Merhabalar,
Yaklaşık 4 senelik bi ilişkim var. Başlarda hep uzaktaydık ve ayda iki kez görüşebiliyorduk. Birçok zorluk atlattık birlikte birçok aşamadan geçtik. En başından beri sevgilim evlilik dedi ben hazır değildim tabi (okuyordum, öğrenciydim, psikolojik manada da değildim). Sürekli bir evlilik tarihi konuşması geçti aramızda. Ve ben hep erteleyen taraf oldum kendimce nedenlerimden dolayı. Şimdi aynı şehirdeyiz ve yaklaşık bir yıl olucak ikimiz de atandık. Tam da evlenilecek noktada ben kendimi evlilikten ve bir ilişki içerisinde olmaktan çok yorgun hissediyorum. Erkek arkadaşım her şeyden önce benim dostum gibi. Harika bi kişiliği var ancak nedense bir türlü ilişkimde duygusal olarak tamamlanmış hissedemedim. Bu eksiklikten kaynaklı olarak da heycan hissedemiyorum, "tamam hadi evlenelim" diyemiyorum. Bu duygularımı sevgilimle de paylaştım. Zaman tanıyalım dedi. Bu his karmaşası içersinde onu üzmekten de korkuyorum. Ona gerçekten çok değer veriyorum Ancak eskisi gibi heycan hissedemediğimde ve bunu fark ettiğimde vicdan azAbı duyuyorum
işin kötüsü başka insanların ilgisini de fark etmeye başladım ve fiilen hiçbir karşılık vermesem de kadın olarak hoşuma gidiyor bazı şeyler. Bu bile kendimden soğumama yetiyor. Lütfen yardım edin bana.
Yaklaşık 4 senelik bi ilişkim var. Başlarda hep uzaktaydık ve ayda iki kez görüşebiliyorduk. Birçok zorluk atlattık birlikte birçok aşamadan geçtik. En başından beri sevgilim evlilik dedi ben hazır değildim tabi (okuyordum, öğrenciydim, psikolojik manada da değildim). Sürekli bir evlilik tarihi konuşması geçti aramızda. Ve ben hep erteleyen taraf oldum kendimce nedenlerimden dolayı. Şimdi aynı şehirdeyiz ve yaklaşık bir yıl olucak ikimiz de atandık. Tam da evlenilecek noktada ben kendimi evlilikten ve bir ilişki içerisinde olmaktan çok yorgun hissediyorum. Erkek arkadaşım her şeyden önce benim dostum gibi. Harika bi kişiliği var ancak nedense bir türlü ilişkimde duygusal olarak tamamlanmış hissedemedim. Bu eksiklikten kaynaklı olarak da heycan hissedemiyorum, "tamam hadi evlenelim" diyemiyorum. Bu duygularımı sevgilimle de paylaştım. Zaman tanıyalım dedi. Bu his karmaşası içersinde onu üzmekten de korkuyorum. Ona gerçekten çok değer veriyorum Ancak eskisi gibi heycan hissedemediğimde ve bunu fark ettiğimde vicdan azAbı duyuyorum
işin kötüsü başka insanların ilgisini de fark etmeye başladım ve fiilen hiçbir karşılık vermesem de kadın olarak hoşuma gidiyor bazı şeyler. Bu bile kendimden soğumama yetiyor. Lütfen yardım edin bana. 
