Evliliim daha ok yeni...

mutsuz_kadin

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Eylül 2009
6
0
86
Hollanda
Mutsuzum,, henuz evliligimin 3 ncu yilindayim ama cok mutsuzum..
Esim bana hic zaman ayirmiyor, hala bekar hayati yasiyor gibi birsey.. cicim aylari bitti bitmesinede 3 yildada bu kadar olmamali diye dusunuyorum ben...
Herzaman ayni olay.. kac kez konustuk bu olayi hatta cok siddetli kavgalar ettik, bi sure ayri bile kaldik ama her seferinde ozur diledi dondu.. bin bir soz vererek elbette..
ama duzelmiyor.. 1 yasinda kizimiz var ona bile vakit ayirmiyor.. herseyi benden bekliyor ben makinamiyim kadinmiyim bilmiyorum...
ablalar, teyzeler bana bi akil verin lutfen...
ne yapmam gerektigini bilmiyorum... evliligimin bu gidisle uzun soluklu olmamasindan korkuyorum ama kizim icin dayanmak istiyorum bu sekildede devam edersede mutsuz olup iyi bir anne olamamaktan korkuyorum... senağlama
 
tatlım beraber bir evlilik terapistine gitmeyi düşünebilirsiniz.bu yola düzelen çok evlilikler,değişen eşler varmış. :teselli:
 
keşke gerçekten yardım edebilsem ama sorunları ayrı ayrı degerlendirmek lazım.tek ilgisiz demişsin,konu olmayınca yorum yapmak ahkam kesmek olur.hiçbir ipucu yok yani.ilgisizligin birçok sebebi olabilir,canım ..
 
3yıl... daha yolun başındasın

evliliklerin 7.yıldan sonra bir düzene oturduğunu söylerler

aşılayamacak sorunlar değil bence sizinkiler

konuşmayı bildikten[eşin için] sonra konuşmaklada halledilebilir
 
canım 3 yıl yeni diyorsun ama daha 12.yılında bile bu tarz problemleri yaşayanlar var
rutine biniyor hersey bir süreden sonra
ama emin ol eşin seni sewiyor sewmese donmez dı bu kadar olaydan sonra
sıkma canını değişiklik iyidir farklı birseyler yapamyı deneyin...
 
acaba mükemmel kadın olup da eşinizi siz mi bu hale getirdiniz?
her seyi dört dörtlük yapmayın lütfen bırakın dağınık kalsın şu adamlara iş düşsün ihmal edin bazı işleri ...
ben eşime sorumluluk veriyorum ne yani gidip fatura yatıramaz mıyım ya da gidip tek alışveriş yapamaz mıyım yaparım ama o da katılsın isityorum alıştırmaya calışıyorum..
3ayda bayagı yol kat ettim...değiştirdim...alıştırmaya calışın çaktırmadan ben kadınların akıllarını kullanarak yapmayacakları sey yok diyorum...
arkadaslarıyla cıkacagını tahmin ettiğim akşamlar baska planlar yapıp sunlar bu akşam bize caya gelecek diyip komşu bile çağırdım gidemedi su an zaten kendi gitmiyor ..
eve alıştırmak zor değil ...sorumluluk verin kısacası mücadele edin...
evliliği bitirmeyin böyle bi sebep saçma olur zaten..
 
yeni evliyim demişsin bende sandım ki 3 5 aylık evlisin.Bu arada onu geçtim eşin çok ayıp etmiş..Ben böyle bir şeye asla müsade etmem.Evli bir insanın her zaman sorumlulukları vardır.Onlardan kaçmak nereye kadar, ne demek kaçmak...bu yanlış bir hareket..olmaz...
 
konuyu bıraz daha acar mısınız
sebep sıze ve kızınıza vakıt ayırmaması mı sadece
bazı ınsanlar evlendıkten bellı süre sonra bu tür eğılımler gösterıyo
ılk bastakı ılgı alaka olmadığı oluyor
abartmamak kaydıyla tabı
işten mı yorgun gelıyor zor bır mesleğımı var yoruluyor mu
h sonları sızı gezmeye götrmuyor mu
 
hiçmi ilgilenmiyor
acaba kendısı bunun farkında değilmi
hem size ve kızınıza hemde kendine vakit ayırdığınımı sanıyor
yoksa siz biraz daha fazlasınımı bekliyorsunuz
umarım herşey gönlünüzce olur
 
ben eylülün 22 sinde 8. yıla döndüm.o ilk yıllardaki eşimden eser yok.sadece bir iki huy kaldı,onları da istemesemde bazen sinirlensemde yaradılış diye kabul ediyorum.büyük kızım doğduğunda onu eline bile almadı aylarca.kulağına ezanı bile kaynım okudu ikisinin de.çocuk ağlardı o yanında hor hor uyurdu ya da tv seyrederdi.kaç kez kavga ettim.ama boşaymış.büyüyüp baba deyip peşinden koştuklarında tepesinden inmediklerinde anlıyolar baba olduklarını.şimdi her gün her gece konferans verir bana kızları hakkında.onları ne kadar çok sevdiğini anlatır.ben bile inanamam bazen.ama sanırım,mesele şu,çocuğa zarar gelecek diye dokunamıyomuş.zaten evlenmeden söylerdi çocukları sevmem diye.yeğenlerini bile sevdiğini bilmem.ama şimdi diyoki,insanın evladı herşeyden başkaymış.üstelik ben çocuk yapmayaı daha düşünmüyodum ilk bebeğimde.kendi istemişti,çocuklarımız dede mi dicek bana,bi an önce yapalım diye.şimdi üçüncüyü istiyo.ama ben 2 yıl çalışmalıyım.beklesin bakalım acık.belki o zaman hiç değilse altını değiştirir
 
yine o ilk yıllarda meşhur arkadaşları vardı.hemen hemen her akşam dışardaydı.ne desen ne konuşsan boş.son iki yıldır kırk yılın bi başı çıkacak olsa da bana sorar.istemiyosam gitmez.bazı erkeklerin kafası ya sonradan çalışıyo,ya da iyiyle kötüyü sonradan ayırt edebiliyolar sanırım.ben çözebilmiş değilim.şimdi o meşhur arkadaşlarından biri hala her akşam arar ve samimiyetle söylüyorum en az 45 dk telde işle ilgili konuşurlar.hep söylerim sizi nikahlıcam diye. o da güler
 
daha 3.senesındesınız dılerımkı 30 senelerıde duyarız..
ama unutmayın bekar bı erkek evlılık cocuk bı sure boyle olması ılgı alanını sasırması normaldır..
bekarlık hayatında gıbı hıssede bılırı kendısını onada bıraz sorumumluk yukletınız..
en basıtı kızınızı arada kendısıne verınız sız dısarı cıkınız..
kendınızı makına gıbı hıssetmeyın emınım esınızde sızı sevıyodur..
ve bunu kendısıyle konusun evlılık terapıstıden yardımda alabılırsınız..
ama susmayın sorunu cozunuz ıcınızı daha fazla kemırmeden..
 
benim eşim dışarı çıkmaz ama evde pc başındadır ya site yapar ya sitelerini duzenler bağımlı gibi bişey..bu da dışarda olmasından farksız..

yanlız 3 yıl çok erken o dönemde bizde durum gene aynıydı ama senin gibi fazla şeyler belki de olması gereken şeyler beklerdim yani ilgi olmaması daha çok kırrardı beni..

şimdi ben kabulendim o da biraz değişti..çocuk konusunda nursunazın dediklerine aynen katılıyorum eşim de ilgilenmezdi ağlayınca o uyuyor olurdu ama şimdi tepesinde bba baba diye ciyakladığı için mecbur bakıyor..
 
keşke konusarak çözülse bunlar
anlamaktan acizler tamam deyip tekrarlarlar
can çıkar huy çıkmaz
olduğu gibi kabul etmek lazım bazen
kocan için bişeyi 4*4 lük yapıyorsan değişmiyorsa artık yapmayacaksın benneyaptımki
 
sorunumu biraz daha detayli anlatmak istedim.. simdi ben mukemmel degilim ama en azindan esimin benden istedigi seylerin hepsini olmasada bi cogunu yerine getiriyorum..
Onu uzdugum zaman ozur diliyorum ama onda hicbiri yok.. valla bi kez copu atsin diye elimi surmedim uc gun kapida bekledi cop e kapicimizda yokki atsin..
Zamana birakmak olmuyor, kavga etmekte care degil bebegim etkileniyor.. Yatak oda yasantimiz onun istekleri uzerinde gelisiyor cunku ona eksiklik yasatmak istemiyorum, sevmedigim yemekleri o seviyor diye pisirip guzel bi sofra hazirlayim mum yakiyorum o daha ben mutfakta birseyler yaparken yemis oluyor, o evdeyken misafirlikteysem diken ustundeyim hep cunku ne zaman neye kizacagini bilemiyorum...
Ona ufak hediyeler aliyorum kesin olumsuz bi yorum yapiyor..
Dogrusu ben ben olmaktan ciktim artik ve bu beni cok mutsuz ediyor... Annesimiyim esimiyim bilmiyorum...
Bakiyorum herkez kari koca biseyler yapiyor bense tek..
Biliyorum bu sorunu cok buyuk dertmis gibi anlatmak simariklik gibi oluyor belki ama benim icin buyuk sorun bu yasim 24, 3 yillik evliyim ama evliligim yillanmis evlilikler gibi...
Bu yuzden cok pismanlik duydugum oluyor sonra kendi kendimi yiyorum.. niye evlendimki ben neden cocuk yaptimki (allah uzun omur versin) diye basliyorum kendi kendime soylenmeye...mafoldumben
 

Tesekkur ederim ablacim umarim herkezin evliligi sonsuza dek mutlu gecer.
ablacim ben esime kizimizi birakip gidersem ya kolu kanadi kirilir cocugun yada aglaya aglaya catlar... bazen kizartma turu yemek yaparken mutfaktan uzak tutuyorum malum kizgin yag cok tehlikeli, cocugu ya olmadik yerden cikariyorum yada elinde tehlikeli birseyler oluyor... esimin tepkiside % 99 : "AH VALLAHI GORMEDIM" oluyor... ya televizyona dalmis oluyor yada bilgisayara... ah ah omrumu tuketmeden degisir insallah..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…