olmaya başladım iyice.nihayetinde herşeyimi bıraktım bismillah dedm ve ağlaya ağlaya da olsa o burda die geldm ama o yoookkk, onun yanına gelmişken sürekli ark ya da oyalanacak bişeyler aramak beni mahvediyor. evlendim daha da yalnızlaştm die düşünüyorum

ama evlılıkte boyle degılmı zaten
bak benım esım cumartesı pazar aksamı ısteydı
gunduzde ev ıslerı ıcın cıktı ben evdeydım pazartesı o geldı ben ıse gıtıtm hıcgormedım kendısını ıkı gun evdeydı bugun sabah ıse gıttı ama onun gece vardıyası hafta ıcı odugunda bende senın gıbı hıssedıyorum
bı ugrasım varustleık benım cocugum var yanı oda cok erken uyuyor sonra ye kafayı
arkadasım yok benımde yanı var ama herkez evlı kımı cagıracagım aksam
gercı sende hafta sonu dıyorsun hafta sonu evlı olan bırı esını bırakıp gelmezkı senınlede bır yere
sen ne ıstıyorsunısını bıraksa kafı gelırmı senın ıcın? yogun cunku hafta sonuda calısıyor
aslında haklıosında
hıc cabalamıyorsun cabalıyorum desende bence :S
 
kızlar eşim burda die herşeyimi bıraktım ağlaya ağlaya da olsa geldm bu küçük doğu iline ama eşimi ne h.sonu görebiliyorum ne evliliğimden bişey anladım.h.içi işyerinde duvarlarla h.sonu evde duvarlarla tekim.....çıldırıcam,ne hava alcak bi yer var ne gezecek. eşimden nefret etmeye başladım.çok kavga eder olduk. benim de hakkım değilmi bi h.sonunu eşimle geçirmek, kafa dağıtmak, nefes almak. söz vermişti bi pazarım olcak die beni getirirken.düzelecek sabret diyor sürekli ama dayanamıyorum artık. buraya mecbur da değildik.zorla getrdi beni buraya.ne ark var ne çarşı var ne çevre var burda. dayanamıyorum bu kadar hapse, bu kadar çaresizliğe hiç maruz kalmadım. akşam eve git onu bekle, h.sonu akşam olsun da gelsin die bekle, bekle bekle bekle. hiç bi tat almıyorum bu evlilkten de bu hayattan da,yeni evliyiz ama ben büyük bi bunalımdayım.heyecan kalmadı kime süslenicem kime süprizler yapıcam kimle hayallerimi yaşııcam. ben mi abartıyorum??onun ailesi çevresi burda. h.içi akşamları o yorgun ben yorgun sürekli iş halletmeye alışveriş yetştrmeye çalışıyoz. geç geldiği de olyo.bu kadar vaktszlkte ailesini de tatmn etmeye çalışmak zorundayım.çok bunaldım.güzel bi anımız yok burda,olmadı. herşeyi bırakıp gidesim geliyor....ben mi abartıyorum bi fikir lütfeennnnnnnn
Ne o Bacım şikayet edinmiş burmuşsun sadece senin istek ve hayallerin var napsın adamcağız çalışıyor Ben eşimden 4 ay uzak kaldım evlendikten sonra maddi manevi sıkıntılarımız oldu bi kerecik bile gık demedim oldu hep senin dediklerin olacak evlilik sabır ister sadakat ister meşakat ister cefakar olmayı ister söylemedilermi sana hiç bence çok abartıyorsun... Bende eşimle pek zaman geçiremiyorum ama senin gibi de yapmıyorum çocukmusun sen otur oturduğun yerde aaaaa:20:
 
ben mutlu olucaz iş haricinde gülücez,paylaşıcaz, birlkte bişeyler yapıcaz,hayallerimiz yaşıcaz, hiç bişey yapmasak da evde olucaz birlkte yani, ne olursa ne yaşanırsa genelde birlkte olucaz sanmıştım. hayali geçtim mutlu olmayı da geçtm kimin için değiştrdim hayatımı diyorum artık. tabi ki zorluk olacak ama birlkte olunca kolay aşılırdı...
 
ben mutlu olucaz iş haricinde gülücez,paylaşıcaz, birlkte bişeyler yapıcaz,hayallerimiz yaşıcaz, hiç bişey yapmasak da evde olucaz birlkte yani, ne olursa ne yaşanırsa genelde birlkte olucaz sanmıştım. hayali geçtim mutlu olmayı da geçtm kimin için değiştrdim hayatımı diyorum artık. tabi ki zorluk olacak ama birlkte olunca kolay aşılırdı...


Ben de seni evdesin tüm gün sanıyordum ama,çalışıyormuşsun.Neden kendine yeni arkadşlar edinmiyorsun,çevre yapmaya çalış.Anladığım kadarıyla eşin çok karışan biri değil.Yeni uğraşlar bul kendine,hiçbirşey yapamıyorsan bir yumak mutluluk kitabını alıp okumalısın.Bence alacağın çok ders var .Eşi şehit olmuş,bir dünya genç anne var,onları düşün en azından gece eşinle uyuyabiliyorsun değil mi?ne güzel bunu yapamayan da bir dünya kadın var.Eşinden şiddet gören,kadını hor gören,kıymeti bilinmeyen napsın?Senin bu durumun takıntıya doğru gidiyor.Aman dikkat et,evliliğin uzun ömürlü olması kadının fedakarlığından geçiyor,ama senin eşin seni daha çok düşünüyor emin ol.Bir daha ki çıkışında sana şunu diyecek
Sen ne kadar bencilsin,bn senin için çalşıp didineyim sana yine yaranamayım.Bunu duymak istiyor ve bağları çözmek istiyorsan bu tutumuna devam et .Aksini yapıp ,sabredersen mutlu olursun.Sakın!
 
evet üzülüyorum çok kavga ettikçe o çok yorgun olduğu için kavga etsek de uyuyabiliyor.hem de salonda.ben ne kadar uykusuz da olsam takmaktan uykularım kaçıyor.sabaha kadar ona kızmakla meşgulüm. ankaraya özel sektördeyken bi daha gitmeyi düşünmem diyor. orda şehr dışına gitme durumu olcak hem bura gibi parası da çok değil diyor.basit bi büro işinde de az para var diyor. az dediği 2.5 falan.bi de akşama kadar masa başı mutlu etmez onu.memuriyet harici katlanmaz buna. bilmiyorum ....beni işe o bırakıyordu genelde. 2 gündr ben çıkıyorum evden tek başıma. sürekli söylüyor çünkü elmden geldiğince yanında olmaya çalışıyorum. sabahları kendm geç kalma pahasına seni götürüyorum diye. ama bu çok yetersiz.ben de kendm çıkıp geliyorum toplu taşımayla.tıngır mıngır. böylece kendimi daha çok yalnızlığa sürüklüyorum ve daha da hırçınlaşıyorum ama napıcağımı şaşrdım.gece yanıma gelmeyen adam sabah da uykusunu adam sabah da hiç bişey yokmuş gibi normal davranınca çıldırıyorum. bi de ayrı yattığımızda sinirimden uyuyamıyorum.kavga ettiğimzde gelmiyor yatak odasına. sana hakkımı helal etmiyorum diye mesaj attım sabah evden çıktıktan sonra. telim de kapalı.o hala salonda yatıyordu fosur fosur. çok yoruldum:(

şimdiden ayrı yatmaya mı başladınız, bu hiç olmamış...

şantiyeye alıştıktan sonra masa başı zor gerçekten. eşimden biliyorum. masa başı bir işte asla çalışmaz memuriyet harici...

eşiniz gitmemekte kararlı.. o halde siz ona ayak uyduracaksınız.

alışmaya çalışın derim...yoksa siz de evliliiniz de yıpranacak...

yeni uğraşlar bulun kendinize. memurmuşsunuz ne güzel, tatillerde ankaraya gidersiniz birkaç günlüğüne..

aklıma başka bişey gelmiyor maalesef.. en mantıklısı bu duruma alışmak gibi.

üzgünüm ...
 
ben mutlu olucaz iş haricinde gülücez,paylaşıcaz, birlkte bişeyler yapıcaz,hayallerimiz yaşıcaz, hiç bişey yapmasak da evde olucaz birlkte yani, ne olursa ne yaşanırsa genelde birlkte olucaz sanmıştım. hayali geçtim mutlu olmayı da geçtm kimin için değiştrdim hayatımı diyorum artık. tabi ki zorluk olacak ama birlkte olunca kolay aşılırdı...

bacım bu birkaç yıllık evli hanımlar artık evliliği özümsemişler, oturtmuşlar... o yüzden ne umdum ne buldum psikolojisini anlamıyorlar unutmuşlar ya da hiç yaşamamışlar. anneme anlatsan bunları o da der otur oturduğun yerde diye. onlarınki de bu hesap :))
7 aylık evliyim. benim eşim de fazla konuşmaz, muhabbetli bir adam değildir. evlenmeden önce biliyordum ama kendim de yavaş ısınan kişilikte olduğum için evlenince değişir sandım. ama değişmedi hala az konuşur :) ben konuşup gülmesem ayyy noldu biliyo musunn demesem hiç bi konu açıp da ortamı ısıtmaz. ama erkeklerin geneli böyledir zaten. şöyle beraber geçirdiğimiz vakitler dolu dolu olsa, konuşsak gülsek, arkadaş veya akraba eksikliği hissetmesem... istediğin tam da bu yanılıyor muyum... ve peşinden geldiğimiz adamlar bunu sağlamak zorunda... yoksa her gün disko disko gezmek isteyen yok elbet.
ama işte erkek cinsi bunu idrak etmekte zorlanıyor, aklına ilk gelen surat astığımız oluyor. yani sen adama kızsan da bu durum değişmez. seni anlasa da yapabileceği bir şey yok. seninle ilgilenmesini sağlamalısın. ayrı yatıyorsun da ne oluyor... sabah kalkıp ayyy çok haksızlık ediyorum nerdeyime diyor mu... bir amaca ulaşmanın yolu hiçbir zaman tek değildir. yürüdüğün yol seni hedefe götürmüyorsa kendine yürüyecek başka bir yol seçmelisin. kötülükle başaramadın madem bunca zaman, bir de iyilikle dene. sevdiği yemekleri yap, güler yüzle karşıla, sen konu aç, eve gelirken film al mısır patlatıp izleyin.... şehirdesin yahu bul bir şeyler...
 
kırgınken bunları yapmak çok zor kendimden biliyorum. ama bunca zaman kırgınlığını belli ettin de ne oldu... bir de belli etme bakalım. bu arada spor salonu falan yok mu orda :)) haftasonları oraya gitsene :)
 
bacım bu birkaç yıllık evli hanımlar artık evliliği özümsemişler, oturtmuşlar... o yüzden ne umdum ne buldum psikolojisini anlamıyorlar unutmuşlar ya da hiç yaşamamışlar. anneme anlatsan bunları o da der otur oturduğun yerde diye. onlarınki de bu hesap :))
7 aylık evliyim. benim eşim de fazla konuşmaz, muhabbetli bir adam değildir. evlenmeden önce biliyordum ama kendim de yavaş ısınan kişilikte olduğum için evlenince değişir sandım. ama değişmedi hala az konuşur :) ben konuşup gülmesem ayyy noldu biliyo musunn demesem hiç bi konu açıp da ortamı ısıtmaz. ama erkeklerin geneli böyledir zaten. şöyle beraber geçirdiğimiz vakitler dolu dolu olsa, konuşsak gülsek, arkadaş veya akraba eksikliği hissetmesem... istediğin tam da bu yanılıyor muyum... ve peşinden geldiğimiz adamlar bunu sağlamak zorunda... yoksa her gün disko disko gezmek isteyen yok elbet.
ama işte erkek cinsi bunu idrak etmekte zorlanıyor, aklına ilk gelen surat astığımız oluyor. yani sen adama kızsan da bu durum değişmez. seni anlasa da yapabileceği bir şey yok. seninle ilgilenmesini sağlamalısın. ayrı yatıyorsun da ne oluyor... sabah kalkıp ayyy çok haksızlık ediyorum nerdeyime diyor mu... bir amaca ulaşmanın yolu hiçbir zaman tek değildir. yürüdüğün yol seni hedefe götürmüyorsa kendine yürüyecek başka bir yol seçmelisin. kötülükle başaramadın madem bunca zaman, bir de iyilikle dene. sevdiği yemekleri yap, güler yüzle karşıla, sen konu aç, eve gelirken film al mısır patlatıp izleyin.... şehirdesin yahu bul bir şeyler...

evet canım çok bişey istemedim ki ben, birlikte olmak için göze aldım herşeyi ama pişmanım diyebilirim. ama denemeden de bilinmiyor derler ya aslında ben görmüştüm bu olacakları. biliyordum ama eşim beni dinlemedi. 2 gündür de madem yanında olamıyorum burda büro açayım kendime diyor. h.sonları tatil olur diyor. bu yangına körükle gitmek benm açımdan. çünkü bu şehrden kurtulmak istiyorum ve beni buraya getirirken geçici bi süre demişti. şimdi bana bu teklifi yapıyor ben kabul etmyince de al işte bak senin derdin büyükşehr diyor. hem o, hem de eşimn yanımda olmaması diyorum. sen b.şehrde de bu kadar çalışsan yine sroun ederdm dedim. inanmıyor. ama bu yaptığı haksızlık. burda büro açayım konusunu gündeme bile getrmemesi gerekir. çünkü burda hayat kurmak istemediğimi defalarca söyledm. şimdi de polemik çıkartıyor. bi defa ona güvendm geldm ve ağzımın payını aldım. büro açınca da yoğun olacağını adım gibi biliyorum ve güvenemyorum bu şehrde atacğı adımlara. arkamda durmuyorsun diyor bana. çıldırıcam nasıl böyle bişey teklif eder.
senin dediğin gibi iyi de davrandm yemekler pastalar da yaptım tabi ki ama ya geç geldi ya evde olamadı çoğu kursağımda kaldı. akşamları onu yemeğe beklerken gelemediğinden ağlayarak yemeğimi kendm yediğimi bilirim ben. ona jest yapacak ya da onla ilgiili bi hayal kurmak artık beni korkutuyor sonu hayal kırıklığı diye.artık 10 dk geckmesine ya da onu beklemeye tahammülüm kalmadı. gece çalıştı yine ayrı yattık. kavgalıydık zaten. sürekli ağlıyorumsabah kabuslarla çok erkenden uyanıyorum. ağlamaya başlıyorum
 
bayağı kopukmuşsunuz ne deyim Allah yardımcın olsun. yalnız sana birşey deyim mi böyle hele gel buraya bir evlenelim de mutlu olamazsan gideriz falan diyenler hep kandırıkçıdır :) o gidiş pek olmaz yani. yine de olumlu yönleri görmeye çalış, pozitif düşünmeye çalış derim.yıkmak kolay yapmak zordur...
 
Önceki konularınızı da okudum, konularınıza yapılan yorumları da okudum. Herkes polyanna misali iyi şeyler söylemiş, alışmaya çalış demiş, çok şikayetçisin demiş vs.

Ben bütün bunlardan farklı olarak sizi haklı gördüm açıkçası, öncelikle eşinizin sizi kendi memleketinde yaşamaya zorlaması büyük bir haksızlık. Hep diyorum erkeklere hiçbir zaman karşılıksız fedakarlıklarda bulunulmamalı. Çünkü yeri geldiğinde çoğu erkek aynı fedakarlığı karısı için yapmıyor.

Bence eşinizle bir an önce konuşup bir uzlaşmaya varın. Kocanızda olsa kimse sizi istemediğiniz bir yerde zorla tutmak hakkına sahip değil. İstemediğiniz bir hayatı da yaşamak zorunda değilsiniz.. Zaten görünen o ki, o kadar birikmişsiniz ki elbet bir gün patlayacaksınız..
 
Önceki konularınızı da okudum, konularınıza yapılan yorumları da okudum. Herkes polyanna misali iyi şeyler söylemiş, alışmaya çalış demiş, çok şikayetçisin demiş vs.

Ben bütün bunlardan farklı olarak sizi haklı gördüm açıkçası, öncelikle eşinizin sizi kendi memleketinde yaşamaya zorlaması büyük bir haksızlık. Hep diyorum erkeklere hiçbir zaman karşılıksız fedakarlıklarda bulunulmamalı. Çünkü yeri geldiğinde çoğu erkek aynı fedakarlığı karısı için yapmıyor.

Bence eşinizle bir an önce konuşup bir uzlaşmaya varın. Kocanızda olsa kimse sizi istemediğiniz bir yerde zorla tutmak hakkına sahip değil. İstemediğiniz bir hayatı da yaşamak zorunda değilsiniz.. Zaten görünen o ki, o kadar birikmişsiniz ki elbet bir gün patlayacaksınız..

çok kötü bi his insanın eşine karşı içinde kızgınlıklar olması:( bu beni daha da yalnızlaştırıyor. eşimn iş yeirndeki bi büyükle karşılaştık dün akşam markette, nasılsın alışabildin mi dedi, yok dedim, az çok biliyor bizim sıkıntılı olduğumuzu, bence sende suç var dedi eşime, sen izin alabilirdin bunca zamn, izin alıyor hepsi haftada 1 gün dedi, eşimse kendini eğendrme çabasından kendini parçalıyor..
ben de biliyordum abi dedim, zaten herügn çalışmaya eşimi zorunlu hissetseydm bunun gereklii olduğunu bilseydm bu kadar şikayetçi olmazdım, sabretmeye çalışırdım, bu konuda güvnmiyorum ona zaten dedim,
o abi de eşime sen yumuşak başlısın şirkete karşı da ondan çalıştırıyolar seni, bilmem kim bile haftada 1 gün izinli ki sen yeni evlisin bu kızcağazında kimsesi yok, olmaz böyle falan dedi,
o an eşime olan öfkem bin kat daha arttı ve sinirimden ağlamaya başladım arkamı dönüp uzaklaştım, o abi de gel gel falan dedi ama ben çok fenaydım
eşim geldi arkamdan bırak dedm sana hakkımı helal etmiicem dedim,
sonra gittik arabaya bindk ağlaya ağlaya konuştm falan.... iyi davranmaya çalışıyor ama bunca çilemin gerçekten gereksiz olduğunu düşünüyorum ve eşime çooooooook kızıyorum, nasıl aşıcam nasıla atlatıcam bilmiyorum.bizi zora sürükleyen kararlar alığını düşünüyorum ve onun fikirlerine artık güvenmiyorum. asla içimden hayr geçen bişeyi bir daha kabul etmiicem eşim bunu çoook istese de bi daha bu denli bi fedakarlık yapmııcam.
hepsinden öte ona kızgınlığım nasıl geçecek, midem bulanıyor kendimi sıkmaktan,stresten, bize bunları neden yaşattı diye düşünmekten:((
 
Back
X