• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlilik cehennemi

Bu kadar kafaya koyduysanız ayrılın o halde. Eşiniz sizi sanırım cok yalnız bıraktı.

Çocugunuz için biraz daha bir arada durursanız sonrasında ayrılmak güçleşir gibi.
Aileden destek varsa durumu açıklayıp yolunuza bakın. Erkeklere göre zaten maddi destek verdi mi görevleri bitiyor. Bu şekilde ömür geçmez ama olan çocuklara oluyor. Çocuk için evlenilmiş olunuyor.

Ayrıca erkekler boşanınca çocuktan da boşanmış oluyor.Nadir ilgilenen var. Tamamen sizin üstünüze kalabilir herşey
Kesinlikle. Eşim beni çok yalnız bıraktı ve kendimi değersiz hissettirdi. Onun önceliği hiçbir zaman ben ve oğlum olmadık. Bunun ezikliği var içimde.
 
Eşiniz asker veya polis mi? Eğer öyleyse onlarda stresli olup kafa dagitmak istiyor evde sorumluluk varsa dışarıya kaçıyor vs vs ..

Yani öyle çok kötü şeyler yasamamissiniz da iletişim sorunu var gibi .Bir destek filan alsanız uzmandan eşiniz gelir mi ? belki farklı birinden duymak daha etkili olur
Eşiniz asker veya polis mi? Eğer öyleyse onlarda stresli olup kafa dagitmak istiyor evde sorumluluk varsa dışarıya kaçıyor vs vs ..

Yani öyle çok kötü şeyler yasamamissiniz da iletişim sorunu var gibi .Bir destek filan alsanız uzmandan eşiniz gelir mi ? belki farklı birinden duymak daha etkili olur
Eşim doktor. Alanı çok stresli bir alan değil. Ama sorumluluk almak istemeyip dışarıya kaçıyor.
 
Hıım siz gayet kararlısınız aslında okey , sizde herşey bitmiş , mutsuz olduğu yerde kimse durmasın bence zaten .
Bence oğlunuz büyümeden ayrılın .
İnsan gerçekten mutsuz olduğu yerde durmamalı. Ben mutsuz olunca çocuğumu da mutlu edemiyorum. Asıl sebep de bu zaten. Bir şeyi çözümlersem oğlumla daha huzurlu olacağız.
 
Herkesin sevgisini gösterme biçimi farklıdır. Herkes canımla cicimle gösteremez. Yaptıklarıyla anlatır söyleyemese bile. Ben seni sevdiğini ve değer verdiğini düşünüyorum. Sevmeseydi inan daha farklı olurdu. Ama sevgisini göstermekte başarısız oluyor. Bir kadın gerçekten aşk, sevgi ve ilgi ile beslenir o yüzden sana hak veriyorum. Bence ikna edip iyi bir çift terapistine gidin. Boşanmak kolay anlaşmalı ise 20 dakika da biter. Zor olan anlaşmak. İkna olmazsa bitireceğini söyle bu sefer kararlı ol. Eminim ikna olacaktır. Belkide kurtarabilirsiniz evliliğinizi. Hayırlısı olsun
Ben de hemen boşanmaktan yana değilim, zaten kararlı olsam konu açmam. Ama artık neyi isteyip neyi istemediğimi bilsin istiyorum ve kararlı olduğumu . Beni gerçekten sevip sevmediğine emin olamıyorum. Kaybetme korkusu var mı göreceğiz.
 
Merhaba arkadaşlar, konuyu sadece dertleşmek için açıyorum. 5 yıllık evliyim ve gerçekten mutsuzum. Eşimle çok farklı karakterlerimiz var ve anlaşamıyoruz. Eşim özünde iyi bir insandır ama hayattan beklentilerimiz çok farklı. İkimiz de mutlu değiliz. Çocuk olmadan önce bir şekilde idare ediyorduk ama çocuk olduktan sonra her şey daha da çıkmaza girdi. Çocuğun tüm sorumluluğu bana ait, eşim de öyle arada eve uğruyor gibi bir hali var. Çok yoğun bir işi var, nöbet tutuyor. Nöbetlerden geri kalan zamanını da arkadaşlarıyla geçiriyor. Canı isterse de oğlum ve benimle ilgileniyor. Maddi olarak evle ilgilenir, oğlumun her şeyini karşılar, ben de ne istersem alır. Ama manevi olarak birbirimizi tüketiyoruz. Bazen boşanmak istiyorum ama emin olup öyle adım atmak istiyorum. Öncelikle beni en çok oğlum düşündürüyor. Acaba biraz daha babasıyla beraber yaşasam da baba kavramı daha mı iyi otursa beyninde. Daha 2 yaşında ama babasına çok düşkün. Ona haksızlık mı olur ? İkincisi maddiyat. Şu anda oğluma ne isterse alabilirim acaba oğlumu bu hayattan mahrum mu bırakacağım ? ( ben de çalışıyorum ama eşim kadar maaşım yok ) Üçüncüsü ailemden desteğim yok, tam tersi köstek olurlar. Onlara muhtaç olmak istemiyorum.
Ne dersiniz üç maymunu oğlum hatrına oynayayım mı, yoksa ayrılmak için bir adım atayım mı ? Bunu da tek başıma nasıl yapacağım bilmiyorum. Sizce abartıyor muyum ? Mesajlarınız için teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok önemli.
Önce biraz birikim yap
Sonra vur tekmeyi gitsin
 
Sonra derler karim beni aldatti vs vs yahu kadini duygusal aclikla birakmissin sonra da ayrilmak ustemezler once bi sevgini goster dimi.cok kiziyorum bu eslere al birini vur benimkine de ...
 
Fikir ayriliklarindan ziyade sizin evliliginizde iletisimsizlik var,ilk konunuzu okudugumda biraz size rahat batmis gibi algiladim ama ama sonraki yorumlarinizda hakli oldugunuzu animsadim.Esiniz kendi capinda kucuk bir dunya kurmus,sizi cokda dahil etmeye niyeti yok sanirim.gorunene gore ya esiniz ciddi anlamda kendine ceki duzen verecek,ya sizde onu soksayarak yasamaya baslicaksiniz yada en son dediginiz gibi bosanicaksiniz ...kesinlikle boyle evlilik yurumez sonuna kadar haklisiniz.
 
Boşansanız bu sefer de ben bunu kaldıramayacakmışım diyeceksiniz.
Şiddet hakaret alkol aldatma yok gibi.
Aileniz köstek.
Maddi sorununuz yok.
Ya böyle idare edin ya da çocuğa her istediğini alamam diyerek boşanmayı ertelemeyin.
Ben sizin evliliğinzi çözümsüz bulmadım.
 
Yazdiklarinizda kendimi buldum :KK43: size ne yapacaginiz konusunda verebilecegim pek bir tavsiyem yok cunku bende cikmazdayim. Ortada cocuk olunca insan atacagi adimi 1 degil 10 defa dusunuyor. Esler biribirinden farkliysa farklidir beklentiler uzerinden konusulmaya calissada netice vermez cunku bu sefer karsidaki kisi sadece zoraki yapacak isteklerinizi buda sizi daha cok mutsuz edecek. Sizi o kadar iyi anliyorumki. Bizde esimle cok farkliyiz bunu ne yazikki evliligimin son yillarinda idrak edebildim. Oncesinde hep kavgalarimiz oluyordu beklentilerimi karsilamadigi beni tatmin etmedigi icin ama sonrasinda hep kendimi sucluyordum olaylari ben cikmaza sokuyorum diye. Simdi ise hic kavgalarimiz yok ama ben yinede dibine kadar mutsuz hissediyorum kendimi. Cunku beni mutlu eden beklentilerimi karsilayan yani beni tatmin eden bir esim yok. Ilgi alanlarimiz dusunce yapimiz dunyaya bakis acilarimiz o kadar farkliki. Ben bunu aile egitimine ve kultur yapisina bagliyorum. Evlenmeden once cok uyardilar beni sen yapamazsin aranizda inanilmaz kultur farki var duymazdan geldim. Cunku iyi bir insan diyordum bana asik beni seviyor diyordum. Bende ona bagliydim. Ama bunlar bir yere kadarmis. Onemli olan kafalarin uyusmasi imis. Ben cok gec anladim bunu ve son zamanlarda sizin gibi ne yapsam diye dusunuyorum. Sizin esiniz yine maddi isteklerinizi yerine getiiyor benimki onuda yapmiyor. Birseye heveslensem kendini sagirliga verir. Tatil planlarim once tamam der sonra iptal ettirir. Cocugun bezi disindaki ihtiyaclari ve kendi ihtiyaclarimin tamami neredeyse bende. Mutfak alisverisi disinda bir ihtiyacimiz yerine getirmez dogru durust. Bazen diyorum al cocugunu dogdugun buyudugun ulkeye git egitimin var orda kendine yeni bir duzen kur. Ikinci cocuguda orda dogur diye telkinde bulunuyorum kendi kendime. Orda mutluydun kendinle barisiktin guzel bir hayatin vardi yine mutlu olursun diyorum. Ama babasiz cocuk buyutme fikri beni uzaklastiriyor bu dusunceden. Simdi diyeceksiniz ki ikinci cocuk niye. Sirf cocuguma kardes olsun diye istedim ikinci cocugumu ama ne kadar iyi/kotu yaptim onuda bilmiyorum artik kafam karman corman :KK43:
 
Merhaba arkadaşlar, konuyu sadece dertleşmek için açıyorum. 5 yıllık evliyim ve gerçekten mutsuzum. Eşimle çok farklı karakterlerimiz var ve anlaşamıyoruz. Eşim özünde iyi bir insandır ama hayattan beklentilerimiz çok farklı. İkimiz de mutlu değiliz. Çocuk olmadan önce bir şekilde idare ediyorduk ama çocuk olduktan sonra her şey daha da çıkmaza girdi. Çocuğun tüm sorumluluğu bana ait, eşim de öyle arada eve uğruyor gibi bir hali var. Çok yoğun bir işi var, nöbet tutuyor. Nöbetlerden geri kalan zamanını da arkadaşlarıyla geçiriyor. Canı isterse de oğlum ve benimle ilgileniyor. Maddi olarak evle ilgilenir, oğlumun her şeyini karşılar, ben de ne istersem alır. Ama manevi olarak birbirimizi tüketiyoruz. Bazen boşanmak istiyorum ama emin olup öyle adım atmak istiyorum. Öncelikle beni en çok oğlum düşündürüyor. Acaba biraz daha babasıyla beraber yaşasam da baba kavramı daha mı iyi otursa beyninde. Daha 2 yaşında ama babasına çok düşkün. Ona haksızlık mı olur ? İkincisi maddiyat. Şu anda oğluma ne isterse alabilirim acaba oğlumu bu hayattan mahrum mu bırakacağım ? ( ben de çalışıyorum ama eşim kadar maaşım yok ) Üçüncüsü ailemden desteğim yok, tam tersi köstek olurlar. Onlara muhtaç olmak istemiyorum.
Ne dersiniz üç maymunu oğlum hatrına oynayayım mı, yoksa ayrılmak için bir adım atayım mı ? Bunu da tek başıma nasıl yapacağım bilmiyorum. Sizce abartıyor muyum ? Mesajlarınız için teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok önemli.
Sanki bunları ben yazdım
 
Hiçbir şeyini toplamaz, ev dağınıksa söylenir. Ama kendisi hiç yardımcı olmaz. Yemek konusunda rahatımdır ama. Bir yere gitmek istiyorsam beni yalvartır ancak öyle götürür. Bir de oğlum ve benle bir yere girmek istemiyor gibi hali var. Haydi şunu yapalım demez, benim yalvarmam gerekir onun bizi bir yerlere götürmesi için.
Aynı bennnn aynı durumdayım canm ya ouf bıkdım usandım bende
 
Şu an eve geç geliyor ya da gelmiyor, boşanırsanız hiç gelmeyecek....
Çocuğun bakımında sorumluluk almıyor, ama bazen parka götürüyor, boşanırsanız sorumluluk yine sizde olacak.

Yani boşanıp yeni mutlu bir evlilik kurma niyetiniz yoksa yakın zamanda, o yokmuş gibi düşünürseniz (yani eşinizden sorumluluk namına beklentilerinizi sıfırlarsanız) zaten boşandığınızda oğlunuzla başka bir evde yaşayacağınız hayatı yaşayacaksınız bu evde.

Çocuğunuz 4 yaşına geldiğinde size bağımlılığı ciddi şekilde azalacak, daha rahat edeceksiniz.

O zaman eşinizden çocukla ilgili beklentileriniz de azalacak muhtemelen.

Sabrınızı böyle artırabilirsiniz belki diye yazdım. Zor...
 
Eşim boşanmak istemiyor. Birkaç defa dile getirdim, benim abarttığımı düşünüyor. Çünkü bir elim yağda, bir elim balda ona göre. Bence haksız sayılmaz. Onun sayesinde güzel bir sitede oturuyorum, güzel bir arabam var. Ama sevgi yok bana göre. Ya da beni benim istediğim şekilde sevmiyor.Sevgisiz yaşamak istemiyorum.

Cocugunuzla ilgili hamilelik, dogum ve ilk 2 yil zor olan zamanlari geride birakmissiniz.

Gordugum kadariyla genelde babalar cocuklara 2 yasindan sonra daha iyi alisiyorlar.
Oyunlar, ilgilenmeler daha fazla oluyor. Belki su an hissettiginiz durum bebegin buyudugu ve sizin tamamen bebekle ilgilendiginiz donemlerin birikimidir.

Cocukla oyunlar bulup hep beraber eglenip vakit gecireceginiz ortamlar olusturabiliyor musunuz? Belki size, ailenize iyi gelir.
 
Back
X