Evlilik/Ayrılık ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum

Biraz uzun olacak, kusura bakmayın. Özetle, 5.5 yıldır birlikte ve mutlu olduğum sevgilimin evlilik için adım atmamasına sinirlenip kavga ettim. Sonunda ayrılmaya karar verip, kendimi ikna etmişken, “lütfen evlenelim, hata yaptım seni bekletmekle” diyor. Ama ben böyle sağlıklı bir evlilik olur mu emin olamıyorum. Hepsini okursanız çok sevinirim.

29 yaşındayım, 28 yaşındaki sevgilimle 5.5 yıldır beraberiz. Bunun ilk 3.5 yılında farklı ülkelerdeydik (yabancı erkek arkadaşım), son 2 yıldır da beraber yaşıyoruz. Ben 4 yıl önce Avrupa’da onun ülkesinden farklı bir yere taşındım, 2 yıl önce de o buraya geldi benimle yaşamak için. Şu anda evlilik kararı sınırına geldik ve ben çok kararsızım. Size akıl danışmak istedim.

İlişkimiz gayet sorunsuz ve mutlu bir ilişki olarak devam etti yıllardır. Önce uyumlu noktalarımızdan başlayayım. Birbirimizi seviyoruz, 5 yıldır birlikte olmamıza rağmen, her sabah bana sarılır öper, beni sevdiğini söyler. Aynı evin içinde bazen birbirimizi özler, sarılırız. İkimiz sıkılmadan beraber vakit geçirebiliyoruz saatlerce. Tatillerde de kavga gürültümüz olmuyor. Hiç kıskançlık yok. İkimiz de iş arkadaşlarımızla gece dışarı çıkar, eve istediğimiz saatte geliriz. Ailelere bakış açımız aynı, oldukça düşkünüz. İkimizin ailesi de ilişkimizden çok memnun. Hayattaki en büyük hayallerimizinden birisi çocuk sahibi olmak ileride. Evdeki iş bölümü nedeniyle hiç kavga etmedik. Yemek yapar, temizlik yapar, kendi temizliğine çok düşkündür.

Uyumsuz olduğumuz konuların başında iletişim geliyor. Oturup her şeyi konuşabiliyoruz ancak günlük hayatta ben fazla analitik ve direk yorumlar yapıyorum. Eskiden “olduğu gibi söylüyorum” derdim ama fark ettim ki bazen istemeden kırıcı oluyorum. Fazla eleştiriyorum. O da çok hassas ve duygusal. Çok üzülüyor ve alakasız bir şeyi kişisel algılıyor. Tatil, önemli bir satın alma sırasında ben detaylı plan yapar, ihtimalleri değerlendiririm. Onda böyle bir şey yok. O yüzden bu konuda sorumluluk bana kalıyor. Her şeyi ben düşünmek zorundayım gibi hissediyorum. Son olarak da o daha sanatkar ruhlu, şiir yazmayı, resim yapmayı sever. Ben mühendisim, hobilerimden biri Sudoku çözmek. Bazı konularda birbirimizi anlayamıyoruz. Bazı arkadaşlarım beni daha iyi anlıyor gibi hissediyorum.

Şimdi gelelim derdimize. İlişkinin başından beri evlilik ikimizin de ortak nihai planıydı. 1 yıl önce birisi evlenirken, ben ilişkimizin gayet iyi gittiğini düşündüğümden, “sence biz ne zaman evleniriz” dedim. O da bana “emin değilim” dedi. Sebep olarak da boşanmış aileden geldiğini ve üvey baba sorunları yaşadığı için boşanmaktan çok korktuğunu, tam emin olmadan evlenmeyeceğini söyledi. Bu benim kalbimi çok kırdı ama sevdiğini söyledi ikna oldum. Son 1 yıldır birkaç ayda bir bu konu yüzünden tartıştık. Ben evlenmeyeceksek ayrılalım dedikçe, ne ona yanaştı ne evliliğe gibi oldu.

Son olarak 2 ay önce bunun beni çok mutsuz ettiğini güzelce anlattım, ağladım da çok. Dedi ki “ben bunun bu kadar sorun olduğunu bilmiyordum, seni üzdüğüm için çok özür dilerim, şimdi anladım seni.” Bundan sonra, anlaştık 1-2 ay içinde o bu konuyu düşünüp, sonuçlandırıp, bana söyleyecek. Eğer ben konuyu tekrar açarsam, geri dönüş olmaz dedim. Ve hiçbir şey yapmadı. 2 hafta önce ben bu nedenle ayrılmak istedim. Sevdiğini söyledi, anlaştıklarımızı anlaşamadıklarımızı konuştuk ama sonuçta bana bir netlik vermedi. Ben şimdi 1 haftadır arkadaşımla önceden planlanmış bir tatildeyim ve kendimi ayrılığa ikna ettim. O da evliliğe karar vermiş.

Şimdi bugün eve gittiğimde bana evlenme teklif edecek, ve hayatının en büyük hatasının bana daha önce teklif etmemek olduğunu söylüyor. Benim kalbim kırık ve böyle bir evliliğe yürümek istemiyorum. Ayrılmayı düşünüyorum. Çok kararsızım. Okuduysanız çok teşekkür ederim, lütfen düşüncelerinizi paylaşın.

Güncelleme: Denk gelen olursa, bilgi olsun. Buradaki yorumlardan sonra biraz gözlem yapmak için beklemeye ve hislerimi gözden geçirmeye karar verdim. 2 ay geçti, konuyu pek konuşmadık ve erkek arkadaşım çok daha iyi davranıp, davranışlarıyla beni inandırdı. Sonra da evlenme teklif etti ve evlenmeye karar verdik. Umarım her şey yolunda gider.

Eksi_Elma .!.:

Biraz uzun olacak, kusura bakmayın. Özetle, 5.5 yıldır birlikte ve mutlu olduğum sevgilimin evlilik için adım atmamasına sinirlenip kavga ettim. Sonunda ayrılmaya karar verip, kendimi ikna etmişken, “lütfen evlenelim, hata yaptım seni bekletmekle” diyor. Ama ben böyle sağlıklı bir evlilik olur mu emin olamıyorum. Hepsini okursanız çok sevinirim.

29 yaşındayım, 28 yaşındaki sevgilimle 5.5 yıldır beraberiz. Bunun ilk 3.5 yılında farklı ülkelerdeydik (yabancı erkek arkadaşım), son 2 yıldır da beraber yaşıyoruz. Ben 4 yıl önce Avrupa’da onun ülkesinden farklı bir yere taşındım, 2 yıl önce de o buraya geldi benimle yaşamak için. Şu anda evlilik kararı sınırına geldik ve ben çok kararsızım. Size akıl danışmak istedim.

İlişkimiz gayet sorunsuz ve mutlu bir ilişki olarak devam etti yıllardır. Önce uyumlu noktalarımızdan başlayayım. Birbirimizi seviyoruz, 5 yıldır birlikte olmamıza rağmen, her sabah bana sarılır öper, beni sevdiğini söyler. Aynı evin içinde bazen birbirimizi özler, sarılırız. İkimiz sıkılmadan beraber vakit geçirebiliyoruz saatlerce. Tatillerde de kavga gürültümüz olmuyor. Hiç kıskançlık yok. İkimiz de iş arkadaşlarımızla gece dışarı çıkar, eve istediğimiz saatte geliriz. Ailelere bakış açımız aynı, oldukça düşkünüz. İkimizin ailesi de ilişkimizden çok memnun. Hayattaki en büyük hayallerimizinden birisi çocuk sahibi olmak ileride. Evdeki iş bölümü nedeniyle hiç kavga etmedik. Yemek yapar, temizlik yapar, kendi temizliğine çok düşkündür.

Uyumsuz olduğumuz konuların başında iletişim geliyor. Oturup her şeyi konuşabiliyoruz ancak günlük hayatta ben fazla analitik ve direk yorumlar yapıyorum. Eskiden “olduğu gibi söylüyorum” derdim ama fark ettim ki bazen istemeden kırıcı oluyorum. Fazla eleştiriyorum. O da çok hassas ve duygusal. Çok üzülüyor ve alakasız bir şeyi kişisel algılıyor. Tatil, önemli bir satın alma sırasında ben detaylı plan yapar, ihtimalleri değerlendiririm. Onda böyle bir şey yok. O yüzden bu konuda sorumluluk bana kalıyor. Her şeyi ben düşünmek zorundayım gibi hissediyorum. Son olarak da o daha sanatkar ruhlu, şiir yazmayı, resim yapmayı sever. Ben mühendisim, hobilerimden biri Sudoku çözmek. Bazı konularda birbirimizi anlayamıyoruz. Bazı arkadaşlarım beni daha iyi anlıyor gibi hissediyorum.

Şimdi gelelim derdimize. İlişkinin başından beri evlilik ikimizin de ortak nihai planıydı. 1 yıl önce birisi evlenirken, ben ilişkimizin gayet iyi gittiğini düşündüğümden, “sence biz ne zaman evleniriz” dedim. O da bana “emin değilim” dedi. Sebep olarak da boşanmış aileden geldiğini ve üvey baba sorunları yaşadığı için boşanmaktan çok korktuğunu, tam emin olmadan evlenmeyeceğini söyledi. Bu benim kalbimi çok kırdı ama sevdiğini söyledi ikna oldum. Son 1 yıldır birkaç ayda bir bu konu yüzünden tartıştık. Ben evlenmeyeceksek ayrılalım dedikçe, ne ona yanaştı ne evliliğe gibi oldu.

Son olarak 2 ay önce bunun beni çok mutsuz ettiğini güzelce anlattım, ağladım da çok. Dedi ki “ben bunun bu kadar sorun olduğunu bilmiyordum, seni üzdüğüm için çok özür dilerim, şimdi anladım seni.” Bundan sonra, anlaştık 1-2 ay içinde o bu konuyu düşünüp, sonuçlandırıp, bana söyleyecek. Eğer ben konuyu tekrar açarsam, geri dönüş olmaz dedim. Ve hiçbir şey yapmadı. 2 hafta önce ben bu nedenle ayrılmak istedim. Sevdiğini söyledi, anlaştıklarımızı anlaşamadıklarımızı konuştuk ama sonuçta bana bir netlik vermedi. Ben şimdi 1 haftadır arkadaşımla önceden planlanmış bir tatildeyim ve kendimi ayrılığa ikna ettim. O da evliliğe karar vermiş.

Şimdi bugün eve gittiğimde bana evlenme teklif edecek, ve hayatının en büyük hatasının bana daha önce teklif etmemek olduğunu söylüyor. Benim kalbim kırık ve böyle bir evliliğe yürümek istemiyorum. Ayrılmayı düşünüyorum. Çok kararsızım. Okuduysanız çok teşekkür ederim, lütfen düşüncelerinizi paylaşın.

Genişletmek için tıkla...

Daha mantıklı yorumlar gelecektir ama ben olsam evlenmezdim galiba. Yabancılar evlilik konusunda bizim kadar istekli değil bu bi gerçek ama sizin durumunuz bununla ilgili değil bence. Sizin ısrarlarınızla alınmış bi karar sadece, ne kadar sağlıklı ve samimi olur bilemiyorum.

Evlilik konusunda enerjiniz paralel görünmüyor, yıpranabilirsiniz. İyi düşünün derim.

Ek olarak, birlikteliklerde iletişimsizlik çok büyük bir sorun. Şimdi tolere ediyor olabilirsiniz ama birikmislik olunca tolere edemeyebilirsiniz.

Eksi_Elma .!.:

Biraz uzun olacak, kusura bakmayın. Özetle, 5.5 yıldır birlikte ve mutlu olduğum sevgilimin evlilik için adım atmamasına sinirlenip kavga ettim. Sonunda ayrılmaya karar verip, kendimi ikna etmişken, “lütfen evlenelim, hata yaptım seni bekletmekle” diyor. Ama ben böyle sağlıklı bir evlilik olur mu emin olamıyorum. Hepsini okursanız çok sevinirim.

29 yaşındayım, 28 yaşındaki sevgilimle 5.5 yıldır beraberiz. Bunun ilk 3.5 yılında farklı ülkelerdeydik (yabancı erkek arkadaşım), son 2 yıldır da beraber yaşıyoruz. Ben 4 yıl önce Avrupa’da onun ülkesinden farklı bir yere taşındım, 2 yıl önce de o buraya geldi benimle yaşamak için. Şu anda evlilik kararı sınırına geldik ve ben çok kararsızım. Size akıl danışmak istedim.

İlişkimiz gayet sorunsuz ve mutlu bir ilişki olarak devam etti yıllardır. Önce uyumlu noktalarımızdan başlayayım. Birbirimizi seviyoruz, 5 yıldır birlikte olmamıza rağmen, her sabah bana sarılır öper, beni sevdiğini söyler. Aynı evin içinde bazen birbirimizi özler, sarılırız. İkimiz sıkılmadan beraber vakit geçirebiliyoruz saatlerce. Tatillerde de kavga gürültümüz olmuyor. Hiç kıskançlık yok. İkimiz de iş arkadaşlarımızla gece dışarı çıkar, eve istediğimiz saatte geliriz. Ailelere bakış açımız aynı, oldukça düşkünüz. İkimizin ailesi de ilişkimizden çok memnun. Hayattaki en büyük hayallerimizinden birisi çocuk sahibi olmak ileride. Evdeki iş bölümü nedeniyle hiç kavga etmedik. Yemek yapar, temizlik yapar, kendi temizliğine çok düşkündür.

Uyumsuz olduğumuz konuların başında iletişim geliyor. Oturup her şeyi konuşabiliyoruz ancak günlük hayatta ben fazla analitik ve direk yorumlar yapıyorum. Eskiden “olduğu gibi söylüyorum” derdim ama fark ettim ki bazen istemeden kırıcı oluyorum. Fazla eleştiriyorum. O da çok hassas ve duygusal. Çok üzülüyor ve alakasız bir şeyi kişisel algılıyor. Tatil, önemli bir satın alma sırasında ben detaylı plan yapar, ihtimalleri değerlendiririm. Onda böyle bir şey yok. O yüzden bu konuda sorumluluk bana kalıyor. Her şeyi ben düşünmek zorundayım gibi hissediyorum. Son olarak da o daha sanatkar ruhlu, şiir yazmayı, resim yapmayı sever. Ben mühendisim, hobilerimden biri Sudoku çözmek. Bazı konularda birbirimizi anlayamıyoruz. Bazı arkadaşlarım beni daha iyi anlıyor gibi hissediyorum.

Şimdi gelelim derdimize. İlişkinin başından beri evlilik ikimizin de ortak nihai planıydı. 1 yıl önce birisi evlenirken, ben ilişkimizin gayet iyi gittiğini düşündüğümden, “sence biz ne zaman evleniriz” dedim. O da bana “emin değilim” dedi. Sebep olarak da boşanmış aileden geldiğini ve üvey baba sorunları yaşadığı için boşanmaktan çok korktuğunu, tam emin olmadan evlenmeyeceğini söyledi. Bu benim kalbimi çok kırdı ama sevdiğini söyledi ikna oldum. Son 1 yıldır birkaç ayda bir bu konu yüzünden tartıştık. Ben evlenmeyeceksek ayrılalım dedikçe, ne ona yanaştı ne evliliğe gibi oldu.

Son olarak 2 ay önce bunun beni çok mutsuz ettiğini güzelce anlattım, ağladım da çok. Dedi ki “ben bunun bu kadar sorun olduğunu bilmiyordum, seni üzdüğüm için çok özür dilerim, şimdi anladım seni.” Bundan sonra, anlaştık 1-2 ay içinde o bu konuyu düşünüp, sonuçlandırıp, bana söyleyecek. Eğer ben konuyu tekrar açarsam, geri dönüş olmaz dedim. Ve hiçbir şey yapmadı. 2 hafta önce ben bu nedenle ayrılmak istedim. Sevdiğini söyledi, anlaştıklarımızı anlaşamadıklarımızı konuştuk ama sonuçta bana bir netlik vermedi. Ben şimdi 1 haftadır arkadaşımla önceden planlanmış bir tatildeyim ve kendimi ayrılığa ikna ettim. O da evliliğe karar vermiş.

Şimdi bugün eve gittiğimde bana evlenme teklif edecek, ve hayatının en büyük hatasının bana daha önce teklif etmemek olduğunu söylüyor. Benim kalbim kırık ve böyle bir evliliğe yürümek istemiyorum. Ayrılmayı düşünüyorum. Çok kararsızım. Okuduysanız çok teşekkür ederim, lütfen düşüncelerinizi paylaşın.

Genişletmek için tıkla...

bariz bi olumsuzluk görmedim ben. zamana birakin.

elaelif123 .!.:

bariz bi olumsuzluk görmedim ben. zamana birakin.

Genişletmek için tıkla...

Yaşım 29. Ayrılıp, tekrar biriyle tanış, mutlu ol, çocuğa karar ver. Gereksiz zaman kaybetmekten korkuyorum. Benim gerginliğim o yüzden.

evlenmek zaten aynı evi paylaşmak değil mi neden evlilik? Hemen çocuk istiyosanız tamam ama böyleyken güzel olan bir ilişkiyi bu sebeple bitirmek bana saçma geldi.

çocuk türk olsaydı evlenme derdim.
bence evlilik konusunda kültür çatışması yaşamışsınız.

Eksi_Elma .!.:

Biraz uzun olacak, kusura bakmayın. Özetle, 5.5 yıldır birlikte ve mutlu olduğum sevgilimin evlilik için adım atmamasına sinirlenip kavga ettim. Sonunda ayrılmaya karar verip, kendimi ikna etmişken, “lütfen evlenelim, hata yaptım seni bekletmekle” diyor. Ama ben böyle sağlıklı bir evlilik olur mu emin olamıyorum. Hepsini okursanız çok sevinirim.

29 yaşındayım, 28 yaşındaki sevgilimle 5.5 yıldır beraberiz. Bunun ilk 3.5 yılında farklı ülkelerdeydik (yabancı erkek arkadaşım), son 2 yıldır da beraber yaşıyoruz. Ben 4 yıl önce Avrupa’da onun ülkesinden farklı bir yere taşındım, 2 yıl önce de o buraya geldi benimle yaşamak için. Şu anda evlilik kararı sınırına geldik ve ben çok kararsızım. Size akıl danışmak istedim.

İlişkimiz gayet sorunsuz ve mutlu bir ilişki olarak devam etti yıllardır. Önce uyumlu noktalarımızdan başlayayım. Birbirimizi seviyoruz, 5 yıldır birlikte olmamıza rağmen, her sabah bana sarılır öper, beni sevdiğini söyler. Aynı evin içinde bazen birbirimizi özler, sarılırız. İkimiz sıkılmadan beraber vakit geçirebiliyoruz saatlerce. Tatillerde de kavga gürültümüz olmuyor. Hiç kıskançlık yok. İkimiz de iş arkadaşlarımızla gece dışarı çıkar, eve istediğimiz saatte geliriz. Ailelere bakış açımız aynı, oldukça düşkünüz. İkimizin ailesi de ilişkimizden çok memnun. Hayattaki en büyük hayallerimizinden birisi çocuk sahibi olmak ileride. Evdeki iş bölümü nedeniyle hiç kavga etmedik. Yemek yapar, temizlik yapar, kendi temizliğine çok düşkündür.

Uyumsuz olduğumuz konuların başında iletişim geliyor. Oturup her şeyi konuşabiliyoruz ancak günlük hayatta ben fazla analitik ve direk yorumlar yapıyorum. Eskiden “olduğu gibi söylüyorum” derdim ama fark ettim ki bazen istemeden kırıcı oluyorum. Fazla eleştiriyorum. O da çok hassas ve duygusal. Çok üzülüyor ve alakasız bir şeyi kişisel algılıyor. Tatil, önemli bir satın alma sırasında ben detaylı plan yapar, ihtimalleri değerlendiririm. Onda böyle bir şey yok. O yüzden bu konuda sorumluluk bana kalıyor. Her şeyi ben düşünmek zorundayım gibi hissediyorum. Son olarak da o daha sanatkar ruhlu, şiir yazmayı, resim yapmayı sever. Ben mühendisim, hobilerimden biri Sudoku çözmek. Bazı konularda birbirimizi anlayamıyoruz. Bazı arkadaşlarım beni daha iyi anlıyor gibi hissediyorum.

Şimdi gelelim derdimize. İlişkinin başından beri evlilik ikimizin de ortak nihai planıydı. 1 yıl önce birisi evlenirken, ben ilişkimizin gayet iyi gittiğini düşündüğümden, “sence biz ne zaman evleniriz” dedim. O da bana “emin değilim” dedi. Sebep olarak da boşanmış aileden geldiğini ve üvey baba sorunları yaşadığı için boşanmaktan çok korktuğunu, tam emin olmadan evlenmeyeceğini söyledi. Bu benim kalbimi çok kırdı ama sevdiğini söyledi ikna oldum. Son 1 yıldır birkaç ayda bir bu konu yüzünden tartıştık. Ben evlenmeyeceksek ayrılalım dedikçe, ne ona yanaştı ne evliliğe gibi oldu.

Son olarak 2 ay önce bunun beni çok mutsuz ettiğini güzelce anlattım, ağladım da çok. Dedi ki “ben bunun bu kadar sorun olduğunu bilmiyordum, seni üzdüğüm için çok özür dilerim, şimdi anladım seni.” Bundan sonra, anlaştık 1-2 ay içinde o bu konuyu düşünüp, sonuçlandırıp, bana söyleyecek. Eğer ben konuyu tekrar açarsam, geri dönüş olmaz dedim. Ve hiçbir şey yapmadı. 2 hafta önce ben bu nedenle ayrılmak istedim. Sevdiğini söyledi, anlaştıklarımızı anlaşamadıklarımızı konuştuk ama sonuçta bana bir netlik vermedi. Ben şimdi 1 haftadır arkadaşımla önceden planlanmış bir tatildeyim ve kendimi ayrılığa ikna ettim. O da evliliğe karar vermiş.

Şimdi bugün eve gittiğimde bana evlenme teklif edecek, ve hayatının en büyük hatasının bana daha önce teklif etmemek olduğunu söylüyor. Benim kalbim kırık ve böyle bir evliliğe yürümek istemiyorum. Ayrılmayı düşünüyorum. Çok kararsızım. Okuduysanız çok teşekkür ederim, lütfen düşüncelerinizi paylaşın.

Genişletmek için tıkla...

3.ve 4. Paragrafta zaten evlilik hayati yasiyorsunuz. Anlamadigim neden bir imzaya bu kadar onem verdiniz?? Ben sevgilinizin yerinde olsam bende ayni sekilde dusunurum. Evlilik zaten sizin bu saydiklarinizi beraber yapabilmek icin var. Ama sevgiliniz bunlari zaten birlikte yapiyoruz evlilige gerek yok gozuyle bakmis simdiye kadar. Bir erkek biseye ulasmak istediginde evlenmek ister. Rut]n bir duzene baglandiginda iliskiler ve de ayni evi paylasiyorsaniz evlilik bir ihtiyac olmuyor erkekler icin. Simdi de sizi kaybetme rutini bozma korkusuyla evlenmek istiyor gibi geldi. Tabi en iyi yine siz bilirsiniz yasayan sizsiniz

Yabancıların evlilikten anladığı bizimkiyle pek aynı değil, o yüzden o da sizin bu baskınızı anlamamış olabilir.

3 çocuğunun annesiyle evlenmeye karar verdi haberlerini falan görüyoruz o yüzden bana tuhaf gelmedi.

Onlarda nişanlanmak bile çok önemli bi haber.

hiç birlikte yaşamamış olsanız bu adam seni hiç sevmiyor mu, insan 5,5 senedir aynı evin içinde yaşamak istemez mi hiç derdim.

ama zaten birlikte yaşıyormuşsunuz. bu yüzden bi özlem, hemen kavuşma dürtüsü yok. ve bu sebeple evlilik için acele edilmemesi bence çok normal.

bu yüzden adamı anlayabiliyorum. “sizi oyalıyor” vs diyemem.

ki bir de adam yabancı. senin benim gibi bir kültürle büyümemiş.

bana ilişki bitirecek bir sebep gibi gelmedi.

ama bir yandan sizin üzüntünüzü de anlayabiliyorum, birisiyle resmen “zorla” evlenmiş olacaksınız. adam sadece siz istediniz diye evlenecek, 1 senedir “benimle evlen yoksa ayrılıcam” diyerek ara ara kavga çıkarıyormuşsunuz.

bu ikiniz için de çok kötü.
adam istemediği halde evlenmek zorunda kalacak.
siz de evlenmek istemediği halde sizin zorunuzla evlenen biriyle olduğunuz için eksik-yarım-mutsuz-şüpheli hissedeceksiniz.

sanmıyorum ki bugün sırf siz ondan ayrılmayın diye adamın evlilik teklif etmesi sizi tatmin etsin.
zorla yaptırdığınız bir şeyden zevk alamazsınız ki.

ben olsam ayrılmam. birlikte yaşamasam ve evliliğe bağlanmasa ayrılırdım da, böyle zaten aynı evi paylaştığım bir insanı imza atmıyoruz diye bırakmazdım.

Eksi_Elma .!.:

Yaşım 29. Ayrılıp, tekrar biriyle tanış, mutlu ol, çocuğa karar ver. Gereksiz zaman kaybetmekten korkuyorum. Benim gerginliğim o yüzden.

Genişletmek için tıkla...

yasiniz cok genc.. hiç öyle endişeniz olmasın.
sadece mutlu oldugunuz ve ilerde çocuğunuza iyi bir baba olabilecek nitelikte olduguna inandiginiz kisiyle evlenin, cunku bir sure sonra sizden cok çocuğunuz en onemli şey olacak...

Birkaç kişi tarafından haklı olarak merak edilmiş. Benim evlilik düşünmemin ve önemsememin tek nedeni, evlilik olmadan çocuk yapmak istememem. Ailem de beraber yaşadığımızı biliyor ve sorun etmiyor, ancak evlenmeden çocuk yapmamı istemezler. Bu da en başından söylediğim bir şeydi.

Kültür farklılığı konusu doğru. Erkek arkadaşımın annesi ve babası, erkek arkadaşım 2 yaşındayken evlenip, 6 yaşındayken boşanmış.

Olay burada onun benimle çocuklu bir aile kurmak isteyip istememesi. Eğer istemiyorsa da ben yaşımdan dolayı beraber kalmak istemiyorum.

elaelif123 .!.:

yasiniz cok genc.. hiç öyle endişeniz olmasın.
sadece mutlu oldugunuz ve ilerde çocuğunuza iyi bir baba olabilecek nitelikte olduguna inandiginiz kisiyle evlenin, cunku bir sure sonra sizden cok çocuğunuz en onemli şey olacak...

Genişletmek için tıkla...

İnsan gergin ve kararsızken en ufak desteğin ve akıl ne kadar yardımcı oluyor. Çok teşekkür ederim. Yaşım ilerledi, geç kaldım gibi hissediyorum bazen. Niye bilmiyorum.

Babalığından da 100% eminim. Hem bana destek olur, hem de çocuğunun üstüne titrer. Yani 15 yıl sonra birbirimize böyle sevgiyle bağlı olur muyuz, mutlu olur muyuz bilemem ama hep harika bir baba olacağına eminim. Ben de bunu düşünüyorum.

Eksi_Elma .!.:

Birkaç kişi tarafından haklı olarak merak edilmiş. Benim evlilik düşünmemin ve önemsememin tek nedeni, evlilik olmadan çocuk yapmak istememem. Ailem de beraber yaşadığımızı biliyor ve sorun etmiyor, ancak evlenmeden çocuk yapmamı istemezler. Bu da en başından söylediğim bir şeydi.

Kültür farklılığı konusu doğru. Erkek arkadaşımın annesi ve babası, erkek arkadaşım 2 yaşındayken evlenip, 6 yaşındayken boşanmış.

Olay burada onun benimle çocuklu bir aile kurmak isteyip istememesi. Eğer istemiyorsa da ben yaşımdan dolayı beraber kalmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

yabancılar genelde hamile kalınca evleniyorlar.
zaten birlikte yaşadıklarından imzanın bir önemi olmuyor.
siz her ne kadar yurtdışında yaşasanız görgünüz kültürünüz eğitiminiz vs bir yere kadar, çocukluktan gelen kodlamalar var. bir noktada patlıyor demek ki. kültür çatışması dediğim buydu.

Eksi_Elma .!.:

Birkaç kişi tarafından haklı olarak merak edilmiş. Benim evlilik düşünmemin ve önemsememin tek nedeni, evlilik olmadan çocuk yapmak istememem. Ailem de beraber yaşadığımızı biliyor ve sorun etmiyor, ancak evlenmeden çocuk yapmamı istemezler. Bu da en başından söylediğim bir şeydi.

Kültür farklılığı konusu doğru. Erkek arkadaşımın annesi ve babası, erkek arkadaşım 2 yaşındayken evlenip, 6 yaşındayken boşanmış.

Olay burada onun benimle çocuklu bir aile kurmak isteyip istememesi. Eğer istemiyorsa da ben yaşımdan dolayı beraber kalmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Turkiyede de herkes omur boyu evlilik yasamiyor ki. Evlenip ayrilmak normal bi surec herkesin basina gelebilir. Ama ayrilcam korkusuyla evlenmemek buyuk bir problem. Belki siz basta bizde evlilik onemlidir evlilik olmadan birlikte yasanilmaz cocuk yapilmaz algisini olustursaydiniz oda basta sizinle evlilik dusunurdu. Eminim hala sizi isteginizi anlamiyodur sadece kendi capinda anlamaya calisiyor. Ona gore e zaten birlikteyiz tatilleri gezmeyi herseyi yapiyoruz bir cocuk icin nikaha ne gerek var gozuyle bakiyodur. Eminim sevgiliniz cocugumuz olsun hala anlasabiliyorsak o zaman evleniriz diye dusunmustur simdiye kadar. Bence birazda burda sizin hataniz var gibi yanlis algi olusmus karsi tarafta. Ayrilcak bir durum elbette degil ama bi muddet zaman verin evi ayirin. Hala sizi seviyosa evlilik kendiliginden gelir

Eksi_Elma .!.:

İnsan gergin ve kararsızken en ufak desteğin ve akıl ne kadar yardımcı oluyor. Çok teşekkür ederim. Yaşım ilerledi, geç kaldım gibi hissediyorum bazen. Niye bilmiyorum.

Babalığından da 100% eminim. Hem bana destek olur, hem de çocuğunun üstüne titrer. Yani 15 yıl sonra birbirimize böyle sevgiyle bağlı olur muyuz, mutlu olur muyuz bilemem ama hep harika bir baba olacağına eminim. Ben de bunu düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Zor zamanımda kim varsa yanımda o benim kiymetlimdir. Evlilik de bir tur arkadaşlık. Iyi gunde kotu gunde yaninda mi. en ufak dalga da savruluyor mu. sahip cikiyor mu, seni mutlu eden bir seye o an istemiyorsa bile tolerans gösteriyor mu, cocuk olmasa bile devam edecek güçte mi? bunlar benim kriterim. yoksa elinde cicek getirmeyince kavga çıkaran tip misin? evlilikten beklentin ne? demek istediğim şey bu...bunlar onemli karar vermenizde etkili olabilir bu dediklerim belki..

Ne olursa olsun bizim kızlarımızdaki "ya evlenelim ya ayrılalım" çatışması bitmiyor. Adam sizi anlamamış çünkü kültürü farklı. Beraber yaşıyoruz zaten neden evleniyoruz diye bakmıştır. Gerçekten neden evlenmek istiyorsunuz? Çocuk sahibi olmak mı amaç yoksa kocam var demek mi? Sizin durum bana pek samimi gelmedi. Şu anda adam sizin zorunuzla evlenmek istiyor ya da etki altında gibi geldi. Böyle bir teklifi kabul etmezdim açıkçası. Evlilikten beklentiler konusunda da uyumsuz olabilirsiniz gibi duruyor.

belinaytugce_34 .!.:

Ne olursa olsun bizim kızlarımızdaki "ya evlenelim ya ayrılalım" çatışması bitmiyor. Adam sizi anlamamış çünkü kültürü farklı. Beraber yaşıyoruz zaten neden evleniyoruz diye bakmıştır. Gerçekten neden evlenmek istiyorsunuz? Çocuk sahibi olmak mı amaç yoksa kocam var demek mi? Sizin durum bana pek samimi gelmedi. Şu anda adam sizin zorunuzla evlenmek istiyor ya da etki altında gibi geldi. Böyle bir teklifi kabul etmezdim açıkçası. Evlilikten beklentiler konusunda da uyumsuz olabilirsiniz gibi duruyor.

Genişletmek için tıkla...

Böyle bakmıyor ve evlilik onun hayat planında da var. Hep vardı. Kocam var diyeceğim ya da bunun bir başarı olarak görüleceği bir çevrem yok. Ailem de beraber yaşamamı sorun etmiyor ve onaylıyor. Benim kalbimi kıran nokta, onun bana bizim evliliğimizden emin olmadığını söylemesi. Niye evlenelim ki falan gibi bir tavrı yok.

Benim bu konuyu önemsememin nedeni de ileride çocuğum olmasını istediğim için, bu hedefimiz ortak değilse ayrılmak istemem. Evlilik de benim için çocuğun ön şartı.

Konuyu nasıl “kocam var deme telaşı” olarak gördüğünüzü anlayamadım.

elaelif123 .!.:

Zor zamanımda kim varsa yanımda o benim kiymetlimdir. Evlilik de bir tur arkadaşlık. Iyi gunde kotu gunde yaninda mi. en ufak dalga da savruluyor mu. sahip cikiyor mu, seni mutlu eden bir seye o an istemiyorsa bile tolerans gösteriyor mu, cocuk olmasa bile devam edecek güçte mi? bunlar benim kriterim. yoksa elinde cicek getirmeyince kavga çıkaran tip misin? evlilikten beklentin ne? demek istediğim şey bu...bunlar onemli karar vermenizde etkili olabilir bu dediklerim belki..

Genişletmek için tıkla...

İlişki boyunca, ben babamı kaybettim, işsiz kalıp istemediğim halde Türkiye’ye dönme riski yaşadım, Türkiye’de para biriktirmek için haftada 70 saat çalıştığım aşırı stresli bir 20 ay geçirdim, o çok yakın dedesini kaybetti, işsiz kaldı, annesiyle büyük sorunlar yaşadı, bileğini kırdı ve bana muhtaç kaldı 2-3 hafta. Bunların hiçbirinde sorun yaşamadık ve hep birbirimize destektik.

İlişki boyunca da ikimiz de eften püften kavga çıkarmadık. Zaten benim kalbimin “seninle evlenmekten emin değilim” dediğinde kırılması bundan. Yani bunlar yetmiyorsa ayrılalım dedim. Şimdi çok özür dilerim, benim şüphelerim seninle ilgili değil benim ailesel boşanma geçmişimle ilgili diyor.

Ben de kalp kırıklığının üstesinden gelemiyorum ve evliliğe zorlamış gibi hissediyorum. Halbuki derdim imza falan değil. Derdim benimle aile kurma fikrinin ona kendiliğinden gelmemesi.

Ben bu evlilik olsa bile yürumez gibi geliyor. Çünkü biriniz sanatcı ruhlu duygusal digeriniz de matematiksel tarafı ağır isliyor. Bilim bunu kanıtladı, sag lop ile sol lop her insanda farklı basıyor ve işliyor. Düşünce tarzları ve hayattan zevk alma tarzı cok farklı.(tabii zıt kutuplar birbirini çekermiş derler belli de olmaz) Ayrıca böyle zoraki evlilik olmaz. Evlilik teklifi içten gelir. Bana sanki zoraki teklif edecek gibi.. evlilik sadece gönüllerindeğil, beyinlerin de evliliği demek.
Yetiştirilme tarzları,kültürler düşünce sekilleri vs çok zıt geldi bana.Bilemiyorum.

Karşı tarafı evliliğe mecbur bırakmış olmanızdan dolayı, bu evliliğin yürümeyeceğini ve sevgilinize fazla geleceğini düşünüyorum. Resmen siz istiyorsunuz diye evlilik teklifi edecek. İstediğiniz bu muydu ki? Belki de ileride gelişecek güzel bir evliliği mecburiyet kalıbına sokmuşsunuz. Şu saatten sonra bu kalıptan kurtulabileceğinizi düşünmüyorum.