Ben bazaen pisman oluyorum. Herkeste oluyor mu bu duygular acaba. Bazen bekarlik hayatimi ozluyorum. Evlenir evlenmez cocuk yaptim kocamin yogun israrlariyla. Cocuktan dolayi evlilik hayati yasayamadim. Hos evlilik hayati nedir ne degildir nasil yasanir onu da bilmiyorum ama. Sikici geliyor bu yasam bana. Surekli temizlik, cocuk, yemek arasinda kosturup kendine bir saat bile ayiramamak. Ve yetismiyor da hicbir sey. Yardimci alamiyorum esim ve ailesi musade etmez. Ev basima yikiliyor cogu zaman. İse de gidiyorum. Eskiden maasimla gezen tozan cok guzel giyinen ben suan parami yetistiremiyorum ki ustume bise alayim yolunmus tavuk gibi sac bas bir yerde dolasiyormusum gibi hissediyorum. Ve hayatimi erteliyorum hep. Birkac yil sonra hersey guzel olacak diyorum. Bebegim buyuyecek. Tabi o zaman da ikinci bebek derdi olmazsa, esim simdiden israrci ama ben yapmamaya kararliyim.
Sizce ben bunalimda miyim, doktora gitmeli miyim. Cok canim sikiliyor, hayatim yok gibi, hep gelecegin planlarin yapiyorum su ani yasamiyorum. Yasasam da korkarak yasiyorum. Kocam cok serttir, aman bana kizacak, aman vuracak diye her isim erteleniyor. Kendim icin yaptigim tek sey sigara icmek biliyor musunuz, onu da ogrense beni sakat edermis oyle diyor kocam ustelik o da iciyor mutfakta pufur pufur.aman okurken sikildiniz dimi hayatima renk katmak icin ne yapmaliyim
Kusura bakma ama öyle bir koca ile niye evlendin? Haydi evlendin diyelim, niye çoçuk yaptin? Onun nasil biri odugunu bile bile. Simdimi akliniz basina geldi? Cocuk olduktan sonrami gördünüz bi adam çok kisitlayici diye? Yoksa çoçuk olduktan sonra degisceginimi ümit ettin?
Sana söyleyim, böyle erkekler 10 çoçuktan sonra halen degismez. Ben her zaman merak ederim, niye kadinlar kendilerini böyle ezdiriyor? Burdaki herkezde konu sahibi sanki çok normal bu durumdaymis gibi cevap veriyor. Hayir efendim, eger kadinda çalisiyorsa tatli dilli erkek bir zahmet popusunu kaldirtmiyacan. O ev onunda evi, kendiside döküp saçiyor, en azindan kendi yaptigi kirliligi toplasin!
yaaaa aynı benı anlatmıssın bende evlendıgıme pısman olmustum.merak ettım senı bu duruma getıren ne.benımkı yalnız daha mutluymusum bunu anladım kendı param kendı evım ne bıleım daha gusel gelıo bana.dahada evlenmem dıyenlerdenım:)
evet evlilik sıkıcı ve bence saçma bişey
ama siz bi manyakla evlisiniz bu kadar mutsuz ve pişman olmanızın bi sebebi de bu.
benim kocam da sizinkine benziyor
evlendiğim için çok pişmanım
evlenmek için temiz 5 senem daha varmış
keşke evlenmeseydim
hatta şimdiki aklım olsa sonsuza dek yanlız olurum asla evlenmem
hayat boyu bi insana katlanmak çok sıkıcı şimdiden sıkıldım daha 1 sene olmadı
bekarlığımı ben de özlüyorum giyinmeyi süslenmeyi özgürlüğümü
şimdi herşey tek düze ev iş yemek yap evi topla evde otur film izle
hiçbişey hayal ettiğim gibi olmadı
en kısa zamanda yakayı sıyırırsam bidaha töbe evlilik uzak olsun
Konunuzun tümünü okuyamadım, ancak yardımcı olabilir mi bilemiyorum, bugün şunu farkettim.
"Bir buçuk sene boyunca en az gördüğüm, hiç iletişim kurup, sorunları var mı dinleyemediğim, özlediğim biri ile karşılaştım sabah aynada. Saçı başı dağınık, emziyor diye boyasından vazgeçmiş, uykusuzluktan göz altları morarmış ve beni gerçekten özlemiş biri ile. İki lafın belini kıramamıştık uzun süredir, yalnız kalıp birbirimizi dinleyememiştik. Üstelik çok sevdiğimiz uğraşı gerektiren yemekleri uzun zamandır yapamıyor, çok sevdiğimiz mekanlarda ki o sessizlikte takılamıyorduk. Bazen böyle baş başa kaldığımız zamanlar olurdu, o zamanları da özlüyorduk. Ancak ben onu bıraktığımda, şen şakrak ve fakat çocuksuzdu.. Şimdi o beni bulduğunda ben yorgun, uykusuz yine de pek çok küçük şeyde mutluluk arayan, en önemlisi çocukluydum. Sorumluluk sahibiydim. Herkesten çok sevdiğim, sıfırdan temelini attığım bir canlı vardı hayatımda. Tüm boş zamanlarımı elektrikli süpürge gibi emen ama o esnada "anne" diyen. Yürümeye çalışan, süper emekleyen, tuhaf konuşan... Bana bağımlı, beni menfaatsiz seven bir canlı... Ne kadar özlersem özleyeyim, bin kere feda ederdim kendisini, bu küçük canlı için.."
Bu tabi doğum sonrası dönemde alışma zorunluluklarından kaynaklanan, duygu durumlarını bozan problemler için.
Yardımcı alınmasına karşı olunmasını anlayamadım elbette. Eşiniz ve ailesinin bu duruma müdahalesini de anlayamadım. Çalışan bir bayansınız, elbette almalısınız.
Çok güzel yazmış bir arkadaşım "iletişimsizlik" var.. Bunu çözebilirsiniz. Evin belli ihtiyaçlarını yardım alarak halledebilirsiniz. Bu aşılmayacak bir problem değil ve bence kimse de karışmamalı. Sonrasında boş kalan vakitleriniz için program yapabilirsiniz. Sorumluluklarınızı azalttığınız zaman, belki sosyal anlamda doldurabileceğiniz boşluklar çıkabilecek, eşiniz ve çocuğunuzla. Bu sefer yaptığınız aktivitelerden de keyif alabileceksiniz diye düşünüyorum.
Üzülmeyin.. Sadece değiştirin.. İsteyin, üzerinde düşünün, planlayın ve değiştirin. Yardımcı alın mesela...
Siz daha iyisini bilirsiniz,
Selamlar,
herseyi bana ters çünkü devamlı kısıtlanıyorum sürekli onun bana çizdiği hayatı yaşıyorum
onun izin verdikleri ya da vermedikleri
manyaklık derecesinde kıskanç
kendi de ne kadar rahatsız olduğumun farkında ama kendine engel olamıyor
psikiyatra gidiyoruz bakalım başladık değişebilecek mi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?