Annemle ettiğim gibi rahat ederim
Ben evlenirken annemde babam da çoktan vefat etmişti, kayınvalidemle tanıştığım zaman, ilk gün, bana sorular sordu annen baban vs... Yok dedim ama derken boğazım düğüm oldu, üç gün sonra düğün var nasıl olacak ailem yok kardeşlerim başka başka yerlerde epey gergindim. Bana bizden düğün için bir isteğin var mı kızım dedi yok anne dedim, koca kadınım hayatta bir yerlere gelmişiz kimseden beklentim yok, zaten üç yıl birlikte yaşadık herşeyimiz var, düğünde yanımızda olun yeter dedim ama böyle gözlerim doldu, annen olayım ben senin dedi, o gün bugündür annemdir. Beni kendi kızlarından hiç ayırmadı, hiç üzmedi, koca kadınım dizine yatmışlığım vardır, memlekete gittiğimizde sobanın yanıbaşında saçımı tarayıp beni uyutmuşluğu vardır, tabi ki insanın kendi annesi başkadır ama bana o yaklaşımı onu çok özel kıldı, her zaman başımın üstünde yeri vardır, o benim eşimin üvey annesi, kendi doğurmadığı 4 çocuğu büyütüp doğurduklarıyla birlikte 7 çocuk büyütüp adam etmiş bir kadındır. Yüreği büyüktür, anadolu insanıdır, onunla yaşamak bana yük değil sevgi olur ancak. 44 yaşındayım ben, o başbaşa kalalım, çekirdek aile olalım, evin her yerinde rahat edebilelim durumları bana çok bir şey ifade etmiyor, hiç bir zaman etmedi. Hayatım boyunca hep evde bir büyüğün sesini nefesini aradım o yüzden keşke gelse, şimdi de mutluyum eşimle ama o zaman iki misli olurdu bu mutluluk