Evlilik

Evliliğin zor olduğunu düşünüyosun haklısın ama kurtuluş kaçış yolu olarakta görüyosun belli.
 
Evlilik sizce nasıl tüm yük kadınların üzerindemi benim dizde sakatlık var malesef ev işi falan yapamam bi sokakda bile yüremiyorum ev hapsindeyim yemek zamanla öğrenebilirim yani annem böyle olursa iki güne kocan seni boşar diyor evlilikte çocukda bi sorun bak büyüt doyur gezdir hayat bitiyor evlilik bu kadar kötü mü ya
tekerlekli veya akülü sandalye ile gezebilirsin.
geri kalan için bazı sorumlukların oluyor elbet onları yapıyorsuın eşinde sorumlulıukları oluyor o da onları yapar. gül gib,i gecinirsiniz.
 
Arkadaşlar sizden yardım alabilmek için yazıyorum. söyleyeceğiniz her cümle benim için çok önemli gerçekten. benim yaşadığım sorunun benzerlerini okudum burada. ama gerçekten yaşamak çok farklı insan ne yapacağını bilemiyor. eşimle ilişkimizi uzaktan haftada 1 görüşerek sürdürdük 4,5 yıl sonra evlendik. evliliğe çok zaman sonra yanaştı ben kendisini zorlamak istemedim hep kontrollü davrandım sonunda o da istedi. çok severek ve aşk evliliği yaptık ki ben hala çok seviyorum. evliliğimizin ilk 6 ayı farklı şehirlerdeydik sonunda tayin oldu eşimin yanına gittim diye sevinirken herşey değişti. zaten evlendiğimizin 2. ayından itibaren eşimin bana olan sevgisinin azaldığını hissetmeye başladım. bekarken eşim cinsel olarak da bana karşı çok istekliydi. ancak evlendikten sonra tamamen herşey değişti. evliliğin sorumluluğunu kaldıramadı, büyümek istemedi. kendisi tek erkek çocuk ve psikolojik açıdan çok zorlanmaya gelemez. ilk günden beri ona karşı hep sabırlı anlayışyı davrandım belkide annelik yaptım. hala da durum böyle. ama şuan cinsel olarak da sevgi olarak da benden çok uzak içinden gelmiyor hiçbirşey boşanmayı düşünüyor. ama bi taraftan da çok vicdan azabı çekiyor. ben onun için şehrimi işimi değiştirdim beni ortada bırakacağı için üzüntüden ölüyor. benim onun için mükemmel insan olduğumun sonra pişman olacağının farkında ama evliliğe kendisini uygun görmüyor. ve aramızdaki ilişkinin arkadaşça olduğunu beni arkadaş olarak gördüğünü söylüyor. ilk 8 ay cinsel olarak birlikte hiç olamadık, ben nedeninin o olduğunu düşünüyordum kendisini erkek olarak eksik hissettiği için benden kaçtığını düşünüyordum, evlilik terapistine gittik kısa bi süre, o sorunu hallettik ancak şimdi de içinden gelmediği için yaşanmadığını söylüyor. ben bu konuyu açmaya bile çekiniyorum. eşim sürekli kendini tatmin ediyor benim yanıma yanaşmıyor. ama dışardaki kişilerden etkileniyor. erkekliğinde sorun yok, bana karşı arkadaşça duygular hissettiği için olmuyormuş ancak evlenmeden hiç böyle değildi. okadar büyük halay kırıklığı içindeyim ki beni sevdiğine inanarak güvenerek evlendim. insanın sevilmemesi istenmediğini hissetmesi o kadar kötü ki. eşimle ilgili bahsetmedim, tek bi kötü huyu bile yok o kadar harika merhametli duygulu bir insan ki, bana karşı kırıcı tek sözü bile yok üzülücem diye bu konuları da açmıyor. o da üstesinden geliyor allaha dua ediyormuş bana karşı içine sevgi koysun diye, mücadele ediyorum onun için aylardır, artık ne yapacağımı bilemiyorm. son olarak dün akşam boşanma kararı aldık. benimle aynı durumda olanlar varmı lütfen tecrübelerinizi paylaşırmısınız. bu arada kendim çok hoş bakımlı güzel biriyim eşimin üzerine titrerim, ona özel hazırlanırım her konuda destek olurum. belkide en büyük hata budur ne dersiniz. kötüler daha kıymet görüyor. çok uzun yazdım kusura bakmayın.
 
Arkadaşlar sizden yardım alabilmek için yazıyorum. söyleyeceğiniz her cümle benim için çok önemli gerçekten. benim yaşadığım sorunun benzerlerini okudum burada. ama gerçekten yaşamak çok farklı insan ne yapacağını bilemiyor. eşimle ilişkimizi uzaktan haftada 1 görüşerek sürdürdük 4,5 yıl sonra evlendik. evliliğe çok zaman sonra yanaştı ben kendisini zorlamak istemedim hep kontrollü davrandım sonunda o da istedi. çok severek ve aşk evliliği yaptık ki ben hala çok seviyorum. evliliğimizin ilk 6 ayı farklı şehirlerdeydik sonunda tayin oldu eşimin yanına gittim diye sevinirken herşey değişti. zaten evlendiğimizin 2. ayından itibaren eşimin bana olan sevgisinin azaldığını hissetmeye başladım. bekarken eşim cinsel olarak da bana karşı çok istekliydi. ancak evlendikten sonra tamamen herşey değişti. evliliğin sorumluluğunu kaldıramadı, büyümek istemedi. kendisi tek erkek çocuk ve psikolojik açıdan çok zorlanmaya gelemez. ilk günden beri ona karşı hep sabırlı anlayışyı davrandım belkide annelik yaptım. hala da durum böyle. ama şuan cinsel olarak da sevgi olarak da benden çok uzak içinden gelmiyor hiçbirşey boşanmayı düşünüyor. ama bi taraftan da çok vicdan azabı çekiyor. ben onun için şehrimi işimi değiştirdim beni ortada bırakacağı için üzüntüden ölüyor. benim onun için mükemmel insan olduğumun sonra pişman olacağının farkında ama evliliğe kendisini uygun görmüyor. ve aramızdaki ilişkinin arkadaşça olduğunu beni arkadaş olarak gördüğünü söylüyor. ilk 8 ay cinsel olarak birlikte hiç olamadık, ben nedeninin o olduğunu düşünüyordum kendisini erkek olarak eksik hissettiği için benden kaçtığını düşünüyordum, evlilik terapistine gittik kısa bi süre, o sorunu hallettik ancak şimdi de içinden gelmediği için yaşanmadığını söylüyor. ben bu konuyu açmaya bile çekiniyorum. eşim sürekli kendini tatmin ediyor benim yanıma yanaşmıyor. ama dışardaki kişilerden etkileniyor. erkekliğinde sorun yok, bana karşı arkadaşça duygular hissettiği için olmuyormuş ancak evlenmeden hiç böyle değildi. okadar büyük halay kırıklığı içindeyim ki beni sevdiğine inanarak güvenerek evlendim. insanın sevilmemesi istenmediğini hissetmesi o kadar kötü ki. eşimle ilgili bahsetmedim, tek bi kötü huyu bile yok o kadar harika merhametli duygulu bir insan ki, bana karşı kırıcı tek sözü bile yok üzülücem diye bu konuları da açmıyor. o da üstesinden geliyor allaha dua ediyormuş bana karşı içine sevgi koysun diye, mücadele ediyorum onun için aylardır, artık ne yapacağımı bilemiyorm. son olarak dün akşam boşanma kararı aldık. benimle aynı durumda olanlar varmı lütfen tecrübelerinizi paylaşırmısınız. bu arada kendim çok hoş bakımlı güzel biriyim eşimin üzerine titrerim, ona özel hazırlanırım her konuda destek olurum. belkide en büyük hata budur ne dersiniz. kötüler daha kıymet görüyor. çok uzun yazdım kusura bakmayın.

Kendine özel konu acsan? Arkadaşın konusu.sabote olmasin
 
Arkadaşlar sizden yardım alabilmek için yazıyorum. söyleyeceğiniz her cümle benim için çok önemli gerçekten. benim yaşadığım sorunun benzerlerini okudum burada. ama gerçekten yaşamak çok farklı insan ne yapacağını bilemiyor. eşimle ilişkimizi uzaktan haftada 1 görüşerek sürdürdük 4,5 yıl sonra evlendik. evliliğe çok zaman sonra yanaştı ben kendisini zorlamak istemedim hep kontrollü davrandım sonunda o da istedi. çok severek ve aşk evliliği yaptık ki ben hala çok seviyorum. evliliğimizin ilk 6 ayı farklı şehirlerdeydik sonunda tayin oldu eşimin yanına gittim diye sevinirken herşey değişti. zaten evlendiğimizin 2. ayından itibaren eşimin bana olan sevgisinin azaldığını hissetmeye başladım. bekarken eşim cinsel olarak da bana karşı çok istekliydi. ancak evlendikten sonra tamamen herşey değişti. evliliğin sorumluluğunu kaldıramadı, büyümek istemedi. kendisi tek erkek çocuk ve psikolojik açıdan çok zorlanmaya gelemez. ilk günden beri ona karşı hep sabırlı anlayışyı davrandım belkide annelik yaptım. hala da durum böyle. ama şuan cinsel olarak da sevgi olarak da benden çok uzak içinden gelmiyor hiçbirşey boşanmayı düşünüyor. ama bi taraftan da çok vicdan azabı çekiyor. ben onun için şehrimi işimi değiştirdim beni ortada bırakacağı için üzüntüden ölüyor. benim onun için mükemmel insan olduğumun sonra pişman olacağının farkında ama evliliğe kendisini uygun görmüyor. ve aramızdaki ilişkinin arkadaşça olduğunu beni arkadaş olarak gördüğünü söylüyor. ilk 8 ay cinsel olarak birlikte hiç olamadık, ben nedeninin o olduğunu düşünüyordum kendisini erkek olarak eksik hissettiği için benden kaçtığını düşünüyordum, evlilik terapistine gittik kısa bi süre, o sorunu hallettik ancak şimdi de içinden gelmediği için yaşanmadığını söylüyor. ben bu konuyu açmaya bile çekiniyorum. eşim sürekli kendini tatmin ediyor benim yanıma yanaşmıyor. ama dışardaki kişilerden etkileniyor. erkekliğinde sorun yok, bana karşı arkadaşça duygular hissettiği için olmuyormuş ancak evlenmeden hiç böyle değildi. okadar büyük halay kırıklığı içindeyim ki beni sevdiğine inanarak güvenerek evlendim. insanın sevilmemesi istenmediğini hissetmesi o kadar kötü ki. eşimle ilgili bahsetmedim, tek bi kötü huyu bile yok o kadar harika merhametli duygulu bir insan ki, bana karşı kırıcı tek sözü bile yok üzülücem diye bu konuları da açmıyor. o da üstesinden geliyor allaha dua ediyormuş bana karşı içine sevgi koysun diye, mücadele ediyorum onun için aylardır, artık ne yapacağımı bilemiyorm. son olarak dün akşam boşanma kararı aldık. benimle aynı durumda olanlar varmı lütfen tecrübelerinizi paylaşırmısınız. bu arada kendim çok hoş bakımlı güzel biriyim eşimin üzerine titrerim, ona özel hazırlanırım her konuda destek olurum. belkide en büyük hata budur ne dersiniz. kötüler daha kıymet görüyor. çok uzun yazdım kusura bakmayın.
Kendi konunuzu açın, bu başkasına ait bir başlık.
 
Back
X