Evlilik çelişkisi

Toplumdaki evlilik baskisi, evlenince de cocuk baskisi tamamen toplum hatasi benim gozumde. Her insan evlenecek ve cocuk sahibi olacak diye birsey yok. O kadar cok abartiliyor ki bazi seyler. Cocuk yap yasin gecti diye tutturuyorlar. Mecburmus bunu yapmazsan hayatinin hatasini yapmis olurmussun gibi cocuk doguruyorsun. Sonra o cocugun bakim ciddiyetini fark edince gelsin depresyonlu ebeveynler. Gelsin surekli kavga gurultulu evler. Cocuklar sevgiye ilgiye ac, terbiyeden yoksun buyuyen yuzlerce ev var.

Sahsen evlendigim gunden beri evlendigime pismanim. Cunku ben her zaman evlilik insani olmadigimi biliyordum. Evlenmeye mecbur birakildim
Simdide evliligimde mutsuz hissediyorum kendimi. Evlenmek simdiden kafaniza yatmiyorsa, bence evlenmeyin

Size göre, evlenseniz hizmet etmekle ilgili toplum baskısı, evlenmeseniz "evlenemedi" şeklinde toplum baskısı var. Toplumu bu kadar dinlemek zorunda mısınız?

Karşınızdaki adamı iyi gözlemlemeniz lazım sadece.
Hayata, evliliğe, sözde cinsiyet rollerine bakışı nasıl?
Siz onu ne kadar iyi tanıyorsunuz, o sizi ne kadar iyi tanıyor?

Benim ailem benden hiç ev işi ya da hizmet beklemedi mesela. "Kadınlar hizmet eder, erkekler oturur" kafasıyla yetişmedim.

Yarın evlenince kayınvalide evine gidip hizmet etmem beklenirse bunu yapmam ve sevgilim bunu bilir.
Kendisi yan gelip yatarken ev işi için kendimi paralamayacağımı, eşit sorumluluk alması gerektiğini bilir.
Beni zorla amcalarına, teyzelerine götüremeyeceğini de bilir.
Ben de onun sınırlarını bilirim.
Tabii ki evlenince "oha bu huyunu hiç bilmiyordum" diyeceğimiz şeyler olacaktır.
Ama hayat görüşü, kadın-erkek ilişkilerine ve cinsiyet rollerine bakış, aile yapısı vs gibi konular evlenmeden önce bilinmesi gereken şeyler.

Bunları bilmiyorsanız ya da bildiğiniz şeyler size uymuyorsa evlenmeyin.

Ne iş yapıyorsun?

streshanim .!.:

Evlilikle kafayı bozmuş durumdayım. Yaş oldu 31. Herkes evlen artık evde kaldın diyip duruyor. Güzel ilişkim var. Evet düşününce kim istemez güzel bir yuva. Ben de anneliği tatmak isterim elbette. Ama bi yandan da bu yaşıma kadar rahata alıştım. Bundan sonra çok zor gelecek gibi hissediyorum. Baş edemezmisim gibi geliyor hem ekstra bi adamin çamaşırı ütüsü temizliği, ayni zamanda çocuk olunca onun bakımı vs. Bunları düşününce çalışan bir insan olarak altından kalkılamayacak bir işkence gibi geliyor korkuyorum açıkçası. Bi yandan sevgilim aşırı özenli disiplinli. Benim katladigim havluyu bile beğenmez alır tekrar kendisi yeniden katlar. Adamın evinde çorapları bile muazzam dizilmiş. Tek yaşayan bi erkek olarak hiç böyle düzenli adam ben hayatimda gormedim. Beni annem çok rahat yetiştirdi ve ben biraz dağınık bi insanım. Nasıl yürüteceğiz diye düşünüyorum ister istemez. Ya da ne bileyim ben sürekli onun akrabasına ailesine gelin olarak hizmet mi edeceğim? Bunlar evlilikten beklenen şeyler değil mi? Bu yaştan sonra nasıl alışacağım ben bunlara? Bu mantıkla hiç evlenmemem gerekiyor. Hiç evlenmeyince de toplum gözünde eksik, evde kalmış biri oluyorsun. Bu nasıl bir çelişki böyle? Siz bunlara nasıl alıştınız? Geç evlenip alışabilen var mı?

Genişletmek için tıkla...

Ne iş yapıyorsun?mesleğin ağır mi?

streshanim .!.:

Evlilikle kafayı bozmuş durumdayım. Yaş oldu 31. Herkes evlen artık evde kaldın diyip duruyor. Güzel ilişkim var. Evet düşününce kim istemez güzel bir yuva. Ben de anneliği tatmak isterim elbette. Ama bi yandan da bu yaşıma kadar rahata alıştım. Bundan sonra çok zor gelecek gibi hissediyorum. Baş edemezmisim gibi geliyor hem ekstra bi adamin çamaşırı ütüsü temizliği, ayni zamanda çocuk olunca onun bakımı vs. Bunları düşününce çalışan bir insan olarak altından kalkılamayacak bir işkence gibi geliyor korkuyorum açıkçası. Bi yandan sevgilim aşırı özenli disiplinli. Benim katladigim havluyu bile beğenmez alır tekrar kendisi yeniden katlar. Adamın evinde çorapları bile muazzam dizilmiş. Tek yaşayan bi erkek olarak hiç böyle düzenli adam ben hayatimda gormedim. Beni annem çok rahat yetiştirdi ve ben biraz dağınık bi insanım. Nasıl yürüteceğiz diye düşünüyorum ister istemez. Ya da ne bileyim ben sürekli onun akrabasına ailesine gelin olarak hizmet mi edeceğim? Bunlar evlilikten beklenen şeyler değil mi? Bu yaştan sonra nasıl alışacağım ben bunlara? Bu mantıkla hiç evlenmemem gerekiyor. Hiç evlenmeyince de toplum gözünde eksik, evde kalmış biri oluyorsun. Bu nasıl bir çelişki böyle? Siz bunlara nasıl alıştınız? Geç evlenip alışabilen var mı?

Genişletmek için tıkla...

Evlenecegnz kişiyle ev işlerini paylaşcaksınız ama en basta konusun bunu onunla yapamam derse zaten olmaz aile konusundada öyle ben rahat büyüdüm diye anlatıcaksınız beklentinizi ona göre evlenceksnz

Evlenme teklif etti mı sevgiliniz bey? Ne zamandır Birliktesınız? Aynı evde mi yasıyorsunuz?

streshanim .!.:

Evlilikle kafayı bozmuş durumdayım. Yaş oldu 31. Herkes evlen artık evde kaldın diyip duruyor. Güzel ilişkim var. Evet düşününce kim istemez güzel bir yuva. Ben de anneliği tatmak isterim elbette. Ama bi yandan da bu yaşıma kadar rahata alıştım. Bundan sonra çok zor gelecek gibi hissediyorum. Baş edemezmisim gibi geliyor hem ekstra bi adamin çamaşırı ütüsü temizliği, ayni zamanda çocuk olunca onun bakımı vs. Bunları düşününce çalışan bir insan olarak altından kalkılamayacak bir işkence gibi geliyor korkuyorum açıkçası. Bi yandan sevgilim aşırı özenli disiplinli. Benim katladigim havluyu bile beğenmez alır tekrar kendisi yeniden katlar. Adamın evinde çorapları bile muazzam dizilmiş. Tek yaşayan bi erkek olarak hiç böyle düzenli adam ben hayatimda gormedim. Beni annem çok rahat yetiştirdi ve ben biraz dağınık bi insanım. Nasıl yürüteceğiz diye düşünüyorum ister istemez. Ya da ne bileyim ben sürekli onun akrabasına ailesine gelin olarak hizmet mi edeceğim? Bunlar evlilikten beklenen şeyler değil mi? Bu yaştan sonra nasıl alışacağım ben bunlara? Bu mantıkla hiç evlenmemem gerekiyor. Hiç evlenmeyince de toplum gözünde eksik, evde kalmış biri oluyorsun. Bu nasıl bir çelişki böyle? Siz bunlara nasıl alıştınız? Geç evlenip alışabilen var mı?

Genişletmek için tıkla...

Toplum icin evlenilmez sen istiyorsan evlenmelisin yoksa sonuc husran olur.Ayrica bende 27 yasimda evlendim hayatim boyunca okudum calistim ne yemek bilirdim ne kisitlama ama kafamda evlilik fikri gercekten olunca bu sorumlulugu almak istedigim icin evimi de idare ettim hic bir sey bilmeden ikiz cocuklarimi tek basima buyutmeye basladim.Ama bunlarin hepsini istedigim icin yaptim yapiyorum.Kolay degil ama istèkli olunca zaten akisa birakiyorsun

Evlenmeden once 1 yil tek yasadim. Saydiginiz herseyin sorumlulugu sizde oluyor. Herseyle tek basiniza ilgileniyorsunuz. Benim uzun sureli bir iliskim vardi ama baska sehirdeydim. Tamam canim istemedig8nde Yemek yapmiyordum ekmek yiyordum ama simdi istemediginde ben yemek yapmak istemiyorum dedigimde aksama ben hazirlarim doyen bir hayat arkadasim var. Hayati biriyle paylasiyorsunuz. Temizlige yemege gulmeye aglmaya ortak. Gecen sene hastalandigimda Sabaha kadar beklerdim hastane icin simdi esim kosa kosa acile goturuyor. Bence dogru insanla evlilik yuk degil.

evlilik sanki sürpriz yumurta. acaba içinden ne çıkıcak. o kadar işin eğitimini al kılı kırk yar geldiğin nokta hayal kırıklığı. aynı evi paylaşma tecrübesi belki biraz size evlilikte karşılacağınız hayata dair fikir verebilir ama bu imkana sahip değilseniz ancak karşınızdakini gözlemlediğiniz kadar yol alabilirsiniz.
32 yaşında evlendim, 2 yıllık evliyim ve bir çocuğum var. mutsuzum ve ÇOK PİŞMANIM.

ben evlilik insanı olmadığımı biliyordum. bağımsız olmayı, özgürlüğü seven yapım var. kendime bedenen ve ruhen onca yatırım yaptıktan sonra kör kurşuna gitmiş gibiyim. her geçen gün kendimi daha değersiz, işe yaramaz hissediyorum. nasıl gözüm döndü evlendim anlamıyorum. sevgiliyken her şey harikaydı ve keşke orda kalsaydık.
evlilik tam bir sorumluluk yumağı. sorumluluktan ziyade dayatmaları da var. mecburi ilişkiler güdüyorsun. görümce, elti, kayınvalide, kayınperder vs hepsi mecburi ilişkiler içinde. eğer aile ilişkilerine mesafeliysen bir kere daha düşün.
ev sorumluluğu-ev işi-sevmeyen biri içinde inanılmaz yorucu. "zaten ne iş yapıyorsun ki, bütün gün evdesin..." bu vb. söylemlere de hazırlıklı olmak gerekli.
bekarken yaptığım en basit şeyler bile ne kadar değerliymiş diyorum. misal dışarı çıkmak belki bir avm gezmesi, bir arkadaş buluşması... bunlar yine oluyor ama bir lütuf gibi. benim gibi kayananızla karşılıklı oturuyorsanız hep bir onaylanma, gönül alma ikişkisi de bonus.
son bir şey; çocuk için evlenilmemeli.ayrıca eğer evlilikte sıkıntı varsa bunu çocuk çözmez bilakis sorunlar artar da gider. önce evlilik oturmalı( min. bir kaç yıl kadar) sonra çocuk düşünülmeli. mutlu olmayan anne baba nasıl mutlu, sevgi dolu bir çocuk yetiştirebilir

Titiz insanlar her yerde. Benim eşimin bekar erkek arkadaşı ara sıra bize geliyordu. Bir gelişinde balkonun leş gibi olduğunu söyledi. Bir kere çamaşır makinesinin deterjan gözünü açıp kontrol etti. Bir gün de çizilmesin diye sehpanın üzerine koyduğum kalıp için çingene gibi dedi :) bir de kendi evinde sık sık perde yıkıyormuş :)

29 yaşımda evlendim.

Fakat evliliğim sizin zannettiğiniz gibi değil. Belki severek evlenenler sizin zannettiğiniz gibi değildir.

Esimin çamaşırını makineye atmak bana zor gelmiyor. Veya sevdiği tatlıyı yapmak.

Benim de çok beğendiğim bluzun 2 rengini almak, sabahları bana kahvaltı hazırlamak, arabama benzin doldurmak ona zor gelmiyoe.

Biz birbirimizi seviyoruz. Böyle küçük şeylerle uğraşmıyoruz.

Eve gelen misafire yemeği ben yaparım. Sonra otururum. Eşim temizlik, servis, çay hazırlığı ve çay servisini yapar. Misafir kimin misafiri diye ölçmeyiz biz.

Babami ve annemk araba ile istediği her istedikleri yere götürürüm. Ben müsait değilsem o götürür.

Görümcem hasta. Bana düşen bir şey olduğunda gidip seve seve yaparım. Esimin ablası benim düşmanım değil ya. Yardımcı olmak bana zul gelmiyor.

Makinedeki bulasigi camasiri is sayıp da birbirimizden beklemeyiz.

Camları eşim siler. Ben hiç silmedim.

Salataları ben yaparım. Eşim hic yapmadı.

Herkes neyi daha iyi beceriyorsa o yapıyor. Birbirimize atmaya çalışmıyoruz.

Ama daima eşim daha çok çalışıyor.

Ben minyon olduğum için yorulursam ölürüm zannediyor.

Biz birbirimizi seviyoruz
Böyle ufak tefek şeylere takılıp evlenilmez ve yaşanmaz.

Karşınızda böyle boş seylerle uğraşmaya meyilli bir adam varsa yol yakinken geridönün.

streshanim .!.:

Evlilikle kafayı bozmuş durumdayım. Yaş oldu 31. Herkes evlen artık evde kaldın diyip duruyor. Güzel ilişkim var. Evet düşününce kim istemez güzel bir yuva. Ben de anneliği tatmak isterim elbette. Ama bi yandan da bu yaşıma kadar rahata alıştım. Bundan sonra çok zor gelecek gibi hissediyorum. Baş edemezmisim gibi geliyor hem ekstra bi adamin çamaşırı ütüsü temizliği, ayni zamanda çocuk olunca onun bakımı vs. Bunları düşününce çalışan bir insan olarak altından kalkılamayacak bir işkence gibi geliyor korkuyorum açıkçası. Bi yandan sevgilim aşırı özenli disiplinli. Benim katladigim havluyu bile beğenmez alır tekrar kendisi yeniden katlar. Adamın evinde çorapları bile muazzam dizilmiş. Tek yaşayan bi erkek olarak hiç böyle düzenli adam ben hayatimda gormedim. Beni annem çok rahat yetiştirdi ve ben biraz dağınık bi insanım. Nasıl yürüteceğiz diye düşünüyorum ister istemez. Ya da ne bileyim ben sürekli onun akrabasına ailesine gelin olarak hizmet mi edeceğim? Bunlar evlilikten beklenen şeyler değil mi? Bu yaştan sonra nasıl alışacağım ben bunlara? Bu mantıkla hiç evlenmemem gerekiyor. Hiç evlenmeyince de toplum gözünde eksik, evde kalmış biri oluyorsun. Bu nasıl bir çelişki böyle? Siz bunlara nasıl alıştınız? Geç evlenip alışabilen var mı?

Genişletmek için tıkla...

Bekarlık sultanlık.boşver ne kadar geç o kadr iyi.takmaaaa