Merhabalar..
Öncelikle biraz kendimden bahsetmek istiyorum, hayatta hiç bencil olamayan fazlasıyla empati kuran biriyim. Sırf bu yüzden kendi duygularımı bi kenara bırakıp birisi sırf bana çok değer veriyor seviyor diye acıyarak başladığım bir ilişkim oldu ama ilk zamanlar alışana kadar sert davranışlarım oldu sonra ailemden önemli kişilerin yorumları üzerine (akıllı çocuk,temiz çocuk,sana çok değer veriyor) bende zorlayarak alıştım ve ilişkimiz 4 yıl olmak üzere...
İlk yıllar kendisi daha çok bağlıydı bana çok değer verdigini hissederek bende sonunda sevdim. Ama içimde çelişkiler var. Ben yakışıklılığa çok önem veren biri olmadım. Genelde davranışlarıyla ilgilendim. Erkekte bakıma çook çok önem vermeme rağmen sevgilim ben yanına gidince saç tıraşı bile yaptırmaya gerek duymuyor. Ben onun için en güzel kıyafetlerimi seçerken kendisi bildiğin sünmüş bazı yerleri yırtık tişörtler giyiyor önemsemiyor. (maddi durumun kötü oluşu aklınıza gelmesin ekonomik özgürlüğü var) ben kendisi için kendime o kadar önem verirken kendisinin bişey yapmaması beni kendisinden uzaklaştırıyor. Bazen kendime çok kızıyorum. Neden ilerisi için ciddi düşüneceğim kişiyi ben seçmedim de sırf o beğeniyor diye beraber oldum diye. Ailemin izniylede aynı evi paylaştım bu kişiyle dişini bile ben fırçalamasını söylüyorum .Böyle olunca da bu böyle olmamalı diyorum. Bi insan kendisi gerek duymalı özenmeli ,titiz olmalı. Sırf bu yüzden laf dalaşı yaptık o alışkanlık işi diyip geçti . Alışkanlık diyerek kaçmak yerine sevgili ilişkim için bu şart, belki öpmekten tiksiniyordur vsvs düşünmüyor bile.
Biliyorum çok karışık anlatttım ama arkadaşlar daha anlatamadığım bi çok şey var. Sizce düzeltebilir miyim ?Durumum hakkında ne düşünüyorsunuz? Sözümü çoğu kez dinler ama şu titizlik bakımı ben demeden nasıl halledeceğim. Ben çocugummuş gibi uyarmak istemiyorum ileride evlilik hayatımda