Evlilik ne kadar zor birseymis...

Ailemin yanında da mutluydum ama eşimle de hayatımın en güzel günlerini geçiriyorum.2 yıllık evliyiz ilk gün nasılsak hala öyleyiz.Yemek memek hepsi boş belli bir düzende gidince niye sıkıcı olsun ki, ev bu kirlenecek karın da acıkacak.İkimiz deçalışıyoruz.Ben yemeği yaparım eşim salatayı, sofrayı ben kurmuşsam o kaldırır çok yorgunsa hiç üzmem onu.Çünkü ben yorgunken de o bana yaptırmaz.Dümdüz yaşamamak gerek.2 bisiklet aldık kendimize hafta sonu hava güzelse vınn sahile.selelerimizde de kahvaltılıklar.Acıkınca bir ağacın altında atıştır.Gülüş konuş dertleş.Her şey karşılıklı anlayışa dayalı.Karşımızdakinden bir şeyler bekliyorsak önce biz ne veriyoruz onu mutlu edebiliyor muyuz diye düşünmek gerek.Aile ilişkileri de önemli.Ayrıca eşe güzel bakımlı görünmek de.Bakımlıyımdır ama ev içinde dahi 2 yıldır düzgün elbiseler giyer azıcık makyaj yaparım o gelmeden.Eşofman giyeceksem de en sempatiklerini seçerim renkler enerji verir yayar etrafa.Hastalığımı da görür iyi anımı da.Saygı duymak çok ama çok önemli.Ev işleri dünyanın en eğlenceli işi değil ,evet ama onlar yüzünden eşinizden uzaklaşmayın yani evliliği ev işleriyle bağdaştırmayın eşinizi ve kendinizi merkeze alın bence.Daha çocuk yapıcaz dimi :) Ev işi ne ki:) Neler var bekleyen daha bizi :)
 
kocam olsun diye mi evlenmiştiniz...
arkadaşlarınız evlendiği için mi?
yoksa etraf baskısı yüzünden mi?
günaydın gerçek dünyaya hoş geldiniz o zaman...
nur topu gibi bir kocanız var artık, güle güle kullanırsınız...
 


kişi herkesi kendi gibi bilir sözü bu durumu açıklıyor bence:) arkadaş da herkesin öyle olduğuna kendini inandırmış.

ben evli değilim gelecek yıl evlenmeyi düşünüyorum. öyle peri masalına girmeyeceğimi biliyorum ama kötü de olmıcak. iyisiyle kötüsüyle mutlu olucaz diyorum her günümüz bir birini tutmayacak belki ama olsun. evliliği güzelleştirmek için elimden geleni yapıcam. tavsiyelere açığım :))
 
bende evli değilim ama sevgilimle öyle hayaller kuruyorum senın gıbı bırlıkte yemek yemek aynı evde güzel olabilir diye acaba evlenınce bende mı öyle olacağım offf​
 
Bende evleneli 3.5 ay oldu bekarken de her işi yaptırırdı anneannem ve annem "yaparsın benim için öğrenirsin kendin için " mantığıyla hemen her şeyi öğrettiler sağolsunlar ev işlerine de yabancı değildim ancak evlenince ve de çalışınca evliliğin ne kadar büyük bir sorumluluk olduğunu anladım Bir de çocuk olursa altından nasıl kalkarım bilemiyorum ancak yine de sevdiğin adamla evli olmak ve birlikte geçirdiğin saatlerin sınırlı olmaması çok güzel :) galiba ben hala cicim aylarındayım !
 
Evliliği tozpembe sanırdım derken şikayetçi olduğunuz ev işi ve yemek ? Doğru anladım değil mi ?

Siz yapmasanız bile anneniz yemek ve temizlik yapmaz mıydı ? bu her evde yapılması gerekn birşey zaten ve sorun edilecek birşey değil..

Ha yapamıyorum diyorsanız da eve temizliğe birini alabilirsiniz ama mutlu iseniz eşinizi seviyorsanız onun uğruna bile evinizi benimser bir iki tarif bakarsınız internetten ? Ne bileyim toz görünce rahatsız olur bi elektrik süpürgesi açarsınız, orası artık size özel bi yaşam alanı sonuçta değil mi?

Yapamamak ayrı şey gayret etmemek heves etmemek çok ayrı.. Bende bilmezdim ama eşimide yuvamı da sevdiğimden kendim internetten de baktım eşimden annemden de sordum bilmediğimi , çok şükür öğrendim. Tavsiye ederim

Bu kadar karamsarlığa gerek yok..
 
mutluluğuda ,mutsuzluğu da yaratan insan aslında kimse mutsuzken mutlu rolü yapmaz yapamaz daha doğrusu bir de neden böyle bir şeye gereksinin duyulsun ki neyse herkesin düşüncesi ...evlenmek demek sadece yemek yapmak,ev işi yapmak değil ki...
aileden ayrı yalnız yaşansa bile yapılacak şeyler bunlar hergün dışarıda yenmez ki insan sıkılır ev yemeği ister ee pislik içinde oturulmaz,kirli kıyafetlerle dolaşılmaz
hepsi yaşamın gereği hayatta kalmak için yapılan şeyler ,çalışan bayan olunca bile bu işler yapılıyor ne oluyor ayda veya haftada durum müsaitse yardımcı bayan alınabilir,
eşlerin yardımcı olması da önemli...
aslında yanıltan nişanlıyken ,sevgiliyken yaşanılan şeyleri evlilikte bulamamak her şey toz pembe değil olamazda ama bu mantıkla evlenilmiyor sanırım
her şeye hazırlıklı olmak lazım ,
 
evliligi toz pembe zannederek zaten hata etmissin...hic birsey toz pembe degildir..kaldiki evlilik olsun. ne bekliyordun? her gun disarda yemek yeyip elini sicak sudan soguk suya sokmamayi mi??? elbette vardir bu sekilde yasayanlar...ama ben her gun disarda yemek yiyemem mesela ev yemeklerine esimi birak ben duskunumdur.
 

Merhaba herkese :))

Ben yeni katıldım bu siteye, evleneli 3 hafta oldu ve ben galiba evlilik sonrası bunalımı yaşıyorum, hiç alışamadım. Oysa 3,5 yıldır beraberiz hiç de sorun yok onu seviyorum isteyerek evlendim ve bu süreçte çok şükür hiç sorunumuz da olmadı. Ama düğünün ertesi gününden beri garip bir ruh halindeyim, boşluktayım sanki. Ev ve her şey istediğimiz gibi oldu, taşınmadan önce bile oturacağımız evi daha çok benimsemiştim, şimdi nasıl yani burası benim evim mi burada mı yaşayacağım diye düşünüyorum. eski düzeni ve ailemi arıyorum. Eşim çok anlayışlı allahtan. ama ben niye böyle oldum bilmiorum, sürekli bir ağlama krizi... bu siteye girip bir bakayım dedim ve gördüğüm kadarı ile ilk zamanlar tüm bayanlar böyle şeyler yaşıyor, sanırım eski düzenden kopuşun etkisi. Çoğu kişinin böyle şeyler yaşadığını bilmek ve yalnız olmadığımı bilmek rahatlatıyor, o nedenle katıldım bu siteye, tecrübelerinizi paylaşırsanız sevinirim.
 
belkide daha ön ce çok rahat yaşadığın için ve ailen yanında olduğundan zorlanıyorsundur.
 


ayni seyi bende yasamistim dügünün ertesi günü, koca bir devri geride birakmak beni cok hüzünlendirmisti, etrafa duvarlara bakiyor, artik ben babamin o kücük kizi degilim, kocaman kadin olmusum gercektende diye icten ice agladigimi biliyorum:) yuvasindan ucmus yavru bir kusa benzetiyordum kendimi, kanat cirpiyordum ama kanatlarim beni baba evinde gördügüm gibi güclü tasirmi diye bir tasa olusmustu icimde.

bir yanda sevdigim adamla olmanin mutlulugu, diger yandan alistigim düzeni geride birakmak, kolay seyler degilki bunlar. Birden hayatin degisiyor, ve bu degisime alismak zaman aliyor. Tatli bir hüzün senin yasadigin su anda canim, zamanla normallesiyor, hersey yerine oturuyor, bu konuda kalbini ferah tut ve yeni yasantinin ve sevdigin insanla olmanin tadini cikar:) Allah ayirmasin ve yuvanda daima huzur ve mutlululuk olsun insallah
 


ayni seyi bende yasamistim dügünün ertesi günü, koca bir devri geride birakmak beni cok hüzünlendirmisti, etrafa duvarlara bakiyor, artik ben babamin o kücük kizi degilim, kocaman kadin olmusum gercektende diye icten ice agladigimi biliyorum:) yuvasindan ucmus yavru bir kusa benzetiyordum kendimi, kanat cirpiyordum ama kanatlarim beni baba evinde gördügüm gibi güclü tasirmi diye bir tasa olusmustu icimde.

bir yanda sevdigim adamla olmanin mutlulugu, diger yandan alistigim düzeni geride birakmak, kolay seyler degilki bunlar. Birden hayatin degisiyor, ve bu degisime alismak zaman aliyor. Tatli bir hüzün senin yasadigin su anda canim, zamanla normallesiyor, hersey yerine oturuyor, bu konuda kalbini ferah tut ve yeni yasantinin ve sevdigin insanla olmanin tadini cikar:) Allah ayirmasin ve yuvanda daima huzur ve mutlululuk olsun insallah
 



Bir aylık Evliyim bugün, ve balayından döndüğümüzde resmen kafama birşey dank etmişti duvar üstüme gelmişti aman dedim ben nerdeyim burdamı yaşayacağım çok zor bi bir hafta geçirdim ilk dört gün boyunca her akşam ağladımm allahtan eşim anlayışlı dinledi moral verdi daha yeni yeni alışabiliyorum o bile tam değil ama artık bizim evimiz lafı çıkıyor ağzımdan adaptasyon çok zormuş senelerce yaşadığın yeri bırak git başka yerde yaşa.

Daha önceleri giderdim eve otururduk eşimle böyle yaparız şöyle olur konuşurduk ama evlendikten sonra evin kapısından girince iş değişiyormuş artık babanın evi değil senin evin varmış.

Evlenmeden önce hiç bir zaman büyük beklentilere girmedim.neyi nasıl yapacağımı temizlik günüme bile karar vermiştim sağolsun eşimden bana fırsat kalmıyor temizliği yapmak için:) ama işte o alışma dönemi kendi evin hissedebilme olayı büyük başarı. sorduğumdada kafadan bi altı ay diyorlar ama ben çabuk geçsin evden çıkmak istemeyeyim ohbe evim ne rahat diebileceğim döneme gelmek istiorum. evet sevdiğin adam evet senin hayatın senin kararların kuralların ama adapte olamamak zorlaştırıyor genede mutluyumm kocam yanımda o söleniyor ben kızıyorum ama seviyorum kocamı:):13:
 

ayyyy aynı ben, ben de sürekli ağlam krizindeyim, balayı dönüşe içime bir sıkıntı girdi ve çıkmak bilmiyor, sürekli eski düzeni arıyorum. Üstelik ben de evlenmeden önce çok motive idim, oh kendi düzenim olacak falan diyordum, yazdığın her cümleyi neredeyse ben yazmış gibi hissettim. Ben de evli arkadaşlarla konuştum, inan hepsi yaşamış, biraz sabredeceğiz sanırım, allahtan benim eşim de çok sabırlı, geçecek merak etme diyor. Ben de bir an evvel bu evi kendi evim gibi hissetmek istiyorum.
 




ben ilk başlarda yemek bile yiyemiyordum ama bir süre sonra erkeklerde sıkılıyor bu durumdan söyleyeyim onlar biraz aceleci galiba hemen herşey olsun hemen kendi evin gibi hisset istiyorlar sen ne kadar yansıtmamaya çalışsanda içinde bişiler hep yarım çok mutlu olmamız gerekirken sanki bişeler eksik ben de öle oluyor bilmiyorum.

inşallah geçecek. kendi düzenimi hala oturtamıyorum alıştığımız bi düzen vardı şimdi başka bir ev ve keşif yapıorum resmen. bana kimse bu durumdan bahsetmemişti ve şokları yaşadım daha çok yeni atlatabiliyorum annemleri hergün arardım iki saatte bir ne yapıyosunuz diye hala arıyorum gerçi ama her güne düştü bazen iki kere baba evini merak ediosun ne oluyo ne yapıolar mutlularmı birde o kalabalığa alışmışsın geliyosun eve sadece iki kişi benim canım sıkılıoo valla :)

Birde benm arkadaşım ev hanımı evlendi bir sene de ancak alışabilmişş. bana dediği sen çalışıosun seninki daha uzun sürer aklıma geldikçe afakanlar basıyyoo alışmam lazım deyip kendime suç buluyorum:2:
 
kizlar hani yeni mobilyalarin kendine has bir kokusu dagilir eve ilk yerlestirildiginde odalara, o koku kaybolunca ben benimseye baslamistim evimi Birde özenle dekor ettigim halde evimi, genc kizlik odamdan bazi esyalari, evin sagina soluna yerlestirmistim (misal kitap ve biblo gibi seyler). az da olsa evde bana tanidik bir his veriyordu:)))
 
bekarlıktan gelen alışkanlıklar böyle zorluyo seni bende öyleydim ama şimdi 1 seneyi geçti ve artık düzenim okadar oturduki.seninde zamanla düzenin oturacak ve daha rahatlayacaksın.
 

Gerçekten yazdığın her cümle benim yaşadıklarım, inanamıyorum, ben de aynen, yemek yiyemiyorum, sürekli bişeyler yarım, eskiden yapmayı sevdiğin hiçbir şey keyif vermiyor ve dediğin gibi sürekli ben de annemleri arıyorum telefonla. Bana da kimse bahsetmemişti bu durumdan ve ben de şoka girdim ve korktum, heralde dedim ben evlenmek istemiyordum ve eşimi sevmiyorum şimdi anladım, boyle sorgulamalar oluştu. Tabi işin içinden çıkamayınca evli ve çok yakın arkadaşlarımla konuştum, bir sordum bin işittim resmen hepsi aynı şeyi yaşamışlar. Ben de çalışıyorum neyse ki, işe gelmek hiç bu kadar iyi gelmemişti. Benim bir ardaşım bu süreci psikoloğa giderek atlatmış, ama sanırım biz biraz zamana bırakarak ve böyle dertleşerek atlatabileceğiz, inşallah.
 
alisirsiniz alisirsiniz kizlar korkmayin, ben daha hayatimda , evine alisamadigi icin baba evine geri tasinan bir kiz görmedim

en gec aksam olunca iyiki evlenmisim der cogu kiz yinede, biricik esinin omuzunda uykuya dalmak varken, eve alisamadim diye dönmezsiniz geriye , o yüzden süreyi atlatacaginizdan emin olabilirsiniz:)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…