- 8 Mart 2011
- 25.897
- 28.124
- 798
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
harita. sizinki? siz nasıl aştınız bu yalnızlığı. aklınızdan kötü şeyler geçti mi bu dönemde ya da pişmanlıklar....
samething yalnız olmadığımı bilmek bana güç veriyor bi nebze de olsa. evlilk katlanmak mıdır? neden hep sabır sabır sabır?mutlu olmak için paylaşmak için karşı cinsin yanındayken sana vereceği gücü hissetmek için evlenmez mi insan. gücüm elimden alındığı gibi onunla kavga etmek bana inanılmaz acı veriyor. dünden beri kavgalıyız ve ben gece 1 saat belki zor uyudum.ççok yalnız ve soğuk hissediyorum.burda ondan başka kimsem yok. bu memlekette yeni tanıştığım insanlarla da sıkıntımı nasıl paylaşırım.bu akşam da o biyerde ben biyerde. tek kelime etmedk.onla küsken uyku tutmadığını biliyor. umarım uyuyabilirim
.labellevie sana da mesajn için çok teşekkür ederm,özelden yazma hakkım yok henüz.
ve konumala ilgilenen herkese çok teşekkürederim. çok yalnızım.
evet evlilik sabırdır,katlanmaktır bi bakıma..
sizi o kadar iyi anlıyorum ki..
bizde evlendiğimizden beri 6 kere il-ilçe değiştirdik. ilk 4 yerde çok yalnızdım. bıktım,usandım.
bilmediğim yer , tanımadığım insanlar...
doğuda bi ile geldik taa denizliden. eşim sabah 7 gibi çıkardı evden. gece 12-1..
siz en azından çalışıyormuşsunuz, ben işsizim de. halim daha fenaydı yani..
bence küs kalmayın,yine de alın gönlünü.
evliliğiniz yıpranıyor böyle,akşam eve geldiğine mutlu olsun eşin. iş zaten ayrı stres,evde de huzursuzluk olmasın derim ben.
bide şunu öneririm, siz ankarada eşiniz başka bi yerde olmasın kesinlikle..
bu durum sizi çok bunaltmışsa eşinizle düzgünce konuşun,1 yıl ankarada çalışsın,idare edin.sonra kpssye hazırlanır.
bunu kabul eder mi eşiniz ?
evet üzülüyorum çok kavga ettikçe o çok yorgun olduğu için kavga etsek de uyuyabiliyor.hem de salonda.ben ne kadar uykusuz da olsam takmaktan uykularım kaçıyor.sabaha kadar ona kızmakla meşgulüm. ankaraya özel sektördeyken bi daha gitmeyi düşünmem diyor. orda şehr dışına gitme durumu olcak hem bura gibi parası da çok değil diyor.basit bi büro işinde de az para var diyor. az dediği 2.5 falan.bi de akşama kadar masa başı mutlu etmez onu.memuriyet harici katlanmaz buna. bilmiyorum ....beni işe o bırakıyordu genelde. 2 gündr ben çıkıyorum evden tek başıma. sürekli söylüyor çünkü elmden geldiğince yanında olmaya çalışıyorum. sabahları kendm geç kalma pahasına seni götürüyorum diye. ama bu çok yetersiz.ben de kendm çıkıp geliyorum toplu taşımayla.tıngır mıngır. böylece kendimi daha çok yalnızlığa sürüklüyorum ve daha da hırçınlaşıyorum ama napıcağımı şaşrdım.gece yanıma gelmeyen adam sabah da uykusunu adam sabah da hiç bişey yokmuş gibi normal davranınca çıldırıyorum. bi de ayrı yattığımızda sinirimden uyuyamıyorum.kavga ettiğimzde gelmiyor yatak odasına. sana hakkımı helal etmiyorum diye mesaj attım sabah evden çıktıktan sonra. telim de kapalı.o hala salonda yatıyordu fosur fosur. çok yoruldum![]()
ama sen hıc alısmak ıstemıyorsunkı?
ınankı sehır degıstırmek bılmedıgım bı yerde yasamak ısterdım
calısıyorsunda
evde olsan ne yapacaksın hergun dusunsene? ama sen hıc cabalamıyorsun yalnız ıse gıtmen bıle bı avantaj oyle neden gormuyorsun
ank daykende tek gidiyordum işe,10 dk da işteydim burda 45 dk sürüyor tıngır mıngır. ben götürüyorum seni diyip duruyor,ben gideyim işime tek ama yanımda olsun h.sonları resti gibi bişey benmkisi. ondan tek çıktım ama gerçekten tek gelmek sabırlarımı zorluyor.10 dklık yolu toplu taşımayla 45 dk da geliyorum.girmediği sokak yok. ya esasında sürekli sabretmek, sürekli beklemek, sürekli ona göre yaşamak, sürekli heveslerimin, hayallerimn kursağımda kalması, sürekli onun bi meşgulüyetinin olması, herşeyimi ertelemem, tamam bu h.sonu da olmadı diyorum ağlıyorum kendimi saknleştrmeye çalşıyorum. ama en önemlisi de eşimle vakit geçirememek beni çok hırçınlaştırıyor. kim bu yaa kim demeye başladım. beni sürekli bekletiyor,benim gibi biriyle birlkte olmak için kimler can atmazdı düşüncelerinden kendimi alamıyorum. gençliğim güzelliğim heyecanım geçiyor diye üzülüyorum hırçınlaşıyorum. hayatımı elimden aldı demeye başladım. pişmanlıkla doluyor içim bazen...kötü biri değil ama ben bana yetersiz olduğunu hissettrdikçe o da hırçınlaşıyor. işim böyle diyor. evlenmeseydn o zman dedm ben de...belki de kendime fazla mı değer veriyorum bilmiyorum ama böyle ev bekliicek bi insan değilim ben. kötü biri değilim ama asi olmaya başladım iyice.nihayetinde herşeyimi bıraktım bismillah dedm ve ağlaya ağlaya da olsa o burda die geldm ama o yoookkk, onun yanına gelmişken sürekli ark ya da oyalanacak bişeyler aramak beni mahvediyor. evlendim daha da yalnızlaştm die düşünüyorum
Ne o Bacım şikayet edinmiş burmuşsun sadece senin istek ve hayallerin var napsın adamcağız çalışıyor Ben eşimden 4 ay uzak kaldım evlendikten sonra maddi manevi sıkıntılarımız oldu bi kerecik bile gık demedim oldu hep senin dediklerin olacak evlilik sabır ister sadakat ister meşakat ister cefakar olmayı ister söylemedilermi sana hiç bence çok abartıyorsun... Bende eşimle pek zaman geçiremiyorum ama senin gibi de yapmıyorum çocukmusun sen otur oturduğun yerde aaaaakızlar eşim burda die herşeyimi bıraktım ağlaya ağlaya da olsa geldm bu küçük doğu iline ama eşimi ne h.sonu görebiliyorum ne evliliğimden bişey anladım.h.içi işyerinde duvarlarla h.sonu evde duvarlarla tekim.....çıldırıcam,ne hava alcak bi yer var ne gezecek. eşimden nefret etmeye başladım.çok kavga eder olduk. benim de hakkım değilmi bi h.sonunu eşimle geçirmek, kafa dağıtmak, nefes almak. söz vermişti bi pazarım olcak die beni getirirken.düzelecek sabret diyor sürekli ama dayanamıyorum artık. buraya mecbur da değildik.zorla getrdi beni buraya.ne ark var ne çarşı var ne çevre var burda. dayanamıyorum bu kadar hapse, bu kadar çaresizliğe hiç maruz kalmadım. akşam eve git onu bekle, h.sonu akşam olsun da gelsin die bekle, bekle bekle bekle. hiç bi tat almıyorum bu evlilkten de bu hayattan da,yeni evliyiz ama ben büyük bi bunalımdayım.heyecan kalmadı kime süslenicem kime süprizler yapıcam kimle hayallerimi yaşııcam. ben mi abartıyorum??onun ailesi çevresi burda. h.içi akşamları o yorgun ben yorgun sürekli iş halletmeye alışveriş yetştrmeye çalışıyoz. geç geldiği de olyo.bu kadar vaktszlkte ailesini de tatmn etmeye çalışmak zorundayım.çok bunaldım.güzel bi anımız yok burda,olmadı. herşeyi bırakıp gidesim geliyor....ben mi abartıyorum bi fikir lütfeennnnnnnn
ben mutlu olucaz iş haricinde gülücez,paylaşıcaz, birlkte bişeyler yapıcaz,hayallerimiz yaşıcaz, hiç bişey yapmasak da evde olucaz birlkte yani, ne olursa ne yaşanırsa genelde birlkte olucaz sanmıştım. hayali geçtim mutlu olmayı da geçtm kimin için değiştrdim hayatımı diyorum artık. tabi ki zorluk olacak ama birlkte olunca kolay aşılırdı...
evet üzülüyorum çok kavga ettikçe o çok yorgun olduğu için kavga etsek de uyuyabiliyor.hem de salonda.ben ne kadar uykusuz da olsam takmaktan uykularım kaçıyor.sabaha kadar ona kızmakla meşgulüm. ankaraya özel sektördeyken bi daha gitmeyi düşünmem diyor. orda şehr dışına gitme durumu olcak hem bura gibi parası da çok değil diyor.basit bi büro işinde de az para var diyor. az dediği 2.5 falan.bi de akşama kadar masa başı mutlu etmez onu.memuriyet harici katlanmaz buna. bilmiyorum ....beni işe o bırakıyordu genelde. 2 gündr ben çıkıyorum evden tek başıma. sürekli söylüyor çünkü elmden geldiğince yanında olmaya çalışıyorum. sabahları kendm geç kalma pahasına seni götürüyorum diye. ama bu çok yetersiz.ben de kendm çıkıp geliyorum toplu taşımayla.tıngır mıngır. böylece kendimi daha çok yalnızlığa sürüklüyorum ve daha da hırçınlaşıyorum ama napıcağımı şaşrdım.gece yanıma gelmeyen adam sabah da uykusunu adam sabah da hiç bişey yokmuş gibi normal davranınca çıldırıyorum. bi de ayrı yattığımızda sinirimden uyuyamıyorum.kavga ettiğimzde gelmiyor yatak odasına. sana hakkımı helal etmiyorum diye mesaj attım sabah evden çıktıktan sonra. telim de kapalı.o hala salonda yatıyordu fosur fosur. çok yoruldum![]()
ben mutlu olucaz iş haricinde gülücez,paylaşıcaz, birlkte bişeyler yapıcaz,hayallerimiz yaşıcaz, hiç bişey yapmasak da evde olucaz birlkte yani, ne olursa ne yaşanırsa genelde birlkte olucaz sanmıştım. hayali geçtim mutlu olmayı da geçtm kimin için değiştrdim hayatımı diyorum artık. tabi ki zorluk olacak ama birlkte olunca kolay aşılırdı...
bacım bu birkaç yıllık evli hanımlar artık evliliği özümsemişler, oturtmuşlar... o yüzden ne umdum ne buldum psikolojisini anlamıyorlar unutmuşlar ya da hiç yaşamamışlar. anneme anlatsan bunları o da der otur oturduğun yerde diye. onlarınki de bu hesap :))
7 aylık evliyim. benim eşim de fazla konuşmaz, muhabbetli bir adam değildir. evlenmeden önce biliyordum ama kendim de yavaş ısınan kişilikte olduğum için evlenince değişir sandım. ama değişmedi hala az konuşur :) ben konuşup gülmesem ayyy noldu biliyo musunn demesem hiç bi konu açıp da ortamı ısıtmaz. ama erkeklerin geneli böyledir zaten. şöyle beraber geçirdiğimiz vakitler dolu dolu olsa, konuşsak gülsek, arkadaş veya akraba eksikliği hissetmesem... istediğin tam da bu yanılıyor muyum... ve peşinden geldiğimiz adamlar bunu sağlamak zorunda... yoksa her gün disko disko gezmek isteyen yok elbet.
ama işte erkek cinsi bunu idrak etmekte zorlanıyor, aklına ilk gelen surat astığımız oluyor. yani sen adama kızsan da bu durum değişmez. seni anlasa da yapabileceği bir şey yok. seninle ilgilenmesini sağlamalısın. ayrı yatıyorsun da ne oluyor... sabah kalkıp ayyy çok haksızlık ediyorum nerdeyime diyor mu... bir amaca ulaşmanın yolu hiçbir zaman tek değildir. yürüdüğün yol seni hedefe götürmüyorsa kendine yürüyecek başka bir yol seçmelisin. kötülükle başaramadın madem bunca zaman, bir de iyilikle dene. sevdiği yemekleri yap, güler yüzle karşıla, sen konu aç, eve gelirken film al mısır patlatıp izleyin.... şehirdesin yahu bul bir şeyler...
Önceki konularınızı da okudum, konularınıza yapılan yorumları da okudum. Herkes polyanna misali iyi şeyler söylemiş, alışmaya çalış demiş, çok şikayetçisin demiş vs.
Ben bütün bunlardan farklı olarak sizi haklı gördüm açıkçası, öncelikle eşinizin sizi kendi memleketinde yaşamaya zorlaması büyük bir haksızlık. Hep diyorum erkeklere hiçbir zaman karşılıksız fedakarlıklarda bulunulmamalı. Çünkü yeri geldiğinde çoğu erkek aynı fedakarlığı karısı için yapmıyor.
Bence eşinizle bir an önce konuşup bir uzlaşmaya varın. Kocanızda olsa kimse sizi istemediğiniz bir yerde zorla tutmak hakkına sahip değil. İstemediğiniz bir hayatı da yaşamak zorunda değilsiniz.. Zaten görünen o ki, o kadar birikmişsiniz ki elbet bir gün patlayacaksınız..